แวะเขตพันธุ์สัตว์"ซับลังกา"สัมผัสฝูงไก่ป่า-สุนัขจิ้งจอก | คมชัดลึก

 จะมีสัตว์น้อยใหญ่อาศัยอยู่มากมาย โดยเฉพาะ เจ้าฝูงสุนัขจิ้งจอก หรือ ฝูงไก่ป่า ของเขตอนุรักษ์แห่งนี้ ที่ได้แวะมาเยี่ยมเยือนพวกชาวบ้านละแวกนี้อยู่บ่อยๆ ช่วยสร้างรอยยิ้ม สร้างความสุขให้แก่พวกเขาอยู่ตลอดเวลา

 ดังที่ วสันต์ กล่อมจินดา หัวหน้าเขตอนุรักษ์พันธุ์สัตว์ป่าซับลังกา บอกว่า เขตอนุรักษ์แห่งนี้นอกจากจะมีสัตว์ป่า ไม่ว่าจะเป็นเก้ง หมูป่า กระทิง ลิง ค่าง บ่าง ชะนี ฯลฯ อาศัยอยู่กันเป็นจำนวนมากแล้ว ที่สร้างสีสันและลงมาให้ชาวบ้านได้เห็นหน้าเห็นตากันอยู่บ่อยๆ ก็จะมีฝูงไก่ป่า และสุนัขจิ้งจอก

 "อย่างไก่ป่า ก็จะมีฝูงใหญ่ๆ 100-200 ตัว อยู่หลายฝูง เช่นเดียวกับสุนัขจิ้งจอกที่จะอยู่รวมกันเป็นฝูงๆ โดยฝูงสุนัขเหล่านี้จะออกหากินในยามค่ำคืน และพื้นที่ไร่นาของชาวบ้านบางรายก็เป็นเป้าหมายด้วย จนปัจจุบันมีชาวบ้านนำลูกสุนัขจิ้งจอกที่กำพร้าแม่ นำมาเลี้ยงอยู่หลายบ้าน" หน.เขตอนุรักษ์พันธุ์สัตว์ป่าซับลังกา บอก พร้อมระบุว่าสัตว์เหล่านี้ไม่สร้างอันตรายและเป็นมิตรกับชาวบ้าน

 ส่วนไก่ป่านั้น วสันต์ ยอมรับว่าที่เขตอนุรักษ์นี้ มีอยู่เป็นจำนวนมากนับพันตัว แหล่งอาหารสำคัญนอกจากในบริเวณผืนป่าแล้ว บริเวณบ้านของชาวบ้านก็จะได้ต้อนรับเจ้าฝูงไก่ป่านี้กันอยู่แทบทุกวัน เมื่อพวกมันอิ่มก็จะรีบบินหายไปอย่างรวดเร็ว และไม่ว่าจะเป็นฝูงสุนัขจิ้งจอก หรือฝูงไก่ป่าก็ดี รวมทั้งสัตว์ป่าอื่นๆ ทั้งหมดอยู่ในความรับผิดชอบของเขตอนุรักษ์พันธุ์สัตว์ป่า ที่จะต้องเร่งป้องกัน ดูแลสัตว์เหล่านี้ไม่ให้สูญพันธุ์

 ด้านนางสมพร แนมประณาม วัย 54 ปี อยู่บ้านเลขที่ 40 หมู่ 6 ชาวบ้านซับกระรอก ต.เกาะรัง อ.ลำสนธิ เล่าว่า ตนมีอาชีพเก็บของป่าขาย เมื่อไม่นานมานี้ได้นำลูกสุนัขจิ้งจอกกำพร้าแม่จากเทือกเขาพังเหยมาเลี้ยงดู เพราะเกรงว่าลูกสุนัขจะช่วยตัวเองไม่ได้ โดยให้กินนมของแม่สุนัขพันธุ์ไทยซึ่งที่บ้านได้เลี้ยงไว้แทน กระทั่งถึงปัจจุบันก็ไม่มีปัญหาแม้สักครั้ง ทั้งหมาป่าหมาบ้านต่างก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข

 “ไก่ป่าแถวที่บ้านก็มี โดยเฉพาะเวลาที่หิวมันจะลงกันมาเป็นฝูง ชาวบ้านต่างก็โปรยอาหารให้จิกกิน มันจะเป็นไก่ที่ปราดเปรียวมาก ตัวไม่โตเหมือนไก่แจ้ แต่หากทำให้พวกมันตกใจก็จะบินหายเข้าป่าในพริบตา แต่ก็มีบางคนที่จะดักจับเพื่อที่จะเอามารับประทาน ซึ่งตรงนี้ชาวบ้านส่วนใหญ่ไม่เห็นด้วย และพยายามจะช่วยกันอนุรักษ์สัตว์เหล่านี้ให้คู่อยู่กับผืนป่านี้ต่อไป“ นางสมพรเล่าให้ฟัง

สรศักดิ์ ทับทิมพราย