คิดสวนทาง - โรงเรียนอัสสัมชัญอายุครบ125 ปี | คมชัดลึก

  ที่อัสสัมชัญนี้ นับว่าเป็นสถานที่แห่งแรกที่ผมมีโอกาสได้สัมผัสกับดนตรี นอกจากการร้องเพลงในโบสถ์แล้ว โรงเรียนยังสนับสนุนในเรื่องของกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับดนตรีอยู่เสมอ เป็นโรงเรียนแรกที่จัดให้มีการประกวดวง "ชาโดว์” ขึ้น ซึ่งเมื่อตอนผมอายุได้ 12 ปี ก็เป็นช่วงที่ วง The Shadows วงดนตรีรูปแบบใหม่ของอังกฤษ ที่มีการนำเอากีตาร์ไฟฟ้าและเบสไฟฟ้ามา ร่วมเล่นกับกลองชุด หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า “วงกีตาร์ 3 ตัว” กำลังได้รับความนิยมอย่างสูงทั่วโลกและจะต้องมีนักร้องนำเป็นดาราประจำวงต้นแบบก็คือ ท่านเซอร์คลิฟฟ์ ริชาร์ด แต่ในเมืองไทยจะให้สมบูรณ์ก็จะต้องมีนักร้องนำที่ร้องเพลงของ เอลวิส เพรสลีย์ ด้วย นอกจากนี้ก็มีการประกวดร้องเพลง เคยลองไปประกวดกับเขาด้วยได้รางวัลที่ 3

 การเข้าสู่วงการดนตรีของผมเริ่มต้นด้วยการไปยืนเกาะข้างเวทีที่พวกพี่ๆ อัสสัมเขาเล่นกัน แล้วก็กระโดดเหยงๆ ยกมือขอร้องเพลงด้วยคน เขาไล่ยังไงก็ไม่ไป ถ้าใครไม่เชื่อในเรื่องโชคชะตาก็ต้องเชื่อ เมื่อวงพี่ๆ ที่ผมไปสร้างความกดดันอยู่นั้น มีแต่นักร้องนำที่ร้องแต่เพลงของคลิฟฟ์ ริชาร์ด ก็เผอิญมีคนขอเพลงเอลวิสขึ้นมา ผมก็เลยต้องสร้างแรงกดดันมากขึ้น ด้วยการตะโกนออกไปว่า “ร้องได้ๆ” เมื่อพี่ๆ ต้องเข้าตาจนเช่นนี้ก็ไม่มีทางเลือกอื่น จึงต้องยอมให้ผมขึ้นไปร้อง ผมก็ร้องเพลง Mean Woman Blues ของเอลวิส ทั้งร้องทั้งเต้นตามสไตล์ "โยกและคลึง”แบบเอลวิส จนคนที่มาชมไม่รู้ว่าผมร้องเนื้อว่าอะไร จนกระทั่งปัจจุบันนี้ผมก็ยังไม่รู้ว่าเนื้อเพลงที่ถูกต้องมันเป็นอย่างไร สิ่งที่ผมได้ทำลงไปนั้นเข้าภาษิตโบราณที่ว่า “ด้านได้ อายอด” อย่างแท้จริง

 ในที่สุดผมก็เข้ามาเป็นสมาชิกของวง The Youngsters ในฐานะนักร้องสไตล์ "เอลวิสและอื่นๆ ที่คุณขอมา”อย่างเต็มภาคภูมิ และโชคชะตาก็ลิขิตให้ผมต้องมาเล่นกีตาร์ เมื่อเพลง Red River Rock โด่งดังชนิดที่วงไหนไม่เล่นเพลงนี้ก็จะต้องหมดอนาคตไปโดยปริยาย คุณขวัญชัย ปภัสร์พงศ์ หัวหน้าวง ก็หันซ้ายหันขวาหาคนมาเล่นคอร์ดเพลงนี้ เพราะคุณปานสรวง ชุมสาย ที่เล่นกีตาร์คอร์ดอยู่ต้องไปเป่า “เมโลดีก้า” แทนเสียงออร์แกนที่ไม่มีเงินซื้อ หันไปทาง คุณพิชิต รัตตมณี ที่มีหน้าที่เป็นคริฟประจำวงคงไม่เวิร์ก เพราะแกจะไม่ยอมมาสะพายกีตาร์ให้เสียความเป็นคลิฟของแกไปแน่ๆ ผลก็ตกมาอยู่ที่ผมที่รับหน้าที่จับฉ่ายอยู่แล้ว ก็ต้องมาเล่นคอร์ดเพลงนี้ในงานประจำปีของโรงเรียนมาแตร์เมื่อปีมะโว้นู่น ก็สอนให้ผมเล่นเพลงนี้เป็นการแก้ไขปัญหา เฉพาะหน้ากันไปก่อน รู้มาแค่ 3 คอร์ด คือ A D และก็ E จากนั้นมาผมก็ไม่ยอมห่างกีตาร์อีกเลย

 จากวันนั้นถึงวันนี้โชคชะตาก็กำหนดให้ผมเดินมาในเส้นทางของการเป็นนักดนตรีมาโดยตลอด เข้าไปร่วมกับวงดนตรีมากมายหลายวงในรูปแบบของดนตรีหลายประเภท จนตัวเองมาถึงวันนี้ก็ยังงงอยู่ว่าทำไมถึงต้องทำอะไรมากมายอย่างนั้น ทำให้ดีไปเลยอย่างเดียว ก็คงไม่ต้องมานั่งหาเช้ากินค่ำอยู่แบบนี้ ก็ต้องโทษว่าเป็นเรื่องของโชคชะตาที่ทำให้มีนิสัยชอบสะแหลนไปสนใจเรื่องนู้นเรื่องนี้อยู่อย่างไม่จบไม่สิ้น

 ในปีนี้เป็นปีที่โรงเรียนจัดให้มีการฉลองเนื่องในวาระที่มีอายุครบ 125 ปี กลุ่มผู้จัดอันมีคุณศักดิ์ชัย จิราธิวัฒน์เป็นประธานของรุ่น 2516 เป็นผู้มีหน้าที่รับผิดชอบจัดงานนี้ทั้งหมด ตัวแกเองและเพื่อนๆ ในรุ่นเป็นแฟนเพลงตัวจริงของผม เพราะเคยเห็นผมเล่นดนตรีตั้งแต่ยังใส่กางเกงขาสั้นยืนขาสั่นอยู่และก็ได้ติดตามผลงานของผมมาเรื่อยๆ ดำริที่จะจัดให้มีกิจกรรมเพื่อหารายได้หลังหักค่าใช้จ่ายแล้วสมทบทุนกองทุนเพื่อครูเกษียณ โดยนำเอาผลงานด้านดนตรีต่างๆ ของผมที่ได้ทำมาตลอดระยะ 40 กว่าปีที่อยู่ในวงการนี้มาแสดงคอนเสิร์ตในวันที่ 1 ธันวาคม ที่ศูนย์วัฒนธรรมแห่งประเทศไทย และวันที่ 15 ธันวาคม ที่หอประชุมจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ซึ่งวันนี้ก็จัดให้มีการแถลงข่าวอย่างเป็นทางการ ที่โรงแรมเดอะ แกรนด์ เมอร์เคียว ฟอร์จูน ถนนรัชดาภิเษก เวลา 14.00 น. ใครว่างจะแวะไปร่วมงานก็ได้นะครับ รายละเอียดของงานก็คงจะมีออกมาตามสื่อต่างๆ ในไม่ช้านี้

 แนวคิดของงานในครั้งนี้จะเป็นการนำเสนอความเป็นมาตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบันในชีวิตการเป็นนักดนตรีของผม เริ่มจากการได้มีโอกาสเรียนดนตรีกับ อาจารย์แมนรัตน์ ศรีกรานนท์ ที่ถือว่าเป็นครูคนแรกของผม และได้เชิญท่านมาร่วมแสดงดนตรีด้วยกันเป็นครั้งแรก การแสดงของวง “ฟองน้ำ” ที่ผมถือว่า อาจารย์บรูซ แกสตัน ก็เป็นอีกท่านหนึ่งที่ผมได้เรียนรู้เรื่องราวของดนตรี โดยเฉพาะดนตรีไทยจากท่านอาจารย์ดนู ฮันตระกูล เพื่อนร่วมงานกันมาตลอดเวลา 20 กว่าปี เป็นช่วงเวลาที่ผมมีโอกาสได้ดูดความรู้เรื่องการแต่งเพลงบ้าง การประสานเสียงบ้าง สมชัย ขำเลิศกุล จิ๊กโก๋รุ่นพี่ที่มีประสบการณ์มากมายในเรื่องอาชีพนักดนตรี ชรัส เฟื่องอารมย์ วงนิด จิ ออ ประสบการณ์สมัยอยู่มหาวิทยาลัย สุรสีห์ อิทธิกุล กฤษณ์ โชคทิพย์พัฒนา เพื่อนร่วมงานเมื่อเริ่มออกมาทำมาหากินเป็นนักดนตรีอาชีพ แต่ละช่วงก็มีบทเรียนให้ได้จดจำนำมาปรับปรุงแก้ไข นักดนตรีรุ่นน้อง สินนภา สารสาส อัญชลี จงคดีกิจ ป้อม เอ็ดดี้ ออโต้บาห์น ที่ร่วมสร้างความสำเร็จให้แก่บทเพลงต่างๆ พวกเขาเหล่านี้ล้วนมีส่วนร่วมในชีวิตการเป็นนักดนตรีของผมทั้งสิ้น และก็มีอีกหลายท่านที่ไม่ได้กล่าวนามถึงไว้ในที่นี้

 แต่ละคนก็มีเส้นทางชีวิตของตัวเอง สวนกันบ้าง ตัดกันบ้าง แยกทางกันบ้าง เมื่อมีโอกาสมาตัดกัน ก็จะมีผลงานเกิดขึ้นมาเสมอแล้วก็แยกย้ายกันไป คราวนี้ก็จะได้กลับมาเจอกันอีกในงานคอนเสิร์ตนี้ ก็จะกลายเป็นผลงานร่วมกันที่หาโอกาสเจอกันแบบนี้ได้ยากมาก

 ถือโอกาสนี้เชิญท่านผู้อ่านมาร่วมชมการแสดงของพวกเราในครั้งนี้ด้วยนะครับ

"จิรพรรณ อังศวานนท์"