คิดสวนทาง - เรื่อง”บังเอิญ” | คมชัดลึก

  แกแต่งงานกับคุณเดบอราห์ (Deborah) ใช้ชีวิตอยู่ที่ประเทศสหรัฐอเมริกาอยู่หลายปี พอกลับมาก็ตรงดิ่งไปทำรีสอร์ทบนพื้นที่สิบกว่าไร่ ที่คุณพ่อซื้อไว้ตั้งแต่แกยังเป็นเด็ก บ้านเก่าหลังแรกก็ยังเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี พอเจอหน้ากันก็ต้องถามไถ่ถึงสารทุกข์สุกดิบกันตามประสาเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมานาน คำถามคลาสสิกตามงานเลี้ยงรุ่นก็คือ “ลูกโตหรือยังว่ะ” หรือ “มีลูกกี่คนแล้ววะ” หรือ “มีเมียคนที่เท่าไหร่แล้ววะ” ก็ตอบไปว่า “โตแล้ว แปดขวบแล้ว...มีคนเดียว ผู้หญิง...ไม่ได้นับ…ฯลฯ” แกถามต่อ เพราะใครๆ ก็รู้ว่าผมเป็นนักดนตรี “ได้เลือดพ่อมาบ้างหรือเปล่าว่ะ” ผมตอบไปอย่างฉุนๆ “ได้ซิว่ะ ไม่ใช่ลูกมะเขือนี่จะได้ผสมพันธุ์ได้ในดอกเดียวกัน” แม้แต่ภรรยายังบ่นว่าทำไมไม่อุ้มท้องซะเอง มีอะไรๆ เหมือนพ่อไปหมด ขนาดจะขอให้ไปตรวจดีเอ็นเอว่ายังมีเชื้อแม่หลงเหลืออยู่หรือเปล่า

 ลูกสาวผมชื่อ ด.ญ.กสิณา อังศวานนท์ ชื่อเล่นว่า “น้อยหน่า” เล่นไวโอลินตั้งแต่สี่ขวบ แล้วก็ได้ลองไปแข่งขันประกวดไวโอลินของสถาบัน ANZCA (องค์กรดนตรีออสเตรเลียน-นิวซีแลนด์) จัดโดยสถานทูตออสเตรเลียและสถาบันดนตรี B-Mas ได้รางวัลที่หนึ่งประเภทอายุ 11 ปีและต่ำกว่ามาเมื่อเดือนตุลาคม พ.ศ.2552 คุณไพศาลก็ทำหน้าตื่นเต้น แล้วก็บอกว่า "บังเอิญ" แกก็มีหลานคนหนึ่ง อายุแปดขวบเท่ากัน ไปประกวดแข่งขันกีตาร์คลาสสิกที่รัสเซีย (KYSNYCOV Guitar International Competition at Russia) ได้รางวัลที่หนึ่งมาเหมือนกัน เลือดความเป็นโปรดิวเซอร์มือเก่าก็ฉีดซ่านไปทั่วร่างกาย แอบได้ยินเพลง duet ระหว่างกีตาร์กับไวโอลินแว่วขึ้นมาทันที “เฮ้ย อย่างนี้ต้องนัดให้เจอกัน” ผมก็โพร่งออกไปทันที

 บังเอิญคุณ “กฤตย์ อัทธเสรี" ผู้กำกับ นักเขียนบทละคร และดาราจอแก้ว ซึ่งเคยร่วมงานกันเมื่อครั้งไปช่วยงานอาจารย์“บรูซ แกสตัน” ทำละครเรื่อง “กันตัน” ของแผนก ”ศิลปการละคร คณะอักษรศาสตร์ จุฬาฯ” เมื่อ 20 กว่าปีก่อน มีลูกสาวคือ น้อง ”น้ำมนต์” เรียนอยู่ห้องเดียวกันกับ ”น้อยหน่า” ที่โรงเรียน “จิตรลดา” จึงได้มีโอกาสมาพบกันอีก กลับมาสนิทสนมกันเพราะชอบคุยถึงเรื่องเก่าๆ สมัย ”แรดไม่เลิก” กับการกลับเนื้อกลับตัวเมื่อมีครอบครัวกันแล้ว ก็บังเอิญแกเคยมาพักที่ Rabbit Resort แล้วมาเล่าให้ฟังถึงความประทับใจสารพัดที่ได้มาพักที่นี่ ก็เลยเข้าทางไปด้วยกันเสียเลย

 เมื่อได้มาพบกับ ”น้องดล" ด.ช.ณดล จูทะสมพากร นักกีตาร์คนเก่ง บอกได้เลยว่าไม่ธรรมดา ด้วยแววตาที่สดใสร่าเริงและเป็นประกาย บ่งบอกได้ถึงความเป็นเด็กที่มีความมั่นใจสูง แกง่วนอยู่กับเกมในโทรศัพท์มือถือของคุณพ่อ ดูเหมือนว่ามุ่งมั่นจะต้องทำสกอร์ให้ได้สูงที่สุด และเมื่อทุกคนเสร็จจากอาหารกลางวันที่แสนอร่อยกันแล้ว ผมก็เดินไปพูดกับแกว่า “เล่นกีตาร์ให้ฟังหน่อยได้มั้ยครับ” แกก็ตอบว่า “ได้ครับ” ว่าแล้วก็วางโทรศัพท์มือถือ คว้ากีตาร์ขึ้นมาตั้งสาย

 ลดสายหนึ่งกับสายหกจากโน้ต E เป็นโน้ต D ตรวจสอบความตรงของสายด้วยการดีดฮาร์มอนิก (Harmonic) ด้วยความคล่องแคล่ว เร็วกว่ามืออาชีพตามร้านอาหารทั้งหลาย แล้วก็เริ่มพรมนิ้วลงบนสายกีตาร์ เปิดด้วยเพลง "Sunburst” ของ “Andrew York” หลังจากจบเพลงแรก ก็ตั้งสายหนึ่งและสายหกกลับมาเป็นโน้ต E แล้วก็เริ่มบรรเลงต่ออีกสองเพลงคือ เพลง “Asturious” ของ “Isaac Albeniz” และ “Sakura” เรียบเรียงโดย “Yuquijiro Yocoh”

 ทุกคนนั่งนิ่งฟังและก็ปรบมือด้วยความพิศวงหลังจากที่น้อง ”ดล” บรรเลงจบในแต่ละเพลง ไม่ทราบว่าคนอื่นคิดอะไร แต่คุณพ่อคุณแม่ของน้อง ”ดล” และผมเองบอกได้เลยว่าเขาเกิดมาเพื่อเล่นกีตาร์ ทุกอย่างบนกีตาร์ดูง่ายไปหมดสำหรับเด็กมหัศจรรย์คนนี้

 วันรุ่งขึ้นหลังอาหารเช้า ”น้อยหน่า” ก็เอาไวโอลินออกมาเล่นเพลง “The Boy Paganini” ของ “Edward Mollenhauet” และ “La Folia” ของ “A.Corelli” ก็ได้การปรบมือชื่นชมไม่แพ้กัน น้อง ”ดล” หยิบกีตาร์ขึ้นมาเล่นเพลง “Sakura” อีกครั้งหนึ่งตามคำเรียกร้อง แล้วเด็กทั้งสามคนก็ร่วมกันเล่นเพลง “Some Where Over The Rainbow” โดยมี ”น้ำมนต์” เป็นคนขับร้อง

 “Bird flies over the rainbow. Why, then oh why can’t I”
 “ดูนกน้อยนั่นซิ ยังบินข้ามสายรุ้งแสนสวยไปได้เลย แล้ว...ทำไมฉันจะทำไม่ได้”

 มันเป็นเรื่อง ”บังเอิญ” หรือมันเป็นเรื่อง ”ต้องบังเอิญ” ไม่มีใครตอบได้ แต่ที่แน่ชัดก็คือ อนาคตอันสดใสของเด็กๆ ทุกคน ที่ไม่ใช่แค่สามคนนี้ อยู่ในมือของเรา เตรียมทางที่สวยงามและปลอดภัยไว้ให้พวกเขาได้เดินกันเถอะครับ

 ตามไปชมความสวยงามของเขาได้ที่ YouTube “Nadol 100” และ “Noina Concerto in G minor by Vivaldi”

"จิรพรรณ อังศวานนท์"