"นางอั้วตีนกบ" กล้วยไม้ดินดอกหอม พรรณไม้สวยงามหายาก ปัจจุบันเหลือน้อยในธรรมชาติ เหตุถูกเก็บจากป่าเพื่อการค้า
"นางอั้วตีนกบ" Pecteilis susannae (L.) Rafin. กล้วยไม้ดินดอกหอม ปัจจุบันมีเหลือในธรรมชาติน้อย เนื่องจากถูกเก็บจากป่าเพื่อการค้ามาก ชื่ออื่น นางกราย (นางอั้ว), นางอั้ว (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ), พอเจพะดู่, พอเจ๊าะ (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน), ว่านนะราช, ว่านนาคราช (สุราษฎร์ธานี), เอื้องตีนกบ, เอื้องนางก๋าย, เอื้องเสาวนา (ภาคเหนือ)
"นางอั้วตีนกบ" กล้วยไม้ดิน สูงได้ถึง 1.5 เมตร หัวใต้ดินขนาดใหญ่ ใบเรียงเวียนรอบลำต้น 6-10 ใบ รูปรีถึงรูปใบหอก หรือแกมรูปไข่กลับ ยาว 4-18 เซนติเมตร แกนช่อยาวได้ถึง 20 เซนติเมตร ก้านช่อยาว 20-50 เซนติเมตร มี 2-10 ดอก ใบประดับคล้ายใบ ยาว 3.5-8.5 เซนติเมตร ดอกออกช่วงระหว่างเดือนกรกฎาคม ต่อเนื่องไปจนถึงเดือนกันยายนของทุกปี
นางอั้วตีนกบมีดอกสีเขียวอมขาวหรืออมเหลือง กลีบเลี้ยงบนรูปไข่กว้าง ยาว 2-3 เซนติเมตร กลีบคู่ข้างแคบและยาวกว่าเล็กน้อย กลีบดอกรูปใบหอก ยาว 0.7-1.3 เซนติเมตร กลีบปากแยก 3 พู พูข้างกางออก รูปพัด ยาว 2-3.5 เซนติเมตร ขอบจักชายครุยลึก พูกลางรูปใบหอกถึงรูปแถบ ยาว 3-4.5 เซนติเมตร เดือยโค้ง ยาว 7-15.5 เซนติเมตร เส้าเกสรยาว 1-1.3 เซนติเมตร รังไข่รวมก้านดอกยาว 2.5-6 เซนติเมตร
นางอั้วตีนกบพบที่อินเดีย เนปาล พม่า จีนตอนใต้ ภูมิภาคอินโดจีน คาบสมุทรมลายู ชวา ติมอร์ ซูลาเวซี และโมลุกกะ ในไทยพบทุกภาค ขึ้นตามทุ่งหญ้า ชายป่าดิบแล้ง ป่าดิบชื้น ป่าเบญจพรรณ และป่าดิบเขา ความสูงถึงประมาณ 1,100 เมตร สำหรับสรรพคุณทางสมุนไพร หัวสด 1-2 หัว ต้มน้ำดื่มเป็นยาบำรุงโลหิตได้
ข่าวที่เกี่ยวข้อง