คนบันเทิง ร่วมอาลัยตลกชั้นครู "พ่อดม" ชวนชื่น ครั้งสุดท้าย | คมชัดลึก

   ทีมบันเทิง คมชัดลึก-วันนี้ (30 ธ.ค. 61) เวลาประมาณ 16.55 น. ครอบครัว "ชวนชื่น" และ คนบันเทิง ร่วมไว้อาลัยตลกชั้นครู "พ่อดม" ชวนชื่น เป็นครั้งสุดท้ายที่วัดนวลจันทร์ โดยกำหนดการเริ่มตั้งแต่ 14.00 น.เ ปิดคลิป ไฮไลท์ย้อนเรื่องราว 6 เดือนที่ผ่านมาของพ่อดม คำไว้อาลัยของลูกหลาน 

การแสดงชุดที่ 1 น้องโนเกีย โชว์ลิเก ร้องเพลง กลอน ขี่ม้า

การแสดงชุดที่ 2 การแสดงหุ่นละครเล็ก โจหลุยส์

การแสดงชุดที่ 3 รับฟังบทเพลงอาลัยรักที่ประพันธ์โดยพ่อดม ชวนชื่น ร้องโดยลูกๆ
     1. เพลง พิษรักพิษณุโลก ร้องโดย จิ้ม ชวนชื่น
     2. เพลงอาลัยรัก(เป็นเพลงที่พ่อดมแต่งมอบให้กับเอกชัย) โดย เอกชัย ศรีชัย

การแสดงชุดที่ 4 เพลงบรรเลงโดยแซคโซโฟน เพลงพ่อดมในดวงใจ บรรเลงโดย โก้ มิสเตอร์แซ็กแมน

   กล่าวคำไว้อาลัยโดย เกรียง พันธมิตร และแหล่ประวัติพ่อดม โดยครูไวพจน์ เพชรสุพรรณ(ศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปการแสดง)
ระหว่างณาปนกิจ จะมีการแสดงเป่าปี่บัวลอย โดยเล็ก ปี่กทม.

   โดย "จิ้ม" ชวนชื่น เผยความรู้สึกที่ต้องส่ง "พ่อดม" ขึ้นสวรรค์ ว่า

วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะส่งพ่อดมขึ้นสวรรค์แล้ว สภาพจิตใจของครอบครัวเป็นยังไงบ้าง?
   “โดยส่วนตัวเป็นคนตั้งคอนเซ็ปต์ที่พ่อทำมาตลอด พอคนเข้ามาปลอบ เราก็บอกว่าพ่อให้ดีใจเขาก็ยิ้มมันก็เลยไม่ได้จมอยู่กับความเศร้า เลยกลายเป็นบรรยากาศของความสุข เราดูว่าทันเวิร์คก็เลยพยายามบิ้วอยู่เรื่อยๆว่าพ่อให้มีความสุข ไม่อย่างนั้นมันจะมีพี่น้องที่เขาจะเศร้าตลอดเวลา มันก็จะทำให้ไปดึงคนอื่นเศร้าไปด้วย เพื่ออะไรอ่ะ ในเมื่อพ่อเราโคตรเท่ห์เลยที่ทิ้งแมสเสจแบบนี้เอาไว้ให้ มันพอดีกับเขาแล้วก็น่าจะดีกับลูกเขา ดีกว่าที่ทุกคนจะเข้ามาบอกว่าเสียใจด้วยนะ แล้วเราจิ้มเหรอ เราก็ต้องครับ แต่พอเราทำให้บรรยากาศมันมีความสุขแล้วก็ช่วยได้เยอะ”

“ที่ผ่านมามีพี่ๆน้องๆเอาซองมาร่วมทำบุญเยอะ ขอบคุณ ขอโทษ ทั้งที่ฝากมา ตกหล่นเยอะ จะพยายามดูแลให้ทั่วถึง อย่างวันนี้ยังไม่ได้ทักทายใครเลย ผมก็พยายามไปขอบคุณเท่าที่จะทำได้ แขกผู้ใหญ่ศิลปิน ยอมรับว่าเราดูแลได้น้อยมาก โดยเฉพาะศิลปินแห่งชาติที่มากันเยอะ  บางท่านไม่ได้มาเราก็ต้องไปกราบท่านที่บ้าน เอาของชำร่วยที่ระลึกต่างๆไปให้อีกหลายท่านเลย มันเป็นเกียรติของวงตระกูลเรา ฝากผ่านตรงนี้ด้วยเรา เราผู้เกี่ยวข้องที่อาจจะดูแลต้อนรับท่านไม่ดีพอ”

ในฐานะที่เราเป็นลูกเราได้เห็นคนรักพ่อเราขนาดนี้เรารู้สึกอย่างไรบ้าง?
   “โคตรกลัวเลยรู้มั้ย เรากลัวว่าเราจะไม่ได้เห็นพวงหรีดทุกพวง แล้วเราจะไม่ได้ให้ความสำคัญกับคนที่เขามาแสดงความอาลัยพ่อเรา พอถึงเวลางานเขาแล้วเราจะตกหล่น ถ้าเกิดมาว่ามีกรณีนั้นขอให้รู้ไว้เลยว่าผมไม่รู้ ถ้าอยากจะให้ผมรู้จริงๆสื่อสารกับผมให้ได้รู้กัน ผมจะรับผิดชอบทุกอย่างภายในงานทั้งหมดอยู่แล้ว งานครั้งนี้มันมีสิ่งดีๆเกิดขึ้นหลายอย่าง ถ้าผมตกหล่นใครก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย ขอโทษแขกทุกท่านถ้าเกิดว่าเราตกหล่นอะไรไป เราดูแลไม่ทั่วถึง คนรักพ่อมากันเยอะจนเราตั้งรับไม่ทัน ขอด้วยจริงๆครับ”

วันนี้แจ๊สและหลายๆรวมกัน15คนบวชให้พ่อดม?
   “เราเห็นก็ตื้นตันนะ มีหลายครั้งที่เราอยากจะร้องไห้ มันปิติ แต่ก็ทำไม่ได้เพราะเดี๋ยวมันจะชวนให้คนอื่นเขาร้องไห้กัน กับญาติๆเราพยายามจะวางเอาไว้ให้เป็นอย่างที่พ่อเป็น แต่ญาติๆเขาก็ร้องกัน เราร้องไห้ด้วยความปิติกัน เราร้องด้วยความสุข พอเราร้องคนอื่นจะดึงไปทางอื่นว่าคิดถึงพ่อ จะไปคิดถึงเขาทำไมเขาเท่ห์จะตายไป แจ๊ส เขายังไม่เคยได้บวชให้พ่อเลย พอมีผ้าเหลืองส่งเยอะๆมันก็อยู่แล้ว เป็นกุศลของเขา มีลูกหลานบวชให้ขนาดนี้ เป็นนิมิตรหมายที่ดีที่เขาตั้งใจกันขนาดนี้”

อัฐิของพ่อดมจะเอาไปลอยอังคารที่ไหน?
   “จะไปลอยที่สัตหีบพรุ่งนี้ แล้วจะมีทำบุญ100วันพ่อ เราจะเอาอัฐิพ่อไปบรรจุลงเจดีย์”
จะเอาอัฐิไปไว้บ้านไหนบ้าง?
   “กังวลอยู่ว่ามันจะไม่พอลูกหลานตั้งกี่คน ก็เลยคิดว่าเอาไว้รวมที่เดียวกันกับเจดีย์ปู่ย่า ต้นตระกูลที่บ้านโป่ง จ.ราชบุรี”
ลูกๆบางคนพ่อดมยังเป็นห่วงอยู่ เราช่วยดูแลกันยังไงบ้าง?
   “พี่น้องทุกคนเราช่วยกันดูแลอยู่แล้ว พ่อแกค่อนข้างที่จะมีเวลาเหลือที่จะคอยไปช่วยเหลือคนอื่น อย่างไปขายของนั่นนี่ โดยที่แกไม่ได้แสดงเลยว่าแกเหนื่อย ก็เลยปล่อยแกไป ผมว่าแกเต็มที่หมดกับลูกๆทุกคน”

   ขณะที่ "จุ๋ม" ภัสราวรรณ ลูกสาว "พ่อดม" ชวนชื่น เผยความรู้สึกว่า

วันนี้มาส่งพ่อดมเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว?

   "ก็คงเป็นวันที่ช็อคที่สุด แค่ตอนที่เคลื่อนพ่อออกจากศาลา สัปเหร่อแกก็รู้ว่าเรากับพ่อสนิทกันมาก เลยให้เราถือรูปนำขบวน แค่ตอนตั้งขบวนเราก็รับไม่ได้แล้วว่านี่คือรูปพ่อ มันไม่ใช่ละคร แต่มันคือเรื่องจริง ที่กำลังจะเคลื่อนพ่อไปที่เมรุลอยนี้ เราก็ร้องไห้ จิ้มก็บอกว่า ไม่เอานะต้องไม่ร้อง พ่อให้เข้มแข็ง พ่อเขาชอบสนุก ก็บอกน้องว่า มันไม่ใช่แอคชั่น 5 4 3 2 1 แล้วจะหยุดร้องได้เลย แต่นี่มันคือเรื่องจริง ที่เรารับยากมาก”

เราเลยไม่สามารถถือรูปต่อได้?
   “เราไม่ได้อยากร้องไห้ มันผิดเจตนารมณ์ของพ่อ ก็ขอโทษด้วย แต่พ่อเขารู้แหละว่าเรานิสัยยังไง เราเป็นคนที่สนุกก็สนุกออกมา เสียใจก็เสียใจออกมา มันไม่มีการปกปิดเลย"
อะไรที่ทำให้พี่จุ๋มกลั้นน้ำตาไม่อยู่? 
   "ก็อย่างที่บอกค่ะ มันคือเรื่องจริง นี่พ่อเราจริงๆอย่างที่บอก  เราเคยเห็นแต่คนอื่นเขาสูญเสียสิ่งที่รักที่สุดในชีวิตมันเป็นยังไง”
คุณพ่อเขาเป็นห่วงเรามากที่สุดในบรรดาลูกทั้ง 14 คน?
   "จริงๆ เราเป็นลูกคนที่ 4 แต่อีก2คนได้เสียไป แท้ง2 เสีย2 เมื่อเราเป็นลูกคนต้นๆ จะดูแลน้องๆ พ่อจะนำพาเราไปทำงาน พ่อจะพาเราจูงมือไปเล่นลิเก เราเป็นน้องเอก ส่วน จิ้ม น้องชายเป็นโจ๊ก เรา 2 คนพี่น้องเอาไปฝากไว้ พาเราไปทำมาหากิน เพื่อช่วยดูแลพี่น้อง ให้ทำมาหากิน พ่อพาเราไปฝากกับคณะลิเกชื่อดังให้เป็นนางเอก จนกระทั่งได้มาเจอ ป๋าเทพ เกิดจากการเชียร์ของทุกคน อยากจะขอบอกว่า พ่อเป็นคนที่ดูแลลูกให้ใช้ชีวิตยังไง จะบอก จะเตือนจะสอน ให้ทำมาหากิน พ่อจะสอนให้ลูกเก็บเงิน วันที่เราลำบาก จะได้เอาเงินก้อนนั้นออกมา อยากจะขอโทษพ่อ ที่หนูเก็บเงินไม่ได้(เสียงสั่นเครือ)สมมติเรามีเงินอยู่ล้านหนึ่ง แล้วป๋า(เทพ)ไปกู้มาอีกล้านหนึ่ง เป็นเงินเสียดอกเบี้ย แล้วเราเก็บเงินไว้ ถามว่าเราทำใจได้มั้ยให้เราเสียดอกเบี้ย เราก็รู้อยู่แก่ใจว่าเราต้องการใช้เงิน เราเก็บไม่ได้ แล้วป๋านะก็บอกเราว่า อย่าให้รู้นะว่าเก็บเงินไว้ เราก็รักป๋ามาก อยากให้ทำอะไรก็ทำทุกอย่าง เราก็ไม่เชื่อพ่อ อยากจะเป็นคนซื่อที่เป็นคนดี สามีบอกอะไรเราก็ทำตามทุกอย่าง แต่ความเป็นจริงแล้วถ้าเราเชื่อพ่อ วันนี้พ่อจะไม่ห่วงเรา ไม่ต้องมาพูดว่าพ่อห่วงลูกคนนี้มากที่สุด เพราะเราไม่รู้จักเก็บเงิน พ่อก็รู้ว่าเราเป็นคนใจดี เราเป็นเมียป๋า ตอนนั้นบ้านเรายังไม่มีใครโด่งดังเลย ลูกเขยคนนี้ดังมาก เราก็จะดูแลลูกหลานทุกคน”

จะทำยังไงให้พ่อหายห่วง?
   "ตั้งปณิธานไว้ว่าจะเข้มแข็ง จะไม่อ่อนแอ  ถึงแม้ว่าการร้องไห้จะแสดงให้เห็นว่าเราอ่อนแอ แต่ขอเข้มแข็งในการสู้ชีวิต การทำมาหากิน แต่ตอนนี้เราสูญเสียพ่อเราเข้มแข็งไม่ได้จริงๆ ต่อไปนี้ไม่มีพ่อคอยสอนคอยห่วงแล้ว แม้เราเป็นลูกที่เราก็แก่แล้ว พ่อก็อายุมากแล้ว แต่พ่อไม่เคยมองว่าเราเป็นลูกที่แก่แล้ว พ่อยังดูแลเราเหมือนเรายังเล็กๆ อยู่ตลอด"
การขาดพ่อ เหมือนเราขาดที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ?
   "ใช่ มากที่สุด ไม่อยากจะร้องไห้แบบนี้นะ  แต่มันคือออกมาจากความรู้สึก ที่เราสูญเสียพ่อ กลับไปบ้านก็เปิดโทรศัพท์ดูรูปพ่อ ร้องไห้จนปวดหัวไปหมด ไม่อยากเป็นแบบนี้ แต่บอกพ่อว่าหนูทำใจไม่ได้ที่เสียพ่อไป หนูอาลัยอาวรณ์พ่อ ทุกวันนี้ถ้าคิดถึงหรือบรรยากาศมันมา ก็ยังร้องไห้ ยังทำใจไม่ได้ ต่อแต่นี้ไป หนูจะเข้มแข็งให้มากๆ กว่านี้ แต่ที่ร้องไห้ เพราะหนูทำใจไม่ได้ ไม่ได้กอด ไม่ได้หอมพ่อแล้ว เห็นพ่อเป็นอย่างนี้ พ่อก็จะคอยแซวเราเล่นเหมือนเด็ก นั่งรถกับพ่อ พ่อจะมีแต่รอยยิ้ม เล่นมุกขำๆ"
ต่อจากนี้ ถ้าไม่สบายใจ เราจะหาที่พึ่งจากไหน?

   "อาจจะเป็นพี่ๆ น้องๆ ยังขอบคุณฟ้าว่ายังมีแม่ไว้ให้เรากอด แม่จะไม่เหมือนพ่อ เพราะว่าแม่จะไม่ค่อยขี้เล่น ไม่หยอก จิ้มจะเหมือมแม่ สัญญาว่าจะเข้มแข็งในเรื่องการทำมาหากิน เรื่องอะไรอ่อนแอ ก็จะสลัดมันไปแล้วขยันแบบพ่อ พ่อเค้าจะสอนว่า อย่าหมิ่นเงินน้อย อย่าคอยวาสนา เงินน้อยนิดมันก็คือเงิน อย่าหวังพึ่งคนอื่น พึ่งตัวเองให้มาก"