มองผ่านเลนส์คม - มนต์รักทรานซิสเตอร์ | คมชัดลึก

  อีสะเดามันอยากมีคนเคียงข้าง เพราะมันก็อยากมีความสุข
 ทั้งคู่ตามหาความสุข
 แต่ทำไมยิ่งไม่มีความสุข...
 ยอมรับว่าแรกตั้งใจที่จะดูละครเวที "มนต์รักทรานซิสเตอร์" ของน้องๆ ปี 3 คณะศิลปกรรมศาสตร์ มศว ประสานมิตร 

 เหตุหนึ่งเพราะเชื่อในความตั้งใจของพวกเขา หลังจากได้ดูละครเวทีเรื่อง "สัทธามหาบุรุษ" ที่หอศิลป์กรุงเทพฯ เมื่อหลายเดือนก่อน  ส่วนอีกเหตุผลหนึ่งคือ มั่นใจกับบทประพันธ์อันแข็งแรงเมื่อกว่า 20 ปี ของ วัฒน์ วรรลยางกูร นักเขียนมือรางวัล และเรื่องนี้ เป็นเอก รัตนเรือง ก็เคยนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์มาแล้ว    
   
 เมื่อมายืนอยู่หน้าโรงละครของคณะ บอกตัวเองชัดๆ อีกที... ที่มาแค่ "อยากดูเพราะอยากดู" เท่านั้นจริงๆ...

 ละครมหาวิทยาลัยส่วนมากจะนำเรื่องแปลคลาสสิกมาทำ แต่นี่ของไทยแท้และดั้งเดิม แม้พล็อตเรื่องจะดูไม่สลับซับซ้อน ทว่าแฝงนัยไว้อย่างลึกซึ้งทีเดียว แล้วจะไม่สนุกได้ยังไง...

 โรงละครเล็กๆ จุคนได้ไม่กี่ร้อย แต่บรรยากาศนั้นบิวท์เหลือกำลัง
 คนมาออกันด้านหน้า เพื่อรอเวลาประตูเปิด ทั้งผู้ปกครอง นักเรียน เหงื่อตกกันเป็นแถว แต่ไม่หงุดหงิด เพราะเสียงเพลงลูกทุ่งจากวิทยุเครื่องเล็กๆ ที่เปิดคลอเคล้า บางจังหวะมีเสียงน้องๆ ที่ตะโกนบอกให้ช่วยอุดหนุนดอกกุหลาบ เพื่อมอบให้นักแสดง

 ช่างคึกคักให้อารมณ์ลูกทุ่งๆ ดีแท้
 เป็นละครรุ่นประจำปี ที่เล่นเพียง 4 รอบ (วันที่ 25-28 พฤศจิกายน) ปรากฏคนดู (ฟรี) ล้นทุกรอบ

 ได้ยินมาว่า ที่ใครๆ อยากมาดู เพราะนักศึกษา "รุ่น 14 กุหลาบแดง" ไม่เคยทำให้ผิดหวัง

 เขาเลือกทำเป็นละครแบบมิวสิคัล คือ เล่นไป ร้องเพลงลูกทุ่งไป ดีที่ได้คนเสียงดีอย่าง "น้องสปาย" ภาสกรณ์ รุ่งเรืองเดชาภัทร์ รับบท "แผน" และ "สะเดา" สาวหน้าหวานอย่าง "น้องบาร์บี้" เศรษฐินันท์ กนิกาจิรานันท์ ช่วยให้กลมกล่อมน่าเชื่อถือ  

 เรื่องที่ไหลลื่น ดูแล้วไม่มีสะดุดตกหล่น ยกให้คนเขียนบท "มหา" ศุภวัฒน์ หงษา  แถมเห็นฝีมือแต่งเพลงล้อได้อย่างเยี่ยมยุทธ์...

 และอีกคนสำคัญ คือ "อะปอม" พีรพล กิจรื่นภิรมย์สุข และ "พีซซิลล่า" เพ็ญพิชา เพ็ญวรรณ สองผู้กำกับคนรุ่นใหม่ ที่ทำให้เราได้หัวเราะ, ร้องไห้ตามอย่างห้ามตัวเองไม่ได้        
 
 ต้องยกให้ความตั้งใจของน้องๆ ทุกฝ่าย ทุกองค์ประกอบ ที่ช่วยกันทำให้เรื่องดูสนุกน่าติดตามจนลุกไม่ขึ้น   

 สรุปแล้ว แม้โปรดักชั่นจะเป็นฉบับมหา'ลัย แต่คุณภาพและความตั้งใจให้เต็มร้อย 
 น่าเสียดายที่ "มนต์รักทรานซิสเตอร์" เวอร์ชั่นนี้ ได้ดูเฉพาะวงจำกัด ถ้าเปิดกว้างกว่านี้ เชื่อว่าคนจะหลงรัก "ละครเวที" อีกโขทีเดียว

 "ไอ้แผน" ใช้เวลาเดินทางกลับบ้านบางน้ำไหลถึง 5 ปี แต่น้องๆ ทำให้ (คนดู) "มนต์รักฯ" ถึงที่หมายในเวลาแค่ 2 ชั่วโมงเศษๆ

 แล้วอย่างนี้ผู้ใหญ่ใจดีทั้งหลายจะไม่สนับสนุนหน่อยหรือ

"นันทพร ไวศยะสุวรรณ์"