ในที่สุด...ฉันก็ได้พบเธอมัสสุหรีพระนางเลือดขาวบนเกาะต้องคำสาป | คมชัดลึก

เพื่อให้การกำหนดฉากในบทละครง่ายขึ้นคนเขียนบทจึงต้องเดินทางไปเก็บรายละเอียดของสถานที่ด้วยตัวเอง  แต่ยังไม่ทันเก็บเสื้อผ้า  โครงการร่วมทุนระหว่างสองประเทศก็มีอันต้องพับไป  การไปเยือนลังกาวีจึงล้มเลิกลงกลางคัน พร้อมๆ กับผู้หญิงที่ชื่อ มัสสุหรี ก็หายไปจากความสนใจของฉันร่วมหลายปี

จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ฉันมีโอกาสตะลอนทัวร์ภาคใต้จากการชักชวนของเพื่อน จึงไม่รอช้าที่จะตอบรับพราะนอกจากอาหารปักษ์ใต้ที่ถวิลหาแล้ว ยังจะได้ข้ามฝั่งไปยังเกาะลังกาวี ดินแดนแห่งตำนานโศกสลดของพระนางมัสสุหรี  ผู้หญิงหัวใจเด็ดเดี่ยว ที่ครั้งหนึ่งฉันเกือบจะได้พบกับเธอแต่ก็คลาดกันไปคราวนั้น

น่าเสียดายเหลือเกินที่การไปเที่ยว เกาะลังกาวี ฟ้าฝนไม่เป็นใจ  ฟ้ามืดครึ้มฝนตกพรำตลอดการเดินทางตั้งแต่นั่งเรือเฟอร์รี่จากสตูลข้ามฝั่งมาที่มาเลเซีย ทำให้ต้องตัดโปรแกรมเด็ดๆ เช่น การนั่งกระเช้าลอยฟ้าเพื่อชมทัศนียภาพเหนือยอดเขาคุนุงมัตจิงจั้ง ความสูงกว่า 710 เมตรจากระดับน้ำทะเล  จนอดรู้เลยว่ามันจะตื่นเต้นและหวาดเสียวเหมือนนั่งชิงช้าสวรรค์หรือเปล่า  เศร้า!! 

แต่ก็ยังดีที่สาวๆได้ช็อปปิ้งซื้อสินค้าปลอดภาษีที่ ตลาดกัวห์  ซึ่งไกด์ในมาเลยเซียบอกว่าสินค้าจากต่างประเทศจะถูกกว่าในเมืองไทยมากๆ แต่ปรากฏว่า...รถบัสเจ้ากรรมที่ไกด์นำมาต้อนรับเราดันหมดแรงวิ่งซะงั้น  เราต้องรอรถอีกคันมาเปลี่ยนนานนับชั่วโมง ทำให้เวลาในการช็อปปิ้งหดเหลือแค่ 30 นาที

หลายคนได้แค่กระเป๋าเดินทางใบละ300 บาทติดมือมา  ส่วนฉันได้ช็อกโกแลตถุงโตหลากหลายยี่ห้อ หน่วยเงินที่นั่นจะเป็นริงกิต ถ้าเราเห็นตัวเลขราคาที่ป้ายก็คูณ 10 เข้าไป จะเท่ากับบาทไทย  จากนั้นก็ไปเที่ยวอีกหลายแห่ง  อาทิเช่น  พิพิธภัณฑ์ ดร.มหาธีร์ โมฮัมหมัด, โลกใต้น้ำ Langkawi Under Water World  และ สุสานพระนางมัสสุหรี  ผู้หญิงที่ฉันอยากเจอ

เมื่อเราเดินผ่านเข้าไปในอาคารซึ่งมีลักษณะคล้ายพิพิธภัณฑ์ ไกด์คนเดิมเล่าตำนานให้ฟังว่า...พระนางมัสสุหรีเป็นนิยายอิงประวัติศาสตร์ที่มีหลักฐานอ้างอิง เริ่มจากมีสามีภรรยาคู่หนึ่งย้ายมาอยู่ในเกาะลังกาวี จนให้กำเนิดลูกสาวชื่อว่า มัสสุหรี  สาวงามที่หน้าตาสะสวย รูปร่างเล็ก ผิวคล้ำ ปากเรียวเล็ก จมูกโด่งได้รูปงดงาม  หนุ่มๆ ต่างหมายปองที่จะได้เป็นเจ้าของเธอ

ความได้ยินไปถึงหูพระยาลังกาวีจึงอยากได้ยลโฉมนางสักครั้ง  พระยาลังกาวีจึงจัดงานเลี้ยงฉลองหลังเก็บเกี่ยวข้าว และเชิญชาวบ้านและมัสสุหรีมาช่วยกันตำข้าวเม่า ซึ่งเป็นประเพณีนิยมในยุคนั้น  เมื่อเจ้าเมืองได้ประสบพักตร์มัสสุหรี จึงปรารถนาได้เป็นมเหสีอีกคน  จึงขออนุญาตมเหสีองค์แรก  แต่ภรรยาเอกไม่ยอม  พระยาลังกาวีจึงให้น้องชายชื่อ วัน ดารุส แต่งงานกับมัสสุหรีแทน

หลังจากมัสสุหรีกับวันดารุสแต่งงานและแยกเรือนไปอยู่ที่อื่นประมาณ3 เดือน วันดารุสก็ถูกส่งตัวไปรบกับไทยในสมรภูมิไทรบุรี ระหว่างนั้นมัสสุหรีตคลอดลูกชายออกมา 

วันหนึ่งเกิดเหตุการณ์เรือล่มทางตอนเหนือของเกาะลังกาวี มีชายชาวสุมาตราที่รอดชีวิตมาขอข้าวขอน้ำนางมัสสุหรี  ด้วยจิตใจที่มีเมตตา มัสสุหรีจึงได้ให้การช่วยเหลือ ชายผู้นั้นสำนึกบุญคุณจึงแวะเวียนมาช่วยตัดฟืนตอบแทนนาง  ทำให้เกิดข่าวซุบซิบไปถึงหูมเหสีเอกของพระยาลังกาวี  ด้วยความเกลียดชังฝังใจอยู่แล้ว นางจึงไปฟ้องพระยาลังกาวีว่ามัสสุหรีคบชู้สู่ชาย และยุให้ประหารชีวิตเสีย

พระยาลังกาวีหลงเชื่อมัสสุหรีพยายามอธิบายความบริสุทธิ์ก็ไม่เป็นผล นางจึงขอเอาเลือดตัวเองพิสูจน์  "หากข้าไม่ผิด ขอให้โลหิตไหลออกมาเป็นสีขาว"  นางใช้กฤชแทงอกตัวเองปรากฏว่าเลือดพุ่งออกมากลายเป็นสีขาว  มัสสุหรีได้สาปแช่งก่อนสิ้นใจ ให้เกาะลังกาวีไร้ความเจริญไป 7 ชั่วโคตร  จนกระทั่งผ่านไป 200 ปี ลังกาวีจึงได้พ้นจากคำสาป หลังจากที่ทารกน้อยทายาทรุ่นที่ 7 ของพระนางมัสสุหรี ถือกำเนิดออกมาที่เกาะภูเก็ต จึงมีการเชิญเธอมาทำพิธีแก้คำสาป จากนั้นมาเกาะลังกาวีก็กลับมาอุดมสมบูรณ์และกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงของมาเลเซียสืบมา

อาทิตย์ใกล้อัสดงเรือเฟอร์รี่แล่นผ่านกระแสคลื่นและสายฝนที่กระหน่ำลงมา เสมือนแทนการบอกลาลังกาวี    ทันทีที่เท้าทั้งคู่ของฉันสัมผัสกับแผ่นดินแม่ อดไม่ได้ที่จะนึกเปรียบเทียบความสวยงามของท้องทะเลหลายแห่งทางภาคใต้ กับทะเลบนเกาะลังกาวีว่าของใครจะสวยกว่ากัน

คำตอบก็คือบ้านเรากินขาดค่ะ เพียงแต่ว่าเขาสร้างจุดขายได้เก่งกาจกว่าเราเท่านั้นเอง  ชาวลังกาวีจึงต้องขอบคุณผู้หญิงที่ชื่อ มัสสุหรี

www.oknation.net/blog/babymind