"ถ้ำขมิ้น" ความงามที่ธรรมชาติสร้างสรรค์

นับตั้งแต่มีสถานการณ์โควิด-19 ระบาด สถานที่ท่องเที่ยวหลายๆที่ก็เพิ่งได้เริ่มเปิดให้เข้าชม เช่นเดียวกับ  "ถ้ำขมิ้น" หรือ "ถ้ำเหม็น" ซึ่งอยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติใต้ร่มเย็น ต.นาสาร อ.บ้านนาสาร จ.สุราษฎร์ธานี ห่างจากตัวตลาดนาสารไปทางถนนสาย นาสาร - บ้านดอน ประมาน 3 กิโลเมตร 

                                       

"ถ้ำขมิ้น" เป็นถ้ำที่เกิดในเทือกเขาหินปูน มีขนาดกว้างใหญ่มาก  ที่เกิดขึ้นในยุคเพอร์เมียน(Permian) ตามตารางธรณีกาล ประมาณ 280 ล้านปี แล้วกระบวนการเกิดถ้ำขมิ้นเกิดขึ้นตามกระบวนการทางธรณีวิทยาที่ทำให้เกิดถ้ำทั่วไปคือเกิดการละลายของหินปูนเมื่อถูกน้ำที่ฤทธิ์เป็นกรดอ่อนๆแทรกตามแนวแตกที่ตัดผ่านชั้นหิน เมื่อการเวลาผ่านไปรอยแตกในเนื้อหินจะถูกกัดเซาะจนขยายตัวเป็นโพรงช่องวงใหญ่ขึ้นจนกลายเป็นถ้ำ และมีหินงอกหินย้อยที่สวยงาม นอกจากนี้แล้วภายในถ้ำ ยังเป็นที่อยู่อาศัยของค้างคาวจำนวนมาก และมีมูลค้างคาวจำนวนมาก จนเป็นที่มาของชื่อ "ถ้ำเหม็น"  ในอดีต "ถ้ำขมิ้น" เคยเปิดสัมปทานให้มีการจัดเก็บมูลค้างคาวภายในถ้ำ เพื่อนำไปทำปุ๋ยฟอสเฟต  ทางอุทยานได้จัดเส้นทางศึกษาธรรมชาติ ภายในถ้ำเป็นระยะทาง 1,250 เมตร  

 

 

 

ก่อนที่เข้าเดินขึ้นเขาเพื่อจะเข้าชมความงามของ "ถ้ำขมิ้น" จะต้องติดต่อกับเจ้าหน้าที่ของอุทยานฯ จ่ายค่าเข้าชมและเพื่อจะได้จัดไกด์นำทาง และที่สำคัญจะนำเข้าเที่ยวภายในถ้ำรอบละ 4 คน 

 

                             

                               จุดให้บริการนักท่องเที่ยว  อย่าลืมวัดไข้ เช็คอินไทยชนะ 

                              

เมื่อพร้อมแล้วก็ต้องเดินขึ้นบันไดไปทั้งหมด 207 ขั้น ทางเดินไม่อันตราย แต่เนื่องจากเดินขึ้นเขา เดินไปได้ประมาณ 50 ขั้น ทางอุทยานฯทำจุดพักชมวิว ให้ได้หายเหนื่อยกันหน่อยก่อนที่จะเดินถึงปากถ้ำ อ้อ...ก่อนที่จะเดินขึ้นไปเที่ยว อย่าลืมแวะ ไหว้ ศาลปู่เจ้าสมิงพราย กันก่อน 

 

                                         

 

                             

 

                                          

                                                เห็นบันไดแล้วเกือบถอดใจ

 

                                      

                                    มาได้เกือบครึ่งทางแวะพัก ที่จุดชมวิวก่อน

ถึงปากถ้ำแล้ว จะมีสะพานไม้ ที่ทอดผ่านช่องทางที่ด้านล่างเป็นเหว เดินอย่างระมัดระวังกันหน่อย เพราะมีไม้บางท่อนที่ชำรุดแล้ว 

 

                                     

                                    สะพานไม้ทอดยาวก่อนเข้าไปด้านในถ้ำ

                                  

ลักษณะของถ้ำเป็นภูเขาสูงใหญ่มีบันไดเดินขึ้นไปด้านบน เพื่อที่จะเข้าไปภายในตัวถ้ำ นอกจากจะได้ชมความงามของหินงอกหินย้อยแล้ว จะได้พบกับ "ศาลท่านขุน" ที่ปากถ้ำซึ่งเป็นที่เคารพของชาวบ้าน

                                     

                                        บันไดเหล็ก พานักท่องเที่ยวเดินลงเข้าสู่โถงด้านในถ้ำ

                                     

                                      

                                   

 

 

"ลานรถจี๊ป" เป็นห้องใหญ่ที่มีร่องรอยของรถจี๊ป ในสมัยที่มีการทำสัมปทานมูลค้างคาว โดยมีการนำชิ้นส่วนของรถมาประกอบภายในถ้ำ 

                           

                          รถจิ๊ป ที่ผู้ได้สัมปทานใช้ขนย้ายมูลค้างคาว

                           

 

                          

                           จนท.อุทยานฯ เรียกมันว่า "แมลงสาปถ้ำ" 

                               

                          ส่วนหนึ่งของ ค้างคาว เกาะตามผนังถ้ำ   

 

                           

                          ทางเดินมีไฟส่องสว่าง

หินงอกหินย้อยขนาดใหญ่ เรียกว่า “เสาเอก” และ “หลักชัย” ช่องฟ้า เป็นช่องที่ทะลุเพดานถ้ำได้

                              

 

                        

 

                        

                              ม่านหินย้อย

 

                                    

                                   หินที่หน้าตาคล้ายผู้เฒ่า

                                 

                                เดินเพลินๆระวังหินย้อยด้วย

 

ม่านสีชมพู เป็นม่านหินปูนที่มีลวดลายเป็นริ้ว ๆ สีชมพู มองดูเป็นภาพพระพุทธรูปปางสมาธิ

                                   

 

                                

                                ร่องรอยของนักเสี่ยงโชค

ภายในถ้ำยังมีหินงอก หินย้อย ที่สวยงาม และน่าทึ่งอีกจำนวนมาก  ซึ่งการเดินเที่ยวถ้ำที่เราเห็นว่าเป็นรูปนั้น ภาพนี้ ต้องใช้จินตนาการในการมอง สิ่งที่ธรรมชาติสั่งสมกันมาเป็นเวลานับล้านๆปี หากถูกทำลายลงด้วยน้ำมือของนักท่องเที่ยวจะน่าเสียดายเป็นอย่างยิ่ง ดังนั้นนักท่องเที่ยวอย่างเราทำได้เพียงเก็บภาพแห่งความทรงจำ มาถ่ายทอดให้คนอื่นได้เห็น และไปเที่ยวกันต่อๆไป