จุดหมาย ... รายทาง : ดอกหญ้า ริมทาง | คมชัดลึก

 

                      ช่วงฤดูหนาวมาเยือน (ไม่เกี่ยวกับอากาศร้อนนะ) ตามท้องถนนสู่ชนบท มักจะเห็นดอกหญ้าออกดอก พลิ้วไหวล้อสายลม และแรงกระโชกของลมขณะที่รถแล่นผ่าน โดยเฉพาะพวกดอกอ้อ ดอกหญ้าคอมมิวนิสต์ หรือ หญ้าขจรจบ ทั้งแบบดอกใหญ่และดอกเล็ก

 

                      ต้นหญ้าพวกนี้ เหมือนเป็นวัชพืชที่ไม่มีใครต้องการ ขนาดตั้งชื่อว่าหญ้าคอมมิวนิสต์ เพราะมันระบาดไปรวดเร็ว ปราบเท่าไหร่ก็ไม่หมด ไปขึ้นในที่ดินใครก็ยังถูกตัด ถูกพ่นยาฆ่าหญ้า จนกลายมาเป็นต้นหญ้าริมทาง แต่ในยามที่มันออกดอก กลับให้ความรู้สึกสวยงาม ทั้งที่ไม่ต้องบำรุงรักษาอะไร

 

                      หญ้าคอมมิวนิสต์นี่ ถ้าเป็นกอใหญ่ๆ อายุมากกว่า 1 ปี แถมต้นสูงขนาด 1-2 เมตร เหมือนกับในเส้นทางมุ่งหน้าไป หน่วยพิทักษ์ ที่ศร.9 ไกรเกรียง อุทยานแห่งชาติเขื่อนศรีนครินทร์ ด้านในเป็นไร่ข้าวโพด ข้าวภูเขาของชาวบ้านในชุมชนแถวนั้น แต่ด้านติดริมถนนนี่ซิ แน่นไปด้วยหญ้าขจรจบต้นสูงท่วมหัว จนนึกทึ่ง

 

                      มาค้นข้อมูลดู พบว่า เจ้าหญ้าพวกนี้ นอกจากต้นสูงแล้ว เมื่อแก่ลำต้นจะแข็งเป็นเนื้อไม้ มีข้อเด่นชัด แตกแขนงมาก ออกตามข้อด้านล่างใกล้โคนต้น บางครั้งกิ่งอาจนอนราบไปกับพื้น แล้วแตกรากหยั่งดินและแตกยอดขึ้นมาใหม่ เสียดายก็แต่รากหยั่งดินไม่ลึกเหมือนกับหญ้าแฝก ไม่เช่นนั้นอาจจะเป็นพืชคลุมดินที่สำคัญตัวหนึ่ง

 

                      แต่จะว่าไป เจ้าหญ้าพวกนี้ ยังมีดีที่เป็นอาหารตา และเป็นอาหารของสัตว์บางประเภท รวมทั้งยังช่วยคลุมดินไม่ให้แตกแห้งได้ เพียงแต่เราคอยควบคุมอาณาเขตและความสูงของมันด้วยการตัดให้สั้นอยู่เสมอ ก็จะได้ประโยชน์ไปอีกแบบจริงๆ

 

                      ดอกหญ้าริมทาง ดูสวยดี แต่ผู้หญิงเรา อย่าปล่อยตัวเป็นดอกหญ้า ริมทางให้เขาเด็ดทิ้งง่ายๆ ก็จะดีนะจ๊ะ