เล่านาทีเฉียดตาย "ติ๋ว อรสา" เผย เส้นเลือดในสมองแตก เกือบเป็นอัมพาต

โดย "ติ๋ว อรสา" ก็ได้เล่านาทีเฉียดตาย พร้อมตอบคำถามแบบเคลียร์ชัดทุกประเด็นว่า .... 

 

คำถาม :  เห็นว่าก่อนหน้านี้เคยสลบไปนาน 7 วัน

 

"ติ๋ว อรสา"  :  (ตอบ)  "ไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้าย เหมือนคนตายแล้วเกิดใหม่ คือเราแสวงบุญที่อินเดีย ไปสีสังเว แล้วเราก็ไปเส้นโลหิตแตกที่โน่น เป็นเหตุการณ์ปลายปี 2551 ขณะที่เรานั่งรถไปสีสังเว อากาศมันก็หนาวบ้าง ร้อนบ้าง แล้วต้องตื่นเช้า เวลานั่งรถก็นั่งไกล พระอาจารย์ก็ถามว่ามาครั้งแรกหรือ เราก็ตอบว่าเจ้าค่ะ ท่านก็เลยให้มาพูดถึงความรู้สึก เราก็ออกไป อ้าปากพูดได้คำเดียวว่า เพิ่งมาแสวงบุญครั้งแรกที่สีสังเว  ตอนที่พูดจู่ๆ ก็รู้สึกปวดหัวมากเหมือนฟ้าผ่า จากนั้นก็เหงื่อแตกเพื่อนๆ ก็มาประคองให้เราไปนั่งเก้าอี้ พอนั่งเก้าอี้เรารู้สึกไม่ไหว วิงเวียนเหมือนธาตุไฟแตก ปวดท้องหนัก ท้องเบา แล้วก็อาเจียน

ซึ่งตอนนั้นเราอยู่ในรถ ยังต้องเดินทางอีกประมาณ  6 ชั่วโมงจะถึงโรงแรม เพื่อนๆ และ ไกด์ก็โทรหาหมอในกรุงเทพ โทรหาหมอในอินเดีย พอถึงโรงแรมหมอที่อินเดียก็มา เราก็นอนที่โซฟา ไม่มีแรง ก็มี คุณดวงตา และ คุณทาริกา ดูแลเราอยู่ หมอมาถึงมือขวาก็คว้าเข็มฉีดยา  อีกมือหนึ่งก็คว้าขวดจากกระเป๋ากางเกง ส่วนสำลีก็อยู่กระเป๋าเสื้อ เราก็ตกใจ" 

นอกจากนี้ "ติ๋ว อรสา" ยังเล่าต่ออีกว่า "ตุ๊ก ดวงตา  ก็บอกเราว่า ฉีดได้ เจ๊ อันนี้เป็นยาห้ามอาเจียน พอฉีดไป รุ่งขึ้นเราก็อาการดีขึ้น เพื่อนก็ไป เขาคิชกุฏกัน ส่วนเราก็อยู่โรงแรมได้วันหนึ่ง วันถัดมาเราก็กลับมาที่กรุงเทพ อยู่ที่บ้านได้ 1 วัน ปรากฎว่า มีเพื่อนโทรชวนให้มาเช็คร่างกาย กับ คุณหมอเพราะเห็นที่อินเดีย เราอาการไม่ค่อยดี เราก็ตกลงแต่งตัวไปหาคุณหมอที่โรงพยาบาล ที่โรงพยาบาลเขาก็เช็คร่างกาย เราอยู่โรงพยาบาลวันหนึ่งก็แล้ว พอวันที่สองเราก็บอกที่โรงพยาบาลว่า เราอยู่ต่อไม่ได้แล้ว เพราะมีละครรออยู่ ละครจะต้องปิดกล้อง ซึ่งทางโรงพยาบาลก็บอกว่าเราไปไม่ได้ หลังจากนั้นเราก็วูบไปไม่รู้เรื่องอะไรอีกเลย ตื่นมาอีกทีหนึ่งปรากฎว่านอนอยู่ในห้องไอซียูแล้ว เราก็ตกใจ นอนอยู่ที่โรงพยาบาลประมาณ 1 เดือน อยู่ในไอซียู 2 อาทิตย์ อีก 2 อาทิตย์อยู่ที่โรงพยาบาล คือพอลืมตาขึ้นมาข้างขวาเรากระดิกไม่ได้เลย เราก็ตกใจ ร้องไห้โฮ คือเลือดคั่งในสมอง ทางพยาบาลก็ปลอบใจว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวทำกายภาพก็หาย ตอนที่ทำกายภาพเขาต้องมาทำกายภาพให้เราที่เตียง ต้องทำทุกวัน วันละ 3 เวลา เช้า กลางวัน เย็น เพราะตอนนั้นเราลุกไม่ได้" 

คำถาม :  เพื่อนๆ ว่าอย่างไรบ้าง  

 

"ติ๋ว อรสา"  :  (ตอบ)  "ตอนที่เราฟื้นมา เพื่อนๆ ก็มาเล่าว่า นึกว่าเธอเป็นผักไปแล้ว นึกว่าจะไม่รอดไปแล้ว คือตอนที่เราวูบก็เหมือนเราหลับ ไม่เห็นอะไร ไม่ได้ไปไหน ตื่นมาก็เห็นพวกเธอ ถามว่าตอนนั้นกลัวไหม ก็ไม่ได้กลัวอะไร เขาเรียกให้ทำกายภาพบำบัดเราก็ทำ  และ การทำกายภาพบำบัดมันเจ็บปวดทรมาน ยกแขนก็ไม่ขึ้น เขาก็เอาเลเซอร์มาจี้ แล้วก็ต้องหัดหยิบเข็ม และ ต้องหัดพูดใหม่ เพราะตอนนั้นพูดก็ไม่ได้"

 

คำถาม :  ตอนนั้นได้กำลังใจจากใคร

"ติ๋ว อรสา"  :  (ตอบ) "เราต้องช่วยตัวเอง เพราะเราไม่มีใคร เราไม่อยากให้ใครมาลำบาก กำลังใจของเราก็คือการที่เราต้องทำให้ได้ ต้องช่วยตัวเองให้ได้ ต้องอยู่ให้ได้ ถ้าเราทำไม่ได้ เราจะอยู่ไม่ได้"

คำถาม :  ทำกายภาพนานไหม

"ติ๋ว อรสา"  :  (ตอบ)  "นาน ทุกวันนี้ก็ยังทำอยู่  ต้องหัดเดิน หัดนั่ง ไปหัดขับรถใหม่ ต้องทำใหม่หมดทุกอย่าง ทุกวันนี้ต้องออกกำลังกายด้วยการเดิน แกว่งแขน อยู่นิ่งไม่ได้ ไม่อย่างนั้นร่างกายจะยึดหมด 
คือก่อนที่เราจะป่วย เราชอบเล่นกีฬาทุกชนิด คุณหมอก็แนะนำมาเราก็เอามาปรับมาใช้บ้าง แรกๆ ก็มีทานยา ตอนนี้ก็ห่างๆ ไปบ้างแล้ว"

 

คำถาม : ตอนที่นอนเป็นผักเคยคิดถอดใจบ้างไหม

"ติ๋ว อรสา"  :  (ตอบ)  "ไม่มีเลย ไม่เคยคิดถอดใจ มีความรู้สึกว่าเราทำมาได้ทุกวันนี้ ถ้าเรามีชีวิตอยู่เราต้องลุกให้ได้ เราไม่เคยท้อ ทุกอย่างอยู่ที่ใจ เกิดอะไรเราต้องไม่ท้อ วันนี้เราลุกไม่ได้ อีกวันหนึ่งเราต้องลุกได้ เราต้องสู้"

ขอบคุณข้อมูลข่าวและภาพประกอบข่าวจาก รายการ คุยแซ่บ SHOW