เปิดวาร์ป 'เนย ณัฏฐธิดา' ลูกทุ่งสาวอนาคตไกล แก้วเสียงกังวาล สู้ชีวิต

สำหรับสายเพลงลูกทุ่ง ยุคใหม่ และสายประกวดเพลงลูกทุ่งนั้น เชื่อว่าน่าจะคุ้นหู ชื่อของ "เนย" ณัฏฐธิดา รื่นนุสาน พอสมควรเธอเป็น นักร้องสาวที่น่าจับตามอง เรียกได้ว่าเป็นเพรชอีกเม็ดที่งามพร้อมเพื่อจะเข้ามาโลดแล่นเฉิดฉายในวงการเพลงลูกทุ่งไทย  

 

แต่ทว่ากว่า "เนย" ณัฏฐธิดา จะเดินสายกวาดรางวัลใหญ่มาแล้วมากมายนั้น ก็ต้องมีบาดแผล และเส้นทางที่ชีวิตที่ต้องต่อสู้อพอสมควร ทั้งเรื่องสถานศึกษา ครอบครัว และความเป็นอยู่ วันนี้คมชัดลึกบันเทิง ขอพาไปทำความรู้จัก "เนย" ณัฏฐธิดา รื่นนุสาน  ที่แฟนเพลงลูกทุ่งกำลังจับตามองอนาคตของเธอคนนี้ ด้วยความสามารถ พรสวรรค์ และทุนเดิมที่มีแก้วเสียงไพเราะกังวาลอยู่แล้วนั่นเอง 

 

น.ส.ณัฏฐธิดา รื่นนุสาน ชื่อเล่น "เนย" ศึกษาชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย ภูมิลำเนา จ.สุพรรณบุรี อาศัยอยู่ จ.นครปฐม กับครอบครัว

 

"เนย"  เล่าถึงชีวิตครอบครัวว่า อาศัยอยู่ด้วยกัน 6 คนมี "พ่อ แม่ ตา ยาย น้องชาย และตนเอง" ตากับยายก็อายุมากแล้ว และคุณตาก็พิการขาขาดหนึ่งข้างจากการประสบอุบัติเหตุ ยายก็ทำงานหนักไม่ได้เพราะไปผ่าตัดใส่เหล็กที่หลังจากการเป็นกระดูกทับเส้นประสาทที่หลัง แต่ตากับยายก็ยังคงทำงานเพื่อเล็กๆ น้อยๆ แบ่งเบาภาระของลูกหลาน

 

เมื่อก่อนมี "พ่อ - แม่" เป็นเสาหลักของครอบครัว แต่แม่ทำงานหนักมาตั้งแต่เด็กทำให้สุขภาพร่างกายไม่แข็งแรงและมีโรคประจำตัวทำให้ทำงานเหมือนเดิมไม่ได้ เสาหลักของครอบครัวก็เหลือแค่พ่อคนเดียว และรายได้เดียวของที่บ้านก็มาจากพ่อ ถ้าวันไหนพ่อหยุดงานหรือพ่อไม่สบาย บ้านเราก็จะไม่มีรายได้เลยวันนั้น หนูจึงคิดหาทางช่วยครอบครัวโดยการรับจ้างทำงานเล็กๆ น้อยๆ และการเปิดหมวกร้องเพลงตั้งแต่อายุ 11 ขวบ 

 

จุดเริ่มต้นของการเดินเส้นทางสายดนตรี?

หนูชอบเปิดดูรายการประกวดร้องเพลงในทีวี และก็ชอบฟังเพลงกันทั้งบ้าน ทำให้หนูซึบซับเสียงเพลงและเริ่มสนใจที่จะร้องเพลงค่ะ จนวันหนึ่งที่หมู่บ้านจัดแข่งขันร้องเพลงวันแม่ หนูก็ไปประกวดในเพลงค่าน้ำนมและหนูก็ได้รางวัลที่ 2 พร้อมกับเงิน 700 บาท ตอนนั้นหนูดีใจมากๆ และคิดที่จะอยากจริงจังกับการร้องเพลงเพราะเป็นสิ่งที่หนูช่วยครอบครัวหาเงินได้

 

หลังจากนั้นหนูก็ไปบอกครูที่โรงเรียนว่าอยากที่จะร้องเพลงคุณครูก็สอนและเริ่มพาไปแข่งงานศิลปะหัถกรรมนักเรียน ที่บ้านหนูไม่มีลำโพงไม่มีเครื่องเสียงไว้ซ้อมร้องเพลง ครูก็พาไปที่ตลาดน้ำแถวบ้านที่นั่นก็มีชมรมการร้องเพลงของผู้สูงอายุที่แพชายน้ำ หนูก็ไปต่อคิวขอซ้อมร้องเพลงทุกวันเสาร์อาทิตย์ จนผู้ใหญ่และคนดูแลที่นั่นเห็นบ่อย เขาก็สงสารชวนให้ทำงานทำความสะอาดแพชายน้ำ

 

 

หนูก็ดีใจมากๆและมาทำงานทุกวันหยุดเสาร์อาทิตย์ และได้ร้องเพลงบ่อยขึ้น และชมรมคนรักเสียงเพลงก็ทำให้หนูได้เจอครูสอนร้องเพลงท่านหนึ่งครูเขาได้มาร้องเพลงหนูได้ฟังก็อยากที่จะเรียนร้องเพลงกับครูเขามากๆ ครูเขาก็ให้เบอร์โทรไว้ว่าถ้าอยากเรียนร้องเพลงครูก็รับสอนร้องเพลงอยู่ แต่ด้วยตอนนั้นที่ไม่ค่อยมีเงินทำให้ไม่มีเงินไปเรียนร้องเพลงค่ะ

 

พอผ่านไปไม่นานแม่ก็ดันถูกหวย ทำให้มีเงินจำนวนหนึ่งและทำให้หนูได้เรียนร้องเพลงกับครูเขาพอเรียนหมดคอสที่ลงไว้ก็ไม่ค่อยได้ไปเรียนเพราะไม่มีเงิน ครูก็สงสารหลังๆ มาครูก็เลยสอนให้โดยไม่คิดเงิน และทำให้หนูร้องเพลงเป็นจนถึงทุกวันนี้

 

พอเริ่มร้องเพลงได้ก็เริ่มออกประกวดหาประสบการณ์ ตามงานวัดใกล้ๆ ก็ได้รางวัลบ้าง ไม่ได้บ้าง ดั้นด้นกันไปสองคนแม่ลูก มีรถกระบะเก่าๆ อยู่คันนึง บางงานก็ไปถึง บางงานก็รถเสียกลางทาง  ขึ้น ม.2 ก็ได้มาอยู่ โรงเรียนสิรินธรราชวิทยาลัย ในตัวเมืองนครปฐม ตอนนั้นที่ตัดสินใจมาเรียนเพราะแม่เห็นว่าที่โรงเรียนมีวงดนตรีลูกทุ่ง คุณครูสอนร้องเพลงเลยอยากให้หนูย้ายไปเรียนค่ะ พอไปอยู่ใน ร.ร.ก็ได้เข้าวงดนตรีของทาง ร.ร.และได้เป็นนักร้องนำ

 

 

รายการชิงช้าสวรรค์กลับมาจัดประกวด คนชอบเพลงลูกเริ่มจับตามองเรา? 

 

ทางโรงเรียนส่งเข้าประกวด การแข่งขันครั้งนี้ก็เป็นอีหนึ่งบันไดก้าวใหญ่ของหนูทำให้พัฒนาตัวเองได้เยอะและมีคนรู้จัก คนเอ็นดูเยอะขึ้นมากๆ พอจบ ม.3 หนูก็ต้องย้ายโรงเรียน เพราะการเดินทางที่ลำบากและไม่มีที่พัก ได้มาอยู่ โรงเรียนทีปังกร จ.ปทุมธานี ทางโรงเรียนก็ได้ให้ที่พัก ทำให้ไม่ยากต่อการเดินทาง และหนูก็ได้มาเป็นนักร้องนำที่นี่และก็ไปแข่งขันตามงานต่างๆ

 

ทุกวันนี้หนูอายุ 16 ปี ก็ยังคงเปิดหมวก ไปบางที่เขาก็ให้ลงร้องบ้างไม่ให้ลงบ้างแต่ไม่ท้อ ไปประกวดร้องเพลงแบบที่พอไปได้ไม่ไกลมาก และรับงานร้องเพลง เพื่อแบ่งงเบาภาระของครอบครัวและหารายได้ส่งน้องและตัวเองเรียน และยังคงเดินตามความฝันในการที่จะเป็นศิลปิน หรือนักร้อง ตามที่หนูและครอบครัวฝันไว้"