ศิลป์แห่งแผ่นดิน - มะพร้าวสีทองที่มัณฑะเลย์ | คมชัดลึก

 เราเลือกที่พักในย่านเมืองเก่าใกล้พระราชวังมัณฑะเลย์ มีโรงแรม 2-3 ดาว ให้เลือกมากมาย และเราก็เดินเข้าเดินออกหลายแห่ง จนได้ถูกใจในราคา 20 ดอลลาร์ โรงแรมที่พักอยู่ใกล้สี่แยกหอนาฬิกา ถัดไปอีกช่วงถนนเดียวเป็นตลาด MANN THIRI (ตลาดสดอินดอร์) เลยไปอีกนิดเป็นตลาด ZEGYO ย่านการค้าเก่าแก่ปรับปรุงใหม่ มีชื่อเสียงมาตั้งแต่สมัยอาณานิคม 

 ซอยด้านข้างตลาด ZEGYO นี้เองเป็นที่ตั้งของตลาดสดคนเดินดิน  ศูนย์กลางแห่งความเคลื่อนไหวในยามเช้าของเมืองมัณฑะเลย์ ไม่ต่างจากเดินชมตลาดบ้านเรา มีกระบุง กระจาด ตั้งวางอยู่เรียงรายเต็มทางเท้าท้องถนนรนแคม ที่อยู่ในอาคารแถวก็ตั้งของล้ำออกมา พ่อค้าแม่ค้ารายย่อย รายน้อยทั้งหลาย ก็กระจัดกระจายจับจองที่นั่งที่วางของขาย  ของสด ของคาว เนื้อสัตว์สารพัด ผักหญ้า

 ผู้คนมากมายคลาคล่ำ สามล้อ มอเตอร์ไซค์ จักรยาน รถเข็น รถไสส่งของ เบียดเสียดซอกแทรก เสียงกระดิ่งกริ่งแตร เสียงพูดคุยเซ็งแซ่ ฟังไม่ออกหรอกเพราะเป็นภาษาพม่า ผมเดินดูผักหญ้าที่สนใจ อยากรู้อะไรก็พยายามถามไถ่ แต่ก็ไม่ได้เรื่องได้ราว เดินไปเจอมะพร้าวสีทองอร่ามก็ให้ตื่นใจ

 ตลาดสดพม่า มีกล้วยและมะพร้าว วางขายเยอะแยะ มีทั้งกล้วยกินและกล้วยบูชา กล้วยบูชานั้นเขาเลือกแต่ผลสวยๆ อวบๆ หวีงามๆ เครือยาวๆ ส่วนมะพร้าวก็ผลโตๆ เป็นมะพร้าวอ่อนผิวยังเขียวสดชื่น ไว้ขั้ว  ไว้จุก ไว้เปีย มะพร้าวและกล้วยดังกล่าว เอาไปบูชานัต (ผี) ชาวพม่านับถือศาสนาพุทธนิกายเถรวาท แต่ก็นับถือผีด้วย (เหมือนคนไทย)  สามารถพบเห็นศาลผีได้ทั่วไป ทั้งในวัดวาอาราม ตามอาคารบ้านเรือน  ท้องถนน ตลอดจนตามต้นไม้ใหญ่ๆ ผีนัตของพม่ามีมากมายหลายนัต  ทั้งนัตน้อย นัตใหญ่ ในศาลารวมนัตที่มหาเจดีย์ชเวดากองนั้น มีรูปนัตให้บูชาทั้งหมด 37 ตน มี BODAW INDRA เป็นหัวหน้านัตทั้งหลาย

 มะพร้าวสีทองที่ผมว่า ก็คือมะพร้าวอ่อนที่เขาคัดเอาผลใหญ่มหึมา  รูปทรงสวยงาม เอามาพ่นด้วยสีทอง แบบตั้งใจพิเศษที่จะบูชา เพื่อร้องขอโชคลาภต่อนัต หรือไม่ก็เป็นการบูชาหลังจากสมประสงค์แล้ว ผมได้พบเห็นมะพร้าวผลสวยและกล้วยเครืองามนี้

 ที่เจดีย์ “โบตะถ่อง” (เจดีย์ทหาร 1,000 นาย ซึ่งบรรจุพระเกศาธาตุ)  ตั้งอยู่ริมแม่น้ำย่างกุ้ง 
 เดินตลาดสดแห่งมัณฑะเลย์แต่เช้าจนสาย ก่อนเยื้องย่างย้ายหมายใจจะเดินไปท่าเรือริมอิระวดี แต่ก็มีเวลาจำกัด จึงเรียกสามล้อพม่า  (พ่วงข้าง) สารถีโหย่งก้นถีบพาเราไปท่าเรือ เพื่อลงเรือไปเที่ยวหมู่บ้านเล็กๆ ทางเหนือ (น้ำ) ห่างจากตัวเมืองไปสิบกว่ากิโลเมตร  ชื่อบ้านมิงกุน ที่ผมเล่าไปเมื่อตอนที่แล้ว...     

 หมู่บ้านที่มีระฆังใบใหญ่ที่สุดในโลก  (ที่ยังใช้การได้) นั่นแหละครับ

"ศักดิ์สิริ  มีสมสืบ"