
เล่นหูเล่นตา-น้องขิง (IV)
สวย เสียให้เข็ด!
อือ … นั่นแหละที่ฉันเป็นอยู่ ช่วงเวลาที่เดินเข้าหาความ (อยาก) สวย มันช่างเจ็บปวดทรมานและยาวนานราวกับไม่มีที่สิ้นสุด การเปลี่ยนแปลงของร่างกายอย่างเฉียบพลันราวกับการเจริญเติบโตโดยการเปลี่ยนแปลงรูปร่างของผีเสื้อที่เรียกว่า เมตามอฟอร์ซิส (Metamorphosis) ที่เกิดขึ้นกับฉันมันน่ากลัว และ โคตรเจ็บ เพราะฉันไม่ได้เป็นแค่ผีเสื้อธรรมดา … ผีเสื้อสมุทร!
ฉันส่องกระจกดูหน้าท้องตัวเองที่ยุบหายไปราวปาฏิหาริย์จากการดูดไขมัน ที่เวลานี้ผ่านมาเกือบอาทิตย์ มันยังดูเป็นคลื่นไม่เรียบอย่างที่อยากให้เป็น ลองเอานิ้วจิ้มลงไปก็รู้สึกเหมือนมีฟองน้ำอยู่ข้างในก็ชั้นไขมันมันถูกทำลายกลายเป็นโพรงอยู่ข้างใน คงต้องใช้เวลาอีกเป็นเดือนกว่าเนื้อกับหนังจะสมานติดกัน ฉันพันหน้าท้องด้วยผ้ายืดๆ เพื่อยึดมันไว้ ที่ต้นขาก็เช่นกัน มีรอยช้ำเป็นสีม่วง
อือ … คราวนี้น่ากลัวตั้งแต่หัวจรดเท้าเลย! แต่ละก้าวที่เดินมันช่างเชื่องช้าและก็อีกนั่นแหละ … เจ็บ!
ตอนเวลานอนฉันต้องกัดฟันทุกครั้งที่ล้มตัวลง และต้องใช้หมอนหนุนเท้าให้สูงกว่าหัว เพื่อที่เลือดจะได้ไม่ค้างอยู่ที่เท้าทำให้เท้าบวม พี่สาวฉันนอนเฝ้าอยู่ข้างๆ ต้องคอยตื่นทุกๆ 2-3 ชั่วโมง เพื่อมาเปลี่ยนผ้าก๊อซซับเลือดและล้างแผลให้ อีรูที่หมอเจาะเข้าไปดูดไขมันดันไม่มีปัญหาเท่ากับรูที่หมอเจาะระบายน้ำที่ค้างอยู่ให้ไหลออกมา อาการคงคล้ายๆ คนที่มดลูกผิดปกติ มีเมนส์ทุกวันต้องคอยเปลี่ยนผ้าอนามัย … น่ารำคาญได้อีก!
ชีวิตที่จมกองเลือด กองน้ำเหลือง ทั้งๆ ที่มีชีวิตอยู่ มันทรมานแบบนี้นี่เอง ผ่านจากตรงนี้ไปได้ คนแบบฉันก็ไม่กลัวตายแล้วล่ะ
อยู่พักฟื้นได้ไม่ทันครบ 7 วัน ผิวหนังยังไม่ทันเซตตัวก็ต้องพาร่างบวมๆ ออกไปหากิน ไกลถึงเขาใหญ่ ก็แค่นั่งรถตู้ไป 4 ชั่วโมง แค่เนี้ยะ! เดอะโชว์มัสโกออน … เป็นไงก็เป็นกัน (วะ)
ร้องเพลงโดยสวมรองเท้าแตะ เพราะทีนบวมมาก พอร้องไป 3-4 เพลง โก้ แซกแมน ซึ่งอุตส่าห์มาเป็นเพื่อนต้องลุกขึ้นมาช่วยชีวิตผลัดกันเล่นผลัดกันร้องราวกับนักมวยปล้ำคู่พี่น้อง แตะมือปุ๊บปล้ำต่อได้เลย พอฉันหันหลังให้โก้ เลือดก็ไหลทะลักออกมาจากรูที่เจาะไว้ ดีที่แถวนั้นมันมืดถ้าสว่างโร่คงได้หาว่าฉันแท้งลูกแหงๆ เป็นหน้าที่ของพี่สาวฉันอีกนั่นแหละที่ทำแผลให้ ในเวลาที่ฉันไม่แกร่งเท่าที่ควร พี่ของฉันก็จะอยู่ข้างๆ ให้ฉันพักพิงเสมอ รู้แล้วว่าทำไมตอนเด็กแม่ชอบให้กินข้าวชามเดียวกัน แม่ว่า … จะได้รักกัน ช่วยเหลือกัน แล้วมันก็เป็นแบบนั้น ตั้งแต่นั้นมา …
จู่ๆ รูที่เจาะไว้ข้างเข่าขาซ้ายก็เกิดอุดตัน ขาซ้ายยิ่งบวมกว่าขาขวา ฉันมองขาตัวเองอย่างปลงๆ พยายามเข้าใจว่า เป็นระบบจัดการภายในของร่างกาย (ตอน ม.ปลายเรียนสายวิทย์เลยพอเข้าใจ) เมื่อน้ำขังอยู่ไม่มีรูออกมันก็ต้องบวมเป็นธรรมดา อย่าตกใจไปหาหมอสิคะ …
“คุณคิ้มยืนนิ่งๆ นะครับ เดี๋ยวหมอจะใช้เข็มเจาะดูดน้ำที่ขังอยู่ออก” พอหมอจิ้มเข็มลงไปบนขาบวมๆ ของฉันเท่านั้นแหละ น้ำไหลพุ่งออกมาเจิ่งนองพื้น กลิ่นน้ำเลือดปนน้ำเหลืองอันคุ้นจมูกก็กลับมาหลอนอีกตรงหน้า แต่คราวนี้ไม่เป็นลมเพราะรู้ทัน ฉันเอายาดมอุดรูจมูกไว้ 2 อัน
พอครบ 2 อาทิตย์นับจากวันดูดไขมัน น้ำเหลืองก็หยุดไหลเป็นไปตามที่หมอบอกไว้ หลังจากนั้นอาการบวมที่ขาก็จะค่อยๆ ยุบลงจนเป็นปกติ แต่มันก็ยังรู้สึกเจ็บ …จนชินเสียแล้ว
ครบ 2 เดือน ผิวกระชับขึ้นไม่ห้อยไม่คล้อยอย่างที่ฉันกลัว ไม่เหมือนลูกโป่งที่เป่าลมจนพองพอมันฟีบลงมันจะต้องย่นและเหี่ยว “ที่รัก…คุณอย่าหายไปสิ คุณต้องมาให้ทางเรานวดตัว ผิวจะได้กระชับ” หมอแจ๊คโทรมาสั่งให้กลับไปนวดตัวด้วยครีมกระชับผิวและสลายเซลลูไลท์ ที่ร้านของหมอแจ๊ค (ENV ตรงชั้น 3 เอราวัณฝั่งพลาซ่า) อือ … มันก็ดีนะแค่นอนเฉยๆ แล้วก็รู้สึกเบาตัว กระชับขึ้น แต่คนทำอะไรเป็นกิจวัตรไม่เป็นแบบฉันก็เลยไป 2-3 ครั้งแล้วก็หายหัวไปเลย
ดูดไขมัน นวดกระชับผิว ควบคุมอาหาร และออกกำลังกาย ทั้ง 4 อย่างนี้จะทำให้ได้ผลลัพธ์ที่สมบูรณ์ ‘น้องขิง’ หายไปจากพุงของฉันแล้ว แต่ไขมันสะสมบริเวณท้องแขน ใต้รักแร้ (ส่องกระจกทีไรเหมือนคนมีนม 4 เต้า) ต้นขาด้านในที่ไม่ได้ดูดไขมันออกมันก็ยังห้อยของมันแบบนั้น ค่อยเป็นค่อยไปจะไปทันได้ไง อีก 2 เดือน จะขึ้นคอนเสิร์ต ‘ My Name is Kim ’ แล้ว ฉันต้องหาทางลัดอีกทางให้เจอ …
แล้ววันหนึ่งขณะที่ฉันเปิดอ่านแม็กกาซีนเล่มหนึ่งอยู่ ฉันก็ได้พบกับทางออก …
เจนนิเฟอร์ คิ้ม