
สะกดรอยเชาเชสคูไป "บูคาเรสท์"
คนเรานี่มองต่างมุมเสมอ พอบอกจะไปโรมาเนีย (Romania) มิ่งมิตรหลายคนถามไถ่ว่าจะไปเมืองแดร็กคิวล่าเหรอ นั่นเพราะแดร็กคิวล่ากลายเป็นโลโก้ของโรมาเนียแบบผูกขาดมาแต่ไหนแต่ไร ส่วนฉันไม่ได้รู้จักโรมาเนียเพราะผีดูดเลือด แต่รู้จักโรมาเนียจากชายคนหนึ่งที่ไม่ได้รักใค
เขาไม่ใช่ซูเปอร์สตาร์ ไม่ใช่ดาราดัง แต่คนโรมาเนียเรียกเขาว่า ”จอมเผด็จการ” เขาคือนายพลเชาเชสคู ผู้เลื่องลือไปทั่วโลก
ช่วงระยะกว่า 20 ปี ที่เฮียเชาฯ ขึ้นนั่งบัญชาการในฐานะเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์และประธานาธิบดีของโรมาเนีย กุมอำนาจทุกอย่างชนิดเบ็ดเสร็จ คุมทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ภายในเงื้อมมือ ตำแหน่งสำคัญทางการเมืองและเศรษฐกิจเฮียเชาฯ แกขอนั่งบัญชาการเองเกือบทั้งหมด อันไหนดูยิบย่อยลงมาหน่อยแกส่งญาติพี่น้องกระจายกำลังไปนั่งคุมชนิดไม่ให้ใครเข้ามาแทรกผลประโยชน์และอำนาจ
และบทสรุปของคนเต้นรำไปกับอำนาจและเงินตราอย่างเกินความพอดี มักจบลงไม่สวยเสมอ ตอนนั้นใครขวางทางเฮียเชาฯ แกมีหน่วยทหารพิเศษออกมาปราบปรามพวกต่อต้าน ใครไม่หือไม่อือก็อยู่รอดนั่งดูเฮียเชาฯ และญาติโกโหติกาเถลิงอำนาจอย่างเมามันกันต่อไป
ชีวิตเฮียเชาฯ จบลงด้วยการถูกประหารชีวิตในปี 2532 หลังจากนั้นก็สิ้นยุคคอมมิวนิสต์ ประชาธิปไตยผลิบานตั้งแต่ปี 2533
ร่ายมาซะยาว ไม่ได้พาไปตามรอยเฮียเชาฯ แต่อยากพูดลอยๆ ขึ้น เผื่อใครที่เคยหลงใหลในอำนาจ เทิดทูนเงินตรา พาญาติพี่น้องมารุมทึ้งชาติบ้านเมือง เห็นชะตากรรมเฮียเชาฯ แล้วจะได้ยอมลดราวาศอกลงบ้าง
หากมีสถานที่เดียวในโรมาเนีย ที่มีไว้ดูต่างหน้าเฮียเชาฯ ก็คงจะเป็นอาคารรัฐสภา (Palace Of Parliament) อาคารแห่งนี้นี่แหละที่เฮียเชาฯ แกบัญชาให้สร้าง เพื่อใช้เป็นที่ทำการพรรคคอมมิวนิสต์ หวังจะให้เป็นสถานที่ใหญ่โตโอ่โถงที่คนทั้งโลกพูดถึง
พอสายการบินเตอร์กิช แอร์ไลน์ (www.thy.com, 02-2310300) พาเหาะจากกรุงเทพฯ ไปหย่อนลงที่บูคาเรสท์ นครหลวงของโรมาเนีย ฉันก็เดินพุ่งจากเรือนพักไปที่นั่นอย่างไม่รีรอใดๆ น่าจะเป็นแบบฉบับเดียวกับนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ที่มาถึงบูคาเรสท์ ที่ล้วนแต่มุ่งหน้าไปยังสิ่งปลูกสร้างขนาดใหญ่แห่งนี้ ขนาดเล็งอยู่ไกลๆ อาคารรัฐสภายังใหญ่ ยิ่งเดินเขยิบเข้าใกล้มากเท่าไหร่ ยิ่งยืดอกอย่างสง่าผ่าเผย
เป็นความรู้สึกเดียวกับตอนเห็นอาคารเพนตากอนในอเมริกา ที่เห็นแล้วได้แต่รำพึงในใจว่าจะใหญ่ไปไหนกัน หากวัดกันด้วยขนาด อาคารแห่งนี้อลังการชนิดโค่นความใหญ่ของทุกตึกในยุโรป หรือหากจะจับอาคารทั่วโลกมาเทียบเคียงกัน ก็ต้องบอกว่าเป็นรองแค่อาคารเพนตากอนในอเมริกาเท่านั้นแหละ
มโหฬารขนาดนี้ ด้านในแยกย่อยห้องหับน้อยใหญ่ไว้อีกนับพัน แต่ไม่ใช่ว่านึกจะเดินซอกแซกเข้าไปชมแบบง่ายดายได้ตามใจชอบ เพราะความใหญ่โตทำให้ต้องมีไกด์พาเดินชมเป็นรอบๆ ไป แต่ต้องมาจองคิวล่วงหน้าไว้ก่อน เพราะนักท่องเที่ยวก็มีไม่ใช่น้อย
เรื่องแรงงานไม่ต้องพูดถึง ใหญ่ขนาดนี้ระดมใช้แรงงานเรือนหมื่น เฉพาะสถาปนิก วิศวกร และช่างฝีมือก็เกือบพันแล้ว ส่วนวัสดุอุปกรณ์ก็ระดมหินอ่อนมาจากต่างประเทศ ไม้ที่นำมาแกะสลัก ภาพประดับฝาผนังฝีมือจิตรกรดังของโรมาเนีย ม่านและพรมผืนใหญ่ แต่อะไรคงไม่โดดเด่นเท่าโคมไฟที่เป็นแชนเดอเลียร์สุดหรู ใหญ่โก้โตสวย
มีอยู่มุมหนึ่งที่ผู้คนให้ความสนใจเป็นพิเศษ คือมุมที่เป็นระเบียง มองออกไปจะเห็นถนนทอดยาวตัดตรงสู่ใจกลางเมือง เฮียเชาฯ แกสั่งให้สร้างหน้ามุขนี้ไว้ เอาไว้ใช้เวลามีพิธีการงานสำคัญ จะโผล่ออกมาปราศรัยกับประชาชนตรงบริเวณนี้
แต่เฮียเชาฯ โดนปลิดชีวิตซะก่อน ไม่ได้ทันใช้ คนที่ได้ใช้จริงคือราชาเพลงป๊อปผู้ล่วงลับอย่าง ไมเคิล แจ็กสัน
ไกด์เล่าว่า ตอนนั้นไมเคิลกำลังดังสุดขีด เขามาเปิดการแสดงที่บูคาเรสท์ จึงได้รับเกียรติให้ออกมายืนหน้ามุขตรงนี้ เพื่อพบปะทักทายแฟนเพลงก่อนจะขึ้นคอนเสิร์ต แต่เกิดผิดคิวอย่างแรง เมื่อเขาเอ่ยปากทักแฟนเพลงว่า Good Evening Budapest! เล่นเอาแฟนเพลงชาวบูคาเรสท์อารมณ์เสีย โห่ใส่กันระงมไปหมด เพราะโรมาเนียกับฮังการีนี่เป็นไม้เบื่อไม้เมากันเลย
ยังมีอีกหลายมุมในบูคาเรสท์ที่สวยแบบขรึมๆ แต่เดี๋ยวตอนหน้าจะพานั่งรถไฟ (02-6607067, www.raileurope.fr) ข้ามประเทศจากโรมาเนียไปประเทศบ้านใกล้เรือนเคียงอย่างบัลแกเรีย ที่งดงามและมีเสน่ห์ไม่แพ้กัน
"กาญจนา หงษ์ทอง"