ทฤษฎีหนึ่งที่เราได้ยินมาโดยตลอดคือ เราทุกคนบนโลกนี้ 6 พันกว่าล้านคนสามารถเชื่อมถึงกันได้ภายใน 6 ช่วงคน
แต่ไม่น่าเชื่อว่า แม้เราจะรู้จัก ได้ใกล้กันขนาดนี้ ก็ยังมีคนจำนวนไม่น้อยที่ต้องอยู่เพียงลำพัง ขณะที่บางคนกลับมีเพื่อนหลากหลาย คนรู้จักมากมาย
อะไรที่ทำให้เป็นเช่นนั้น
ผมเชื่อว่าแต่ละคนมีวิธีการดึงเพื่อน รั้งเพื่อนไว้ ในรูปแบบที่แตกต่างกัน หลายคนถนัด ‘กักขัง’ ไม่อยากให้เขาห่างไปจากเรา ก็ใช้เงื่อนไขต่างๆ เข้ามากักขัง เหนี่ยวรั้ง ยกตัวอย่าง เช่น บางบริษัทใช้ระบบ ‘สัญญา’ ข้อผูกมัด เงินมัดจำ ต่างๆ นานา เพื่อทำให้พนักงานอยู่กับบริษัทให้ได้นานที่สุดเท่าที่ต้องการ
จริงๆ การกักขังไม่ได้เลวร้ายอะไร แต่สิ่งเลวร้ายกว่าการกักขังคือ…กักขัง แต่ไม่ดึงดูด
อยากให้เขาอยู่นานๆ แต่ตัวเองไม่มีอะไรให้อยากอยู่ด้วย
ตรงกันข้าม บางคนถนัด ‘ดึงดูด’
เริ่มต้นที่ตัวเอง ทำตัวให้ดี ทำตัวให้น่าสนใจ ทำให้คนอื่นอยากอยู่ใกล้ อยากเข้าหา เมื่อเรามีดี มีของ คนก็จะอยู่กับเรา อยากทำงานร่วมกับเรา อยากเป็นเพื่อนเรา
พอพูดถึงคำว่า ‘ดึงดูด’ ก็พลางให้ผมคิดถึงสิ่งที่เราใช้คำว่า ‘ดึดดูด’ กับมันมากที่สุด นั่นคือ…‘โลก’
โลก เป็นสิ่งที่น่าสนใจยิ่งเมื่อผมนำมันมาผูกกับเรื่องนี้
โลก มีแรงดึงดูดของตัวเอง เป็นดาวเคราะห์ที่มีแรงดึดดูดมากพอที่จะไม่ทำให้พวกเราลอยไปลอยมาจนชนกันมั่ว แต่ก็ไม่ได้ดึงดูดแรงมากเกินจนเราเดินไปไหนมาไหนไม่ได้ เรียกว่า ดูดเราให้อยู่กันแบบสบายๆ พร้อมสิ่งอำนวยความสะดวกมากมาย ไม่ว่าจะเป็นอากาศที่ดีพอให้เราได้ใช้อย่างไม่จำกัด ต้นไม้ที่มีไว้ให้ร่มเงา ธรรมชาติ และสัตว์ป่า รวมไปถึงทรัพยากรอื่นๆ อีกร้อยอย่าง พันอย่าง
ขณะที่โลกก็ทำหน้าที่ ‘กักขัง’ เราด้วยเช่นกัน
มีคนจำนวนไม่น้อยที่พยายามต่อต้านแรงดึงดูดของโลก และพยายามหนีออกนอกโลก
แต่โลกก็กักขังเราไว้ด้วยชั้นบรรยากาศ ซึ่งถ้าคุณหนีออกไปแล้ว คุณจะขาดอากาศหายใจ ขาดสิ่งที่ทำให้คนอยู่ได้อย่างสุขสบาย ตัวคุณจะลอยเท้งเต้ง ชนกันไปชนกันมา เรียกว่า อยู่ข้างนอก ไม่มีความสุขเท่าอยู่ข้างในอย่างแน่นอน
ซึ่งถ้าคุณจะกลับมาน่ะหรือ
ถ้าคิดจะกลับ ก็สามารถทำได้ แต่โลกไม่ได้ยอมรับคุณเข้ามาได้ง่ายๆ คุณต้องเสี่ยงกับแรงเสียดทานในชั้นบรรยากาศที่อาจทำให้คุณลุกเป็นไฟ ก่อนกลับเข้ามาสู่อ้อมกอดของโลกได้อีกครั้ง
โลกมีแรงดึดดูดที่ดีพอ และสิ่งอำนวยความสะดวกที่ครบครัน ขณะที่ยังให้โอกาสคนได้ออกไปข้างนอกถ้าต้องการ แต่ก็กักขังไว้ด้วยความ ‘ไม่ง่ายที่จะเข้าและออก’
จึงทำให้ผมกลับมาคิดว่า ถ้าเราเลือกใช้ชีวิตกับเพื่อนเสมือนดาวโลก ก็คงน่าสนใจดี
ทำตัวให้ดีมากพอที่จะให้เพื่อนอยากเข้าหา เมื่อเพื่อนเข้าหาแล้ว ทำให้เขามีความสุขที่ได้อยู่กับเรา มีแรงดึงดูดมากพอที่ทำให้เขาไม่หนีเราไปไหน
ขณะเดียวกันแรงดึงดูดต้องไม่มากเกินไปจนเขาอึดอัด ถ้าเขาอยากจะลองหนีเราไปมองหาอย่างอื่นดูบ้าง ก็ปล่อยเขาไป
แต่จำไว้ว่า ออกต้องไม่ง่าย และกลับเข้ามาต้องยากกว่า
ใช้ชีวิตกับเพื่อนให้เหมือนโลก ผมเชื่อว่าน่าจะเป็นอีกสูตรที่จะทำให้เพื่อนอยู่กับเราได้อย่างมีความสุข อยู่ได้อย่างยั่งยืน อยู่ด้วยกันยาวๆ
อย่างน้อย สูตรนี้ก็ได้รับการพิสูจน์มานานเป็นพันล้านปี
...................................
ดึงดูดผู้อื่น เหมือนที่โลกดึงดูดเรา By สิทธิพงศ์ ศิริมาศเกษม
สิทธิพงศ์ ศิริมาศเกษม
ผู้บริหารไฟแรงแห่ง RGB72 ผู้ออกแบบดีไซน์เว็บไซต์ชั้นนำ หลายคนอาจรู้จักเขาจากการเป็น Mentor โครงการส่งเสริม Start-up หรือผู้จัด Creative Talk Conference วันนี้หนุ่มมากความสามารถคนนี้พร้อมแล้วที่จะมาแชร์ประสบการณ์และแบ่งปันความรู้ด้านธุรกิจกับผู้อ่าน Rabbit Today
ที่มา : Rabbit Today
ข่าวที่เกี่ยวข้อง