คอร่ำลูกทุ่ง - ตีกันหน้าฮ่าง | คมชัดลึก

 สมัยก่อนวงดนตรีเพื่อชีวิตจะโดนหนักหน่อย ว่ากันว่า ถ้าวง คาราบาว สัญลักษณ์หัวควายไปเล่นที่ไหนไม่มีตีกัน ก็คงเป็นของปลอมแล้วล่ะ แต่เดี๋ยวนี้วงเพื่อชีวิตที่มีเพลงหวานๆ อย่าง หนู มิเตอร์ มันก็ยังตีกันอีก

 ปัญหาส่วนใหญ่เกิดจากการดื่มสุราแล้วเขม่นกัน อาจจะมีการเหยียบเท้าหรือกระทบกระทั่งกันขึ้น ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาในการอยู่กันเป็นหมู่มาก แต่มีคนขี้เมาอยู่ด้วยมันก็เป็นเรื่อง เพราะบางคนที่เข้าไปดูวงดนตรีปกติจะเรียบร้อยติ๋มๆ แต่พอเหล้าเข้าปาก กลับเห็นช้างตัวเท่าหมา ทำตัวซ่าขึ้นมาทันที

 สาเหตุที่รู้กันแต่ไม่ป้องกันไว้ก่อน คือ คาราวานสินค้าที่ติดตามวงดนตรีไปนั่นแหละเป็นแหล่งจำหน่ายสุรายาเมาให้บรรดาขาโจ๋ในงานนั่นเอง ขายกันข้างๆ เวที ถ้าไม่เอาเป็นขวดก็ใส่ถุงให้ดูดกันง่ายๆ

 ในส่วนของร้านสะดวกซื้อ 24 ชั่วโมงทั่วๆ ไปและตามปั๊มน้ำมัน เดี๋ยวนี้ต้องชื่นชมที่ส่วนใหญ่ปฏิบัติตามกฎอย่างเคร่งครัด โดยการขายสุราตามเวลาที่กำหนด

 ส่วนร้านค้าต่างๆ ตามตรอกซอกซอยจะควบคุมเวลาก็คงลำบาก อยากให้สถานีตำรวจกวดขันร้านที่อยู่ใกล้ๆ สถานศึกษาเพราะมีการจัดมุมพิเศษเพื่อขายเบียร์บุหรี่ให้แก่เยาวชน

 ผมเคยไปงานที่บางแสน ชลบุรี ถิ่นกำนันเป๊าะ เวลามีงานคอนเสิร์ตหรืองงานรื่นเริงต่างๆ ตำรวจที่โน่นมีมาตรการที่น่าเอาอย่างคือ เขาจะนำรถหกล้อที่เป็นกรงขังคนเคลื่อนที่มาจอดอยู่ข้างๆ คนดูด้านหน้าเวที เขียนตัวหนังสือไว้ใหญ่ยักษ์ ว่า “ที่พักคนเก่ง”

 ทราบมาว่ามุกแบบนี้หลายแห่งก็ทำกัน แต่ตั้งชื่อให้แตกต่างกันไป ก็ได้ผลครับเพราะหลายครั้งเท่าที่เห็นมามักจะทำให้วัยรุ่นเข็ดขยาดกันไปพอสมควร เพราะถ้าตีกันแล้วถูกจับไปขังในห้องนั้น มันเป็นการประจานให้อับอายขายหน้า คนผ่านไปผ่านมามองดูแล้ว หัวเราะกันคิกคัก อับอายไปถึงพี่น้องในตระกูล

 พูดถึงเรื่องตีกันแล้วนึกถึงเพลงที่ พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง ร้อง แต่งโดย ประภาส ชลศรานนท์ ชื่อเพลงประมาณว่า "ขอสักครั้งจะไม่ลืมพระคุณ" ซึ่งกล่าวถึงเด็กที่ยกพวกตีกันได้อย่างมีมุมมองน่าสนใจ

 เพลงนี้น่านำไปร้องหรือเปิดตอนงานรับน้องในวิทยาลัยที่มีปัญหาหรือตามหน้าเวทีคอนเสิร์ต เตือนสติกันเสียบ้าง

 ถ้าไม่ได้ผลคงต้องหารถกรงขัง "ที่พักคนเก่ง" วางไว้เป็นจุดทั่วกรุงเทพฯ หรือทุกงานคอนเสิร์ตซะแล้วกระมัง

"นคร ศรีเพชร"