เที่ยวนี้ขอเล่า : เลิฟยู...ลียง | คมชัดลึก

 

                        พูดไปก็เขิน ป้วนเปี้ยนไปฝรั่งเศสแทบทุกปี แต่ไม่เคยเฉียดไปหา เมืองลียง (Lyon) เลยสิน่า แต่ไหนๆ ก็พาตัวเองไปโต๋เต๋อยู่แถวฝรั่งเศสทางตอนใต้ เที่ยวนี้เลยขอแฉลบไปหาลียงได้สำเร็จ 

 

                        สำหรับคนจะไปลียง สายการบินเตอร์กิช แอร์ไลนส์ (0-2231-0300-7) มีเที่ยวบินไปลียงด้วย ใครจะแวะเที่ยวอิสตันบูลก็สะดวก เพราะเดี๋ยวนี้เข้าตุรกีโดยไม่ต้องมีวีซ่าได้ ที่จริงเขามีเที่ยวบินเข้าฝรั่งเศสหลายเมืองไม่ว่าจะเป็นปารีส นีซ บอร์กโดซ์ มาร์กเซย และตูลูส  

 

                        ซึ่งหากใครไม่ได้บินเข้าลียง เป็นต้นว่าบินเข้าปารีส หรือนีซก่อนเที่ยวเสร็จจะนั่งรถไฟมาลียงก็ได้ เที่ยวนี้ฉันเองก็พกตั๋วรถไฟยุโรป (www.raileurope.co.th) แบบโกลบอล พาสที่ใช้ได้ 24 ประเทศในยุโรปติดไปด้วย จะสัญจรไปเมืองไหนในฝรั่งเศสเลยสะดวกไปหมด

 

                        มือใหม่ของลียงอย่างฉันเกิดอาการวิงเวียนเล็กน้อย เมื่อคลิกไปเจอว่าสถานีรถไฟในลียงมีหลายสถานีเหลือเกิน การหาเรือนพักประชิดสถานีรถไฟจึงต้องเลือกกันเข้มข้นมากขึ้น และเมื่อคลิกเข้าไปในเว็บไซต์ เอ็กซ์พีเดีย (www.expedia.co.th) ทุกอย่างจึงเริ่มกระจ่างขึ้น พูดถึงเอ็กซ์พีเดีย เป็นเว็บไซต์ออนไลน์ชั้นนำของโลกที่ให้บริการจองโรงแรมกว่า 260,000 แห่งทั่วโลกในราคาที่หลากหลาย ใครมีงบประมาณเท่าไหร่เลือกได้ตามความหนักเบาของกระเป๋าสตางค์ หรือใครอยากรู้ว่าโรงแรมไหนเรตติ้งเป็นยังไงก็มีบอกให้เสร็จ รวมถึงมีแผนที่แสดงที่ตั้งโรงแรมอย่างละเอียด จึงสะดวกทุกครั้งเมื่อออกเดินทาง

 

                        ลียงเป็นเมืองใหญ่พอตัว ออกเดินเท้าไปได้แค่ชั่วโมงแรกถึงรู้ว่า  ไม่ง่ายเลยที่จะใช้บริการสองเท้าพาไปให้ทั่วเมือง ลำพังแค่เขตเมืองเก่ายังพอไหว แต่ถ้าเที่ยวทั้งเมืองนั่งรางจะสะดวกกว่า

 

                        แต่จะเดินหรือนั่งรถ พอไปตั้งหลักแถวจัตุรัสประจำเมืองอย่าง พลาซ เดอ เตอรัว (Place des Terreaux) อะไรๆ ก็ง่ายขึ้น 

 

                        มุมนี้เป็นจัตุรัสใหญ่ใจกลางเมืองที่ห้อมล้อมไว้ด้วยอาคารสำคัญๆ ของเมือง ไม่ว่าจะเป็นอาคารศาลาว่าการประจำเมือง (City Hall) ที่สร้างขึ้นในศตวรรษที่ 17 ที่ว่ากันว่าที่นี่เป็นหนึ่งในอาคารเก่าแก่ขนาดใหญ่ที่สุดของเมืองลียง 

 

                        อาคารเก่าแก่อีกแห่งหนึ่งที่อยู่ในอาณาบริเวณจัตุรัสเป็นโรงละครโอเปรา (Opera) ที่สร้างขึ้นช่วงต้นศตวรรษที่ 19 แต่ก็ปิดเพื่อรื้อปรับขยับแต่งมาตลอด เพิ่งมาเปิดใช้ทำการอีกครั้งเมื่อ 20 กว่าปีที่ผ่านมานี่เอง

 

                        ละแวกนั้นมีพิพิธภัณฑ์ชั้นเลิศให้นักเดินทางได้เข้าชมกันหลายแห่ง และยังมีโบสถ์แซง นิเซร์ (St. Nizier Church) อวดสถาปัตยกรรมสไตล์โกธิคที่งดงามมาก

 

                        ความจริงละแวกนี้เป็นถนนสายช็อปปิ้งประจำเมืองที่มีทุกแบรนด์ให้เลือกสรร เป็นถนนที่หากจิตไม่แข็งหรือไม่อยากเสียสตุ้งสตางค์ โปรดเดินเลี่ยงไปละแวกอื่น หรือไม่ก็พุ่งตรงเข้าเมืองเก่าไปเลย  

 

                        แต่ฉันเดินไปอีกจัตุรัสหนึ่งที่ถือว่าเป็นศูนย์กลางของเมืองเช่นกัน ที่นั่นคือจัตุรัสเบลเลเคอร์ (Place Bellecour) จัตุรัสแห่งนี้ถือเป็นศูนย์กลางของเมืองลียงที่มีสำนักงานการท่องเที่ยวตั้งอยู่ด้วย แต่อะไรไม่เลิศเท่า ถ้ายืนอยู่ใจกลางจัตุรัสจะเห็นสิ่งปลูกสร้างอยู่บนเนินเขาอยู่ 2 อย่างคือมหาวิหารนอตเตอร์ดาม เดอ โฟวิเยร์ (Basilica Notre-Dame de Fouviere) ไม่ไกลกันเป็นเสาส่งสัญญาณที่หน้าตาละม้ายคล้ายหไอเฟลขนาดย่อมๆ ตั้งอยู่

 

                        พูดถึงมหาวิหารนอตเตอร์ดาม เดอ โฟวิเยร์ เป็นมหาวิหารเก่าแก่ตั้งอยู่บนเนินเขาเตี้ยๆ สร้างด้วยสถาปัตยกรรมผสมผสานระหว่างโรมันและไบเซนไทน์ ที่นี่เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของชาวเมือง ที่มีเคเบิลจากด้านล่างหอบนักท่องเที่ยวขึ้นไปชมความงดงามของวิหารและชมวิวของเมืองได้สบายๆ  

 

                        จากจัตุรัสถ้าเดินข้ามแม่น้ำโซน (Saone) ไปก็จะเจอกับเมืองเก่าที่ดูเค้าโครงแล้วน่าจะขลุกอยู่ได้เป็นวันอย่างแน่นอน

 

                        เพราะภาพที่ปรากฏอยู่อีกฝั่งแม่น้ำ มียอดโบสถ์และวิหารกระจายอยู่เต็มไปหมด อาคารบ้านเรือนฝั่งเมืองเก่าก็ชุ่มฉ่ำไปด้วยสีสัน

 

                        ไม่รอช้าฉันรีบสาวเท้าเดินข้ามสะพานไปยังฝั่งเมืองเก่าที่มีมหาวิหารเซนต์จอห์น (Cathedral of St. John) หรือมหาวิหารลียง (Lyon Cathedral) คอยอยู่

 

                        มหาวิหารประจำเมืองแห่งนี้ เดิมทีสร้างขึ้นในศตวรรษที่ 6 แต่มาบูรณะชุดใหญ่ช่วงศตวรรษที่ 12 ด้านนอกดูโดดเด่น ด้านในยังขัดสีฉวีวรรณกันไม่หยุด ใครไปช่วงนี้อาจยังไม่เห็นความสวยงามแบบเต็มๆ   

 

                        ออกจากมหาวิหารประจำเมือง ฉันยังเดินเตร็ดเตร่อยู่ในเขตเมืองเก่า เพราะทุกตรอกซอกซอยอันแสนคลาสสิก โรยไว้ด้วยอาคารที่มีสีสัน ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นสีแดงอมส้ม และส่วนใหญ่จะได้รับการดูแลรักษาเอาไว้ค่อนข้างดี เห็นแล้วจึงไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเมืองใหญ่อย่างลียง ถึงได้มีสายสะพายมรดกโลกมาการันตีความงาม

 

                        ฝนในฤดูใบไม้ร่วงสะบัดปรอยฝนลงมาข่มขวัญนักเดินทาง แต่ฉันยังไม่หยุดซอกแซกเมืองเก่าของลียง ยิ่งเดินยิ่งอยากบอกลียง ว่าเลิฟยูนะลียง

 

 

 

 

 

 

 

----------------------------

 

(เที่ยวนี้ขอเล่า : เลิฟยู...ลียง : โดย...กาญจนา หงษ์ทอง [email protected])