โลกใบนี้ดนตรีไทย - ช่างเหลาผืนระนาด | คมชัดลึก

 ส่วนอีกงานหนึ่งก็คือการเปิดตัวกล้องดิจิทัล sony รุ่น PMW.  F5 ซึ่งเป็นรุ่นใหม่ล่าสุดสำหรับใช้ถ่ายภาพยนตร์ที่มีความคมชัดไม่แพ้กล้องที่ใช้ฟิล์ม  และกล้องดิจิทัล PBM. F5 เป็นกล้องที่กำลังใช้ถ่ายภาพยนตร์เรื่อง เสียงเท่าฟ้า หน้าเท่ากลอง  ซึ่งเป็นเรื่องราวของครูดนตรีไทยที่ลาออกจากการเป็นครูมาเป็นนักดนตรีอิสระ และออกเดินทางไปทั่วประเทศ  ซึ่งดูจากเนื้อเรื่องแล้วมันชั่งตรงกับชีวิตจริงของผมเหลือเกิน  ดังนั้นตัวเดินเรื่องหรือพระเอกก็คงจะเป็นใครไม่ได้นอกจากตัวผมเองโดยมีน้องกระแต ศุภักษร ไชยมงคล แสดงเป็นนางเอกของเรื่อง ร่วมด้วยดาราตลกอีกหลายท่าน กำกับโดย ภาม รังษี  ส่วนเนื้อเรื่องจะเป็นอย่างไร  1  ธันวาคมนี้ได้ชมแน่นอนและรายละเอียดต่างๆ ทั้ง 2 งานติดตามได้ที่ www.contumnung.com <http://www.contumnung.com> โดยเฉพาะการประกวดภาพยนตร์สั้นเฉลิมพระเกียรติน่าสนใจเป็นอย่างยิ่งครับ

 เอาล่ะ คราวนี้ผมก็จะกลับมาตอบคำถามที่เข้ามาทางเฟซบุ๊ก ขุนอิน โลกใบนี้ ดนตรีไทย ที่ค้างคาอยู่ 2 คำถาม แต่ในขณะที่ผมเข้ามาเช็กเฟซบุ๊กก็มี คุณวีระ  สุพลัง เข้ามาแชทถามถึงช่างที่เหลาผืนระนาดเอกที่อยู่แถวอยุธยาว่ามีที่ไหนบ้าง  ผมก็เลยบอกว่าจะตอบให้ในคอลัมน์ของผมฉบับนี้และผมเองก็ลองนึกดูว่า ทำไมถึงจะต้องเป็นช่างที่เหลาผืนหรือทำผืนระนาดแถวอยุธยาด้วยล่ะ ที่อื่นก็มีดีๆ เยอะแยะ หรือว่าคุณวีระมีบ้านอยู่แถวอยุธยา  เลยอยากได้ช่างแถวอยุธยา  แต่ถ้าตัวคุณวีระอยู่แถวอยุธยาก็น่าจะรู้จักช่างแถวนั้นได้ดีกว่าตัวผม 

 แต่อะไรก็ช่างเถอะเอาเป็นว่าแถวอยุธยาที่เหลาผืนระนาดที่ดีและมีชื่อเสียงก็มี ช่างเล็ก  บางปะหัน  อยู่แถววัดน้ำเต้า  ซึ่งเจ้านี้ผมก็ได้ยินแค่ชื่อเสียงว่าผืนระนาดของเขาเสียงดังกังวาลและสวยซึ่งตัวผมเองก็ไม่เคยได้สัมผัสกับเจ้านี้   และอีกเจ้าหนึ่งที่ผมรู้จักก็คือ คุณลุงสังเวียน  พงษ์ดนตรี ซึ่งเจ้านี้เป็นเพื่อนกับคุณพ่อของผมเองและหลานชายของท่านก็เป็นลูกศิษย์ผมเอง  แต่อะไรก็แล้วแต่  ผืนระนาดของลุงสังเวียนก็อยู่ในระดับเกรด A  อ้อ! ผมลืมบอกไปว่าคุณลุงสังเวียนคนนี้นอกจากเหลาผืนระนาดแล้วก็ยังทำกลองต่างๆ อีกด้วย  และบ้านของท่านจะอยู่แถว วัดสะแก  อ.อุทัย  จ.พระนครศรีอยุธยา ทั้ง 2 เจ้านี้คุณวีระ  สุพลังหรือท่านผู้อ่านที่สนใจก็สามารถไปเลือกชมได้ทั้งสองแห่ง  รับรองว่าราคาย่อมเยากว่าร้านขายที่เป็นโชว์รูมทั่วๆ ไป  เพราะเนื่องจากเป็นแหล่งผลิตทำเองไม่ได้รับมาจากที่อื่นมาขาย

 ถ้าจะพูดถึงช่างเหลาผืนระนาดแล้วส่วนตัวผมแล้วจะชอบ คุณลุงสวาท ช่างเหลาผืนระนาดที่อยู่แถว ต.บางแขม  จ.นครปฐม มากที่สุดสาเหตุก็คือ นอกจากจะเหลาผืนระนาดมีเสียงดังกังวานแล้วยังตีเข้ามือหรือตีถนัดมือผมอีกต่างหาก ซึ่งเหล่านี้จะอยู่ที่องค์ประกอบหลายอย่างเช่น บางเจ้าจะเหลาผืนลูกยาว บางเจ้าเหลาผืนลูกสั้น  บางทีก็จะแตกต่างกันที่ความหนาและบาง หรือลูกโตกว่าเล็กกว่า และที่สำคัญก็คือหลังนูนกว่าหรือหลังเรียบกว่า ซึ่งเหล่านี้นักตีระนาดจะมีความชอบต่างกันออกไป โดยส่วนตัวของผมจะชอบผืนทีลูกไม่คอยยาว หลังนูนนิดๆ และที่สำคัญไม่ชอบตีผืนที่มีความหนา 

 เหล่านี้ก็คือองค์ประกอบที่ผมชอบ  ซึ่งลุงสวาทเจะเหลาผืนที่มีคุณสมบัติเหล่านี้ และที่อื่นจะไม่ค่อยเป็นแบบนี้ส่วนในเรื่องของความดังมันก็อยู่ที่เนื้อไม้ว่ามีความแกร่งมากน้อยแค่ไหน ซึ่งช่างเหลาผืนทุกคนจะทราบกันดีและมีวิธีสำหรับคัดเลือกไม้ที่จะเอาไปทำ แต่ลุงสวาทได้บอกกับผมว่าการเจาะรูที่สำหรับร้อยเชือกนั่นแหละมีความสำคัญไม่แพ้การเลือกไม้แต่ลุงสวาทก็ไม่ยอมพูดถึงเคล็ดลับในการเจาะรูเชือกของท่าน ซึ่งผมเองก็เข้าใจว่าท่านคงจะหวงวิชาก็เลยไม่กล้าถามแต่อย่างใดเพราะเนื่องจากเกรงใจที่ท่านให้ผืนระนาดผมมาเอาไว้ใช้แบบฟรีๆ และไม่ว่าใครก็แล้วแต่ที่มีผืนของลุงสวาทก็เท่ากับว่าไม่มีใครต้องซื้อเนื่องจากท่านจะไม่เหลาขาย คือเหลาเอาไว้ใช้เองและก็จะให้แก่คนที่ท่านชอบพอกันเท่านั้น ตัวผมเองก็มีความสนิทชิดเชื้อกับคุณลุงสวาทตั้งแต่สมัยเป็นครูที่นครปฐม

 และทั้งหมดนี้ก็ไม่ได้หมายความว่าผืนระนาดของลุงสวาทจะดังหรือดีกว่าที่อื่นเสมอไป  มันเป็นแค่ความชอบส่วนตัวของผมและก็อาจจะมีที่อื่นดังกว่าและดีกว่าแต่มันก็ว่าด้วยเรื่องของความชอบหรือไม่ชอบเท่านั้นเองแหละครับ  มันก็เป็นเรื่องคล้ายกับรสนิยมของชายหนุ่มที่มีต่อหญิงสาวที่ต่างกันออกไปตามความชอบ โดยบางคนก็จะชอบแบบ คมเข้ม  หรือขาวหมวย  จิ้มลิ้ม  ขิกขุ  หรือแม้กระทั่งเด็กสก๊อยก็ยังเป็นที่ชื่นชอบนของเด็กแว้น อะไรทำนองนี้ 

 เอาละครับสำหรับฉบับนี้ก็คงต้องขอลาไปก่อน  เอาไว้ฉบับหน้าจะมาตอบคำถามของคุณ PAE  RATTANASAK ที่อยากสอบเข้ากองดุริยางค์ และสำหรับฉบับนี้ก็ต้องขอสวัสดีไปก่อนล่ะครับ

"ขุนอิน"