"โบว์ เมลดา" เผยสาเหตุ เตรียมบินไปเรียน ที่อังกฤษ 2 เดือน | คมชัดลึก

 

แม้แฟนๆ จะพากันลุ้นนึกว่าเป็นโมเม้นต์ขอแต่งงาน แต่ "โบว์ เมลดา สุศรี" กลับออกปากไม่ได้ลุ้นถึงโมเม้นต์นั้นเลย หลังแฟนหนุ่ม "อาเล็ก ธีรเดช" ทำเซอร์ไพรส์มอบแหวนเป็นของขวัญวันเกิด โดยเจ้าตัวเผยที่งานเปิดตัวเป็นพรีเซนเตอร์ AM International Hospital ว่าเคยคุยกันไว้แล้วว่าขอให้อายุขึ้นเลข 3 ก่อนค่อยว่ากัน นอกจากนี้ยังเผยถึงแพลนเตรียมบินเรียนภาษาที่ประเทศอังกฤษ 2 เดือน เพื่ออัพสกิลด้านภาษา รวมถึงเผยเหตุผลที่รับเป็นพรีเซนเตอร์โรงพยาบาลเสริมความงามด้วย 

 

พูดถึงเรื่องแหวน  ?
"แหวนวงนี้เป็นพลอยสีฟ้าค่ะ ชื่อ Paraiba ค่ะ" (ทำไมต้องเป็นอันนี้ เพราะอะไร ?) "เราเป็นคนชอบทะเล ชอบท้องฟ้า สีนี้คือเป็นสีที่เวลาได้มองแล้วมันเหมือนเอาทะเลมาไว้ที่นิ้ว คือเราเคยให้พี่อาเล็กไปวงนึงแล้วก็เป็นสีนี้เหมือนกัน อันนั้นจะนีออนกว่านี้ แบบฟ้าน้ำทะเลเหมือนอยู่ทะเลถ้ำมรกตอะไรอย่างนี้"

 

แต่ว่าวงนี้คือพี่เล็กให้เรา ?
"พี่เล็กให้ค่ะ ของขวัญวันเกิด" (มีความยากง่ายยังไง เขาได้บอกไหมตอนที่ไปหามา ?) "ไม่ค่ะ ไม่ได้บอกอะไรก่อนล่วงหน้า ก็เป็นแบบเซอร์ไพร้ส อ่อช่วงนั้นหนูบอกว่าจะสั่งทำกำไล Paraiba เพราะรู้สึกว่าเราเป็นคนใจร้อน เขาบอกว่ามันช่วยทำให้ใจเย็นขึ้น"

 

จริงๆ ตอนสวมใส่คิดไว้ว่ามันจะอยู่ที่นิ้วไหน ?
"ไม่ค่ะ ไม่ได้คิด แต่ตอนแรกที่เห็นก็จะรู้สึกว่า อ้าว ทำไมให้แหวน เพราะว่าเขาเคยบอกว่าเขาจะไม่ให้จนกว่าจะขอ ถ้ามันถึงเวลานั้นค่อยใส่แหวนให้อะไรอย่างนี้" (ตอนนั้นลุ้นไหมว่าเขาจะให้ใส่นิ้วไหน ?) "ไม่ลุ้นเลยค่ะ ไม่รู้เรื่อง หนูมัวแต่กินข้าว แล้วก็ก้มหน้าก้มตา พอเงย ถ้าเห็นในคลิปก็จะเห็นว่าหน้าเป็นอย่างนี้ เกิดไรขึ้นเหรอ อะไรเหรอ อย่างนั้นเลย" 

 

เตรียมตอบ Yes หรือ No ตอนนั้น ?
"ไม่มีอะไรเลย ตั้งคำถามว่า อ้าว ทำไมให้แหวนอ่ะ แค่นั้น"

 

เราไม่คิดเหรอว่าเขาจะเซอร์ไพร้ส คุกเข่าขอเรา ?
"ไม่นะ คุยกันไว้แล้วว่าถ้าสมมุติจะขอกันจริงๆ ไม่น่าจะใช่ช่วงนี้ ไม่น่าใช่ช่วงวัยนี้ หนูยัง 29 อยู่ เดี๋ยวเลข 3 ค่อยว่ากัน เลข 3 แล้วค่อยมาถามอีกทีนะคะ" 

 

แสดงว่าเขาก็ต้องทำการบ้านเยอะเหมือนกันนะสิ ถึงรู้ไซส์นิ้วเราพอดี ?
"เราได้ทำการวัดทุกนิ้วกันไว้แล้ว แล้วก็ฝากไว้ที่เพื่อนเขา คือเราเป็นคนชอบจิวเวอรี่อยู่แล้ว เวลาเหมือนมีวันสำคัญ วันครบรอบใดๆ ก็จะได้รู้ว่าข้อมือเท่านี้ แหวนเท่านี้ ติ่งหูเท่านี้อะไรอย่างนี้"

 

ตอนที่เขาจะสวมให้เขาระบุไหมว่าจะใส่นิ้วไหน ?
"ไม่ค่ะ เขาบอกขอมือหน่อย หนูก็แบบขอมืออะไรว่ะ เพราะปกติพี่อาเล็กชอบเรียกโบว์เหมือนหมาอยู่แล้ว แล้วก็หันทุกรอบ แล้วพอมีคนเขาเรียกหมาจริงๆ เราก็หัน หนูก็บอกพี่อาเล็กว่า พี่เลิกเรียกหนูแบบนี้ได้แล้ว มันหลงไปหมดแล้วเนี่ย จากนั้นเขาก็สวมแหวนให้ ก็สวมที่นิ้วชี้ เขารู้ไซส์เรา"

 

 

โบว์ต้องพกตลอดไหม ?
"พก" (ก็คือใส่ติดนิ้วไว้เลย ?) "ใช่ ชอบ ชอบจิวเวอรี่มากๆ อยู่แล้ว" (ปกติไม่ได้ชอบทำของหาย หรือขี้หลงขี้ลืมอยู่แล้ว ?) "หายค่ะ ก็เลยต้องใส่ไว้ที่มือตลอด ไม่ถอดเลย จะพยายามไม่ถอด จะมีถอดแค่เวลาทาครีมเพราะว่ามันต้องทำความสะอาดนาน"

 

มันไม่เป็นอุปสรรคในชีวิตประจำวันเหรอ เพราะเม็ดใหญ่ ?
"ไม่ติดเลย จะใหญ่กว่านี้ก็ไม่ติดเลย"

 

เพื่อนแซวไหม อาจจะมีคนดูไม่จบเห็นแค่ต้นคลิป ?
"ให้พูดตรงๆ เลยป่ะ ไม่มีเพื่อน (หัวเราะ)" 

 

พอสวมแหวนกันเสร็จแล้วมีการคุยกับพี่เล็กไหมว่านี่คือหมั้นหรือยังไง ?
"ไม่ๆ หนูไม่คาดหวังไปถึงจุดนั้นเลย เพราะรู้สึกว่าเป็นอะไรที่ค่อนข้างยังไกลตัวอยู่มากๆ  แล้วก็ไม่อยากคาดหวังว่าสุดท้ายแล้วมันจะไปถึงไหม ถ้ามันไม่ถึงมันก็ไม่เป็นไร ก็คือว่าเป็นกำไรของเรา เราไม่คืนนะคะ และไม่ขายด้วย มันขายไม่ได้ ของอย่างนี้มันฮีลใจ"

ไม่ได้กลัวอาถรรพ์อะไรใช่ไหม เพราะสวมแหวนก่อน ?
"สวมนิ้วชี้ ถ้าสวมนิ้วนางค่อยเป็นอาถรรพ์ แล้วนี่ก็ไม่ใช่แหวนเพชร นี่แหวนพลอย ไม่ใช่แหวนแต่งงาน" 

 

มีแจ้งให้เขาทราบไหมว่าถ้าเป็นแหวนแต่งงานจะต้องขนาดไหน ?
"โอ๊ย..เอาที่ไหวเลยค่ะพี่ แต่ก็ถ้าเป็นไปได้ก็ นิ้วหนูก็จะประมาณซัก 5-6 กะรัตก็น่าจะพอดีนะคะ" (ต้องใหญ่กว่าแหวนพลอยไหม ?) "ก็น่าจะประมาณนี้แหละ หรือไม่ก็พอแล้ว เพราะนิ้วเราก็มีแค่นี้ ไม่รู้ ไม่คาดหวัง เพราะว่าถ้าคาดหวังไปเดี๋ยวผิดหวัง เดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวต้องมานั่งซับน้ำตากันอีก และแหวนที่พี่เขาสวมให้เขาสวมนิ้วชี้ ไม่ได้สวมนิ้วนาง และเป็นแหวนพลอยไม่ใช่แหวนเพชร ถ้าจะเป็นแหวนแต่งงานจริงๆ เป็นแหวน 5-6 กะรัตก็ได้นะคะ แต่ก็ไม่คาดหวังอะไร เพราะกลัวเดี๋ยวคาดหวังไปจะร้องไห้ มานั่งซับน้ำตากันอีก

 

ล่าสุดได้ยินว่าจะไปเรียนต่อ ?
"ใช่คะ ไปอังกฤษ น้องจะไปชุบตัวที่ลอนดอน 2 เดือน ไปเอาภาษา จะบอกเลยพูดดัดจริตได้ แต่สำเนียงฟังไม่รู้เรื่อง" (ทำไมถึงตั้งใจอยากไปเรียนต่อ ?) "คือเป็นคนชอบคุยอ่ะคะ แล้วชาวต่างชาติเวลาเห็นหน้าเราเขาก็จะแบบรู้สึกไอ้นี่มันต้องพูดอังกฤษเก่งแน่เลย ถามทางดีกว่า พอเขามาถามปั๊ป เอาจริงๆ แค่ถามทางภาษาไทยเรายังตอบไม่ถูกเลยว่า อโศกไปทางนั้น ไปทางนั้น เราก็ได้แต่บอกว่า ยู โก สเตท นะ แอนด์ เทิร์ลเลฟ เทิร์นไรท์ แอนด์ ยู จะ ซี อิท ดิส วัน จบ”

แต่เราอยากให้ได้แบบดีขึ้น ?
"คุณพี่คิดดูถ้าไปต่างประเทศ ไปแบบแอลแฟชั่นวีค หรือแฟชั่นวีคต่างๆ แล้วแบบ How do you feel today ?  ไอก็รู้สึกเอ่อ อะลิตเติลบิท มันก็ไม่ได้" (แล้วที่ผ่านมาเวลาไปต่างประเทศมา ?) "เราก็จะแบบ รับบทเป็นนางใบ้ (หัวเราะ) ไม่แต่พอถึงโมเม้นนั้นเราจะให้พี่อีกคนช่วยพูด แต่ พี่เขาไม่พูด ไม่ใช่ล่ามนะ พี่ที่ไปกับเราอ่ะ นักแสดงด้วยกันเนี่ยแหละ เขาไม่พูด เราก็กูสินะ เดี๋ยวช่วยกันพูดนะคะพี่อะไรอย่างนี้" 

 

แสดงว่าเป็นปมของโบว์อยู่แล้ว เวลาไปทำงานต่างประเทศอยากจะให้มันคล่องขึ้น ?
"ใช่ ก็เคยไปสั่งผ้าห่ม ผ้าห่ม ภาษาอังกฤษคือ Blanket เนอะ เราก็บอกว่า Can I have one blanket please ? เขาก็บอกว่า Please waiting for 30 minutes. รอ 30 นาทีเราก็แบบผ้าห่มอะไรมัน 30 นาทีว่ะ ก็ออกไปกินข้าวกลับมาก็ยังไม่ได้ ก็เลยบอกให้ผู้จัดการช่วยเตือนหน่อยว่า one blanket for this room หนูก็สระผมอยู่ พอออกไปปั๊ป พี่โบว์เขาเอาขนมปังมาให้อ่ะ แบบเฮ้ยไม่ใช่ล่ะ ก็เลยบอกเขาว่าให้เดินเข้ามาในห้องแล้วหยิบผ้าห่มไปให้เขาดู นี่ล่ะคะคือปัญญาที่อยากจะพูดให้คล่อง"

 

ก็เลยอยากจะเป็นแบบ Native ก็เลยไปที่ลอนดอนเลย ?
"Native ไหมไม่รู้ อาจจะโดนฝั่งโน้นถีบกลับมาก่อน What are you doing right now ? อะไรอย่างนี้" 

 

คอร์สมีอะไรบ้างที่เตรียมไป 2 เดือน ไปช้อปปิ้งด้วยไหม ?
“ช็อปปิ้งไหมไม่รู้ เพราะว่าช่วงนี้ค่าเงินขึ้น เศรษฐกิจค่อนข้างยุบตัว เราก็อาจจะช้อปไม่ได้มาก เน้นกินเอา เอาชีวิตรอดให้ได้ก่อน เดินทางให้ไหว เพราะไม่เคยใช้ชีวิตคนเดียว" (ไปคนเดียวเลยเหรอ ?) "คนเดียว อาทิตย์แรกบอกให้ผู้จัดการไปด้วย เพราะเผื่อไปเจอเหตุการณ์อะไรที่แบบเซอร์ไพรส์ไง"

 

แล้วแม่กับพี่เล็กว่ายังไง ?
"ตอนแรกบอกแม่ว่า แม่ไม่ต้องไปก็ได้โบว์จะได้ไม่ต้องพูดไทยเลย แม่ก็เป็นห่วงแม่ก็จะไป ซักพักแม่บอกแม่ไม่ไปล่ะ แม่จะทำบ้าน จะทำสวนปลูกต้นไม้ ไปกาญจนบุรี"

 

2 เดือนนี้ก็คือโดดเดี่ยวเลย ?
"ใช่ โดดเดี่ยว Alone แต่เขาบอกว่าถ้าอยากพูดภาษาอังกฤษเก่งขึ้น ให้หาแฟนสาขาต่างประเทศ (หัวเราะ) Just kidding นะคะ Just kidding ล้อเล่นๆ”

 

พี่เล็กว่ายังไงบ้างพอบอกเขาว่าจะไป ?
"พี่เล็กตอนแรกก็แบบ เหรอจะไปจริงเหรอ ไหวเหรออะไรอย่างนี้ เราก็แบบมันก็ต้องไหวแหละพี่ มันจำเป็นต้องใช้จริงๆ เราก็เป็นคนชอบพูดซะด้วย" (เขาจะตามไปไหม ?) "น่าจะไปรับอาทิตย์สุดท้ายค่ะ"

 

ไหวใช่ไหมปกติเจอกันแทบจะทุกวัน 2 เดือนจะไม่เจอกันเลย ความคิดถึงมันห้ามกันไม่ได้ ?
"หนูอ่ะยังไม่รู้สึกอะไรเพราะเป็นคนไม่ค่อยคิดถึงอนาคตเท่าไหร่ คือหนูเป็นคนค่อนข้างอยู่กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า อยู่กับปัจจุบันมากๆ ก็เลยยังรู้สึกว่ายังไม่ได้ไปถึงตรงนั้น อาจจะตื่นเต้นนิดหน่อยแต่ก็ยังไม่ได้คิดถึงตรงนั้น แต่หนูรู้สึกว่า 2 เดือนไม่นาน ถ้าเราได้ตั้งใจเรียนๆๆ แป๊บเดียว แล้วเดี๋ยวก็คงได้กลับไทยมาทำงานด้วยแหละค่ะ" (ก็คือไปๆ มาๆ ?) "อาจจะมีๆ เพราะว่าเราหยุดเสาร์อาทิตย์" 

 

ให้แจ้งพี่เล็กไปว่าหนูไม่อยู่พี่ดูแลตัวเองดีๆ นะ ?
"ก็ถ้าอีไหนมาเล่าให้ฟัง ว่าเจออาเล็กอย่างนั้นอย่างโน้นอย่างนี้ อาเล็กเตรียมตัวรับมือเลย เตรียมหยุมหัวให้เลย พี่ๆ ต้องช่วยนะ"  (แต่พี่เล็กไม่ใช่คนอย่างนั้นหรอกเนอะ?) ไม่รู้ (เอ๊า!) แต่เราไว้ใจเขาอยู่แล้ว (ยิ้ม)”