"นุ่น ดารัณ" ประกาศเลิก "อดีตผู้จัดการ" สุดกลั้นน้ำตา.. บทเรียนบ้านเกือบพัง | คมชัดลึก

 

"นุ่น ดารัณ" ควงลูกชายสุดหล่อ "ไม้ นรภัท" และลูกสาว "มุก นปภัช" มาเปิดใจครั้งแรกกับบทเรียนคนเป็นแม่ที่ทำให้ครอบครัวเกือบพังเพราะความไม่เข้าใจกัน จนลูกชายหนีออกจากบ้าน ผ่านทางรายการ คุยแซ่บshow 

 

พี่นุ่นประกาศว่ายุติการทำงานกับผู้จัดการส่วนตัวแล้ว ให้ติดต่อผ่านตัวเองโดยตรง ผู้จัดการคนเก่าคือแฟนพี่นุ่นเอง?

นุ่น : โดยปกติแล้วเรามีอะไรในชีวิตต่างๆ ที่เปลี่ยนแปลงยังไง เราไม่ได้ตะโกนบอกใครหรอกค่ะ เราก็ถือว่าเราเป็นมนุษย์คนนึงที่ต้องดำเนินชีวิตไปและข้ามผ่านปัญหา แต่ว่าในการโพสต์ก็คืออยากให้งานหรือใครจะติดต่ออะไรเข้ามา จะได้เป็นที่เข้าใจร่วมกันแค่นั้นเอง

 

เปลี่ยนผู้จัดการและเปลี่ยนสถานะ?

นุ่น :   ใช่ค่ะ ที่ผ่านมาเรามีคนช่วยงานเราเป็นหลักคือเขา พอเป็นเรื่องงาน ไม่ว่าเราหรือลูก ลูกเราไม่ได้อยู่แค่วัยเรียน เรียนไปทำงานไปด้วย มันก็เลยมีการจัดระบบการทำงาน ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่และเป็นหลักในชีวิตว่าทำอะไรบ้าง มันค่อนข้างเป็นเรื่องใหญ่ถ้าหากมีการเปลี่ยนแปลง เลยต้องเคลียร์เรื่องนี้กันสักนิดนึงในหน้าที่การงาน

 

สถานะเปลี่ยนไปนานหรือยัง?

นุ่น : น่าจะปีที่แล้ว เดือนก.ค. ที่ตัดสินใจจบความสัมพันธ์

 

สาเหตุมาจากพี่นุ่นเลือกลูกๆ?

นุ่น : ค่ะ อันนี้เป็นสาเหตุกับทุกๆ สถานการณ์ที่เกิดปัญหาขึ้น เพราะในหัวใจเราก็มีแต่ลูก 2 คน เรามีเขามา ไม่ว่าจะครอบครัวผ่านการไม่ลงเอยกัน หรือมีปัญหาอะไรกัน ทั้งหมดคือเราเลือกลูก แต่วันนี้สิ่งที่เราเรียนรู้คือการเลือกลูกของเราจะไม่ใช่ความรู้สึกของเราเพียงเท่านั้น ที่ผ่านมามันคือความรู้สึกของเราเพียงเท่านั้น คิดว่าทุกสิ่งมันดี เรื่องแบบนี้มันใช่ ปฏิบัติแบบนี้มันโอเคอันนี้คือเสียงของตัวเองทั้งสิ้น เรายึดมั่นในความที่เราหวังดีและรักลูก

 

อายุเท่าไหร่แล้ว?

ไม้ : อายุ 22 เข้า 23 สูง 181 ครับ

มุก : อายุ 21 ค่ะ

 

ระหว่างอยู่ในบ้าน บรรยากาศการอยู่ร่วมกันก่อนคุณแม่เลิกกับแฟน เราเป็นยังไง?

มุก : เอาตรงๆ มันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ มันอึดอัดค่ะ เวลาเรากลับบ้านมาจากโรงเรียน มันก็รู้สึกว่าเราไม่ค่อยอยากเข้าไปคุยกับเขา เพราะแม่ก็อยู่กับเขาตลอด ช่วงนั้นไม่ค่อยได้คุยกันเรื่องส่วนตัวเท่าไหร่ จะมีเรื่องที่อยากให้ทำอะไรในบ้านมากกว่า เรารับทราบตรงนั้นมากกวา แต่ปฏิสัมพันธ์แม่ลูกมันไม่ค่อยมี 

 

มันดูห่างกันไปเหรอ?

มุก : ใช่ค่ะ

 

ไม่รู้สึกเหมือนกันมั้ย?

ไม้ : ตอนนั้นผมอยู่บ้านมากกว่า ผมเรียนออนไลน์ อยู่มหาวิทยาลัย ไม่ได้มีคาบเยอะเท่าน้อง 

ตอนนั้นที่เจอที่ร้านอาหารเป็นหรือยัง?

นุ่น : เหมือนเป็นช่วงชีวิตขึ้นๆ ลงๆ ปรับตัวกันไป ใช้ชีวิตกันไป มีคนใหม่เข้ามา ก็ปรับตัวกันไป เป็นช่วงปรับตัวมากว่าค่ะ 

 

ตกใจมากว่ามีช่วงขึ้นๆ ลงๆ กับบรรยากาศในบ้านด้วย ส่งผลกระทบกับการใช้ชีวิตยังไง ก่อนมีเขากับหลังมีเขา?

นุ่น : ลูกคนละวัยด้วยนะคะ ย้อนกลับไปเมื่อ 5 ปี ตอนนั้นก็น่าจะคนละวัย บรรยากาศในบ้านกับลูกวัยนึง ก็คิดว่าไม่เหมือนกัน เรายอมรับว่าเป็นช่วงเวลาที่ลูกกำลังเปลี่ยนวัย เราจะเลี้ยงเขาแบบเด็กไม่ได้ เขาต้องมีสเปซของเขา เราต้องทำคามเข้าใจใหม่มากๆ แม่ไม่ได้มีตำราพกมา รู้แค่ว่าพอมีลูกก็เรียนรู้ไปแต่ละวัย ก็เป็นการลองผิดลองถูกไปหมด ลูกก็เช่นกัน เขาก็เติบโตไม่มีตำราเหมือนกัน ต่างคนต่างเรียนค่ะ

 

แม่สายชิลหรือสายโหด สายเป๊ะ?

มุก : อยู่กลางๆ มากกว่า แอ็กทีฟตลอดเวลา พาพวกเราไปด้วย พวกเราอาจไม่ได้แอ็กทีฟเท่าเขา เราก็ไม่ไหว แต่ช่วงนั้นเราไม่ได้บอกว่าไม่ไหว แต่ทำแล้วมันรู้สึกอึดอัด 

 

แม่เลี้ยงแล้วแต่ลูก?

นุ่น : ไม่ได้ชิลเบอร์นั้น แม่มีระเบียบพื้นฐานในบ้าน อยากฝึกเขามาตั้งแต่เล็กแล้ว ก็ทำเท่าที่ได้ แม่ไม่ได้ไม่พึงพอใจอะไร เพียงแต่ว่าถ้ามีเวลาก็ฝึกทำไปอีก เพราะอีกเดี๋ยวลูกก็ติดปีกบินแล้ว อยากให้สมบูรณ์ที่สุดในความสามารถที่เราเป็นแม่และเลี้ยงเขาได้ วันหนึ่งมีอะไรบอกว่าอันนี้มันดี เอาแบบนี้สิ มันก็น่าสนใจสำหรับแม่ 

 

ชุดข้อมูลใหม่ของคุณแม่ที่ทำให้คุณแม่เปลี่ยนวิธีเลี้ยงลูก คุณแม่เปลี่ยนไปยังไง?

มุก : น่าจะเห็นถึงความวิตกกังวล ความเครียด ความนอยด์เครียดทุกเรื่อง เล็กๆ น้อยๆ บางทีเขามาบ่นกับเรา ว่าเป็นยังไง แต่ไม่เยอะเท่าตอนเขาเลิกกันแล้ว ช่วงคบกันเขาก็อาจไม่ไหวแล้วมาคุยกับเราบ้างว่าเขาเป็นแบบนี้นะ แม่ไม่รู้จะทำยังไง ก็มีมาพูดบ้าง แต่เราไม่ใช่คนตัดสินใจแทนเขา ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเขาตัดสินใจที่จะให้เขาอยู่หรือไป ก็แล้วแต่เขาเลย 

 

ตอนมีอิทธิพลจัดๆ คือมีการฟิกซ์กฎระเบียบในบ้านเยอะจัดๆ จนไม้งงเลย?

ไม้ : ใช่ๆ อย่างเช่นเรื่องเวลาต้องทำอะไร ห้ามเกินเวลา ตื่นเช้าต้องปิดแอร์ 9 โมง อันนี้ผมไม่ค่อยมีปัญหา ผมตั้งเวลาได้ แต่มุกต้องตื่นมาปิดแอร์ แล้วก็ทำสวนให้เสร็จก่อน 9 โมง แค่รดน้ำธรรมดานี่แหละไม่มีอะไร ต้องเริ่มก่อน 9 โมงเท่านั้น ถ้าหลัง 9 โมงจะโดนว่าเลย  

อยากให้เป็นระเบียบวินัย ก่อนหน้านี้แม่ไม่เป็นแบบนี้?

ไม้ : ใช่ ก็เป็นระเบียบขั้นพื้นฐานแหละ แต่เราก็ห๊ะ เพิ่มรายละเอียดเยอะมาก (หัวเราะ) หลังรดน้ำต้นไม้ ก็ต้องกินข้าว ห้ามกลับขึ้นไปนอนต่อ ใช้ชีวิตทั้งวันแล้วค่อยนอนตอนกลางคืน มันก็เรื่องพื้นฐาน แต่มันเวอร์ไปนิดในบางอย่าง ผมตื่นลงมารดน้ำต้นไม้ 09.11 น. ก็โดนว่าแล้ว 

 

ไม้กดดันมั้ยที่โดนฟิกซ์แบบนี้?

ไม้ : อาจเหนื่อยด้วย และงงว่าทำไมอยู่ดีๆ มีกฎโน่นนี่ขึ้นมา ทั้งที่ผมก็ทำอยู่ทุกวัน แต่อาจเลทไปชม.นึง เขาก็เพิ่มๆ มา 

 

มุกโดนอะไร?

มุก : หนูเป็นหน้าที่กวาดใบไม้ 

ไม้ : ตอนหลังผมบอกว่าผมทำเอง เพราะยังไงผมก็ต้องตื่นมารดน้ำอยู่แล้ว 

 

ความคิดพี่ มันก็ดีที่เป็นการฝึกวินัยลูก?

นุ่น : ใช่ สำหรับเราเลี้ยงเดี่ยวมาเกือบจะทั้งชีวิตลูก ทุกอย่างเราต้องเป็นคนตัดินใจ ไม่ว่าจะมีผู้ช่วยหรือไม่มีผู้ช่วย ก็ต้องเป็นเราที่ตัดสินใจ เวลาเหนื่อยก็รู้สึกเป๋ ช่วงวัยรุ่นทุกบ้านจะหนักไปแต่ละคนไม่เหมือนกัน มันเป็นการปรับตัวขั้นสูงสำหรับการเปลี่ยนผ่านชีวิตวัยนี้ ดังนั้นพอเราเหนื่อยแล้วเราเซ เราก็คิดว่าเราลองฟังคนอื่นดูบ้าง ที่ผ่านมาก็มีเสียงบอกเราว่าที่ผ่านมามันไม่ถูกต้องไง มันผิดไงถึงเป็นแบบนี้ มันพลาดไงถึงเป็นแบบนี้ ไม่เป็นไร เอาใหม่

 

ตรงนี้แหละเหมือนเป่ามนต์ใส่เราว่าทั้งหมดด้วยความหวังดีของคนๆ นึงหรือคนแวดล้อมที่มองเห็นก็แล้วแต่ มันก็เลยทำให้เรารู้สึกว่ามันคงดีแหละ มันทำแบบนี้แหละ สิ่งที่พลาดคือเราไม่เคยฟังเสียงลูก แต่ก็ไม่ผิดเพราะสถานการณ์คือเราเลี้ยงเดี่ยว วันนึงเรามีใครเข้ามาดูแลเรา ดูแลหัวใจเรา หรืออะไรก็แล้วแต่ มันทำให้ลูกให้สเปซเรา เขาให้โดยอัตโนมัติ ตรงนี้แหละเราไม่ได้นึกถึง เรามองไม่เห็นว่ามันห่างกันไปเรื่อยๆ เราไม่ได้แวะมอง เหมือนกติกาที่เขียนบนกระดานดำ ลงบันไดมาปั๊บเห็นเลยว่า 1 2 3 ต้องทำอะไรบ้าง เคยมีคนพูดว่าเขียนไปเคยถามความคิดเห็นของลูกมั้ย ระเบียบวินัยสร้างได้ แต่ขอความคิดเห็นลูกเพราะโตแล้ว เราไม่เคยคิดถึงตรงนี้ รู้แค่ว่าแบบนี้มันดี ลองดู ทำไมเพิ่มกติกามาทุกวัน เพราะเขาทำแบบนี้ได้แล้ว ก็อัพเลเวล คิดเองหมดเลย

มีเหตุการณ์ที่ทำให้พี่นุ่นเสียใจ?

นุ่น : น้องมุกเป็นหนึ่งในคนที่ตกเป็นเหยื่อมิจฉาชีพ เขาเองก็เด็ก เรากำหนดค่าใช้จ่ายเขา เพื่อฝึกเขา แต่เขาก็อยากใช้โน่นใช้นี่ แล้วเขาอยุ่ในยุคที่อะไรๆ ก็แพง เขาก็ใช้ไม่พอ เราก็สอนว่าถ้าไม่พอต้องเก็บ ที่สำคัญมีปัญหาอะไรบ้านไม่ใช่เซฟโซน 100 เปอร์เซ็นต์ ดันมีอุปสรรคตรงนั้นอยู่ซึ่งเราไม่เคยรู้ เขาก็เลยเลือกคิดเอง เข้าไปในแพลตฟอร์มสร้างรายได้ ลงทุน เหมือนบิทคอยน์ แล้วโดนหลอก

 

มุก : ช่วงนั้นหนูไม่มีความรู้ด้านมิจฉาชีพ เราไม่ได้ดูโซเชียลขนาดนั้น ทำให้โดนหลอกไป คุณแม่เป็นคนเก็บเงินของเราเอาไว้ส่วนนึง เงินงานของเรา แล้วแบ่งให้เราใช้ต่อเดือน บางทีค่าใช้จ่ายที่เขาแบ่งมาให้มันไม่พอสำหรับในเมืองที่เราต้องไปมหาวิทยาลัย หรือไปโรงเรียนที่ต้องใช้เงินในการอยู่ในเมือง ทำให้หนูไปหาเงินเอง 

 

อีกเรื่องน้อยใจเรื่องเวลากลับบ้าน?

มุก : เวลาไปกับเพื่อน จะมีกลับเลทบ้าง เราอยู่กับเพื่อนเราสนุก ติดลมบ้าง ช่วงที่เขาอยู่กับแฟนเก่าเขาก็ทำให้เหมือนโดนปั่นว่าไม่ดี ไม่ได้นะ กลับบ้านเลทแค่นาทีเดียว หรือกลับบ้านเลทไม่กี่นาทีก็โดนดุแล้วค่ะ 

 

นุ่น : เราก็เพิ่งได้ยินหลังๆ ที่มาเคลียร์กัน ตอนนั้นเราคิดว่ามันก็คือการฝึกอย่างนึงเหมือนกัน รับปากแล้วต้องทำให้ได้อย่างที่รับปาก ทุกอย่างมันสตริ๊กไปหมดเลย เรามาย้อนคิดถ้าเป็นเรา เราก็อึดอัด แต่ ณ เวลานั้นถามว่าทำไมเราไม่เป็นตัวของตัวเอง ก็ด้วยเหตุผลทั้งหมดทั้งมวลนั่นแหละค่ะ เราเคยโทษตัวเอง 

 

พอผิดกฎกติกาในบ้าน มีทำโทษมั้ย?

นุ่น : ไม่ค่อยได้ทำโทษเท่าไหร่ 

ไม้ : เรียกไปคุย ไปว่า

นุ่น : อันนี้ก็แรงสำหรับจิตใจมากแล้ว การตำหนิไปหมดเลย วางอันนี้ไม่เข้าที่ อันนั้นผิด ถ่ายรูปๆ ซึ่งมันไม่เคยเกิดขึ้นกับเรา 

 

เหมือนจับผิดด้วย?

นุ่น :   ใช่ กลายเป็นว่าเข้าบ้านแล้ว บ้านไม่ใช่ที่ที่สบายแล้ว ที่ทิ้งตัวได้ พอก้าวเข้ามา ฉันจะโดนอะไรหรือเปล่า (หัวเราะ) 

 

ลูกๆ อึดอัด มีความพยายามสื่อสารมั้ย ปรับให้เข้ากับเขามั้ย?

ไม้ :   พยายามต่อรอง แต่ไม่ค่อยได้เท่าไหร่ 

มุก : เราสองคนพยายามคุยกับเขา ส่วนใหญ่เป็นพี่ไม้มากกว่าพยายามคุยให้ หลังจากพี่ไม้ออกไป หนูก็คุยกับเขามากขึ้น แต่เหมือนสาส์นที่เราจะส่งไปมันไปไม่ถึง เพราะมีคนที่กั้นอยู่ (หัวเราะ) 

สุดท้ายก็ทนไม่ไหว มีวันนึงที่น้องไม้ตัดสินใจออกจากบ้าน?

ไม้ : เรื่องเดิมนี่แหละครับ ผมลงมา 09.17 น. แม่ทักว่าทำไมทำไม่ได้ ถ้าทำไม่ได้ก็ให้ไปอยู่ที่อื่น 

นุ่น : เราไม่ได้กลั่นกรอง แค่คิดว่าหลักๆ คืออยากให้เขาพุซอัพเขาขึ้นมา ไม่ได้คิดว่าจะไล่ลูกไปอยู่ที่อื่นหรอก แค่เหมือนกับมาถึงที่สุดแล้ว ถ้าลูกยังทำไม่ได้อีก มันเริ่มมีผลกระทบแล้วกับการถ่ายละคร ท่องบท ถ้าลูกทำแบบนี้ไม่ได้ ลูกจะเติบโตไม่ได้ จนสุดท้ายบอกว่าถ้าลูกยังทำไม่ได้ แม่คิดว่าจะเปิดสนามให้เรียนรู้ในบ้าน แต่ถ้ายังเรียนรู้ไม่ได้ ก็คงต้องไปเรียนรู้ข้างนอก แต่ความรู้สึกลูกคือเข้าใจแบบนี้ 

ไม้ : ผมก็โทรหาพ่อเลย ขอไปอยู่ด้วยได้มั้ย พ่อตกใจ พ่อบอกว่าได้ มาเลยๆ เขาพร้อม 

 

บอกแม่ว่าไปแล้วนะยังไง?

ไม้ : เก็บของก่อน พอออกไปส่งไลน์ไปบอกเขา 

นุ่น : พาน้องไปทำงาน แล้วไม้อยู่บ้านคนเดียว ก่อนหน้านั้นพูดกันหนักๆ เหมือนเขาเอ๋อๆ เขาคงเครียดมาก เราก็คิดว่าทำไมลูกมองหน้าแล้วตาลอยๆ แม่ก็บลาๆ อยู่ดีๆ พอพูดจบก็ไปกอดเขา บอกว่าสู้ๆ นะลูก แม่เป็นกำลังใจให้ ให้เปลี่ยนแปลงตัวเอง เขากอดเราแน่นมาก จนเราคิดว่าเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า แต่ก็คิดว่าไม่มีอะไร 

 

อยากกอดลาเหรอ?

ไม้ : คงประมาณนั้นครับ (หัวเราะ) 

 

พออ่านไลน์ที่ลูกส่งมาแล้วเป็นยังไง?

นุ่น : มันขึ้นมาในไลน์กรุ๊ปพร้อมๆ กัน กรุ๊ปครอบครัว เขาก็เขียนมาบอกว่าผมขอโทษนะครับที่ไม่ได้บอกก่อน ผมขออนุญาตไปลองอยู่กับพ่อ ผมจะพยายามเรียนหนังสือให้จบ ถ้าผมทำงานได้ผมจะส่งเงินมา (ร้องไห้) มันมากกว่าคำว่าอกหักค่ะ (ร้องไห้) เสียใจมากเลย เราไม่ได้หวงลูกไว้ทั้งชีวิตเลย เราพยายามทำให้เขาเติบโตเพื่อรอวันที่เขาจะโผบิน แต่มันไม่สวยไปหน่อย แค่นั้นเอง (ร้องไห้) การไปอยู่กับพ่อ เราเกินเวลาที่จะหวงแล้ว เรายินดีเสียอีกที่เขาได้ไปอยู่กับพ่อที่เป็นผู้ชาย ได้สอนอะไรที่จะถ่ายทอดให้เขา และเขาคือพ่อ อันนี้คือยินดีมาก แต่จังหวะมันไม่สวยไปหน่อย 

ไม้รู้สึกยังไง?

ไม้ : ผมก็เสียใจที่ต้องออกมา ตอนนี้ก็ยังอยู่กับคุณพ่อเกือบๆ ปีแล้ว แต่ก็กลับมาเจอกันตลอด 

 

มุกรู้สึกยังไง?

มุก : ตกใจ เพราะช่วงนั้นเป็นช่วงพักเบรกถ่ายรายการพอดี ก็เห็นว่าเกิดเรื่อง จริงๆ หนูรู้สึกว่ามันดีแล้ว เพราะบางทีเราอยู่ด้วยกันเยอะ ทำให้เราไม่เห็นค่าของกันมากขนาดนั้น ก็คิดว่าพี่ไม้อาจเหมาะกับการอยู่กับพ่อมากกว่า ด้วยไลฟ์สไตล์ด้วย เขาเป็นผู้ชายด้วย ไม่ได้แปลกใจแต่ตกใจมากกว่า เรารู้ว่าวันนึงจะเกิดขึ้น แต่มันเกิดขึ้นเร็วเหมือนกันนะ

 

บางทีอยู่ใกล้กันมากๆ มันก็มองข้ามใจกัน พอห่างๆ กันบ้าง ดีมั้ย?

ไม้ : ก็ดีขึ้นนะครับ แรกๆ แม่มีอะไรให้ช่วย ผมก็วิ่งไปช่วยโน่นนี่

นุ่น : เขาไม่ปฏิเสธเลย ต่างคนต่างทำให้เวลาพอเหมาะพอสมด้วยแหละค่ะ