เปี๊ยกโปสเตอร์ ครูวาดเขียนของเรา | คมชัดลึก

 

        ปี 2558 ที่ผ่านมา มีเรื่องน่ายินดีสำหรับผม ผลการประกาศเกียรติศิลปินแห่งชาติ มีชื่อของบุคคลที่รัก มิตรสหาย ในวงการนักเขียน รวมทั้ง “ครูวาดเขียน” ของผมและของเรา เรารู้จักนาม “เปี๊ยก โปสเตอร์” จาก “ใบปิดหนัง” ตั้งแต่ครั้งวัยเยาว์ ตอนผมเป็นเด็กประถม-มัธยมต้น (ช่วงปี 2510-2515) อายุ 10-15 ปี ซึ่งเริ่มเป็นหนุ่มน้อย ตำบลที่ผมอยู่มี “วิกหนัง” อยู่ในตลาด และที่นี่แหละคือห้องเรียนศิลปะของผม สมัยนั้นทุกโรงภาพยนตร์ทั่วประเทศจะมีช่างเขียนโปสเตอร์หนังคัท-เอาท์ ขนาดต่างๆ ติดประกาศให้รู้ว่า จะมีหนังเรื่องใดมาฉายในวันใด ข้างๆ โรงหนังจะมีพื้นที่เล็กๆ ของช่างสำหรับทำงาน ผมและเพื่อนบางคนที่รักทางศิลปะจะมาขลุกอยู่มาดู มาชม ถ้าเป็นวันเสาร์-อาทิตย์ จะขลุกอยู่นานเป็นครึ่งๆ วัน บางที ช่วยช่างล้างแปรง พู่กัน และเป็นลูกมือ ช่วยรองพื้นเฟรมผ้า หรือกระดานอัดด้วยการทาสีขาวทับภาพเก่า

 

        บางครั้งเราขอติดรถโฆษณา ซึ่งเป็นรถกระบะขึ้นคัทเอาท์ แห่วนไปทั่วทุกตรอกซอกซอย ทุกสายถนนตระเวนในตำบล หมู่บ้าน แล้วเอาใบปิดหนังไปปิดตามกำแพง, ข้างฝา, ต้นไม้ต้นใหญ่ๆ เมื่อเสร็จภารกิจแล้ว เด็กๆ ได้ใบปิดหนังที่เหลือเป็นรางวัล

 

        ผมได้ใบปิดหนังนี่แหละเป็นแบบวาดภาพดารา พระเอก นางเอก มิตร ชัยบัญชา สมบัติ เมทะนี ในยุคอินทรีดำ – อินทรีแดง ผมวาดมิตร ชัยบัญชาไว้เป็นร้อยๆ ภาพ

 

        ลายเซ็น “เปี๊ยก โปสเตอร์” คือความประทับใจ นามนี้ คือแรงบันดาลใจที่ยิ่งใหญ่ ต่อมาเมื่อได้พบหนังสือสตาร์พิกส์ และได้ติดตามคอลัมน์ ฉายาจิตรกร หรือ เงาจิตรกร ได้เห็นฝีมือภาพสายเส้น-แรเงา จากคนรักศิลปะทั่วประเทศ พร้อมคำวิจารณ์ ติ-ชม เสนอแนะ จากบรมครู ยิ่งทำให้ผมดื่มด่ำสู่ห้วงลึกของสายธารศิลปะ และนั่นทำให้เด็กมัธยมจากบ้านนอกได้เข้ามาเรียน “เพาะช่าง” ในกรุงเทพ และได้รู้ว่าเด็กหนุ่มที่เข้ามาสู่รั่วดำ-แดง ส่วนมากเติบโตมาจากใบปิดภาพยนตร์ และเป็นศิษย์ ครูเปี๊ยก โปสเตอร์ก็ทั้งนั้น

 

        เพียงคุณูปการด้านนี้ท่านก็เป็นบุคคลสำคัญของชาติแล้วชาติไหนหรือ ก็ชาตินี้แหละครับ.. ท่านคือครูที่ไม่มีตำแหน่งทางราชการ เป็นครูนอกระบบ การศึกษาของชาติ แต่เป็นครูอยู่ในใจ และในจริง จริงเสียยิ่งกว่าจริง ต่อมาท่านได้ใช้ธาตุศิลปะในตัวท่าน สร้าง-กำกับภาพยนตร์ไว้หลายเรื่อง เรื่อง “โทน” ที่นำแสดงโดย ไชยา สุริยัน, จารุวรรณ ปัญโญภาส, และตัวชูรส “สำโทอง ศรีใส” และที่งดงามเหลือเกิน ติดตาตรึงใจจนทุกวันนี้ คือใบปิดภาพยนตร์ เรื่อง “โทน” นี่เอง เสียดายที่ผมไม่สามารถเก็บรักษาใบปิดหนังในยุคที่ผมเป็นเด็กเอาไว้ได้

 

        เขียนถึง เปี๊ยก โปสเตอร์ในวันนี้ คงโนใจใครหลายคนในยุคที่เราเยาว์วัย ด้วยความยินดี ปลื้มใจ ที่สังคมเห็นคุณค่าของ “ช่างเขียน” คนหนึ่ง ซึ่งคู่ควรกับคำว่า “ศิลปินแห่งชาติ” นั้น อย่างยิ่งครับ