
จารึกวัดโพธิ์...มรดกความทรงจำแห่งโลก
จารึกวัดโพธิ์...มรดกความทรงจำแห่งโลก : โซไซตี้ประจำวันที่ 4 ส.ค. โดยมาดามลิลลี่
ทุกวันที่ 1 สิงหาคม มหาวิทยาลัยศิลปากร ในฐานะเจ้าภาพจัดงาน "วันพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว" เพื่อน้อมรำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณ และเฉลิมพระเกียติ ที่ทรงบูรณปฏิสังขรณ์วัดพระเชตุพนวิมลมังคลารามราชวรมหาวิหาร หรือวัดโพธิ์ เป็นประจำทุกปี และสำหรับปีนี้ก็ได้จัดขึ้นภายใต้หัวข้อ "เจ้าสัว...ผู้สร้างมรดกความทรงจำแห่งโลก" สืบเนื่องมาจากเมื่อวันที่ 16 มิถุยายนที่ผ่านมา "องค์การยูเนสโก" ได้ขยับรับรอง "จารึกวัดโพธิ์" จำนวน 1,440 ชิ้น ให้เป็น "มรดกความทรงจำแห่งโลกในทะเบียนนานาชาติ" หลังจากเมื่อปี 2551 ที่ผ่านมาก็ได้รับรองจารึกดังกล่าวให้เป็น "มรดกความแห่งจำแห่งโลกแห่งภูมิภาคเอเชียแปซิฟิค" มาครั้งหนึ่งแล้ว
เพื่อให้วันดีๆ มีมงคลต่อคณะครูบาอาจารย์ ผู้ร่วมงานและลูกศิษย์ลูกหา ในช่วงเช้าจึงเริ่มต้นด้วยการพิธีบำเพ็ญกุศลทักษิณานุปทาน ถวายเป็นพระราชกุศลแด่พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ณ ห้องท้องพระโรง วังท่าพระ หอศิลป์ มหาวิทยาลัยศิลปากร และการประกวดวาดภาพเกี่ยวกับวัดโพธิ์ของนักเรียนระดับมัธยม ในช่วงบ่ายยังมีการตั้งวงเสวนาเรื่อง "จารึกวัดโพธิ์ มรดกความทรงจำแห่งโลก" ซึ่ง พระราชเวที (สุรพล ชิตญาโน) รองเจ้าอาวาสวัดโพธิ์ ซึ่งมาเล่าถึงพระมหากรุณาธิคุณของรัชกาลที่ 3 ต่อชนรุ่นหลังว่า นอกจากจะทรงเน้นเรื่องความงดงามทางด้านสถาปัตยกรรมแล้ว ทรงทำให้วัดโพธิ์กลายเป็น "มหาวิทยาลัยสำหรับประชาชน" โดยทรงแบ่งเป็นหมวดหมู่ชัดเจน อาทิ หมวดประวัติศาสตร์, หมวดพระพุทธศาสนา, หมวดวรรณคดี,หมวดทำเนียบ, หมวดประเพณี, หมวดสุภาษิต และ หมวดพลานามัย ได้แก่ จารึกโคลงภาพฤๅษีดัดตน ซึ่งเป็นที่มาของการนวดแบบฉบับวัดโพธิ์ที่ได้รับความนิยมแพร่หลายในขณะนี้
ขณะที่ผู้มีส่วนผลักดันให้จารึกวัดโพธิ์ได้รับการขึ้นทะเบียนโลกอย่างศ.เกียรติคุณ คุณหญิงแม้นมาส ชวลิต กล่าวสรุปสั้นๆ ว่า นอกจากธรรมะที่พุทธศาสนิกชนได้รับแล้ว เด็กๆ ที่มีโอกาสได้ติดต่อผู้ปกครองเข้าไปยังจะได้รับความสุข สนุกสนานกับนิทานพื้นบ้านที่จารึกไว้ในวัดโพธิ์อีกด้วย ส่วนเสียงเล่าจาก ศ.ดร.นิยะดา เหล่าสุนทร เมธีวิจัยอาวุโส ประจำปี 2540 หนึ่งในจำนวนนักวิชาการที่ปีนบันไดขึ้นไปนั่งแหงนหน้าคอตั้งบ่าเพื่อค่อยๆ ศึกษาจารึกต่างๆ ทำให้ทราบว่า รัชกาลที่ 3 ทรงสนพระทัยเกี่ยวกับพระพุทธศาสนามากพระองค์หนึ่ง โดยเฉพาะ "จารึกเรื่องอรรถกถาชาดก" ซึ่งมีความละเอียดมาก