...ทำอย่างไรเขาก็ไม่หายโง่... : คอลัมน์... ทำเนียบราษฎร ผู้เขียน... นายทิวา
๏ เขาว่าโง่ดักดานอยู่นานโข เขาจึงอวดโง่เป็นพื้นฐาน
เขาว่าต้องหายโง่กระทำการ เขาจึงอวดประจานความโง่ตน
๏ เขาคิดเช่นนั้นตามที่คิด เขาจึงอ้างสิทธิ์เพื่อหวังผล
เขาคิดซ้ำซากประจัญประจญ เขาจึงบอกทุกคนเป็นประจำ
๏ เขาพูดและพูดตามที่เชื่อ เขาไม่เคยเบื่อเช้ายันค่ำ
เขาพูดความโง่ทุกทุกคำ เขาคอยตอกย้ำความโง่งม
๏ เขาคิดเขาพูดและเขาทำ เขาทั้งหลายชี้นำอย่างสาสม
เขาว่าความโง่เป็นปลักตม เขาจึงผูกปมเพื่อคลี่คลาย
๏ เขาไม่เคยรู้ไม่รู้เลย เขาจึงเปิดเผยตามเป้าหมาย
เขายังรู้สึกเป็นเจ้านาย เขาจึงสั่งท่านทั้งหลายขยายความ
๏ เขาและพวกเขาบังคับบัญชา เขาจึงหาญกล้าชี้หน้าถาม
เขาสรุปโง่งมไม่ดีงาม เขาจึงสั่งห้ามห้ามโง่งม
๏ เขาเป็นเช่นนี้พวกเขาเป็น เขาไม่สนในประเด็นที่ติดหล่ม
เขาไม่รู้ไม่เข้าใจในสังคม เขาแค่ดีครับผมเหมาะสมครับนาย
๏ เขานั่นแหละโง่ดักดานอยู่นานโข เขานั่นแหละอวดโง่อย่างผึ่งผาย
เขานั่นแหละเสียค่าโง่ต้นยันปลาย เขานั่นแหละโง่ไม่หายไม่อายคน !.
............................................
(หมายเหตุ ...ทำอย่างไรเขาก็ไม่หายโง่... : คอลัมน์... ทำเนียบราษฎร ผู้เขียน... นายทิวา )
ข่าวที่เกี่ยวข้อง