เสน่ห์ "ขุนตาน" เรื่องเล่าจากความทรงจำถึงเส้นทางที่สุดแสนคลาสสิก | คมชัดลึก

หมุดหมายของการเดินทางครั้งนี้คือสถานีรถไฟ "ขุนตาน" ด้วยวิธีนั่งรถไฟ บอกเลยว่าเส้นทางนี้ถือว่าเป็นเส้นทางหนึ่งที่คลาสสิคสุด ๆ และแนะนำว่าควรไปสักครั้ง แล้วเดินเท้าขึ้นไปนอนกลางดินกินกลางป่า บน "อุทยานแห่งชาติขุนตาล" ที่ขึ้นชื่อในเรื่องของความสวยงามที่ไม่แพ้อุทยานแห่งชาติอื่น ๆ ในประเทศไทย

"ขุนตาน" ที่กล่าวถึงคือสถานีรถไฟ "ขุนตาน" ตั้งอยู่ที่หมู่ 8 บ้านขุนตาน ตำบลทาปลาดุก อำเภอแม่ทา จังหวัดลำพูน ที่นี่มีอุโมงค์ขุนตานที่ยาวที่สุดในประเทศไทย มีความยาวถึง 1,352.10 เมตร สร้างเสร็จในปี พ.ศ. 2461 นับถึงปัจจุบันก็ 103 ปี เราออกเดินทางตอนเย็นเวลา 18.00 น. ด้วยขบวนรถด่วนพิเศษอุตรวิถี ถึงสถานีขุนตาน เวลา 06.00 น. ของอีกวัน หนึ่งคืนที่นอนบนรถขบวนพิเศษนี้มันตื่นเต้นทุกครั้ง มันเป็นความรู้สึกที่พิเศษ บอกไว้ก่อนว่าบนขบวนรถ ณ ช่วงนี้ยังไม่มีอาหารการกินขาย ฉะนั้นควรหาอาหารรองท้องก่อนขึ้นรถไฟ ไม่งั้นคุณจะหิวทั้งคืน  อีกอย่างการนั่งรถไฟขบวนพิเศษแบบนี้มันมีความปลอดภัยมากสำหรับผู้หญิงที่เดินทางคนเดียว ไม่ต้องกังวลครับ มีเจ้าหน้าที่เดินตรวจตลอด

 

เช้าวันรุ่งขึ้นถึงสถานีขุนตาน ฟ้ายังมืดอยู่ ลมเย็นปะทะผิวกาย กลิ่นไอของธรรมชาติแตะจมูก เมื่อเท้าสัมผัสกับพื้นปูนที่สถานี เมื่อมาถึงที่นี่ก็ต้องมองหาห้องน้ำเป็นเบื้องต้น หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จก็ต้องหาอาหารเช้าเติมลงท้องก่อน ข้อดีอย่างหนึ่งของที่นี่คือ มีห้องน้ำสะอาด ให้บริการ ก่อนที่นักเดินทางจะเดินเท้าต่อไปยังอุทยานแห่งชาติขุนตาล 

 

สำหรับคนที่มีเวลาน้อย แนะนำให้ออกเดินทางเย็นวันศุกร์ ถึงขุนตานเช้าวันเสาร์ แล้วค้าง 1 คืนบนอุทยานแห่งชาติขุนตาล สายวันอาทิตย์ลงจากจุดค้างแรม อาบน้ำที่ทำการ หาข้าวเที่ยงกินให้เสร็จสรรพ จากนั้นเดินเท้าลงมายังสถานีรถไฟในช่วงบ่ายนิด ๆ ใช้ชีวิตที่เหลือบริเวณสถานีคุยกับคนนู้นคนนี้ที เผลอแพร๊บเดียวก็หมดวันแล้ว ถึงกรุงเทพฯ เช้าวันจันทร์ จะไปทำงานต่อหรือเข้าบ้านอาบน้ำก่อนแล้วไปทำงานเวลายังเหลือ ๆ 

ย้อนกลับมาที่สถานีรถไฟขุนตานอีกครั้ง  ตอนรอรถไฟกลับกรุงเทพฯ นั้น เป็นอีกอารมณ์หนึ่งที่ผมชอบมากที่สุด 
เพราะบริเวณสถานีโดยรอบมันมีความสงบและมีความเป็นชุมชนเล็ก ๆ ที่น่าสนใจและน่าเดินเล่นมาก คนที่ชอบถ่ายรูป ที่นี่มีมุมให้เลือกถ่ายเยอะมาก ผมมักจินตนาการว่าอยู่ในชนบทที่ญี่ปุ่น บางมุมก็คล้าย แต่ที่เหมือนกันคือความเหงา เพราะที่นี่เหมือนอยู่ในหุบเขาที่ไม่มีการติดต่อกับใครเลยถ้าไม่ตั้งใจมา พอหมดชุดนักเดินทางอย่างพวกเราสองสามคนในวันนั้นแล้ว "ขุนตาน"ก็จะเงียบสงัดรอนักท่องเที่ยวชุดใหม่ต่อไปในอีกหลายวันข้างหน้า ที่ผมมักคิดเอาเองว่ามันคงจะเงียบเหงาจริง ๆ 

และถ้าใครชอบเดินทางแบบนี้มีการผจญภัยหน่อย ๆ  การนั่งรถไฟไปกางเต็นท์นอนที่อุทยานแห่งชาติขุนตาลก็เป็นอะไรที่น่าสนใจไม่น้อย และไม่ควรพลาดที่จะทำ บทความนี้ไม่ใช่บทความรีวิว แต่เป็นบทความที่อยากชวนคุณออกไปผจญภัย ในสิ่งที่ต่างออกไปจากชีวิตประจำวัน มีใครบางคนเคยพูดไว้ว่า 

"ถ้าการนั่งรถไฟเดินทางไปเดินป่าที่ Fjallraven sweden ยังทำไม่ได้ในตอนนี้  เรายังโชคดีที่มี สถานีขุนตานช่วยบรรเทา ความโหยหา"

และผมก็เห็นด้วยกับความคิดนั้น