"รัศมีแข" จดทะเบียนสมรสแล้ว ถามรัฐบาลไทย LGBTQ+ ก็เสียภาษี ทำไมไม่ได้สิทธิ์

 

“เราจดตั้งแต่วันแต่งงานแล้ว เมื่อ 3-4 ปีที่แล้ว คือเราจดเลย แล้วสิ่งที่เรามีความรู้สึกว่าในช่วงที่เราอยากแชร์ เอาจริงสวีเดนที่เราอยู่ด้วยกฎหมายหรืออะไรต่างๆมันถูกทรีทแบบทุกอย่างมันเท่าเทียมกันจนเราไม่รู้สึกอะไรเลย พอพักหลังเราเริ่มมองเห็น ติดตามข่าวเกี่ยวกับสมรสเท่าเทียมเรามีความรู้สึกว่า เฮ้ย แต่เราอยู่ที่ๆมันทำได้เพราะฉะนั้นเราก็ควรจะแชร์แล้วก็ออกมาพูดถึงการสมรสเท่าเทียมตรงนี้ ถ้ามีหน่วยงานไหนร่วมงานกับแขเพื่อพูดคุยถึงเรื่องนี้คือใครหลายคนไม่ทราบอยากติดต่อมา อยากพูดคุย อยากให้แขร่วมงาน แขยินดี”

 

 

 

 

สำหรับแขมันดีและมีประโยชน์อย่างไรต่อ LGBTQ+

 

“แขมีความสุขว่ารสนิยมของคนเป็นเรื่องส่วนตัว ไม่จำเป็นต้องไปประกาศบอกใคร ร่างกายของเราทำอะไรก็ได้ เราจะเปลี่ยนจมูกกี่รอบก็ได้ เราจะผ่าข้างล่างของเรา เราจะใส่ เราจะนอนอะไรกับใครก็ได้ถ้ามันไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนนั้นคือรสนิยม แต่ท้ายสุดแล้วมองกันทุกคนมีความเป็นคนเหมือนกันหมด มีความเป็นมนุษย์เหมือนกันหมด อย่างที่แขบอกแขอยู่สวีเดน แขเสียภาษี LGBTQ+ ก็เสียภาษีแล้วทำไมเขาไม่ได้สิทธิ์ ตอนเอาภาษีทำไมเอา แน่จริงก็ไม่ต้องให้เราเสีย แต่พอเราเสียสิทธิ์ ตอนเสียภาษีก็บอกว่า คุณคือประชาชนนะ ฉันประชาชนทำไมจะฉันจะสมรสเท่าเทียมไม่ได้เพราะฉะนั้นมันย้อนแย้ง เพราะฉะนั้นสิทธิ์ที่เราเสีย เราควรจะได้มันถูกต้องเท่าเทียมแล้วก็เสมอกัน”

 

สิ่งที่โพสต์ลงไปเราก็อยากจะสื่อให้เมืองมีโอกาสแบบนี้

 

“อยากให้ แขเชื่อว่าหลายๆคน LGBTQ+ หลายคนในเมืองไทยทุกคนรอคอยอยู่แม้กระทั่งเปลี่ยนคำนำหน้า เป็นนางสาวเป็นนายอะไรต่างๆ เพื่อที่จะเข้าใจในตัวเขาบวกกับการได้ใช้ชีวิตในสังคมได้ง่ายขึ้น อย่ามองว่าเป็นการเรียกร้อง มองว่าเป็นการซัพพอร์ตความหลากหลาย ความแตกต่างของมนุษย์ยุค 2022”

 

 

 

 

แขมีประสบการณ์ไหมที่เราจดทะเบียนสมรสแล้วเราได้ใช้สิทธิ์ตรงนั้นได้เต็มที่

 

“เอาตรงๆตอนนี้ผัวเซ็นอะไรทุกอย่างได้หมดเลย ทุกอย่างของสามีคือ นอนนิ่งๆ ถ้าคุณเขาหลับไปก็ เอ้า พ่อแม่ผัวเดินออกไปเลยค่ะ หลบค่ะ ดิฉันเดินมาก่อน (ยิ้ม) แต่ไม่ได้อยากได้นะคะ เพราะทุกวันนี้ไปๆมาๆของเราจะเยอะกว่า(หัวเราะ) แต่ตอนนี้อันนี้คือเรื่องที่เครียดมาก เพราะด้วยส่วนตัวแขอยู่ในประเทศไทย แขเข้ามาอยู่ในที่นี่ในฐานะแขเป็นคนไทย แล้วสามีเป็นต่างชาติ เดี๋ยวแขต้องเอาไปเคลียร์ไปเช็คเพราะว่าครอบครัวแขอยู่ตรงนู่นหมด อะไรที่เซ็นให้ปกป้อง อันนั้นเขาได้ไปอยู่แล้ว (ยิ้ม) ง่ายๆ แต่ว่าในส่วนที่จดทะเบียนสมรสเท่าเทียมยังไม่มีกฎหมายคุ้มครองตรงนี้เราเลยไม่รู้ว่าเราจะมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้สามีได้ไหม เราก็อาจจะไปคุยกับทนายความแล้วเขียนพินัยกรรมอะไรแบบนี้”

 

ลำบากไหมกับการใช้ชีวิต 2 ประเทศ 2 กฎหมาย

 

“ไม่ฮะ ถ้าเรื่องสมบัติอาจจะมีนิดๆ หน่อยๆ บ้าง แต่ถ้าเรื่องปกติแขว่าเฉยๆ ไม่ได้มีอะไรมาก แล้วอีกอย่างที่แขอยากจะฝากไว้นะ สำหรับประเทศไทยเรา ที่บอกว่าอาจจะเปิดในเรื่องของการท่องเที่ยว ต้อนรับนักท่องเที่ยว ความเป็นLGBTQ+ อย่าลืมนะฮะ LGBTQ+ เวลาเขามาเที่ยว นอกจากความสนุก ทะเลที่สวยงาม ความเอ็นจอยที่เขาจะได้แล้วความเป็นอยู่ของ LGBTQ+ ในประเทศนั้นๆ เนี่ย มันจะถูกถามขึ้นเสมอ เมื่อนักท่องเที่ยวมาเที่ยวประเทศไทย ถ้าเกิดไปถามเป็นยังไง พวกยูแต่งงานจดทะเบียนสมรสกันได้ไหม โน… อ้าวมันก็อาจจะดูย้อนแย้งนิดหนึ่ง”

 

หลังจากโพสต์ไปมีคนเข้ามาปรึกษาบ้างไหม

 

“ยังเลยฮะ แต่ก็มีคนที่ส่งเป็นไดเรกต์แมสเสจมา ว่าเห็นพี่แขจดทะเบียนสมรสที่โน่น แล้วก็มีหลายคนที่บอกต้องไปสวีเดนแล้วละ”

 

ในแง่ของสมบัติ เรายกอะไรให้ “น้องปกป้อง” บ้าง

 

“จะมีพวกประกันอะ ทำให้เด็กชายปกป้อง แต่ตอนนี้ยังไม่ได้เขียนพวกมรดก เดี๋ยวตกลงกับสามีก่อน ว่าเอายังไง บ้านนี่เอายังไง (สามีเขาว่ายังไงบ้าง ที่เราเป็รแม่บุญธรรม?) เขาไม่ซีเรียสอยแล้ว อย่างของเขา ตอนแรกเขาก็เซ็นทุกอย่างให้เรา เราก็บอกไม่ต้อง ให้ยูให้หลานยู เพราะเราต่างคนต่างไม่มีลูก ก็ให้เด็กๆ ดีกว่า”

 

รักระยะไกลทำยังไงให้มาถึงวันนี้ได้

 

“ไม่ต้องทำอะไรเลย ว๊าย…อีก 4 วัน 15 ปีแล้ว มันไม่ต้องทำอะไร เพราะว่าถ้าเราอยากพยายาม อยากอะไรเพิ่มขึ้น มันอาจจะเป็นจุดทำร้ายความสัมพันธ์ของแขก็ได้ เพราะจริงๆ ตอนนี้ทุกอย่างมันดีแล้ว ไม่ต้องเพิ่มเติม ไม่ต้องลดน้อยลงแค่ทำทุกอย่างให้มันพอดี เสมอต้นเสมอปลาย ไปแบบนี่เรื่อยๆ แค่นี่พอแล้ว”

 

บั้นปลายชีวิตเราจะใช้ชีวิตอยู่ที่ไหน

 

“ก็กลับไปโน่นดีกว่าค่ะ กลับไปอยู่ที่โน่น เพราะครอบครัวเราอยู่ที่โน่น เมืองไทยไว้คิดถึงก็ค่อยบินกลับมาเที่ยวได้ ก็เดี๋ยวขอทำงานในวงการบันเทิง ถ้ามีงานก็จะทำไปเรื่อยๆ จนสุดความสามารถ แต่ถ้าจะหมดก่อน หมดเร็ว อันนี้เราไม่รู้ สุดท้ายก็อาจจะต้องขายบงขายบ้าน กลับไปอยู่โน่นก็ได้”

 

ได้แพลนไว้ไหม ว่าอายุเท่าไหร่จะกลับไป

 

“ประมาณ 45 เพราะมีความรู้สึกว่า อยากกลับไปในร่างที่เรายังแข็งแรงอยู่ ไม่ใช่ออดๆ แอดๆ เดี๋ยวต้องลุ้นอีกที ตอนนี้ 35 แล้ว ฉันขอ 40 ก่อน (หัวเราะ) เพราะทุกครั้งที่อ่านเรื่องมะเร็งแล้วจิตตก ไม่มีใครสู้มันได้ เราก็เอา 40 ก่อนตอนนี้”

 

กลับไปครั้งล่าสุด เขามีเป็นห่วงอะไรเราไหม

 

“เขาเป็นห่วงเรื่องการทำงานเยอะ ทำงานหนัก เพราะทุกครั้งที่เราคุยกันก่อนนอน เขาก็จะถามว่าทำงานอีกแล้วเหรอๆซึ่งเขารู้ว่าสุขภาพเรามันโอเค แต่เขาห่วงสุขภาพข้างในมากกว่า การนอนน้อยอะไรแบบนี้ เพราะว่าอย่างที่บอก ถ้านอนน้อยชอบมีโรคแปลกๆ อันนี้เราก็ต้องระมัดระวังไว้เหมือนกัน ไม่อยากทำงานเอาเงินที่ได้มารักษาตัว อยากให้ทุกอย่างมันอยู่ในความพอดี”