ศิลป์แห่งแผ่นดิน:บูบู(นะสาวน้อย)
ศิลป์แห่งแผ่นดิน : บูบู (นะสาวน้อย) : โดย...ศักดิ์สิริ มีสมสืบ
เพราะเป็น “นักเขียน” จึงมีคนหลายคน มีหน่วยงานมีองค์กรถามคำถาม “ถึงหนังสือในดวงใจ” เพราะเป็น “นักเพลง” จึงมีคนถามเสมอ ถึงเพลง และศิลปิน เพลงในดวงใจ
ผมรู้สึกตัว สำนึกตัว บางเวลาก็ถ่อมตัว เจียมตัว (บางทีมีโอ้อวดบ้าง) ว่าตัวเองเป็นกวี เป็นนักเขียน เป็นคนเพลง เป็นจิตรกรนักวาดรูป แต่ตลอดชีวิตที่ผ่านมา ดูจะหนักไปทางเขียนบทกวีทำงานวรรณกรรมมากกว่า ดนตรี เพลง รองลงมาท้ายสุดคือ วาดรูป ซึ่งแม้จะเป็นชิ้นเป็นอัน แต่ก็ยังไม่เป็นตัวเป็นตน ผมหมายมั่นไว้ว่าจะใช้เวลาบั้นปลายชีวิตนี้ วาดรูปให้สนุกก่อนตาย ก็ไม่รู้จะตายไวตายช้า แต่ตอนนี้ก็ ขยันวาดรูปมากขึ้น
ส่วนเรื่องเพลงนั้น ถวิลหวานวาดหวังจะออกอัลบั้ม “ลูกทุ่ง” สักชุด ไม่ได้ติดที่ต้นสังกัด แต่ติดที่ตัวเองที่ช่างไม่มีเวลาอยู่นิ่งๆ สักที เอาแต่บินร่อนไปโน่นไปนี่
วันนี้ได้ฟังเพลง “เพลงหนึ่ง” เพลงเดียวในหลาย “เวอร์ชั่น” ฟังแล้ว “ของขึ้น” โดยไม่ต้องดื่มเครื่องดื่มประเภทปลุกใจเสือป่า เพลงที่ผมพูดถึงคือเพลง “บูบู” (นะสาวน้อย) ในวงเล็บนั่นผมใส่เพิ่มไปเอง
ผมเคยไปเยือน “เกาะบูบู” พร้อมผู้แต่งเนื้อเพลงนี้คือ “วารี วายุ” (ทำนอง “บุหงา การัก) โดยมีเพื่อนศิลปินนักเขียน นักวาดรูปอีก 3-4 คน รวมทั้งเจ้าถิ่น (กระบี่) “โกแป๊ะ” บุญเกษม แซ่โค้ว จิตรกรแนว “เอ๊กเปรต” ในช่วงแรกๆ แต่หลังจากแต่งงานกับสาวน้อยคนงาม ผลงานระยะหลังออกมาทาง “หวาน” อย่างไม่น่าเชื่อ
ผมไม่เคยลืมเกาะ บูบู วันนั้นเมื่อเกือบยี่สิบปีก่อน ทะเลอันดามัน และท้องฟ้าเหนือพื้นน้ำนั้น จัดการแสดงแสงสีเสียงสนธยา แบบพาโนรามา เป็นยามสนธยา ที่สวยงามอลังการที่สุดในชีวิต สมบูรณ์แบบทั้งแสง ทั้งสี และเสียง ค่ำคืนนั้น ศิลปินในวงสนทนา รอบกองไฟ บรรเลงเพลง “บูบู” กันหลายรอบ
“หอมกลิ่นบุหงา โอ้บุหงาปาหนัน..พบเธอเพียง คืนวัน โอ้บุหงาซาบซึ้งใจ กำไลใส่ท่อนแขน แหวนนั้นของใคร..อยากถามความในใจเจ้ามีใคร เจ้ามีใคร เดือนเด่นสกาวสาวเจ้าวิไล.. แก้มน้องเป็นยองใย เหตุไฉนมีน้ำตา เงินเป็นหมื่นเป็นแสน พี่ยากแค้นเกินไป..จะขอน้องเมื่อไหร่ พี่ไม่มีให้ไม่มีให้ เรือแล่นไปไหน ไกลถึงเกาะบูบู.. พี่รับเจ้ามาอยู่เกาะบูบูนะสาวน้อย”
วารี วายุ เจ้าของงาน บทกวี “นักฝันข้างถนน” และ “ทะเลรุ่มร้อน” อันลุ่มลึก เขียนเนื้อเพลงนี้แบบ “ง่ายๆ” ต้องใส่ไม้ยมกเพิ่มไปอีกเป็นง่ายๆๆๆ ผมฟังเพลงนี้อีกครั้งจากแผ่น CD ที่แนบมากับหนังสือสูจิบัตร นิทรรศการศิลปะ ดนตรี กวี “เพลงคลื่นขับขาน” โดยวารี วายุ และเพื่อนเพื่อน
เพลง “บูบู” ใน 7 เวอร์ชั่น 1. บูบู รองเง็ง 2. “บูบู” ทองกราน ทานา (วงบังคลาเทศแบนด์) 3. บูบูสุรชัย จันทิมาธร (วงคาราวาน และคาราวานน้อย) 4. “บูบู” ยงยุทธ์ คำศรี (วงด้ามขวาน, ฮิเดกิ โมริ บันทึกเสียง) 5. บูบู ณัฐชัย แก้วมาก (กลุ่มใต้สวรรค์) 6. “บูบู” โสวภา สงขาว (นำพล พิมสาระ แบ็กอัพ บันทึกเสียง) แถมด้วย 7. “บูบู” อัสลีมาลา 7 อารมณ์ พาผมเกิด “อารมณ์ทางเพลง” อยากจะร่วมกะเขาด้วยเป็นเวอร์ชั้นที่ 8 ซึ่งผมรู้สึกมีความสุขตามประสาคนที่ยังไม่หมด “สมรรถภาพทางเพลง” ฟังแล้ว ฟังเล่า พร้อมกับหาโน้ตหาแนว ขับร้องของตนเอง คิดทางดนตรีไปพลาง ฝากความรู้สึกนี้ไปตามสายลม ไปถึง “โกเอียด” พี่วินัย อุกฤษณ์ ช่วยบอกท่าน “วารี วายุ” ด้วยว่า ผมมีความต้องการทางเพลงสูงมากทั้งอยากทั้งกระสัน อยากร้องเพลง “บูบู” (นะสาวน้อย) ใจจะขาด
วารี วายุ ผู้แต่งเพลง บูบู (วินัย อุกฤษณ์ เจ้าของเพลง “นกสีเหลือง”) ยังเป็นจิตรกร ฝีใจดี ที่หลุดพ้นพันธนาการของทักษะไปแล้ว
ผมเองเมื่อคราวไปเยือนเกาะบูบู ได้วาดรูป “เร็วๆ” ฝาก (ทิ้ง) ไว้ 2-3 รูป บางรูปได้รับเกียรติให้ร่วมแสดงในงาน “เพลงคลื่นขับขาน” ขอบคุณ “เพลงบูบู” ที่ปลุกความฝันจองผมให้ตระหง่านและผงาดขึ้นอีกครา
“มรสุม...คือเพื่อนข้า ผู้ผ่านมา และผ่านไป เจ้าผ่านไปแล้วอย่างเหนื่อยอ่อน ภายหลังการทักทายชาวเรือทั่วฟากทะเล และบัดนี้ เรือซึ่งประทับริ้วรอยบอบช้ำทั้งหลาย ก็แล่นลำเหนือผืนน้ำอย่างทระนง”
ผู้รจนาถอยคำอันงดงามลุ่มลึกนี้ กลับเขียนเพลง บูบู ด้วยถ้อยคำธรรมดาๆ ที่ต้องเติมไม้ยมก เพิ่มไปอีกเป็นธรรมดาๆๆๆ ถ้อยคำธรรมดาที่อบร่ำ “ความ” ไว้มากมายเป็นดั่งนิยายทั้งเรื่องเลยทีเดียว “พี่รับเจ้ามาอยู่ เกาะบูบู..นะสาวน้อย” คิดถึง เกาะบูบู จังเลย
----------------------------
(ศิลป์แห่งแผ่นดิน : บูบู (นะสาวน้อย) : โดย...ศักดิ์สิริ มีสมสืบ)