‘ปริม’ ภรรยา 'บอย' ปลูกฝังลูกสาวรัก‘ในหลวงร.9’จากสิ่งที่เห็น | คมชัดลึก

         นับว่าเป็นอีกครอบครัวคนบันเทิง ที่มีความจงรักภักดีต่อพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชอย่างหาที่สุดมิได้ สำหรับครอบครัวของ “ปริม” กณิการ์ และ “บอย”ถกลเกียรติ บอสใหญ่แห่งช่องวัน    ซึ่งล่าสุดทาง “คมชัดลึก” ได้มีโอกาสสัมภาษณ์ “ปริม” กณิการ์  ในการถ่ายทำละครเรื่อง “เราเกิดในรัชกาลที่9” ที่สตูดิโอ เอ็กซ์ ปทุมธานี ถึงการปลูกฝังให้ "ปราง” ปรางสินี และ “ปาว”ปวรดา ลูกสาวทั้งสองคน มีความจงรักภักดีอย่างไร 

          “เราไม่เคยบอกลูกให้รักพระเจ้าแผ่นดินนะ แต่ว่าให้เขาดูจากพระราชกรณียกิจ เห็นเวลาภาพข่าวพระองค์เสด็จพระราชดำเนินไปเยี่ยมราษฎร ลงจากเฮลิคอปเตอร์ หรือขับรถลุยน้ำเข้าไป แล้วเรื่องเล่าต่างๆ ก็จะบอกเขาเอง ครั้งแรกที่เขาเห็นภาพรถพระรถที่นั่งที่ๆ ท่านขับเอง ลูกก็จะบอกว่า หูย! น้ำสูงขนาดนี้เลยเหรอ เราเชื่อว่า หากเขาเห็นแล้ว เขารักเอง มาจากใจ ลูกๆ ก็จะซึมซับเอง แล้วอีกอย่างหนึ่งที่โชคดี การที่เขาอยู่ตรงนี้ แล้วพี่บอย (ถกลเกีรยติ ) เขาทำละคร เขาจะเห็นและซึมซับ ตอนละครเรื่องสี่แผ่นดิน เขาก็จะเห็นตั้งแต่ต้น สมเด็จพระนางเจ้าฯเสด็จ ลูกๆ ก็ได้เข้าเฝ้า เขาจะได้ซึมซับจากตัวเขาเอง” ปริมเผย 

          นอกจากนี้ปริมยังบอกเล่าถึงสมัย ที่ตัวเองเป็นนักเรียนอยู่ที่สาธิตจุฬาฯ แล้วมีโอกาสรับเสด็จว่า  “สมัยก่อนที่ปริมอยู่สาธิตจุฬา ฯ เด็กประถม 1-2 ทางโรงเรียนจะให้เข้าแถวรับเสด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องจากพระองค์ท่านจะเสด็จพระราชทานปริญญาบัตร จำได้ว่าเราก็เดินจากโรงเรียนสนุกสนานเฮฮา ข้ามถนนเข้าจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย จากนั้นก็เข้าแถวรับเสด็จ คือมันเงียบ คือต้องคิดอย่างหนึ่งนะว่า เด็กป1-ป2 ที่ไม่สามารถคุมได้ แต่เมื่อพระองค์เสด็จทุกอย่างกลับเงียบ ทุกคนนั่งลงก้มกราบ แล้วพยายามแหงนหน้ามองว่าเห็นพระองค์ท่านไหม กลับจากรับเสด็จก็จะมานั่งคุยกันว่า มีใครเห็นพระองค์ท่านบ้าง นั่นคือเป็นครั้งแรกที่รับเสด็จ ถือว่าเป็นความโชคดีของเด็กสาธิตจุฬาทุกคน ซึ่งพี่บอยเอง เขาก็เป็นเด็กสาธิตจุฬาเหมือนกัน บ้านเราได้เรียนที่เดียวกัน ก็จะมีโอกาสแบบนี้เหมือนกัน” ปริิมกล่าว 

          ทั้งนี้ ปริมยังพูดถึงความรู้สึก ที่เดินทางไปรับเสด็จในหลวงที่ราชดำเนินว่า "ปริมชวนพี่บอยไปรับเสด็จที่ราชดำเนิน   ตอนนั้นชวนพี่บอยไปรับเสด็จที่ราชดำเนิน (เสียงเครือ) รอรับเสด็จเป็นชั่วโมง เราไปกันแบบว่าขึ้นแท็กซี่แล้วกระโดดลง หาที่ไปเรื่อยๆ ไม่รู้กี่ชั่วโมง มันไม่มีความเหนื่อย มันไม่รู้สึกเบื่อหน่ายเลย ตั้งหน้าตั้งตารอ ว่าเมื่อไหร่ท่านจะเสด็จ และคิดว่าถ้าพระองค์ท่านมา เราจะตะโกนคำว่า “ทรงพระเจริญ” ให้สุดเสียง แต่พอถึงเวลาจริงๆ มันพูดไม่ออกเลยนะ   แล้วได้แต่กระซิบอยู่เบาๆ และมีน้ำตาที่ไหลออกมา แล้วพอรถพระที่นั่งผ่านไป ทุกคนก็จะอึ้งๆ นิ่งๆ แล้วหันมายิ้มให้กัน 

          บรรยายกาศที่ไป ทุกคนก็ยิ้มแย้ม แจ่มใส อยู่กันจนมืดจนค่ำ เสร็จแล้วเดินออกมา กว่าจะหารถได้ แต่ทุกคนก็เต็มใจ ตอนนั้น ลูกก็ยังเล็ก ไม่ได้เอาลูกไป พอปีถัดมา ปริมก็เอาลูกไปด้วย เอาไปทั้งคู่เลยนะ ยอมรับว่ามันลำบากนะ ห้องน้ำก็ไม่มีและด้วยความเป็นเด็กด้วย  หลังจากนั้นปีถัดมา ปริมถามเขาอีกนะว่าไปไหม เขาบอกว่าไป  เราก็ไปอย่างนี้อยู่เรื่อยๆ ไปนั่งรออยู่ริมถนน แดดร้อน คุณยายที่นั่งข้างๆ ก็บอกว่า หนูๆ ขยับมานั่งตรงนี้  แล้วกางร่มให้เงาร่มทอดผ่านมาทางลูกๆ มันมีความเอื้ออาทรอยู่ตรงนั้น  แล้วลูกเอง ก็ได้เรียนรู้ที่จะแบ่งปัน ศูนย์รวมจิตใจของคนไทยอยู่ตรงนี้"ปริมบอก 

         โดยปริมพูดถึงบทความหนึ่งที่ตัวเองอ่านเจอมาว่า “หลังจากที่ท่านสวรรคต ปริมมีโอกาสได้อ่านบทความบทความหนึ่ง เขาพูดถึงว่าเด็กประถม 6 ลงไป เขาไม่เข้าใจหรอกว่า ทำไมผู้ใหญ่ ถึงร้องไห้เสียใจขนาดนี้  เขาไม่ทัน เราก็กลับมาคิด มันก็เป็นเรื่องจริงนะ แต่ว่าเราเนี่ย พาลูกไปอย่างนี้ตลอด ปลูกฝังตลอด   ปริมเลยถามเขาว่า สงสัยไหมว่า ทำไมแม่ถึงเสียใจขนาดนี้ เขาบอกว่าสงสัย  เราเลยบอกว่าลองคิดดูว่า คนๆ หนึ่งที่ทำทุกอย่าง ขึ้นเฮลิคอปเตอร์ ลุยน้ำ ตากฝน  ทำเพื่อราษฎรทุกสิ่งทุกอย่าง เป็นหนูๆรักไหม เขาบอกว่าเขารัก และนี้ไงคือเหตุผลที่แม่รักท่านเหลือเกิน  นี่คือสิ่งที่เราไม่ได้บังคับ แต่ให้เขารู้เองด้วยตัวเอง คนดีๆ อย่างนี้  ทำไมเราจะไม่รักล่ะ”ปริมกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ