ยิ้มออก "ตุ๊กกี้" ประกาศให้โลกรู้หายป่วยโรคซึมเศร้าแล้ว หลังรักษาเพียง 2 ปี

หากจำกันได้ก่อนหน้านี้นักแสดงตลกชื่อดัง "ตุ๊กกี้ สุดารัตน์ บุตรพรม" หรือ "ตุ๊กกี้ ชิงร้อยชิงล้าน" เคยออกมาโพสต์ภาพใบสั่งยา รักษาอาการป่วย ที่ทำให้มีอารมณ์ขึ้นๆลงๆ จากนั้นเจ้าตัวก็ได้ออกมาแจงที่มาของการต้องไปหาหมอรักษาโรคแพนิค ไบโพลาร์ ว่า "เป็นคนที่ดื่มทุกวัน และรักษาไบโพลาร์มาจะ 2 ปีแล้ว ที่ผ่านมาป็นคนอะเลิท เฟรนด์ลี่ ได้ทุกที่ สนุกสนาน ไม่เคยซ้อมผิดหวังว่าโลกใบนี้มีได้กับไม่ได้นะ ชีวิตเป็นตุ๊กกี้ที่มีแต่ ได้ กับ ได้เมื่อไหร่ จนกระทั่งวันนึงโควิดมันมา ความผิดหวังเกิดจากเมื่อก่อนทุกคนเห็นหน้าเรามีแต่ความคาดหวังว่าต้องตลกนะ พอเราถึงเป้า อยากเอาความคาดหวังของเราให้คนอื่นทำได้บ้าง ปรากฎว่าสิ่งที่เราคาดหวัง เขาไม่ได้หวังเหมือนเรา ก็เลยเกิดความผิดหวัง ซึ่งพอผิดหวังปุ๊บก็โทษตัวเอง มันก็เฉา แล้วพอหัวใจเฉา ก็เริ่มแสดงออกถึงความก้าวร้าว เคยเกิดเหตุการณ์ที่ตนขับรถชนเสาบ้านตัวเองโดยไม่รู้ตัว ระบายออกด้วยการกรี๊ดแล้วชน หน้ารถไปทั้งแถบเกือบถึงคนขับ นอกจากนี้เรายังด่าคนใกล้ตัวไม่มีเหตุผล และด่าแรงมาก แค่มาสาย 5 นาที และก็ไม่ได้รู้สึกกับสิ่งที่ทำ จนสุดท้ายต้องไปหาหมอทุกเดือนเพื่อนรักษา"

"เกือบ 2 ปี ที่ความไม่พอดีของอารมณ์ ขึ้นๆลงๆ เหวี่ยงๆ วีน หัวเราะตอนน้ำตาไหล ร้องไห้ไปยิ้มไป เหมือนคนบ้า มันจบไปละ ละมันก็ผ่านไปด้วยดี สุดท้ายนี้ ขาดไป ไม่กี่วันก็ครบ 1 ปี ( 28 มกรา 65 ) ในการต่อสู้กับมัน ฉันเรียกมันว่า อีโรคบ้า โรคที่ คนอย่างฉันไม่ชอบกินยา โรคที่คนชอบคิดเรื่องคนอื่นอย่างฉันไม่ชอบ โรคที่คนชอบความสนุกมากอย่างฉันไม่ชอบ โรคที่คนจริงจังอย่างฉันไม่ชอบ โรคที่คนชอบห่วงชีวิตคนอื่นอย่างฉันไม่ชอบ โรคที่คนไม่ปล่อยวางอย่างฉันไม่ชอบ สุดท้ายไอ้ที่มันไม่ชอบ แต่ต้องทำให้ได้และให้ชอบจนอยู่กับมันให้ได้

มันต้องรักษา ใช่ รักษามาแบบต่อเนื่อง พยายามสุดๆ เอาใจไปให้เวลากับคุณหมอ 60 เอาใจให้ตัวเองอีก 40% วัดใจสู้กันไป ทดสอบความอดทน ซักครั้ง ในเมื่อวันที่ต้องสู้กับโรคแบบนี้ มันก็ต้องเอาให้อยู่ ไม่ล้มหมอน นอนเสื่อ เข้าน้ำเกลือ ก็บุญละ แต่แน่รู้แหล่ะ สมองสั่งการชีวิต ซึ่งในใจคิด ว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่ ถ้าใจสู้กับมัน สุดท้ายแล้ว ก็ผ่านมันไปได้ ขอบคุณ ผู้อยู่เบื้องหลังความคลี่คลาย เบาลงในเรื่องความคาดหวัง ตาสมัยยายพิน ที่พูดสั้นๆ ทุกครั้ง ว่าให้คิดแต่เรื่องตัวเองพอแล้ว ง่ายๆแต่หนูเข้าใจมากจ้ะ"

ขอบคุณพี่บู้ คนแรกคนเดียวที่เจอกับอีโรคบ้าก่อนใคร ที่เดียวที่รองรับช่วงดิ่ง ช่วงพุ่ง คนที่รับส่งโรงบาลพร้อมกับคำว่า รักตัวเองได้ไหม! ขอบคุณพี่อุล ผู้เปิดสมอง ด้วยคำปลอบใจที่จุกอก คำห้วนๆ ที่พูดครั้งเดียวจบ และหนังสือทุกเล่มที่ตามคำสั่ง แล้ว มันดีย์ต่อแก่นใจมาก ขอบคุณนะ ทุกคำด่า=ห่วง ขอบคุณพี่อาร์ม  ผู้ถามไถ่ทุกครั้งและคำปลอบใจที่พูดแล้ว อืม นี่คนรักกัน ขอบคุณคุณหมอ ที่โรงพยาบาลทุกท่านนะคะ หนูรอด และ ปลอดภัย ละคะ ขอบคุณหนังสือทุกเล่ม ทุกสำนักพิมพ์ที่จรรโลงใจให้หนูตลอด 11 เดือน ขอบคุณหัวใจที่หวังดีทุกครั้งที่เจอคำว่า สู้ๆ จากทุกคนจำทุกครั้งที่ได้ยิน ขอบคุณทุกคอมเม้น ทุก DM ที่ให้กำลังใจ ขอบคุณนะคะ ขอบคุณค่ะ

เชื่อเสมอ มันหายได้ สมองเรา ใจเรา เอาให้ถูกที่ ถูกเวลา ถูกคน แล้วทุกอย่างก็จะเสมอภาค เสมอใจ เสมอตัว เลือกได้ เพื่อความสุข เลือกแล้ว ก็จะสุข ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่กำลังต่อสู้ กับ อะไรก็ตามที่ต้องการคนเข้าใจ สุดท้าย ใจที่เข้าใจเราได้ดีที่สุด คือ ใจเราเอง บันทึกใจ 24/12/65 หนูหายแล้ว ของขวัญปีใหม่ 2566