บันเทิง

ศิลป์แห่งแผ่นดิน - มาเมืองอุดร

ศิลป์แห่งแผ่นดิน - มาเมืองอุดร

16 พ.ย. 2553

ไม่ได้มาเมืองอุดรหลายปี จนเมื่อวันที่ 8 พฤศจิกายน นี้ มีโอกาสได้มาเยือนอีกครา ไม่นึกว่าอุดรโฉมใหม่ จะไฉไลทันสมัยสง่างามถึงปานนี้ ริมหนองประจักษ์ มีพระตำหนักเป็นมิ่งขวัญ ชาวอุดรมาเดิน มาวิ่ง ออกกำลังกายกันในเวลาเช้าและเย็น เป็นที่พบปะพูดคุย ขี่จักรยานเล่น

  เพลงนี้ไม่ใช่เพลงดังของ วิไล พนม แต่ก็ไพเราะจับใจ ด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลกระจ่างใส เมื่อขับรถออกจากขอนแก่น สู่เขตจังหวัดอุดร ผมก็ฮัมเพลงนี้ไปหลายรอบ จนเพื่อนร่วมเดินทางรำคาญ

 จากโรงแรมบ้านทุ่งศรีเมือง ผมเดินไปวัดโพธิสมภรณ์ ผ่านอาคารพิพิธภัณฑ์เมือง ที่เป็นตึกเก่าทรงยุโรป สร้างตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 6 ปี พ.ศ.2468  ผมได้แต่ถ่ายรูปจากมุมไกล มีสระน้ำขนาดใหญ่เป็นฉากหน้า มีท้องฟ้าสีครามแห่งต้นฤดูหนาวเป็นฉากหลัง

 มาถึงวัดโพธิสมภรณ์ไหว้พระชมพระธาตุฯ ชมอาคารโรงเรียนปริยัติธรรม อาคารหอสมุดเรือนไม้ทรงไทย ไม่มีเวลาชมละเอียด     เพราะปลีกเวลามาจากกิจกรรมค่ายเพลงและดนตรี ที่จัดโดยสำนักวิชาการฯ ของ สพฐ.

 เย็นถึงค่ำเช่ารถตุ๊กตุ๊ก สกายแล็บ ตระเวนชมเมืองอุดร ไปหนองสิม ผ่านสถานีรถไฟ ผ่านย่านการค้าที่คึกคัก ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่มากมาย ครบถ้วนขบวนการเศรษฐกิจ

 เมืองอุดรยังมีหมูยอสุดอร่อย ผมเดินชมและหาซื้อกลับบ้าน มีทั้งหมูยอหนัง และหมูยอธรรมดา ห่อด้วยใบตองหลายขนาด ขนาดเล็กห่อละ 20 บาท ขนาดใหญ่สุดราคา 100 บาท

 “ดวงใจดวงเดียวพี่นี้ไม่เคยให้ใคร พบเจ้าพี่ต้องหลงใหล มอบใจให้โฉมบังอร อย่าลืมนะจ๊ะคนงามจังหวัดอุดร คำสัญญาให้ไว้ครั้งก่อน อุดรคนงาม“ คือท่อนจบของเพลง

"ศักดิ์สิริ มีสมสืบ"