คมเคียวคมปากกา - เพชรในเพลง | คมชัดลึก

 ว่างๆ ยามนี้  ต้องหลบโต๊ะทำงานแบบสวนคอมพิวเตอร์ สวนอีเมล สวนเฟซบุก ข้ามห้วยไปเข้าสวนไผ่สักหน่อย  บางทีตั้งใจแค่ชั่วโมงเดียวปาไปสองหรือสามชั่วโมง ทั้งเหนื่อยทั้งเพลินจนลืมหิวก็มี เครื่องมือหนึ่งที่ชวนให้เพลินอย่างยิ่งก็คือ เครื่องมือฟังเพลง ที่มีเพลงลูกทุ่งเก่าๆ นับเป็นร้อยๆ ฟังไปฟังมาไม่รู้เบื่อเลย ศรคีรี ศรีประจวบ, รุ่งเพชร  แหลมสิงห์, ยุพิน แพรทอง, เรียม ดาราน้อย, ผ่องศรี วรนุช, สาลิกา กิ่งทอง, ชาตรี ศรีชล, ระพิน ภูไท, คัมภีร์ แสงทอง, ศรชัย เมฆวิเชียร, แสงสุรีย์  รุ่งโรจน์ ฯลฯ

 เหมือนว่าจะหลุดโลกไปสู่โลกอีกโลกหนึ่งเลย ยอดไผ่ ใบมะม่วง ทางมะพร้าว กิ่งมะขาม ต้องลมหนาวอ่อนๆ เพียงว่าจะเพลิดเพลินเจริญใจไปกับเพลงเก่าๆ เหล่านั้นด้วย เพลงบางเพลงแม้จากนักร้องและนักแต่งเพลงที่ล่วงลับไปแล้ว ยังคงมีชีวิตชีวาอยู่ในโลกนั้น 

 อย่างไรก็ตาม ในชีวิตจริงของโลกแห่งความเป็นจริง เราคงมิอาจหลุดโลกหรือตัดขาดจากโลกนี้ไปได้ ชีวิตยังต้องสื่อสารกับโลกภายนอก ทั้งข่าวสารบ้านเมืองอึมครึม สถานการณ์น้ำถล่มเขาทลาย หลาย “ข้อเท็จจริง” หรือ “ข้อคิดเห็น” ต่างประดังพรั่งพรูเข้าสู่การรับรู้และการครุ่นคิดใคร่ครวญ หลายต่อหลายเรื่องในบ้านนี้เมืองนี้  มิอาจจะ “ฟันธงด้านเดียว” อย่างง่ายดาย  จำต้อง “ใคร่ครวญหลายด้าน” อย่างระวังใจ

 อีกอย่าง...ถึงเข้าไปดูแลสวนเพียงลำพังอย่างไร สิ่งหนึ่งที่มิอาจขว้างทิ้งมันได้ง่ายๆ ก็คือ เครื่องมือสื่อสารเฉพาะหน้า ที่เราติดปากเรียกกันว่า “มือถือ”  หรือ “โทรศัพท์มือถือ”  นั่นแล  ก็ไว้ให้คนต่อสายตามบ้าง  ไว้ให้คนต่อสายคิดถึงบ้าง ไว้ให้คนต่อสายส่งข่าวบ้าง  เพื่อนฝูงบางคนห่างหายกันไปหลายช่องทางนับนาน  อยู่ๆ ก็โผล่มาผ่านช่องทางนี้  กระชับพื้นที่แห่งมิตรไมตรีให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น

 หลายวันก่อนโน้น  มีคนจากแกรมมี่ฯ (จำชื่อไม่ได้แล้ว) ต่อสายมาหา  เขาบอกข่าวกำลังทำผลงานเพลงชุด “เพชรในเพลง  รวมเพลงลูกทุ่งแห่งเกียรติยศ”  อะไรประมาณนั้น  โดยจะมีเพลง “ไหมแท้ที่แม่ทอ” ของ ต่าย  อรทัย รวมอยู่ด้วย  เขาว่าอยากสัมภาษณ์ผมไปออกรายการทางเคเบิ้ล  แต่ กทม. กะ ตจว. มันห่างกันไม่น้อย  เลยหาทางออกว่าให้ผมช่วยถ่ายคลิปตัวเองพูดถึงเพลงนี้และรางวัลนี้  ผมพยายามหาคนช่วยถ่ายทำให้ก็ไม่มีใครสะดวกพร้อมกันสักที  นานเข้าหน่อยผมเลยทดลองตั้งกล้องถ่ายทำเอง  พูดเองเออเองคนเดียว  เสร็จเรียบร้อยคิดว่าพอใช้ได้แล้ว  จะส่งให้เขา  ทางแกรมมี่ฯ ก็บอกว่า...ไม่ทันแล้วพี่...(๕๕๕)

 ไม่เป็นไรครับ  ผมเก็บไว้เปิดดูเองก็ได้ครับ  ขำจริงๆ เลย...ผมทำได้ไง...เนียนมากเลย...(๕๕๕)
 “เพชรในเพลง” เป็นรางวัลของ สำนักวรรณกรรมและประวัติศาสตร์  กรมศิลปากร  กระทวงวัฒนธรรม  มีการยกย่องบทประพันธ์เพลงและการขับร้องเพลงเนื่องในวันภาษาไทยแห่งชาติ ๒๙ กรกฎาคม ของทุกปี  ซึ่งแบ่งออกหลายประเภท  ทั้งเพลงเก่าในอดีต และเพลงใหม่ในแต่ละปี  ผมเองให้บังเอิญเหลือเกิน  มีเพื่อนๆ น้องๆ เป็นนักแต่งเพลงอยู่ในค่ายเพลงนี้หลายคน  ทำให้บทกวี “ไหมแท้ที่แม่ทอ” ที่แต่งไว้ตั้งแต่ปี ๒๕๓๒ กลายมาเป็นบทเพลง “ไหมแท้ที่แม่ทอ” ในปี ๒๕๕๒  จึงได้พ่วงรางวัล “เพชรในเพลง” กับเขาด้วย  โดย ต่าย  อรทัย ได้ชมเชยในฐานะผู้ขับร้องภาษาไทย  ผมได้ชนะเลิศในฐานะผู้ประพันธ์  หลายคนแซวว่านับเป็นบทกวีที่มีวาสนาประหลาด  อยู่ดีๆ ก็กลายเป็นคำร้องของเพลง  นั่นนะสิ  บทกวีกับบทเพลงมันเป็นเพื่อนพี่น้องกันกระมัง   เรื่องนี้ต้องยกให้ ครูสลา  คุณวุฒิ ครับผม

 ตามประสาคนตื่นเต้นง่าย  ทั้งจะได้ฟังเพลงที่ตัวเองเกี่ยวเนื่องด้วย  และฟังเพลงของคนอื่นๆ  รวมถึงอาจมีโอกาสได้ค่าลิขสิทธิ์เพิ่มเติมจากยอดขาย (๕๕๕)  จึงรีบไปซื้อมาฟัง  และเก็บไว้เป็นสมบัติที่ระลึก  พบว่ามีตั้ง ๒๘ เพลง  ไล่ชื่อเพลงก็ยาวเหยียดแหละครับ  ลุ่มเจ้าพระยา, เรือนแพ, ค่าน้ำนม, ดาวลูกไก่, ยอยศพระลอ, มนต์รักลูกทุ่ง, เพลงรักบ้านทุ่ง, หนาวแสงนีออน, วันที่บ่มีอ้าย, ทางเดินชาวดิน, ปริญญาลูกแม่ค้า, วันว่างที่ตั้งใจ, ต้องใช้สองมือ, โทรมาทำไม, อ้อมแขนว่างงาน, แค่อยากให้รู้ว่ารัก, เพลงรอที่พุมเรียง, แกงคั่วกลางกรุง, กำลังใจในแววตา, แสงเดือนถามข่าว แสงดาวนำทาง, เขียนฝันไว้ข้างฝา, ไม่ใช่แฟนทำแทนไม่ได้, ขอโทษที่คิดถึง, ไหมแท้ที่แม่ทอ, เธอคือคำตอบ, มีเธอจึงมีฝัน, ฝันยังไกล ใจยังหนาว... 
        
        ครับ  หลายต่อหลายเพลง  ถึงไม่รู้ว่ามีรางวัลการันตี  ก็เป็นเพลงดีๆ ที่ชอบฟังอยู่แล้ว...

"ไพวรินทร์ ขาวงาม"