ย่ำแหล่งช็อปคนดนตรีกับ"อีทีซี"ที่"เวิ้งนาครเกษม" | คมชัดลึก

"หนึ่ง" อภิวัฒน์ พงษ์วาท (ร้องนำ) "โซ่" แมนลักษณ์ ทุมกานนท์ (คีย์บอร์ด) "บี" โสตถินันท์ ไชยลังการณ์ (คีย์บอร์ดและเครื่องสังเคราะห์เสียง) "โอเล่" ไพโรจน์ ธรรมรส (กีตาร์) และ "มิ้นท์" ปรชญา รามโยธิน (เบส) เลยปลีกเวลาจากห้องซ้อม แอบไปหาซื้ออุปกรณ์ดนตรีเพิ่มเติม เพื่อนำมาใช้ในคอนเสิร์ตครั้งนี้ ถึง "เวิ้งนาครเกษม" แบบว่าจะได้สมบูรณ์ที่สุด ไม่เสียยี่ห้อ ที่ได้รับรางวัลการันตีฝีมือมาเพียบ ไม่เว้นแม้แต่เวทีคุณภาพ "คม ชัด ลึก อวอร์ด"

 แหม...รู้ข่าวถึงหู ว่าคนดนตรีจะไปบุกแหล่งซื้อขายเครื่องดนตรี และอุปกรณ์ดนตรีของเมืองไทยแบบนี้ "บันเทิง คม ชัด ลึก" มีหรือจะอยู่เฉย...ต้องขอตามไปดูเคล็ดลับกันซะหน่อย ว่าแต่ละคนน่ะเขามีวิธีเลือกสรรอุปกรณ์ทำมาหากินที่รักยิ่งอย่างไรกัน

 นัดหมายกันในช่วงบ่าย แต่ทั้งหมดเดินทางมาด้วยความอิดโรยจากการซ้อมดนตรีมาตลอดคืน กว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปใกล้เช้า เริ่มต้นแวะกันที่ร้านแรก "ธีระมิวสิค" ร้านขายเครื่องดนตรีและอุปกรณ์ดนตรีขนาดใหญ่ในย่านเวิ้งฯ หนึ่ง นักร้องนำไม่พูดพร่ำทำเพลง ขึ้นไปนั่งลองกลองไฟฟ้าอย่างเมามัน ไม่สนใจเพื่อนๆ นอกจากจะเป็นนักร้องนำแล้ว หนึ่งยังเป็นมือกลองของวงควบด้วยไง

 ส่วน โซ่ เล็งไปที่เปียโน ที่ภายนอกสร้างขึ้นเลียนแบบเปียโนในอดีต เมื่อ 50-60 ปีก่อน "ตัวนี้เป็นเปียโนที่ทำขึ้นใหม่ แต่ทำรูปแบบเลียนแบบเปียโนสมัยก่อน" เหอะๆๆ ขนาดเลียนแบบพลิกดูราคาก็ปาเข้าไป 150,000 บาท

 ฟาก บี ดอดหนีเข้าไปในมุมคีย์บอร์ดอย่างสนอกสนใจ ก่อนที่จะเดินมาขอลองเปียโนตัวเดียวกับที่โซ่ลอง ระหว่างนั้นเหลือบไปเห็นหนุ่มบีเดินกะเผลก ถามได้คำตอบว่า "ผมไปเล่นฟิตเนสมา สงสัยน้ำหนักจะเกิน เลยทำให้เสียสูญ" ว่าไปโน่น...มาที่ โอเล่ ที่จับกีตาร์มาเสียบแอมป์ลองตามถนัด ยกเว้นมิ้นท์ที่ยังเก้ๆ กังๆ เดินไปเดินมาหาของที่ถูกใจไม่เจอ

 เห็นเดินไปเดินมา เลยคว้าตัวมาถาม ว่ามากันบ่อยไหม มิ้นท์ตอบ "ก็บ่อยนะ เมื่อก่อนตอนที่พวกเราอยู่เชียงใหม่ได้ยินว่ากรุงเทพฯ มีแหล่งเครื่องดนตรีที่นี่ ก็อยากมามาก พอวันหนึ่งมาทำงานที่กรุงเทพฯ ว่างปุ๊บก็จะมาเลย เดือนหนึ่งประมาณ 2-3 ครั้ง อยู่กันได้ทั้งวัน เดินเข้า เดินออก ร้านนั้น ร้านนี้ เพราะที่เชียงใหม่ จะไม่มีเป็นย่านแบบนี้ จะเป็นลักษณะร้านใดร้านหนึ่ง ซึ่งก็จะรับของมาจากที่เวิ้งฯ นี่แหละ" มิ้นท์แจกแจง

 คุยกับมิ้นท์ไปสักพัก เหลือบไปเห็นโซ่จับทรัมเป็ตสีม่วงสดขึ้นมาลองเป่า ก่อนจะหันมาทำหน้าแหยๆ "ไม่กล้าเป่า กลัวเสียงดัง จริงๆ ผมพอเป่าได้นะ" จ้า...หันกลับไปหามิ้นท์อีกครั้ง พ่อหนุ่มก็ได้ลองเบสตัวที่ถูกใจซะที แถมบอกเพื่อนด้วยว่า "เบสไฟฟ้า ตอนนี้ลดอยู่ด้วยเหลือแค่ 50% จากราคา 50,000 บาท" เพื่อนๆ เลยเข้ามาช่วยดู แต่แล้วก็ยังไม่มีการตัดสินใจอะไร

 วนไปวนมาอยู่ในร้าน เสียงเปียโนเพลงการ์ตูนโดราเอมอนก็ดังขึ้น ทำเอาต้องหันไปมอง ไม่ใช่ใครฝีมือหนุ่มโซ่ที่ทำตลกอยู่นั่นเอง มองไปรอบๆ ร้าน สี่หนุ่มยังอยู่ แต่เอ...พ่อหนุ่มนักร้องนำหายไปไหนอีกล่ะ อ้อ...เจอแล้วอยู่ในห้องลองกีตาร์อะคูสติกที่ร้านนี้แบ่งไว้เฉพาะ ห้องทั้งห้องเต็มไปด้วยกีตาร์โปร่งหลากรุ่น ก่อนที่จะหันมาบอกสั้นๆ ว่า "กีตาร์ก็พอเล่นได้"

 ลองนั่น ลองนี่ ท้องเริ่มร้องหนุ่มๆ เลยกวักมือเรียกกันไป หาอะไรกินกันก่อน แล้วหนึ่งก็พาเพื่อนๆ ตรงดิ่งไปยังร้านก๋วยเตี๋ยวเนื้อเจ้าดั้งเดิม ตรงตลาดปีระกา "ร้านนี้เป็นร้านที่เรามากินกันประจำก็ว่าได้ คือทุกครั้งที่มาเวิ้งฯ เราก็จะมากินกัน เจ้านี้เขาดังอยู่แล้วด้วย คนดังมากินกันเยอะ" หนึ่งเล่าถึงที่มาของร้าน และต้องบอกก่อน ว่ารสชาติเยี่ยม แต่ราคาก็สุดยอดเช่นกัน แม้จะเป็นร้านข้างทางในตลาดเฉอะแฉะ แต่สนนราคาปกติชามละ 60 บาท พิเศษไม่นับ

 ท้องอิ่มก็ลุยกันต่อที่ร้าน "ดุริยภัณฑ์" เข้ามาในร้านมีเรือสำเภาไม้ ซึ่งวางประดับอยู่ หนึ่งก็แซวขึ้นมาทันที "เครื่องนี้เล่นยังไงน่ะ" แต่แบบว่ามุกแป้ก...ไม่มีใครสนใจที่จะตอบ สำรวจสักพัก คนอื่นๆ ก็ออกมายืนหน้าร้าน ปล่อยให้มิ้นท์ที่ยังคงถามไถ่พูดคุยกับเจ้าของร้านอย่างออกรส ระหว่างนั้นเป็นจังหวะเหมาะเลยได้ถามโซ่ถึงคำแนะนำในการซื้อเครื่องดนตรีสำหรับมือใหม่กันหน่อย

 "อย่างแรกต้องดูงบประมาณ เก็บค่าขนมให้ได้ อย่าซื้อในราคาเกินตัว เครื่องดนตรีมีหลายเกรด ตั้งแต่หลักแสน มาจนหลักพัน ซึ่งเครื่องดนตรีหลักพัน หรือถูกเกินไป คุณภาพก็จะต่ำ มีความเพี้ยนสูง ทำให้การฝึกหัดเพี้ยนไปด้วย ควรจะซื้อให้อยู่ในหลักหมื่น อาจจะดูจากศิลปินที่เราชื่นชอบก็ได้ แต่ถ้าใครมีข้อสงสัย เข้าไปฝากคำถามไว้ใน www.etcband.net ก็ได้" โซ่กล่าว

 คุยไปคุยมา อ้าว...ใกล้จะเย็นแล้ว แต่หนุ่มๆ ก็ยังเดินเข้าร้านนั้น ออกร้านนี้ แหะๆๆ แต่คนสังเกตการณ์คงเดินต่อไม่ไหว แอบแวบไปก่อนดีกว่า...ฟิ้วววว...

เรื่อง...สิริรัตน์  พิทักษ์ทา
ภาพ...วริศรา  วุฒิกุล