คนรักหมา - ทาโรและจิโรผู้ถูกทอดทิ้ง (1) | คมชัดลึก

 ญี่ปุ่นก็ไม่น้อยหน้า มีเรื่องทำนองนี้เหมือนกัน...อาโหน่...

 วันที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2500 รัฐบาลญี่ปุ่นส่งคณะนักสำรวจฝ่าความหนาวเหน็บไปสำรวจทวีปอาร์กติก ดินแดนลึกลับขั้วโลกใต้ โดยปักหลักจัดตั้งสถานีสำรวจ “โชวะ” ขึ้นที่ทิศเหนือสุดของทวีปแห่งนี้

 ภารกิจโหดหินที่ทีมสำรวจลูกพระอาทิตย์ทั้งหมดได้รับมาจากรัฐบาลคือสำรวจและสังเกตการณ์เพื่อรวบรวมข้อมูลทางด้านวิทยาศาสตร์ต่างๆ เป็นเวลา 1 ปี นั่นหมายความว่าพวกเขาจะต้องใช้ชีวิตตลอดปีเต็มนี้ในดินแดนที่อุณหภูมิเฉลี่ยทั้งปีอยู่ที่ -40 องศาเซลเซียส !!!

 ภารกิจการสำรวจในช่วงฤดูใบไม้ผลิมีเป้าหมายอยู่ที่ภูเขา บอตซันนูแทน ซึ่งมีความสูงกว่าระดับน้ำทะเลถึง 1,480 เมตร ทีมงานทุกคนต่างพากันหนักใจแต่ด้วยจิตสำนึกของความเป็นนักวิทยาศาสตร์และเป็นภารกิจที่ได้รับมอบหมาย ทุกคนจึงปักใจมุ่งมั่นจะปฏิบัติภารกิจนี้ให้สำเร็จลงให้จงได้ ไม่ว่าจะหนักหนาสาหัสเพียงใดก็ตาม

 ปัญหาหนักอกของพวกเขาก็คือ สภาพรถสายพานที่เตรียมมาใช้สำหรับการเดินทางในภูมิประเทศที่เต็มไปด้วยน้ำแข็งและหิมะของดินแดนขั้วโลกใต้ เอาเข้าจริงๆ ปรากฏว่าใช้การไม่ได้ และกว่าจะซ่อมเสร็จก็คงตกเอาหน้าร้อนซึ่งน้ำแข็งในทะเลก็จะละลายตัว ทำให้ไม่สามารถใช้รถคันนี้ได้อีกเช่นกัน

 แผนสำรองจึงถูกกำหนดขึ้นอย่างรวดเร็ว จนในที่สุดก็ลงตัวเห็นพ้องต้องกันว่าจะใช้รถสายพานซึ่งยังคงใช้งานได้ระดับหนึ่ง ทำหน้าที่ลำเลียงคณะสำรวจไปส่งที่จุดหมายซึ่งอยู่ห่างออกไป 518 กิโลเมตร จากนั้นก็ใช้เลื่อนที่ลากโดยสุนัขพันธุ์ซัคคาลินลากเลื่อนไปกลับรวมระยะทางอีกถึง 400 กิโลเมตร !!! ครับ...รวมระยะทางแล้วก็ประมาณกรุงเทพ-สงขลา นั่นแหละ ขับรถธรรมดายังแย่...

 ไม่เพียงแต่เท่านั้น การสำรวจชายฝั่งปรินซ์โอลาฟอีก 16 วัน ระยะทาง 350 กิโลเมตรก็จะใช้เลื่อนที่ลากโดยสุนัขเหล่านี้ด้วย...เหตุการณ์จะเป็นอย่างไร อาทิตย์หน้าเล่าต่อครับผม!

บัญชร ชวารศิลป์