สืบจิต ไขปริศนา 22 | คมชัดลึก

ทุกวันจันทร์-ศุกร์ เวลา 23.00 น. ทางช่อง NOW26

    ซีครูว์ พวกแพททริกเดินตามโบรดี้ตำรวจหญิงคนหนึ่งเข้าไปในป่า จนถึงที่เกิดเหตุ พบศพเด็กชายคนหนึ่ง
    “ชื่อจัสติน เพร็นติส เป็นนักเรียนโรงเรียนเอกซนอยู่ห่างจากนี่ไป2ไมล์พวกนั้นรู้ตัวว่าเขาหายไปช่วง6โมงเช้า..เลยเปิดอุปกรณ์ติดตามไฟฟ้าที่ข้อเท้า จนพบแล้วโทรแจ้งตอน8โมง”
    ลิสบอนว่า “ประมาณเสียชีวิตรึยัง”
    “เจ้าหน้าที่ชันสูตรลงเวลาเสียชีวิตอยู่ในช่วงสี 4 ทุ่มถึงตีหนึ่ง ฉันอยากนำศพเขาลงไปทันที่เจ้าหน้าที่นิติเวชตรวจเสร็จ ตามที่คุณขอ เราไม่ได้แตะต้อง”
    “ใช้เวลาไม่นาน จะได้ศพทันทีที่เสร็จ”
    ริกส์บีสงสัย “สายรัดข้อเท้าอะไรเหรอ”
    “ถามได้ดี คุณแม็คคลีน!” โบรดี้เรียกมาและแนะนำ “นี่เป็นครูใหญ่ของโรงเรียน แอซเซอร์ แม็คคลีน พวกนี้คือเจ้าหน้าที่ซีบีไอ. พวกเขาอยากรู้ทำไมนักเรียนของคุณถึงใส่อุปกรณ์ติดตามไฟฟ้า”
    แม็คคลีนตอบว่า “ระยะหลัง จัสตินมีปัญหาชอบโดดเรียน จึงต้องใส่อุปกรณ์”
    ริกส์บีว่า “เป็นโรงเรียนประเภทไหน”
    “ไบรท์อาร์ซเป็นหลักสูตรในป่าเพื่อเด็กที่มีปัญหา”
    แพททริกเข้าใจ “เหมือนค่ายฤดูร้อนเหรอ”
    “ไม่ เราได้รับการรับรองเป็นโรงเรียนมัธยม เด็กจะอยู่ที่ไบรท์อาร์ซเฉลี่ย1ปี เราจัดระเบียบ สร้างวินัย โดยการสื่อสารกับธรรมชาติ  บวกกับหลักสูตรของโรงเรียนมัธยม..แบบปกติ”
    แพททริกถามแม็คคลีนแล้วชี้ไปที่โบรดี้ “อืม เธอไม่ชอบคุณ คุณเองก็ไม่ชอบเธอ ทำไมครับ”
    แม็คคลีนว่าไม่มีความเห็น แพททริกไปถามโบรดี้เธอก็ว่าไม่เกี่ยวกับเรื่อง แม็คคลีนว่าให้เกียรติเรื่องเด็กตายหน่อย โบรดี้ถามเรื่องการตายของเด็ก

    แพททริกตอบว่า “เจ้าหน้าที่นิติเวชคงบอกคุณไปแล้วเป็นส่วนใหญ่ แต่ผมจะเดาทั้งสันมือและหัวเข่าแสดงว่าเขาพ่ายแพ้จากการต่อสู้ประชิดตัวรอย..ถูกตีที่ศีรษะ ทำให้เขาสิ้นใจ แต่พื้นที่รอบๆ ตัวเขายังอยู่ในสภาพปกติ ซึ่งแปลว่าการต่อสู้ดังกล่าวจะต้องเกิดขึ้นที่อื่นบนเนิน ถ้าเดาไม่ผิด สัตว์ที่บาดเจ็บมักจะลากสังขารจากเขาประจำ”
    โบรดี้ไม่ค่อยชอบใจนัก “คุณมีข้อมูลความจริงมั้ย” 
    “ข้อมูลความจริงมี แต่เรื่องคุณไม่ชอบคุณแม็คคลีน เพราะว่าเขาเป็น..พวกอนุรักษ์ ต้นไม้เพี้ยนๆ เผลอๆอาจตั้งลัทธิบางอย่าง และเขาไม่ชอบคุณเพราะว่าคุณ เป็นเจ้าหน้าที่บ้านเมืองซึ่งใจแคบ ไม่ใช่คุณเป็นแบบนั้นสักหน่อย ก็แค่เขาคิด”
    โบรดี้ขัด “ความจริงเกี่ยวกับเด็กคนนี้ต่างหาก”
    แพททริกพูดไปพาทุกคนเดินไป “เมื่อคืนเป็นคืนเดือนมืด มันต้องมืดมาก จัสตินคงลากสังขารมาไม่ไกล ในสภาพบาดเจ็บอย่างเขามีเศษดินติดอยู่เต็มหัว บริเวณรูหู และฝังลึกอยู่ใต้เล็บ ฉะนั้นบริเวณใกล้ๆ ที่ไหนสักแห่ง ไม่ไกลจากที่นี่ คือจุดที่ใครบางคน ใครบางคนฝังเขาทั้งเป็น”
    โบรดี้มองที่หลุมอย่างตะลึง “โอ้แม่เจ้า”
    แม็คคลีนพาทีมของลิสบอนมาพบเด็กๆ 
    “ฉันรู้ว่าสองสามวันนี้ทำใจยาก เสียจัสติน นั้นเจ็บปวดแต่ความตาย จะต้องไม่มาเป็นอุปสรรค ต้องไม่ส่งผล..ในทางลบเราจะเรียนรู้และเติบโต จากประสบการณ์ครั้งนี้ ไบรอั้น”
    ไบรอั้นลุกถาม “ครูครับ ยังจะได้ทำพิธีรอบกองไฟคืนวันศุกร์มั้ย”
    “แบบนี้มันยิ่งต้องทำมากกว่าปกติ ต้องรักษาแผลใจ นักเรียนฟังนะ คนแปลกหน้า ที่พวกเธอเห็น คือตำรวจที่จะมาทำคดี คลี่คลายการตายของจัสติน พวกเขามาสืบว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาเลยอยากให้ทุกคนช่วยตอบคำถามของพวกเขา..เท่าที่จะทำได้ ใช่ใช่ใช่ ใช่มั้ย”
    “ใช่ใช่ใช่” เด็กๆ พูดพร้อมกัน
    ออรินถาม “แล้วจริงมั้ยครับที่เขาถูกฝังทั้งเป็น”
    แม็คคลีนปราม “ออริน”
    แพททริกแทรก “โอ้ ถูกต้องเลยจ้ะ”
    เอลเลียตถาม “ฝีมือใคร”
    “พอได้แล้วเอลเลียต ทุกคนรีบกลับเข้าชั้นเรียนโดยเร็ว เดี๋ยวแดดจะหมดแล้ว”
    ลิสบอนให้โชกับริกส์บีไปคุยกับครู ส่วนเธอกับแพททริกจะคุยกับแม็คคลีน
    ระหว่างที่ลิสบอนกับแพททริกเดินตามแม็คคลีนมา เดวิดก็เข้ามาจะเอาเรื่องที่ไม่ดูแลปล่อยให้ลูกชายเขาตาย เจ็มม่าคอยห้ามให้ใจเย็น ลิสบอนกันพ่อแม่ของจัสตินไปคุย แพททริกตามแม็คคลีนไปที่ห้อง
    แพททริกถามถึงจุดขายของโรงเรียน แม็คคลีนว่าไม่เข้าใจ
    “จุดขาย เอาอะไรล่อใจ ใช้อะไรเป็นสิ่งดึงดูดพ่อแม่ให้ส่งลูกมา”
    “ที่จริงเราไม่ต้องมีจุดขาย มาจากปากต่อปาก ที่นี่เป็นชุมชนที่เรียบง่ายใช้การเยียวยาแบบตามธรรมชาติ ที่ซึ่งพ่อแม่ส่งลูกสาวลูกชายที่มีปัญหามากระตุ้นให้สำรวจจิตวิญญาณของตน”
    “กระตุ้นยังไง”
    “ด้วยระบบเกียรติศักดิ์และวินัย ด้วยการเรียนรู้การใช้ชีวิตและทีมเวิร์กผ่านประสบการณ์ที่ใกล้ชิดกับธรรมชาติ”
    “จุดขายดี”
    “โครงการมันดีครับ ว่าไงแคสซี่”
    แคสซี่ถือถ้วยชาเข้ามา “เอ่อ ชาของคุณค่ะ"
    แม็คคลีนว่า “โอ้ ขอบใจ” แคสซี่ออกไป “เธอเป็นหนึ่งในความสำเร็จของเราครับ ตอนมาที่นี่เมื่อ9เดือนก่อน เป็นเด็กเจ้าอารมณ์ เก็บตัว ตอนนี้เปลี่ยนไปเยอะเลย”
    “แล้วจัสตินล่ะครับ ทำไมเขาต้องใส่อุปกรณ์ติดตามตัวไฟฟ้า ลองดูแล้ว ผมไม่เห็นเด็กคนอื่นใส่”
    “จัสตินเพิ่งอยู่กับเรามาแค่ 3เดือน เขายังอยู่ในช่วงต่อต้าน แล้วเมื่อวันซืน เขาออกจากแคมป์โดยไม่ขออนุญาต หาไปหลายชั่วโมงเขาไม่ยอมบอกว่าออกไปไหนมาและไปกับใคร..เขาถูกลงโทษให้อยู่ในห้องทบทวนตัวเอง8ชั่วโมง..และใส่อุปกรณ์ติดตามไฟฟ้านานเอ่อ..2อาทิตย์”
    “กักขังและใส่ปลอกคอ ใช่สิแบบนี้..กระตุ้นให้ค้นพบจิตวิญญาณของเด็กได้ดีผู้ปกครองรู้มั้ยว่ามีแบบนี้ในหลักสูตร”
    “อยู่ในโบรชัวร์ หน้าสาม”
    “เด็กมีปัญหาคงต้องเยอะ แล้วอย่างพวกโรคจิต พวกที่ไม่ยอมไม่ว่าจะทำยังไงทั้งสิ้น”
    “เราไม่รับพวกนี้ตั้งแต่แรก ก่อนรับผมตรวจเด็กทุกคนโดยละเอียด”
    “ไม่มีชื่อไหนผุดในหัวเลย ตอนรู้ข่าวฆาตกรรม”
    แม็คคลีนว่า “ไม่มี”
    แพททริกถาม “รู้เรื่องซีครูว์มั้ยครับ”
    “ไม่ อะไรเหรอ”
    “ผมอยากคุยกับเพื่อนจัสตินครับ”
    “เชิญ แต่ตอนนี้ครูเจงกิ้นส์สอนอยู่นะ”
    “ดีเลย”
    แม็คคลีนเตือน “แต่จำไว้ว่าผมหรือครูอย่างน้อย1คนต้องอยู่ด้วย ก่อนที่คุณจะสอบปากคำนักเรียน”
    แพททริกทำท่าแบบไม่ใส่ใจนัก และเดินออกไป

    โชกับริกส์บีค้นที่เต้นท์ พบแผ่นคล้ายๆ ลายแทง นำออกไปให้ลิสบอนดู เธอบอกให้แกะรอยตามไป
    เจงกิ้นส์กำลังสอนเด็กๆ ผูกเชือก แพททริกเข้ามาแล้วหลอก พร้อมดึงเชือกมาผูกมือเธอไว้ แล้วบอกให้ไปคุยกับแม็คคลีน จากนั้นเขาก็รีบคุยกับเด็กๆ
    “โอเคเด็กๆ เวลามีค่าของเรามีไม่มากก่อนเธอกลับมา อยากรู้ว่าใครรู้เรื่องที่นี่มากที่สุด” 
    ไบรอั้นว่า “เอลเลียตอยู่ที่นี่มา2ปี เขารู้ทุกอย่าง”
    แพททริกมองเอลเลียต “เป็นการติดอยู่ในป่าที่นานนะ”
    “ผมชอบที่นี่”
    “แล้วเรื่องจัสตินมันยังไงเหรอ ใครไม่ชอบเขาบ้าง”
    เอลเลียตชักสีหน้านิดหนึ่ง “ไม่มีครับ เขาใช้ได้”
    “พูดเหมือนเขาเป็นไอ้งี่เง่าได้โล่”
    มาร์ลี่ย์ว่า “เขาไม่เคยได้โล่รางวัลอะไร” ทุกคนหัวเราะ
    ไบรอั้นเสริม “คือจริงๆ แล้วเขาเป็นเด็กดี เอาเรื่องไปหน่อย..กับทุกๆ คน”
    “คิดว่าเขาออกไปทำอะไรในป่า” แพททริกถาม ไบรอั้นว่าไม่รู้ ออรินว่าป่าอันตรายมาก แพททริกจึงถามว่าทำไมคิดแบบนั้น
    เอลเลียตว่า “แซ็คคาไรห์ปีศาจมือขวานอยู่ในนั้น” เพื่อนชายคนหนึ่งทำเสียงไม่ให้พูด
    แพททริกยิ่งอยากรู้ “ใครคือแซ็คคาไรห์”
    มาร์ลี่ย์เปลี่ยน “ไม่มีแซ็คคาไรห์หรอกครับ เป็นแค่เรื่องเล่า”
    เอลเลียตว่า “ใช่ ผมแค่ล้อเล่น”
    “เธอไม่ได้ล้อเล่น ไม่เอาน่า โตแล้วไม่น่าจะเชื่อเรื่องนั้นนะ”
    “1ปีก่อน พวกเขาพบศพเด็กกรุง ตายอยู่ในป่าเขา”
    ออรินเสริม “เขาถูกขวานจามหัว แขวนอยู่บนต้นไม้สูง20ฟุต หน้าตาน่ากลัวมาก”
    “เอาล่ะ แล้วแซ็คคาไรห์เกี่ยวข้องอะไรกับซีครูว์ จัสตินอยู่ในกลุ่มซีครูว์มั้ย”
    ลิสบอนเข้ามาพร้อมแม็คคลีนและเจงกิ้นส์ ลิสบอนต่อว่าที่ไปมัดเจงกิ้นส์ แพททริกขอโทษ แล้วเดินออกไปพร้อมลิสบอน
    โชกับริกส์บีเดินตามไป พบรองเท้าของจัสติน และพบบ้านหลังหนึ่งก็พยายามเรียก แต่วินสตั้น ชายเจ้าของบ้านเอาปืนออกมาขู่ทั้งสองให้คุกเข่าที่เข้ามาในบ้านเขา พอดีกับที่โบรดี้เข้ามาและคว้าปืนไป
    วินสตั้นถูกนำตัวไปสอบสวน เขาว่าไม่ชอบเด็กๆ มาวุ่นวายพังหน้าต่าง ฉีดสเปรย์ ทำเรื่องพิเรนทร์ทุกคืน โชถามว่าตอบโตยังไง
    “ทำทุกทางเพื่อหยุดเด็กพวกนั้นยกเว้นใช้ความรุนแรง ผมทำรั้วบ้าน ปลูกหมามุ่ยรอบรัว ติดตั้งสัญญาณ พวกนั้นก็จัดการราบเหมือนเป็นเกม”
    “ไปบ้านคุณเมื่อคืนมั้ย”
    “คืนก่อนหน้า 3หรือ4คนได้..ปาลูกโป่งใส่สีแดง”
    “คุณจะชี้ตัวเด็กได้มั้ยถ้าเห็นหน้าพวกเขาอีก”
    “พวกนั้นใส่หน้ากากตลอด”
    ลิสบอนกับแพททริกมาพบแม็คคลีนวันต่อมา แพททริกถามว่าได้ยินเรื่องแซ็คคาไรห์มั้ย แล้วรู้เรื่องเด็กที่ไปแกล้งวินสตั้นมั้ย แม็คคลีนย้อนว่าวินสตั้นมีหลักฐานรึเปล่า เพราะเขาเป็นตาแก่จอมเพี้ยนที่อาฆาตแค้นโรงเรียนเรา ลิสบอนขอเรียกเด็กๆ มาถามเรื่องข้อกล่าวหาของวินสตั้น
    แม็คคลีนพาทั้งสองไปหาเด็กๆ แพททริกแสดงตัวจะเล่นมายากล เขาแค่ให้เด็กๆ จ้องมือเขาไว้ มีเพียงออรินที่เกาขา เขาจึงเรียกออรินออกมา แล้วเดาความคิดของเด็กชาย 
    “ฮึ้ เธอคิดว่า”อย่าให้เขาอ่านจิตใจผมออกเลยไม่งั้นคงรู้ว่าผมเข้าไปในป่ากับจัสติน เพร็นติส คืนก่อนเขาจะเสียชีวิต เอาระเบิดสีไปขว้างบ้านตาแก่จอมเพี้ยน” โอ้ ออริน งี่เง่าเป็นบ้าเลย น่าจะมีความคิดสร้างสรรค์มากกว่านั้นเอ่อ นี่..เราต้องขอคุยด้วยซะหน่อย ตามฉันมา โทษทีนะเด็กๆ” แพททริกนำออรินไป
    แพททริกถามออรินเรื่องแซ็คคาไรห์กับซีครูว์ ออรินไม่อยากพูด เขาขู่ว่าถ้าไม่พูดเรื่องอาจถึงพ่อแม่ เพราะออรินไปก่อกวนบ้านวินสตั้น เขายอมพูด
    “แซ็คคาไรห์เป็นคนตัดไม้ เมื่อหลายร้อยปีก่อน ซุงหล่นทับเขาในแม่น้ำ ทับแขนเขาไว้ เพื่อนๆพยายามช่วย แต่ก็ดึงเขาไม่ออก น้ำก็ขึ้นพายุหิมะก็ก่อตัว พวกนั้นคิดว่ายังไงเขาก็ไม่รอด เลยทิ้งเขาเอาไว้ ปล่อยให้เขาตาย แซ็คคาไรห์โกรธพวกนั้นที่ทอดทิ้งเขา ลงทุนตัดแขนเพื่อให้หลุดออกมา เขาย้อนกลับไปที่แคมป์ เอาขวานฟันเพื่อนทุกคนตายหมด สับร่างจนละเอียด เอาหัวไว้บนต้นไม้ แคมป์ตัดไม้ที่พวกนั้นตาย ตรงนี้แหละ ตรงนี้ ตรงที่สร้างโรงเรียนนี้ไงครับ”
    แพททริกตื่นเต้นไปด้วย “โอ้โห ซีครูว์ล่ะ”
    “เป็นเหมือนแก๊งค์ลับๆ เราเข้าไปทำอะไรกันในป่า แซ็คคาไรห์เป็นเหมือนผู้นำ”
    “ใครเป็นมือขวาของเขาล่ะ”
    “ผมไม่รู้”
    “ไม่รู้เหรอ”
    ลิสบอนสั่ง “บอกมา”
    “เราใส่หน้ากาก คนเดียวที่เราเห็นหน้าคือคนที่ขอเข้าร่วมแก๊งค์”
    “แล้วใครล่ะ” 
    ออรินตอบ “ไบรอั้น” 
    โชกับริกส์บีไปหาไบรอั้น แต่เขาเห็นและกลัวจึงวิ่งหนี ริกส์บีวิ่งไล่จับตกน้ำด้วยกันทั้งคู่
    ลิสบอนคาดคั้นไบรอั้นว่าใครคือหัวหน้าซีครูว์ เขาว่าไม่รู้ ลิสบอนว่าจำเสียงไม่ได้
    “แก๊งค์ซีครูว์ไม่มีการพูดกัน สื่อสารกันด้วยจดหมายและภาษาใบ้ มันถึงได้สนุก ฟังนะ ซีครูว์ก็แค่เข้าไปเล่นกันในป่า เล่นเป็นนักรบไม่มีถึงตาย ซีครูว์ไม่เกี่ยวกับการตายของจัสตินสักหน่อย”
    “เธอล่ะ”
    “ไม่เกี่ยว ให้ผมเดามั้ย”
    แม็คคลีนปราม “เรื่องแบบนี้ใช้การเดาคงไม่เหมาะสมมั้งไบรอั้น”
    “เดามาก็ได้”
    ไบรอั้นถอนใจ “แคสซี่ เธอต้องเกี่ยวแน่นอน”
    “ยังไง” 
    “จัสตินเขา” ไบรอั้นหัวเราะน้อยๆ “จัสตินหลงรักเธอ เธอไม่เล่นด้วย เขาเลยไม่พอใจ ผมเห็นสองคน มีปากเสียง ใส่อารมณ์มากเมื่อสองสามวันก่อน ตอนนี้เธอยิ่งกลัวเรื่องการตายของเขา คุณรู้แล้วนะ”
    “เราหลายคนที่เสียใจ ไบรอั้น”
    “แคสซี่มีแฟนมั้ย”
    “ไม่”
    “เธอคิดว่าเกิดอะไรขึ้น แคสซี่ฆ่าเขาเหรอ”
    แม็คคลีนหัวเราะน้อยๆ “เหลวไหลสิ้นดี”
    ลิสบอนสวน “ให้เขาตอบเอง”
    “เฮ่ ถามเอง บอกได้แค่ว่า ผมไม่ได้ทำ”
    “รู้มั้ยคะตอนนี้แคสซี่อยู่ไหน”
    “ผมมั่นใจว่าเธอไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ผมจะให้ คนช่วยไปตามมาให้นะ”
    ริกส์บีกำลังเปลี่ยนชุด แวน เพ้ลท์มาถึงบอกว่าลิสบอนให้มาช่วยสอบปากคำเด็กและครู ลิสบอนเข้ามาบอกว่าไบรอั้นพูดถึงจัสตินหลงรักแคสซี่ แต่ตอนนี้หาตัวเธอไม่เจอ บอกว่าโบรดี้ตั้งทีมค้นหาอยู่ และเราก็ควรค้นหาด้วย แต่แพททริกไม่ไปด้วย เขากลับไปนั่งทำดอกไม้ต่อเป็นวงกลม
    ขณะที่ทุกคนตามหาแคสซี่กัน แพททริกก็มาดักหน้าประตู เห็นแม็คคลีนกำลังจะเปิดประตูขับรถออกไป เขาถามว่าไปไหน แม็คคลีนว่าในเมือง เขาขอไปด้วย แล้วขึ้นนั่งเลย พอรถออกจากประตู แม็คคลีนก็ให้แพททริกลงไปปิดประตูที แต่เขาไม่ยอมลง ว่าถ้าลงแม็คคลีนก็ขับรถหนีไปเลยสิ แม็คคลีนว่าจะทำแบบนั้นทำไม
    “มี 3เหตุผล กลัว อาย ผิด” แพททริกว่า
    แม็คคลีนทำหน้างง “อะไร”
    “หัวใจต้องการสิ่งที่ต้องการ มันต้องทำให้ได้ แม้จะต้องทำเลว”
    “คุณพูดถึงอะไร”
    “แคสซี่ ฉันมีของมาฝาก แคสซี่ ไม่ต้องอาย หวัดดี” แพททริกหันมองด้านหลัง
    แคสซี่ค่อยๆ โผล่ขึ้นมา “หวัดดีค่ะ”
    แพททริกส่งมงกุฎดอกไม้ให้ “นี่ ลองซิ”
    แคสซี่ใส่แล้วหัวเราะน้อยๆ แพททริกหัวเราะน้อยๆ “สวยมากเลย”
    พวกลิสบอนเดินมา แพททริกพาแคสซี่ลงมา พร้อมบอกว่าแม็คคลีนช่วยพาเธอหนี โบรดี้ถามทำไม แพททริกว่าเรื่องความสัมพันธ์ทางเพศ โบรดี้ตบหน้าแม็คคลีนทันที ลิสบอนถามว่าจะกลับไปซาคราเม็นโต้ดีๆ หรือจะยอมให้เราจับ แม็คคลีนยอมไป
    แคสซี่ถูกสอบปากคำ เรื่องมีเพศสัมพันธ์กับแม็คคลีน มีครูเจงกิ้นส์อยู่เป็นเพื่อน เธอยอมรับว่าไม่ได้ถูกบังคับ พอแพททริกถามถึงแซ็คคาไรห์ เธอบอกว่าแซ็คคาไรห์ว่าเธอต้องทำแบบนี้ เธอรู้สึกกดดันมากจนร้องไห้บอกว่าพูดมากไปแล้ว 
    ลิสบอนเข้าไปหาริกส์บีที่สอบปากคำแม็คคลีนอยู่ว่าแคสซี่ให้การแล้ว ตั้งข้อหาแม็คคลีนกระทำชำเราเด็ก แม็คคลีนอ้างว่าห่วงและอยากดูแลเด็กเท่านั้น ริกส์บีพยายามโย่งไปถึงจัสติน แต่เขายืนยันว่าไม่ได้ฆ่า และขอทนาย
    ลิสบอนกำลังปรึกษากันว่าจะยังไงดี แพททริกก็ชวนริกส์บีไปให้ทันพิธีรอบกองไฟศักดิ์สิทธิ์

    ที่รอบกองไฟ แพททริกเข้ามาคุยกับเด็ก
    “เด็กเด็ก ดีใจที่เจอกันอีก สองสามวันนี้มีแต่เรื่องนะ คงได้ยินเรื่องบ้าๆเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ แต่” แพททริกกระแอม “ไม่ต้องห่วงนะ ชีวิตดำเนินไป ครูพวกเธอคิดว่าคงดีถ้าจะจัดพิธีรอบกองไฟตามปกติ ทุกคนโอเคมั้ย งั้นดีเลย งั้นเรามาเริ่มกันด้วยเรื่องผี ใครรู้จักแซ็คคาไรห์มั่ง”
    มาร์ลี่ย์ว่า “รู้ครับ แต่เราไม่พูดถึงเขา” 
    ออรินเสริม “มันโชคร้าย”
    “ไม่ ฉันไม่กลัวแซ็คคาไรห์หรอก งั้นทุกคนคงรู้เรื่องค่ำคืนสุดสยองที่แซ็คคาไรห์สับเพื่อนๆเขาเป็นชิ้นๆสินะ แต่ที่หลายๆคนไม่รู้ คือเกิดอะไรขึ้นหลังเหตุการณ์สยองนั้น เพื่อเป็นการลงโทษ ชาวบ้านในเมือง มารวมตัวกัน จุดกองไฟขนาดใหญ่ตรงนี้ ตรงจุดนี้เลยล่ะ แล้วก็เผาแซ็คคาไรห์ทั้งเป็น ขณะที่ไฟกำลังเผาเนื้อหนังบนร่างเขา แซ็คคาไรห์ไม่ต้องสักแอะ เขายิ้มให้คนที่เฝ้าดู และลั่นวาจาสาบาน ว่าเมื่อใดที่มีคนทำเรื่องชั่วร้ายในป่านี้ ถ้าหากเรียกชื่อแซ็คคาไรห์ 3ครั้ง และเขียนตัว”แซด”ลงพื้น เขาจะฟื้นจากหลุมมาจัดการคนชั่ว”
    เอลเลียตว่า “คงหลอก”
    “ถ้าคนบาปไม่ยอมสารภาพบาป ไม่ยอมสำนึกผิด แซ็คคาไรห์จะมาลากคนๆนั้นไปยังหลุมน่ากลัวของเขา ไปทรมานด้วยกัน ในความมืดมิด ชั่วนิรันดร์กาล”
    ไบรอั้นหัวเราะน้อยๆ “แค่เนี่ย”
    “ใช่ แค่นี้”
    “ปัญญาอ่อนไปมั้ง” เอลเลียตว่า
    “คงปัญญาอ่อนถ้ามันไม่เป็นความจริง เราทุกคนรู้ดีว่ามีสิ่งชั่วร้ายเกิดขึ้นในป่านี้ แต่มีใครในที่นี้ยอมเรียกชื่อแซ็คคาไรห์มั้ย มีมั่งมั้ย”
    เอลเลียตตะโกน “แซ็คคาไรห์!” 
    มาร์ลี่ย์ต่อ “แซ็คคาไรห์!”
    ออรินต่อ “แซ็คคาไรห์!” 
    เอลเลียตมองท้าทาย “บอกแล้ว ปัญญาอ่อน”
    “เธอลืมส่วนที่สำคัญที่สุด ต้องเขียนตัว”แซด”ลงบนพื้นด้วย” แพททริกส่งไม้ให้เมื่อเอลเลียตเดินมาใกล้กองไฟ
    เอลเลียตเขียนเสร็จ ทุกอย่างยังนิ่ง เขาว่า “เขาคงไปพักร้อนมั้ง”
    ทันใดนั้นเอลเลียตถูกดึงจากหลุม เขาตกใจร้องลั่น ทุกคนพลอยตกใจ
    แพททริกรีบถาม “เอลเลียต เธอใช่มั้ย เธอฆ่าจัสตินใช่มั้ย” เอลเลียตร้อง “เอลเลียต นี่โอกาสสุดท้าย ฆ่าจัสตินใช่มั้ย”
    เอลเลียตยังถูกดึง “ใช่ ใช่ ผมเอง” 
    แพททริกโล่งใจ “โอ้ รอดไป เกือบไปแล้ว” 
    ริกส์บีทำเสียง แพททริกทัก “โอ้เฮ่ ริกส์บี้”
    ทุกคนหัวเราะ เอลเลียตว่า “ผมรู้ว่าอำกันเล่น ผมเลยอำต่อ”
    “ไม่ เธอโกหกและฆ่าคนตายเอลเลียต ใครๆ ก็มองออก” แพททริกเห็นเอลเลียตจะเอาเรื่อง “โอ้โอ้โอ้โอ้ ช่วยหน่อย”
    ริกส์บีเข้าจับตัว “ยอมซะไอ้หนู มานี่”
    แพททริกหัวเราะน้อยๆ 
    ที่ห้องสอบสวน เอลเลียตว่าถึงจัสติน
    “จัสตินมันกระจอก มันไม่ควรเข้ามายุ่ง”
    “ใช่ เธอวางระบบเอาไว้ดีอยู่แล้ว เขาควบคุมเด็กอื่นได้ด้วยคำสั่งจากแซ็คคาไรห์ควบคุมแม็คคลีนได้ด้วยการแบล็กเมล์ ปกป้องเอลเลียต อย่าแตะต้องซีครูว์ไม่งั้นจะถูกเปิดโปงเรื่องมีอะไรกับเด็ก เธอเป็นเด็กที่ฉลาดมาก”
    “ใช่น่ะสิ พ่อแม่ผมถึงเอามาทิ้งไว้ในที่เฮงซวยแบบนี้ เพราะผมฉลาดไป คุณด้วยแหละ ไม่ได้จับผมได้สักหน่อยผมเป็นผู้เยาว์ คงไม่โดนอะไรหรอก”
    ลิสบอนถาม “งั้นบอกสิว่าเธอฆ่าจัสตินทำไม ฉันอยากรู้”
    “คุณก็รู้ จัสตินมีจุดอ่อน..เรื่องแคสซี่ เพราะเขารู้ว่า เธอต้องทำอะไรกับแม็คคลีนเพราะผมสั่ง เขาเลยโกรธ ขู่จะทำลายทุกอย่าง ผมพยายามขู่เขาด้วยข้อความจากแซ็คคาไรห์ เขาไม่ยอมถอย แถมยังหัวเราะ เขาไม่ควรทำอย่างนั้น ผมไม่ชอบให้ใครหัวเราะเยาะ”
    แพททริกลาทันที “อื้อ งั้น ลาก่อนเอลเลียต”
    “เดี๋ยวสิ คุณรู้ได้ยังไงว่าเป็นผม” 
    แพททริกถอนใจ “ตอนแคสซี่ยกชาถ้วยมีรูปตัวซี.ให้แม็คคลีน นั่นเป็นการเตือนไม่ให้เขาพูดอะไร เธอเป็นคนแรกที่ยกเรื่องแซ็คคาไรห์ขึ้นมา เธออยู่โรงเรียนนี้มานานกว่าใครอื่น ไม่คิดอยากไปไหน พิธีรอบกองไฟศักดิ์สิทธิ์ ยืนยันสิ่งที่ฉันสังหรณ์ คนอื่นกลัวหมด ตอนพูดถึงแซ็คคาไรห์ ยกเว้นเธอ เธอทำเย้ยหยัน พูดจาถากถาง เหมือนศิลปิน มองพวกนักแสดงกระจอก จนความกลัว ทำให้เธอหลงเชื่อซะเอง มันเป็นเรื่องธรรมดา ไปล่ะ” แพททริกออกไป
    แพททริกออกมาก็เห็นแวน เพ้ลท์คุยกับพ่อแม่จัสติน เธอเห็นแพททริกจึงแนะนำว่าแพททริกคือคนที่จับคนร้ายได้ ทั้งสองขอบคุณ แพททริกบอกให้ภูมิใจเพราะลูกชายถูกฆ่าเพราะปกป้องผู้หญิง

The End 22