"จิ้งหรีดขาว" กลั้นน้ำตาไม่ไหว เผย สูญเสียแม่ช่วงโควิด หวั่นเป็นซึมเศร้า

โดย "จิ้งหรีดขาว วงศ์เทวัญ" ก็ควงนักร้องลูกทุ่งรุ่นพี่ "รุ่ง สุริยา" ออกมาเปิดใจผ่านทางรายการ "คุยแซ่บ Show" ที่มี "พีเค ปิยะวัฒน์" และ "เป็กกี้ ศรีธัญญา" เป็นพิธีกรดำเนินรายการ เรียกว่าตอบแบบเคลียร์ชัดทุกประเด็น...

 

"พิธีกร" : พี่หรีดกระทบ 3 เด้ง นอกจากโควิดแล้ว คุณแม่ไม่สบายด้วยถึงขั้นเสียชีวิต? 

"จิ้งหรีดขาว" : "นี่หนักหนาสาหัส สำหรับพี่หรีดมากเลย เราไม่เคยคิดว่าชีวิตเราต้องมาเจออย่างนี้"

 

"พิธีกร" :  คุณแม่เป็นอะไร? 
"จิ้งหรีดขาว" :  "คุณแม่อายุเยอะแล้ว 83-84 แล้วก็เป็นหลายโรค เบาหวาน ความดัน หัวใจอ่อนๆ แต่ ณ วันหนึ่งเรารู้สึกว่าแม่แข็งแรง วันหนึ่งอากาศเย็นเหมือนไม่สบาย อยู่ๆ หนักไปเลย แล้วก็เริ่มโควิดมา มันหนักมาก"

"พิธีกร" :  เห็นว่ามีช่วงหนึ่งที่ท่านดีขึ้น เห็นว่าจิ้งหรีดไปบน? 
"จิ้งหรีดขาว" :  "คือเรามีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของเรา จะบนบวชชีพราหมณ์ทุกปีอยู่แล้ว พอบวชแล้วแม่ดีขึ้น เคยมีอยู่ครั้งหนึ่ง แกขาหักเป็นหนักกว่านี้อีก แล้วก็เดินได้"

 

"พิธีกร" : หมายถึงว่าท่านขาหัก น้าหรีดก็ไปบวช ท่านกลับมาเดินได้? 
"จิ้งหรีดขาว" :   "ใช่ ดีเลย"

 

"พิธีกร" :  รอบนี้ก็เหมือนกัน ป่วยแล้วน้าหรีดไปบวช แล้วเกิดอะไรขึ้น? 
"จิ้งหรีดขาว" : "เขาก็อยู่ได้ แต่อยู่ใน ICU ไง ยื้อไว้ได้ 4 เดือน ณ ตอนนั้นมันยังพอมีงาน เริ่มโควิดใหม่ๆ พี่ยังถ่ายรายการ เชื่อไหมพี่เดินทางกรุงเทพฯ-ชัยนาท บางทีนั่งอยู่ ICU เฝ้าแม่เที่ยงคืนแล้ว กลับมากรุงเทพฯ เช้าไปถ่ายรายการ ถ่ายรายการเสร็จกลับมาหาแม่ เป็นอยู่อย่างนี้เกือบๆ 4 เดือน"

"พิธีกร" : ตอนนั้นน้องได้บอกไหมว่าแม่เขาไม่สบาย หรือเขาไม่พูดเลย? 
"รุ่ง สุริยา" :  "ไม่เคยคุยอะไรให้ฟัง ถึงเวลาทำงานเขาจะสดใสแล้วมืออาชีพมาก ขนาดเรายังแสดงอาการให้เห็น เพลียอะไรพวกนี้ถ้าเกิดไม่ได้นอน น้องเขาเฉย แสดงว่านอนอิ่ม เขาบอกหนูก็นอนดึกเหมือนพี่นั่นแหละ ก็สังเกตเห็นว่าเขาเงียบไป เวลาเขาทานข้าวตามหลักเขาจะมีคุยกับเราบ้าง แต่นี่เงียบๆ เราก็ถามเขา เขาก็บอกว่าหนูต้องวิ่งดูแม่ตลอดเลย เสร็จแล้วหนูก็มาถ่ายรายการ ก็ให้กำลังใจกันไป"

"จิ้งหรีดขาว" :  "ถ้าเขาไม่ถามก็ไม่อยากเอาทุกข์ไปให้เขา"

"พิธีกร" :  เห็นบอกว่าก่อนคุณแม่จะจากไปท่านสั่งเสียน้าหรีดอย่างหนึ่ง? 
"จิ้งหรีดขาว" :  "เขาบอกเลยว่าเขาไม่เจาะคอ แต่พอถึงเวลาจริงๆ หมอบอกว่าแม่เป็นภาวะหัวใจล้มเหลว หายใจเองไม่ได้ มันเหมือนต้องใส่ แล้วเราเหมือนขัดเขา มันบีบหัวใจมาก เราคิดว่าแม่อยู่ต่อได้ไหม 
แม่เคยดี แม่เคยกลับมาปกติได้ สรุปแล้วใส่ เห็นแม่สภาพแบบนั้น เราก็คิดกันเยอะ เราก็ปรึกษาพี่ว่าเราควรใส่ให้แม่ไหม พอใส่ไปแล้วก็ต้องเจาะคออีก มันเป็นสเต็ปของมัน เรารู้สึกมันบีบหัวใจทุกครั้งที่เราเห็น
แม่นอนอยู่บนเตียง มันแย่"

"พิธีกร" : เห็นว่าแม่อยากกลับไปหมดลมที่บ้าน วินาทีที่ขนกันขึ้น กว่าจะถึงบ้านตอนนั้นทรมานสุดๆ? 
"จิ้งหรีดขาว" :  "คืออยู่  ICU 4 เดือน พี่น้องทุกคนบอกว่าแม่รักบ้านมาก แม่บอกอยากจะกลับมานอนตายที่บ้าน ทุกครั้งที่พูดกันก่อนที่จะป่วย พูดกันเล่นๆ ว่า ถ้าแม่ตาย ตายที่บ้านนะ พอหมอบอกไม่ไหวแล้ว 
พี่น้องทุกคนบอกจะเอาแม่กลับบ้าน หมอไม่การันตีนะว่าการเดินทางแม่อาจจะเสียชีวิตตรงนั้นได้เลย มันเป็นอะไรที่บีบหัวใจมาก จากโรงพยาบาลมาที่บ้านประมาณเกือบ 20 โล เขาบอกเลยว่ามีสิทธิ์
ที่จะไปกลางทางได้เลย"

 

"พิธีกร" : แล้ววิธีจัดการเพื่อให้ไปถึงที่บ้านทำยังไง? 
"จิ้งหรีดขาว" :   "ตอนที่แม่มาไม่รู้สึกตัวแล้ว เหมือนทุกอย่างไม่ตอบสนอง จะมีลูกโป่งใหญ่ๆ บีบ ถ้าคุณหยุดบีบแม่ก็จะไปเดียวนั้น หลานชายซึ่งเป็นพยาบาลบีบ แล้วทุกคนนั่งล้อมแม่ในรถ บอกว่าแม่เลี้ยวขวาเลี้ยวซ้าย จะถึงบ้าน ใจมันอยากให้แม่ถึงบ้าน ตรงนั้นบีบหัวใจมาก เราน้ำตาไหล แล้วมองแม่ แม่ไปให้ถึงนะ เอาที่แม่อยากถึงบ้าน พอถึงหน้าประตูบ้านลูกหลานทุกคนรอเต็มหน้าประตูบ้านเลย แล้วพอเอาแม่ลงก็ยังบีบกันอยู่ เขาบอกเลยว่าอยู่ได้ชั่วโมงครึ่งนะ ยากระตุ้นมันต้องหมดตามที่หมอสั่ง เราต้องหยุดบีบ พอแม่นอนที่บ้าน บีบลูกโป่งอยู่ๆ เขาก็ลืมตาขึ้นมา เหมือนเขาไม่ได้เป็นอะไร แต่เราต้องหยุดบีบลูกโป่งแล้ว มันเหมือน เฮ้ย…นี่เราจะฆ่าแม่เหรอ หลานบอกไม่ได้น้าหรีด  เราต้องลงกันแล้ว ยังไงยากระตุ้นก็ต้องหมด พอทุกคนบอกแม่ไปทุกอย่าง ทำครบทุกอย่าง พอหยุดบีบลูกโป่งเขาไปเลยนะ"

"พิธีกร" : คนจะไปตัดได้แล้ว แต่คนอยู่ยังตัดแม่ไม่ได้? 
"จิ้งหรีดขาว" :   "เราอยากจะพูดว่าแม่อยู่ต่อไหม บีบกันต่อได้ไหม ยามันหมดคือเขาไป"

 

"พิธีกร" :  หลังจากที่คุณแม่ไปแล้ว เราก็ยังนอนร้องไห้อยู่เป็นเดือน? 
"จิ้งหรีดขาว" :  "พี่คิดว่าพี่เป็นโรคซึมเศร้า เพราะว่าเวลาที่มันสะสม พี่มีความรู้สึกว่าเหมือนจิตพี่ป่วย มันอยู่ในภวังค์ อยู่ในความเศร้าตลอดเวลา 4 เดือนผ่านไป จนแม่เสียไป อีกประมาณ 2 เดือนพี่ยังไม่รู้สึกดีเลย ทุกคนจะรู้สึกว่าพี่เป็นคนสนุกเฮฮา แต่พอกลับบ้านไปพี่นั่งร้องไห้ มันเหมือนยังมีอะไรอยู่ในสมองเรา เหมือนแม่ยังอยู่ในใจตลอดเวลา"

 

"พิธีกร" : แล้วอะไรทำให้เราดีขึ้น? 
"จิ้งหรีดขาว" :   "มันรู้สึกว่าเราได้ทำงาน งานบำบัดจิตพี่จริงๆ เพราะว่าเราเจอคน อย่างเจอ พี่รุ่ง เนี่ย เขาจะรู้สึกว่า พี่หรีด ไม่ได้เป็นอะไรเลย แต่ใจมันเหมือนฉันเสียอะไรไป นอกเหนือจากเจอ พี่รุ่ง เจอคนอื่น มันเริ่มเปิด ไม่ได้นะ แม่สั่งไว้แล้วอย่าเศร้า มันถึงเวลาก็ต้องไป แม่ทำบุญเยอะ เราเป็นคนทำบุญเยอะ แต่เราทำใจไม่ได้ช่วงแรกๆ จนถามผู้จัดการว่าหนูเป็นโรคซึมเศร้าไหม ทำไมหนูทำอะไรช้า หนูนั่งเฉยๆ หนูก็น้ำตาไหล ช้าไปทุกอย่าง"

 

"พิธีกร" : ผ่านมากี่เดือนแล้ว? 
"จิ้งหรีดขาว" :  "น่าจะเป็นปีแล้วนะ ประมาณ 10 เดือนแล้ว เพราะว่าแม่ป่วย 4 เดือนแล้วจากไปประมาณ 6 เดือน"

 

"พิธีกร" : ตอนนี้หัวใจเป็นไงบ้าง ผ่อนคลายได้บ้างหรือยัง? 
"จิ้งหรีดขาว" :  "ดีขึ้นเยอะ เวลามันช่วยเยียวยา"

 

"พิธีกร" :  พี่รุ่งให้กำลังใจอะไรน้องสาวไหม? 
"รุ่ง สุริยา" : "พอทราบข่าวก็แสดงความเสียใจด้วย แต่ว่าช่วงนั่นโควิดเลยไม่ได้ไปร่วมงานศพ"
"จิ้งหรีดขาว" : "บอกเลยว่าไม่อยากให้มาจริงๆ เพราะอยู่ที่ชัยนาท แล้วเป็นงานเล็กๆ ด้วย ตอนนั้นระบาดหนักมาก"

 

"พิธีกร" :  ถ้าวันนี้คุณยายดูอยู่ น้าหรีดอยากบอกอะไรคุณยาย? 
"จิ้งหรีดขาว" :  "แม่หนูดีขึ้นเยอะ แล้วก็สานฝันแม่ แม่บอกว่าอยากให้ทำบุญ อยากให้อยู่กับบุญเยอะๆ เพราะเกิดมาเป็นคนไม่มีอะไรที่ช่วยเราได้มากกว่านี้ เพราะเราไม่ได้มีครอบครัวด้วย ทำงานไป ทำบุญไป แล้วก็ทำตัวดีที่สุด แม่เป็นคนดีมาก คือสั่งสอนลูกให้เป็นคนดีที่สุด 
อย่าเอาเปรียบใคร หนูทำแล้วนะแม่นะ แล้วหนูอยู่ได้ มีความสุข เพราะคำสอนของแม่"

ขอบคุณข้อมูลข่าว + ภาพประกอบข่าวจากรายการ คุยแซ่บ Show