'ดอนเดด-หลี่ผี-ลาวใต้'ง่าย งาม ชีวิตเติมเต็มชีวิต | คมชัดลึก

           “ชีวิตเป็นเรื่องง่ายๆ แต่เราชอบทำให้ยากเอง"

           จู่ๆ ประโยคที่คุ้นเคยนี้ ก็ผุดเข้ามาในความคิด ขณะที่อะไรบางอย่างหรือหลายอย่าง กำลังวิ่นวนอยู่ในหัวอย่างสับสน

          ใครคนหนึ่งที่คุ้นเคย มักเอ่ยประโยคข้างต้นเสมอๆ โดยเฉพาะเมื่อเห็นใครๆ อีกหลายๆ คน หมกมุ่นวุ่นวายอยู่กับชีวิต และใช้ชีวิตในวิถีที่ไม่เป็นไปโดยปกติและธรรมดา

         อาจบางที ชีวิตคงไม่ได้ยุ่งยาก และอาจบางที ที่มันยุ่งยาก ก็เพราะเราทำให้มันยุ่งยาก

         อาจใช่ หรือไม่ใช่ แต่ใครก็คงตอบไม่ได้ นอกจากตัวเราเอง

         “พี่...แบกเป้ไปเที่ยว “ลาวใต้” กับพวกผมไหม ที่นั่นน่ะ ธรรมชาติยังสุดยอดมากๆ เลยพี่”

         แล้วจู่ๆ คำชวนของน้องคนหนึ่งที่คุ้นเคยก็ผุดขึ้นมา

         “พี่...ที่นั่นน่ะ สงบ เงียบ คนน่ารักมาก มีวิถีชีวิตง่ายๆ แต่งามมากเลยพี่...”

         เสียงน้องคนเดิมผุดขึ้นมาอีก เหมือนเร่งเร้าการตัดสินใจ

         แล้วในที่สุด พวกเราก็พบกันที่ “ลาวใต้” พร้อมกับเรื่องราวง่าย ๆ แต่งดงาม และประทับแน่นในความทรงจำไม่รู้เลือน

         หลังการอำลามหานครอันสับสน ในคืนวันอันสับสน ถนนทอดยาวสายเดิม ก็พาเราไปถึงจ.อุบลราชธานี เพื่อต่อไปยัง “ช่องเม็ก” มุ่งสู่ปลายทาง “ปากเซ” แขวง “จำปาสัก”

         ใครบางคนอาจต้องการคำตอบจาก “ปากเซ” แต่ไม่ใช่เรา เพราะที่เราต้องการไม่ใช่คำตอบ หากแต่เป็นเรื่องราวที่ผ่านสายตาและความทรงจำ

         “ปากเซ” ทักทายเราด้วยแดดร้อนแรงสีเหลืองทอง ที่ขับเน้นผืนฟ้ากว้างใหญ่ไร้เมฆสักก้อน จนใครบางคนในคณะ บอกอย่างอารมณ์ดีว่า นี่แหละ “แดดบริสุทธิ์” จริง ๆ

         “แม่หญิงลาว” ที่ทำหน้าที่พลขับ บนรถสัญชาติเกาหลีพวงมาลัยซ้าย หันมายิ้มกว้างชอบใจ ก่อนจะหันไปเพ่งมองถนน เพื่อระวัง “ฝูงควาย” เจ้าถิ่น ที่นึกจะข้ามไปมาเมื่อไหร่ก็ข้าม

         เราจาก “ปากเซ” ด้วยความเร็วเฉลี่ย ไม่เกิน 60 กม./ชม. ตามที่กฎหมายกำหนด ไปบนเส้นทางหลวงหมายเลข 13 กับระยะทาง 144 กม. และเวลาร่วม 2 ชม. เพื่อมุ่งสู่ “นากะสัง”

         เวลาเดินไปอย่างเชื่องช้าเหมือนไม่เต็มใจ แต่แปลกที่เรากลับรู้สึกว่า ตลอดรายทางไม่ได้เชื่องช้าน่าเบื่อ หากแต่กลับเติมเต็มหัวใจด้วยรอยยิ้มง่ายๆ และสดใส ของผู้คนตลอดการเดินทาง

         ชีวิตที่นี่ดำเนินไปช้าๆ ไม่รีบเร่ง สงบ เรียบง่าย แต่งดงามจริงๆ

        ไม่นานนัก เราก็อยู่บนเรือหางยาว ที่พาเราข้ามฝั่งจาก “นากะสัง” สู่ “ดอนเดด”

         ใช่ ! จุดหมายเราคือ “ดอนเดด” เกาะเล็กๆ ตอนเหนือของ “ดอนคอน” ใน “แม่น้ำของ” 1 ใน “มหานที 4 พันดอน” ที่ตั้งของ “ตาดหลี่ผี” หรือ “ตาดสัมพะมิตร” อันเลื่องชื่อ

         เป็น “ดอดเดด” ที่นักท่องเที่ยวแบ็กแพ็ก ทั้งชาวไทยและต่างชาติ ปรารถนามาพักกาย-พักใจ และใช้ชีวิตเรียบง่าย อยู่กับธรรมชาติ อยู่กับความเงียบสงบ และอยู่กับหัวใจของตัวเอง

         ห้องเล็กๆ ราคา 30,000 กีบ คิดเป็นเงินไทยประมาณ 120 บาท ของ “เฮือนบัวผัน” ต้อนรับเราด้วยเตียงกับเครื่องนอนง่ายๆ และพัดลม 1 ตัว ไม่มีห้องน้ำ และไม่มีเครื่องปรับอากาศ

          แต่มี “เปล” แขวนอยู่ที่ชาน ติดริมน้ำของ ให้เราได้แขวนและไกวตัวเอง

         คุณเคยอยู่นิ่งๆ ฟังเสียงรอบๆ ตัว และฟังเสียงตัวเองไหม ?

         อาจบางทีถ้าคุณได้ลองทำ คุณอาจได้พบบางคำตอบง่ายๆ ที่เคยจงใจละเลยก็เป็นได้...

         เราอยู่นิ่งๆ กับวิถีชีวิตง่ายๆ บน “ดอนเดด” 2 วันกับ 2 คืน จนวันที่ 3 เราจึงตัดสินใจเช่า “ลดถีบ” เหมาวัน ราคา 10,000 กีบ หรือ 40 บาท เพื่อตระเวน “ดอนคอน” และ “น้ำตกหลี่ผี” 

         “ดอนคอน” ในช่วงสงครามอินโดจีน ถูกฝรั่งเศสยึดครอง เพื่อทำสถานที่พักขนถ่ายสินค้า และขนส่งผ่านท่าเรือและทางรถไฟ

         จนถึงวันนี้ร่องรอยอดีต ยังเห็นได้ระหว่างรายทาง ทั้งสะพานข้าม ทางรถไฟ และหัวรถจักรไอน้ำ เมื่อปั่น “ลดถีบ” อย่างเชื่องช้า ตามเส้นทางดินผสมหินขรุขระ

          เราโขยกเขยกบน “ลดถีบ” พร้อมกับรอยยิ้ม และคำทักทาย “สบายดี” ที่มีตลอดเส้นทาง

         ห้วงเวลาหนึ่งขณะเหงื่อโซมกาย เราอดคิดถึงช่วงเวลาความสนุกสนานในวัยเยาว์ไม่ได้ น่าแปลกที่ยิ่งเราโตขึ้น เรากลับหลงลืมจินตนาการเรียบง่ายในช่วงนั้น ทั้งที่มันยังอยู่ในตัวเราเสมอ

         ข้างหน้าเราคือ “ตาดหลี่ผี” น้ำตกจากสายน้ำธรรมชาติ ที่ไหลถาโถมผ่านเกาะแก่ง โขดหิน แล้วตกลงมาด้วยแรงปะทะมหึมา จนแตกกระจายฝอยฟ่องเป็นอณูสีขาวละเอียดเล็กๆ

          ธรรมชาติช่างสร้างสรรค์อย่างน่าทึ่ง และดำรงอยู่ผ่านวันเวลา จนปรากฏต่อสายตามนุษย์ตัวเล็กๆ ที่บังอาจหาญกล้าท้าทาย โดยไม่ประมาณตนจริงๆ

         นี่คือ “ประติมากรรม” ที่ธรรมชาติสลักเสลาอย่างตั้งใจ

         “หลี่” คือเครื่องมือหาปลา หรือที่ดักปลาภูมิปัญญาชาวบ้าน ใช้งานได้คราวละ 2 ปี

         “ผี” คือศพคนตาย ที่ว่ากันว่า เป็นทหารจากสงครามอันโหดร้ายของมนุษยชาติ ซึ่งไหลผ่านสายน้ำมาติดใน “หลี่” จนเป็นกลายเป็นตำนานเรื่องราว และเรื่องเล่าที่สืบต่อกันมา

         เราลัดเลาะตามเส้นทางคดเคี้ยวลงสู่เบื้องล่าง และได้พบกับ “หาดทรายละเอียด” ที่ทอดตัวกินพื้นที่ยาวตลอดสองข้างทางน้ำตก

          แน่นอนว่า เราอดไม่ได้ ที่จะลงไปสัมผัสสายน้ำใสสะอาดสุดสายตา

         แล้ววูบหนึ่งใน “สายน้ำฉ่ำเย็น” กับ “หาดทรายละเอียด” และ “ประติมากรรม” ธรรมชาติ ที่ตัดกับสีฟ้าของท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ เราก็อดคิดถึงบางประโยคที่คุ้นเคยไม่ได้

         “ชีวิตเป็นเรื่องง่ายๆ แต่เราชอบทำให้ยากเอง”

         ใช่ ! ชีวิตเป็นเรื่องง่ายๆ เนิบช้า ง่ายและงามได้ ถ้าเราไม่ทำให้มันยากเกินไป...

........................

http://www.oknation.net/blog/naitiwa

...........................