หนังสือที่เธอถือมา : บุรีรัมย์ | คมชัดลึก

 

 

 

๑.

 

เวลาผ่านเมืองบุรีรัมย์  ผมมักได้แวะ ร้านน้ำพุบุ๊คสโตร์ ของคุณวิวัฒน์ โรจนาวรรณ เขาไม่ใช่นักเขียนโดยอาชีพ แต่เป็นนักข่าว และอยู่ในวงการหนังสือมานาน เคยเป็นประธานสโมสรนักเขียนภาคอีสาน

                            เรารู้จักคบหาเป็นเพื่อนพี่น้องกันนานปี ตั้งแต่ผมเพิ่งเริ่มเข้าสู่วงการหนังสือนั่นแหละ มิตรภาพเอื้อเฟื้อเกื้อกูลกันเรื่อยมา โดยไม่มีความรู้สึกแบ่งแยกเลย ว่าคนหนึ่งเป็นพ่อค้าคนจีน คนหนึ่งเป็นศิลปินชาวบ้าน  หากแต่แนบแน่นอยู่ในวิถีคิดอ่านเดียวกัน  สมัยผมอยู่กรุงเทพฯ เขาเข้าไปก็แวะอาศัยที่คอนโดมิเนียมผม หรือเวลาผมผ่านไปบุรีรัมย์ บางทีก็ไปนอนร้านหนังสือกระทั่งบ้านของเขา  มีหนังสือแบ่งหนังสือ  มีของกินแบ่งของกิน  ไปมาหาสู่ด้วยน้ำใจไมตรีและเยื่อใยทางศิลปวัฒนธรรม

                            เป็นเพราะวัฒนธรรมร้านหนังสือและการอ่านเขียนเรียนคิดแท้ๆ ทำให้เราพบกัน เปิดโอกาสทางชีวิตและสังคมให้เราอย่างกว้างขวาง ปกติเขาเป็นพ่อค้าคนจีน หากเขาค้าขายอย่างอื่นที่ไม่ใช่เครื่องเขียนและหนังสือ ผมก็คงไม่ได้พบและรู้จักเขา หนังสือทำให้ผมรู้ว่าเขาเป็นคนมีความคิดและรสนิยมที่สื่อสารกันได้  ยิ่งกว่านั้นเขายังเป็นคนชอบประสาน ชอบเอื้อโอกาส ชอบสร้างบรรยากาศ ที่บุรีรัมย์ผมจึงได้รับการแนะนำให้รู้จักบุคคลมากมาย ทั้งพ่อค้า ครูบาอาจารย์ ข้าราชการ ที่เข้าใจในความเป็นคนเขียนหนังสือ ในความหลากหลายนั้น ถ้าผ่านมาทางเจ้าของร้านหนังสือคนนี้  ก็ถือว่ารับประกันสัมพันธภาพกันได้ระดับหนึ่ง ในบุรีรัมย์จึงมีคนที่ผมเคารพนับถือหลายคน ประเภทพบกันแล้วกินข้าวกินปลาพูดคุยแลกเปลี่ยนกันได้อย่างมีความสุข มีงานบุญ งานบวช งานแต่ง ก็จะบอกกัน และไปร่วมงานกัน

                            นั่นเพราะน้ำมิตรจิตใจอันบริสุทธิ์ของเขา ผมรู้สึกดีต่อเมืองบุรีรัมย์ด้วยแรงบันดาลใจจากปัจเจกชนเล็กๆ คนหนึ่ง เขาเป็นคนเสมอต้นเสมอปลาย ไม่เพียงเอื้อให้รู้จักบุคคลจำนวนมาก ยังประสานให้ผมได้ร่วมกิจกรรมตามโรงเรียนต่างๆ และโดยเฉพาะ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ 

                            นับครั้งไม่ถ้วน ที่ผมมีโอกาสวาสนาร่วมกิจกรรมกับสถาบันการศึกษาแห่งนี้ คุ้นเคยกับกลิ่นอายบรรยากาศของวิทยาลัยครูบุรีรัมย์, สถาบันราชภัฏบุรีรัมย์สู่มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ 

 

๒.

 

ไม่นานมานี้ ผมผ่านทางบุรีรัมย์ แวะค้างแรมที่นั่น แน่นอน-นัดกินข้าวกับเจ้าของร้านหนังสือและครอบครัว รวมทั้งเพื่อนๆ ของเขาที่ผมเคารพนับถือ เป็นมื้อพิเศษที่ทำให้เราได้แลกเปลี่ยนกันมากมาย

                            กลับถึงบ้านแล้ว พบตลับเพลงอยู่ในรถ "เพลงมหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ ฉลองครบรอบ ๔๐ ปี" เข้าใจว่าเจ้าของร้านหนังสือคนนั้นมอบให้ แรกๆ ยังไม่นึกอยากฟัง เพราะเป็นเพลงเฉพาะสถาบัน คงจะคล้ายๆ กับที่เคยเห็นหรือเคยได้รับแจกจากสถาบันต่างๆ  แต่พอนั่งอ่านชื่อเพลง  นักดนตรี  นักแต่งเพลง  นักร้อง  ก็เลยเริ่มเปิดฟัง  ฟังแล้วก็เพลินไปอีกแบบ

                            ชรัมภ์  เทพชัย/จิตติมา  เจือใจ/นคร  ถนอมทรัพย์/วิระ  บำรุงศรี/พิมพ์โพยม  เรืองโรจน์/หนู  มิเตอร์/หญิง  ธิติกานต์/เพชรพนม  พรหมกิตติ/แช่ม  แช่มรัมย์/ยิ่งยง  ยอดบัวงาม/ฝน  ธนสุนทร/เชิด  ร็อคแสลง/เพชร  พนมรุ้ง/แดน  บุรีรัมย์/นักร้องทหารเรือ/นักร้องกรมประชาสัมพันธ์/นักร้องนักศึกษาวิชาดนตรี ฯลฯ  โดยนักแต่งคำร้องอย่าง นคร  ถนอมทรัพย์/ชัยรัตน์  วงศ์เกียรติขจร/ศรีสุภางค์  อินทร์ไทร/สร่างศัลย์  เรืองศรี/ลพ  บุรีรัตน์/อโศก  สุขศิริพรฤทธิ์/สัญญาลักษณ์  ดอนศรี  ล้วนแต่เป็นชื่อที่เคยมีผลงานเป็นพยาน

                            ตอนฟัง ‘มหา’ ลัยในใจเรา’ โดย แช่ม  แช่มรัมย์  ‘ดอกคูนบานสัญญาใจ’ โดย ยิ่งยง  ยอดบัวงาม ‘มหา’ ลัยเซราะกราว’ โดย เชิด  ร็อคแสลง  ‘คันทรี่บุรีรัมย์’ โดย เพชร  พนมรุ้ง-แดน  บุรีรัมย์  ผมพอเดาได้เลยว่าน่าจะแต่งโดย สัญญาลักษณ์  ดอนศรี  ศิษย์เก่าของสถาบันแห่งนี้  เป็นเพลงสถาบันแนวลูกทุ่งที่น่าฟัง

                            เพลงชุดนี้  ดำเนินการจัดทำโดย ประยงค์  ชื่นเย็น  ศิลปินแห่งชาติ ปี ๒๕๕๒ สาขาศิลปะการแสดง (ดนตรีไทยลูกทุ่ง-ผู้เรียบเรียงเสียงประสาน)  ในนามคณะกรรมการส่งเสริมกิจการมหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์  เป็นการทำจำหน่ายแผ่นละ ๑๐๐ บาท  เพื่อกองทุนช่วยเหลือนักศึกษา  ใครสนใจสนับสนุนก็ติดต่อได้ที่ 0-4461-1221  http://www.bru.ac.th <http://www.bru.ac.th>

                            เจ้าของร้านหนังสือน้ำพุบุ๊คสโตร์  ก็เป็นกรรมการส่งเสริมฯ คนหนึ่งครับ!

 

 

---------------------

(หนังสือที่เธอถือมา : บุรีรัมย์ : โดย...ไพวรินทร์ ขาวงาม)