ตั้งปณิธานไว้แต่ไม่เคยได้...ทำอย่างไรให้สำเร็จ

เคยไหม? ที่ตั้งเป้าหมายไว้ว่าตอนปีใหม่ วันเกิดหรือโอกาสอะไรแล้วทำอย่างไรก็ไม่สำเร็จ ซึ่งบางครั้งอาจเพราะความคิดหรือเป้าหมายจากตัวเราเองที่ยากหรือง่ายเกินไป  จึงขอแนะเทคนิค “ทีละเล็กละน้อย” จากหนังสือปัญญายาใจ 2  ที่มีคำตอบจากพระอาจารย์เทพพัชรญาณมุนี (ชยสาโร ภิกขุ) มาบอกต่อกัน

เรื่องการอธิษฐาน การตั้งเป้าหมายเราต้องดูว่าทางสายกลางอยู่ตรงไหน ถ้าเราตั้งเป้าไว้ง่ายเกินไป ทำแล้วก็ไม่เกิดความรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเอง รู้สึกเฉยๆ ก็ไม่เกิดประโยชน์ แต่ถ้าตั้งยากเกินไปแล้วไม่สามารถทำได้ เราก็จะรู้สึกกลุ้มใจว่าตัวเองทำอะไรไม่เคยสำเร็จสักที...แย่มาก เป็นต้น เพราะฉะนั้น สิ่งที่เราควรทำคือ การอธิษฐานหรือตั้งเป้าหมายต่างๆ ในทางที่ทำได้ยากแต่ไม่เกินวิสัย  เปรียบเทียบกับการเล่นเทนนิสถ้าเราเล่นกับคนที่มีความสามารถด้อยกว่าเรามาก เราชนะขาดลอยเราก็ไม่สนุก แต่ถ้าเราเล่นกับคนที่เก่งกว่าเรามาก แล้วเราแพ้หลุดรุ่ยก็ไม่สนุกเหมือนกัน

 

 

สิ่งที่ดีที่สุดคือ ควรเล่นกับคนที่เก่งกว่าเราบ้างเล็กน้อย เพราะเมื่อเราเล่นกับคนที่เก่งกว่าเราเล็กน้อย เราจะรู้สึกว่าเราเก่งกว่าที่คิด เหมือนกับว่ามีการดึงตัวเราให้สูงขึ้น เป็นการท้าทายในลักษณะที่ไม่เกินกำลัง  แต่จะทำให้เราต้องผลักดันตัวเองบ้างเล็กน้อย แต่ไม่ถึงกับหักโหม

 

ข่าวที่เกี่ยวข้อง

ส่องสัญญาณ'ความเครียด'

พลังแห่ง "การสัมผัส" ช่วยผ่อนคลายจิตใจได้มากกว่าที่คิด

 

ตั้งเป้าด้วยการกำหนดเวลา

ดังนั้นเรื่องการอธิษฐาน การตั้งปณิธาน เราควรกำหนดให้เป็นสิ่งที่เราสามารถจะวัดได้ และควรต้องมีกำหนดเวลา ไม่ใช่แค่ว่าปีนี้เราจะทำอย่างนั้นอย่างนี้ แต่ควรเป็นในลักษณะที่ว่า ในปีแรก เดือนแรกจะต้องเป็นอย่างนี้ เดือนที่ 2 เดือนที่ 3 จะต้องเป็นอย่างนี้ๆ เราจะได้ประเมินหรือดูว่า พอจะเป็นไปได้ไหมไม่ยากจนเกินไป และควรตั้งเป้าหมายแบบเจาะจงไม่ให้กว้างเกินไปจนไม่ชัดเจนและควรเป็นสิ่งที่วัดได้ อีกอย่างที่จะช่วยได้คือเพื่อนเราอธิษฐานอะไร ก็ประกาศให้ทุกคนในกลุ่มไลน์ของเราหรือกลุ่มอะไรก็แล้วแต่รับทราบก็ช่วยได้เหมือนกัน

 

 

ใช้เทคนิค”ทีละเล็กละน้อย”

ในส่วนเรื่องของจิตใจมีเทคนิคอย่างหนึ่ง ซึ่งคนคิดเป็นชาวอเมริกันเป็นทฤษฎีเรื่องการเปลี่ยนทีละเล็กทีละน้อย โดยนักจิตวิทยาและคุณหมอได้ใช้กับคนไข้ที่ป่วยเป็นโรคเพราะความอ้วน โดยการแนะนำให้ออกกำลังกาย  ซึ่งจากเดิมเคยบอกให้เขาทำวันละ 15-20 นาที แต่เขาก็ยังทำไม่ได้ มาปรับเปลี่ยนเสนอให้ออกกำลังกายแค่วันละ 30  วินาที ประเด็นที่แท้จริงคือทำแค่นี้คงไม่ได้เกิดประโยชน์อะไรต่อร่างกายของเขา แต่สิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปคือการมองตัวเอง

 

จากคนที่มองตัวเองว่าเป็นคนที่ออกกำลังกายไม่ได้ ไม่เคย ทำไม่ได้ กลายเป็น “ข้าพเจ้าออกกำลังกายทุกวัน วันละ 30 วินาที” อันนี้เป็นจุดเริ่มต้นของการสร้างความรู้สึกใหม่ขึ้นมาว่า “ข้าพเจ้าเป็นคนออกกำลังกาย” หลังจากนั้น ก็ค่อยๆ เพิ่มเวลาทีละเล็กทีละน้อย จาก 30 วินาทีเป็น 1 นาที คือเราต้องเปลี่ยนการมองตัวเองเสียก่อน หลังจากนั้นเรื่องของการปรับพฤติกรรมจะค่อยๆ ตามมา

 

 

เทคนิคนี้สามารถนำมาใช้ได้ในองค์กรหรือบริษัท เวลาที่มีความรู้สึกว่าไม่ค่อยจะพอใจกับความเป็นอยู่หรืออะไรก็แล้วแต่ ผู้คุมการประชุมก็ชักชวนให้ทุกคนเสนอสิ่งที่ควรจะเปลี่ยนในองค์กรของเรา โดยมีข้อแม้ว่าต้องเป็นสิ่งที่เปลี่ยนได้เลยตอนนี้ ไม่ใช่โครงงานระยะยาว แต่เป็นสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่เมื่อเปลี่ยนแล้ว สถานที่ หรือความเป็นอยู่ของเราจะดีขึ้น

พอเราทำสิ่งเล็กๆ น้อยๆ อย่างนี้ได้ ความรู้สึกของเราจะเปลี่ยนไป คือแทนที่จะคิดว่า “มันก็เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรมา ไม่เคยมีอะไรเปลี่ยนแปลง ผู้ใหญ่ก็ไม่เคยเห็นความสำคัญอะไร” แต่ถ้าเรารู้สึกว่า เรื่องนั้นก็ดีขึ้นนิดหน่อย เรื่องนี้ก็ดีขึ้นนิดหน่อย มันก็ทำให้มีกำลังใจขึ้นมาว่า ถ้าเปลี่ยนเรื่องเล็กน้อยได้ เรื่องใหญ่กว่านี้ก็น่าจะเปลี่ยนได้เช่นเดียวกันนั่นเอง

ขอบคุณภาพจาก Pixabay