ไปดูมาช่าแสดงหนัง ที่ work ที่สุดของเธอ | คมชัดลึก

  คือ ละทิ้งความเป็นดาราและซูเปอร์สตาร์ให้หมด เลิกยึดติดกับความเป็น someone เมื่ออยู่หน้าจอ แล้วนั่นมันจะเวิร์กเอง (ศิษย์เอง ท่านมุ้ยบอก) คำพูดของนักแสดงชายที่ดีที่สุดตั้งแต่เมืองไทยเคยมีมา อาจไม่ได้ยินไปถึงหูใคร แต่ล่าสุดนักแสดงคนหนึ่งที่ทำได้แล้วก็คือ คุณมาช่า วัฒนพานิช กับหนังเรื่อง “5 แพร่ง” (แพร่งที่ 5)

 ผมสามารถเอาหัวตัวเอง หัวผู้บริหาร GTH หรือหัวผู้กำกับหนัง มาเป็นประกันได้ว่า นักแสดงที่สร้างเสียงหัวเราะให้แก่คนดูมากที่สุดจากเรื่อง 5 แพร่ง ก็คือ มาช่า นั่นเอง แปลกนะครับ ทั้งๆ ที่ มาช่า เองก็เล่นหนังมาราวๆ 20 เรื่อง แต่จะเป็นเรื่องนี้แหละที่เธอจะทำให้คนดูมีความสุขมากที่สุด

 บท “พี่ช่า” ของเธอ แข็งแรงกว่าบทใน “ตำรวจเหล็ก” และน่าจดจำกว่าบทบาทใน ”วิวาห์จำแลง” ทั้งๆ ที่เธอออกหน้ากล้องน้อยกว่า 10 เท่า ประสบการณ์ต่างๆ ของนางแบบที่ป๊อปที่สุดยาวนานที่สุดของบ้านเรา ทำให้เธอเข้าใจว่า เมื่อหนังต้องการอารมณ์แบบหนึ่ง เธอสามารถดึงมันออกมาได้ทันที เมื่อเธอดราม่าเธอตลก เมื่อเธอต้องทำตัวตอแหล เธอดูน่ารัก

 เมื่อเธอต้องพาซื่อ คนดูก็หัวเราะ พูดง่ายๆ (และอย่างไม่ต้องเข้าข้าง) จะทำบ้าอะไรในหนัง ก็เวิร์กไปหมด  (หรือใครจะเถียง) ผมอาจจะชอบภาพรวมของหนังตอน “รถมือสอง” มากที่สุด (บทวิจารณ์เต็มๆ อ่านได้ในนสพ.กรุงเทพธุรกิจ วันศุกร์ 3 กันยายน) แต่ความแข็งแรงและยอดเยี่ยมของ มาช่า ทำให้หนังตอนสุดท้ายใน 5 แพร่ง คลี่คลายภาพรวมไปสู่การกลับบ้านอย่างมีความสุขเมื่อคืนวันจันทร์ที่ผ่านมา

 ไม่ต้องไปคิดถึงทฤษฎีทางการแสดง method หรือ inner realism อะไรให้ปวดหัว มาช่า ใช้ความเก๋าและเจนจัดในการแสดงตั้งแต่ซีนแรกจนฉากสุดท้าย พยานสำคัญก็คือ ทั้งๆ ที่โดยเรื่อง ผีต้องเป็นตัวเด่น แต่ มาช่า นั้น ได้ขโมยความเด่นไปจากทุกคนหมด  มาช่า ไม่ได้ออกทุกฉาก แต่ทุกฉากที่เธอเล่น หนังอยู่กับเธอหมด ผมคิดว่าคาแรกเตอร์ของ มาช่า ใน 5 แพร่ง คือความสำเร็จเดียวกับที่ โอปอล์ ในหนัง “เพื่อนสนิท” ได้รับ ทีนี้ลองนึกย้อนไปใน “หนังไทยบางเรื่อง” ซึ่งนักแสดงทำหน้าที่ได้ดี แต่ตัวละครไม่มีความน่าเชื่อถือ สุดท้ายก็น่าเสียดายมากกว่าอะไร

 บทของคุณอนันดา เอเวอริ่งแฮม (นักแสดงอีกคนที่ผมชอบ) ในหนัง Happy Birthday ซึ่งเล่นได้น่าพอใจมาก แต่เมื่อพฤติกรรมของเขาไม่น่าเชื่อถือ หลังจากคนรักตายไป หนังก็เดินหน้าอย่างสะเปะสะปะ (แถมมีความเหมือนคล้ายกับหนังสเปนอย่าง Talk to Her) สุดท้าย บทของคุณอนันดา ก็ตกรอบในบางสถาบันไปอย่างน่าเสียดาย

 ขณะที่ มาช่า ใน 5 แพร่ง ต้องเล่นแบบไม่ได้แสดง (แต่จริงๆ คือต้องแสดงมาก) เธอกลับทำให้ผู้ชมหัวเราะทุกฉาก ทั้งช่วยถ่ายทำ, ทั้งพาผีเข้าห้องน้ำ, ทั้งแซวคนจัดเสื้อในและทั้งให้สัมภาษณ์

 เป็นการใช้เวลาในหนังน้อยที่สุด แต่ได้ประโยชน์เยอะที่สุด แน่นอนว่า ชมมาขนาดนี้ ต้องไม่ลืมยกย่องผู้กำกับหนังด้วย (รู้สึกจะเป็น สตีเวน สปีลเบิร์ก หรือไงเนี่ย - ฮา)

 ทุกคนนั้นมีทางของตัวเองเสมอ และช่วงเวลา 20 กว่าปีที่ผ่านมา คุณแม่ของน้องกาย รุ่งกับการเป็น "นางแบบ" มากกว่า “นักแสดงหนัง” และไปได้ไกลกับ “ละครทีวี” มากกว่า “ร้องเพลง” นั่นหมายความว่า การอยู่ยาวนานกว่าใครๆ ของ มาช่า บนเส้นทางบันเทิงนั้น ไม่ได้อยู่อย่างฟลุกๆ

 ไม่ได้ surviving แต่ living (ไม่ได้เอาตัวรอดไปวันๆ แต่สามารถมีชีวิตได้ อยู่กับมัน)
 “หนีตามกาลิเลโอ” อาจจะมีข้อผิดพลาดเกี่ยวกับชื่อหนัง แต่สำหรับ “5 แพร่ง” ไม่มีปัญหาว่าหนังจะไม่ได้เงิน จะ 40-50-60-70 หรือ 80 ล้านก็คงลุ้นกันในสัปดาห์หน้า เพราะยังตอบไม่ได้

 เมื่อสองปีก่อน ดีเจกฤษณ์สัมภาษณ์ผมออกรายการวิทยุ เขาถามผมว่า “คุณมาช่า เล่นหนังเก่งไหม” วันนั้นผมยังไม่ได้บอก

 แต่วันนี้ ผมสามารถตอบคุณกฤษณ์ ได้แล้วว่า  “โคตรเก่งเลยท่าน”
 สวัสดี.

"นันทขว้าง สิรสุนทร"
[email protected]