'ไอซ์ อภิษฎา' เล่าทั้งน้ำตา อยากคลอดธรรมชาติ ปวดท้อง 17 ชม. ก่อนตัดสินใจผ่า

เปิดใจเป็นครั้งแรก สำหรับคุณแม่ป้ายแดง "ไอซ์ อภิษฎา" หลังเมื่อวันที่ 10 มกราคม 2566 ได้คลอดลูกสาวคนแรก "น้องเลอา" ล่าสุดเจ้าตัวเปิดใจเล่าทั้งน้ำตาถึงการเป็นแม่คน ผ่านช่องยูทูป ApitsaDay ตอน "อภิษคลอดลูกสาวแล้ว หลังรอคลอด 17 ชั่วโมงเต็ม | ApitsaDay ep.21" ให้ฟังว่า "วันเกิดเขา เขาเลือกเอง ไม่มีฤกษ์ใดๆ ตื่นขึ้นมามีเลือดออก ไปโรงพยาบาลตั้งแต่ตี 5 อยู่โรงพยาบาลมาจน 4 ทุ่มกว่า รู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว หมอบอกลูก 3.5 โล 

ก็บอกหมอลองดูค่ะ แต่จริงๆ มีความกลัวมากนะ ทำไม 17 ชั่วโมง มันยังไม่เปิดอีก คือมันเปิดแค่ 2 เซนติเมตร เราไม่ได้เผื่อใจมาก่อน ว่ามันจะเจ็บขนาดนี้ เพราะทุกคนบอกว่าคลอดธรรมชาติเดี๋ยวนี้บล็อกหลังคือไม่เจ็บเลย แล้วมันบล็อกหลังไม่ได้ถ้าปากมดลูกไม่เปิดถึง 4 เซนติเมตร

รอจนชั่วโมงที่ 17 ก็เลยถามว่าถ้าจะบล็อกหลังต้องทำยังไง ต้องผ่าภายในชั่วโมง ก็บอกหมอว่าผ่าเดี๋ยวนี้ แต่เขาบอกว่าหัวน้องใหญ่ สรีระหัวฝรั่ง แต่เราสรีระคนเอเชีย คือร่างกายมันเหมือนเจ็บอยู่แล้ว มันหนาวสั่น พอเข้าห้องผ่าตัดก็หนาวจนปากสั่น สามีก็พยายามช่วยให้ดีขึ้นใจ ก่อนที่ลูกจะออกมา เหมือนมีคนขึ้นไปขย่มบนตัว 3 คน แล้วดึงขึ้น มันเงียบไปสักพักนึง แล้วก็ได้ยินเสียงเด็กร้อง น้ำตาแม่ก็ไหลเหมือนในละครเหมือนผู้กำกับสั่ง คุยกับเพื่อนส่วนมากก็จะเป็นแบบนี้แหละ ได้ยินเสียงร้องปุ๊บแล้วเหมือนว่าเขาปลอดภัย เราทำได้ น้ำตาหยดแรกก็ไหลพราก (เสียงสั่น) 

คิดว่าคลอดลูกเสร็จแล้วคือจบ ต้องมาปวดนมอีก การให้นมนี่คือที่สุดแล้ว 6 วันหลังคลอดน้ำนมเพิ่งมา นอนไม่ได้เลย 24 ชั่วโมง 6 โมงเช้าตื่นมา ลูกมาดูพระอาทิตย์ขึ้น แล้วก็ให้หมอมานวดนม เลี้ยงลูกต่อ ให้นม ปั้มนม วนๆไปแบบนี้ ชีวิตในตอนนี้วัฎจักรของแม่ นวดนมคือที่สุดแล้ว แผลผ่าตัดยังไม่เจ็บเท่านวดนมเลย 

ตอนให้นมก็ยิ่งเจ็บมากนะ คิดว่าทำไมผู้หญิงทุกคนต้องทำด้วย นี่หรือคือความเจ็บที่ผู้หญิงเขาทนกัน เขาทนกันได้ยังไง เกิดมาไม่เคยสำออยไม่เคยร้องไห้ แต่พอนวดนมแล้วกลับไปนอนที่เตียงคือนอนร้องไห้ มันเจ็บ รู้สึกถึงความเป็นแม่ที่เสียสละและอดทน ในหัวก็ยังรู้สึกว่า นี่เราทำเพื่ออะไรนะ แต่พอเห็นหน้าเขา นี่แหละ ทำเพื่อเขา (ร้องไห้)

ลูกสาวเหมือนสิ่งใหม่ที่เกิดขึ้น ทุกคนมีความสุข แต่อยากจะบอกว่า กว่าเราจะมองหน้าเขา มันไม่ใช่มองปุ๊บรักปั๊บเลยนะ มันต้องทำความรู้จักกันก่อน เธอคือใคร เธอคือลูกฉันเหรอ หน้าเหมือนกันไหม เขาก็มองหน้าเราตาแป๋ว เขาก็ต้องทำความรู้จักเราด้วย ว่าเธอจะมาเป็นแม่ฉันเหรอ คุณพ่อก็นั่งจ้องหน้าลูกทั้งวัน ตอนนี้เขาก็คือเด็กฝรั่งคนนึง แต่เดี๋ยงเขาก็คงจะต้องได้ฉันไปบ้างแหละ

ตอนแรกแม่ถาม จะให้แม่ไปอยู่เป็นเพื่อนไหม เราก็บอกว่าไม่เป็นไร แม่ก็บอกกลับมาว่า แล้ววันนั้นลูกจะคิดถึงแม่นะ ระหว่างตอนที่ปวด เราก็คิดว่านี่เรากำลังทำอะไรอยู่ ทำไมต้องเจ็บขนาดนี้ มันไม่ได้มีความโอ้ ลูกจ๋า อะไรแบบนี้เลย แต่เป็นเพื่อใครนะเพื่อคนนี้เหรอ เธอคือใคร แต่พอเขาออกมาก็น้ำตาไหล

รู้แล้วว่าการเป็นแม่มันไม่ง่ายเลยในการเลี้ยงเด็กคนหนึ่ง 9 เดือนที่ท้อง คลอดออกมา หลังจากนี้ก็ยาวไม่มีวันหยุดอีกกับความเป็นแม่ ขอบคุณแม่จริงๆ ขอบคุณนะ มันไม่ง่ายเลย แต่เราก็ทำได้ มันต้องมีทั้งพลังใจ พลังความรัก มีเป้าหมายอะไรสักอย่างนึง เมื่อก่อนด้วยความที่เราเป็นคนรักตัวเอง แต่เราก็อยากจะมีครอบครัว อยากมีลูก อยากรู้ว่าวันนึงลูกของเราจะหน้าตาเป็นยังไง 

พอได้เห็นจริงๆ แล้วก็รู้สึกว่ามันคุ้มกับความเจ็บ ชีวิตนี้การให้ที่ยิ่งใหญ่คือการให้กำเนิดอีกชีวิตนึง คือหลังจากนี้เราตั้งใจเอาไว้ว่าไม่ว่าเขาจะเลือกอะไร เป็นอะไรยังไง เขาคือเจ้าของชีวิตเขา เราไม่ใช่เจ้าของ เราเป็นเพียงผู้ให้กำเนิดเฉยๆ แล้วเราจะเป็นคนไกด์เขาเฉยๆ สุดท้ายคือแล้วแต่เขา สุดท้ายอยากบอกลูกว่า เธอคือคนแรกที่ฉันเต็มใจยอมที่จะเจ็บ ยอมเต็มใจที่จะไม่ได้นอน ยอมเต็มใจที่จะนั่งมองแล้วมีความสุข เป็นอะไรที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน" (ร้องไห้)