ตลก เศร้า ครบรสกับ 'เต้' ปิติศักดิ์ | คมชัดลึก

รู้สึกอย่างไรที่ได้มาเล่นภาค 2 อีก
รู้สึกดีมากหลังจากที่ได้รับโทรศัพท์จากอาโน้ต (โน้ต เชิญยิ้ม) แล้วอาโน้ตบอกว่ามีภาค 2 ตื่นเต้นและดีใจมากเลย ภาคแรกที่เล่นไปเนื้อเรื่องจบแล้ว ไม่คิดจะมีภาคสอง แต่อาโน้ตก็ได้บอกรายละเอียดของภาคสอง ว่าเริ่มแรกจากที่อายอดรัก สลักใจ เสียชีวิต และวงแตก จึงเป็นโปรเจกท์ที่จะต้องทำภาค 2 ผมคิดว่าชีวิตของอีส้ม-สมหวังมาจากวงดนตรีของยอดรัก

คาแรกเตอร์แตกต่างกันไหมจากภาคแรก
คาแรกเตอร์รวมๆ ก็เหมือนเดิม จากสมหวังที่เป็นเด็กบ้านนอกซื่อๆ ธรรมดาต้องเปลี่ยนแปลงโดนชักนำไปมุมโน้น มุมนี้ หลายๆอย่าง มันเลยทำให้ตัวละครมีการนำเสนอแปลกไปจากเดิม แต่ภาคที่แล้วถ้าใครได้ดู สมหวังก็เป็นเด็กบ้านนอกคนหนึ่งที่ชื่นชอบวงดนตรีลูกทุ่งของยอดรัก และก็ถือว่าอายอดรักเป็นฮีโร่ของเขาเอง แต่พอมาภาคนี้ก็มีการเปลี่ยนแปลงคาแรกเตอร์ไปบ้าง เพราะว่าการใช้ชีวิตในสังคมมันเปลี่ยนไป ที่ดึงชีวิตของสมหวังไปเจอสิ่งยั่วยวน แต่ในเรื่องมีอะไรที่น่าสนใจเยอะ

ความตลกมีมากกว่าภาคแรกหรือเปล่า
ถามว่าเล่นตลกมากกว่าเดิมไหม ถ้าให้นับเป็นมุกเทียบไม่ได้กับภาคที่แล้ว คือมันจะเห็นถึงความแตกต่างที่มีเพิ่มเข้ามาในหนัง อย่างซีนที่ตลกและในส่วนของผม มันจะเป็นตลกชีวิตจริงและตลกร้ายแล้วมันจะสอดแทรกเรื่องราวชีวิตจริงของพี่ๆ ตลกในวงการด้วย แต่ถามว่าตลกไหม  ตลกนะ แต่ว่าไม่ได้ตลกอย่างเดียว มีทั้งดราม่า และความหลากหลายของตัวละครมากกว่าเดิมเยอะมากเลย

แล้วชอบฉากไหนมากที่สุด
ฉากที่ชอบ มันจะมีฉากมากมาย หลากหลายมากขึ้น ไม่ว่า ตลก ผี ดราม่า เศร้า และที่สำคัญเป็นเรื่องราวชีวิตของคนจริงๆ แต่ถ้าอยากรู้ว่าฉากอะไรต้องถามอาโน้ต ว่ามีชีวิตใครอยู่บ้าง แต่หลักๆ มีของอาโน้ต ส่วนฉากที่ชอบ ก็คงเป็นฉากคอมเมดี้ ที่สมหวัง บังเอิญไปกินยากระตุ้นร่างกายบางอย่างเข้าไป อีกอย่างสมหวังเป็นคนซื่อด้วย ส่วนจะมีผลอะไรก็ต้องติดตามดู ฉากที่ชอบก็คงจะเป็นฉากร้านก๋วยเตี๋ยว คิดว่ามันเป็นเสน่ห์ของหนังเรื่องนี้ ต้องไปดูความสามารถของฉากนี้และไม่เคยเล่นที่ไหนมาก่อน

ชอบตัวละครไหนมากที่สุด
ต้องยกให้น้าค่อม (ค่อม ชวนชื่น) เลย คือชอบน้าค่อม ชอบนิสัยใจคอของแก บางครั้งเวลาไปไหนมาไหนสามารถยิ้มและหัวเราะกับเขาได้ตลอดเวลา ชอบตัวละครที่เป็นเหมือนน้าค่อม ส่วนอีกอย่างหนึ่งถ้าจะให้ตัวผมเองเล่นเหมือนน้าค่อม ผมก็คงจะทำไม่ได้

ได้ร่วมงานกับผู้กำกับ โน้ต จูเนียร์ เป็นอย่างไรบ้าง
พี่โน้ต จูเนียร์ อาจจะแอบมองโน่นนี่ อะไรเรื่อยๆ ในกองถ่าย เวลาทำงานก็สบายๆ กำกับไป ยิ้มไป มันก็ไม่ได้มีอะไรที่เป็นปัญหา ผมประทับใจทุกๆ คนที่ได้ร่วมงาน สำหรับ อาโน้ต บางครั้งบางฉาก บางซีนที่ได้มีการเขียนมาแล้ว แต่รู้ว่าทำงานลำบาก พี่โน้ต ก็เป็นคนที่ช่วยปรับเปลี่ยนให้ทำงานง่ายขึ้น สบายขึ้น แล้วบางฉากก็ตลกมากขึ้น ส่วนพี่กบ (สุวนันท์ คงยิ่ง) ก็เหมือนเดิม ก็เคยร่วมงานกันมาแล้วรอบหนึ่ง ก็สบายๆ เวลาคุยเล่นกับเขาบางคนอาจจะนึกว่าทำไมเอื้อมไม่ถึงพี่กบ คุยไม่ถึงพี่กบ แต่ผมเองไม่เคยรู้สึกแบบนั้นกับพี่กบ เพราะผมรู้สึกว่าเขาก็น่ารักดี แต่ด้วยความที่เป็นนักแสดงหนังเขาจะมีสมาธิมากกว่า ผมเลยรู้สึกว่าเวลาคนภายนอกเห็นอาจจะไม่กล้าคุยด้วย แต่ตัวผมเองคุยเล่นกันเป็นประจำ ก็สนุกดีไม่มีอะไรน่ารักมากๆ 

ในภาคนี้ได้ข่าวว่าต้องร้องเพลงหลายเพลงเหมือนกัน
ตั้งแต่ที่อาโน้ต โทรหาแล้วว่าอีส้มสมหวัง ชะ ชะ ช่า จะทำเป็นแบบกึ่งมิวสิกคัล ผมก็เลยนึกถึงฉากที่ต้องเล่นว่าจะคล้ายหนังอินเดีย ที่เล่นไปร้องไปหรือเปล่า จากนั้นก็มีการปรับเปลี่ยนมาเรื่อยๆ จนสรุปว่า ตัวผมเองต้องร้องเพลง 3 เพลง แต่บางคนเขาบอกว่าเต้ ชอบร้องเพลงทำไมไม่ออกเทป ไม่ออกอัลบั้ม แต่ผมไม่กล้าขนาดนั้น เพราะไม่มั่นใจกับเสียงตัวเองเท่าไหร่
อีกอย่างรู้สึกประทับใจที่ได้มาร้องเพลงในหนังเรื่องนี้ ถึงชีวิตจริงแม้ภายภาคหน้าถ้าผมมีโอกาสออกอัลบั้ม ผมไม่รู้ว่าเราจะทำได้ดีแค่ไหน ถ้าถามตรงๆ โดยส่วนตัว ผมจะชอบแนวร็อกๆ มากกว่านะ แต่ถามว่ามาทำลูกทุ่งแล้วไม่ชอบลูกทุ่งเหรอ ตอบว่าไม่ใช่ คือเราเองก็ชอบลูกทุ่ง เพราะว่าลูกทุ่งมีอะไรละเอียดมากมาย ยิ่งฟังยิ่งไพเราะ ยิ่งทำให้เราเห็นถึงคุณค่าของเพลงอมตะ แต่ในมุมอีกมุมหนึ่งเรามีโอกาสได้มาเล่นเป็นสมหวัง และได้ร้องเพลงก็รู้สึกภูมิใจมากที่มีอัลบั้มของเพลงในหนังเรื่อง อีส้ม-สมหวัง ชะ ชะ ช่า      ร้องเพลงกี่เพลง เพลงอะไรบ้าง
3 เพลงหลัก มีเพลงคู่กับพี่กบ ชื่อเพลง ทางเดินแห่งคำว่ารัก ครูสลาเป็นคนแต่ง และมีอีกเพลง ที่บอกเล่าเรื่องราวชีวิตของสมหวัง ชื่อเพลง อยากบอกว่าขอโทษ และอีกเพลงที่เป็นเพลงเร็ว แต่งตัวเต็มยศมากเลย ชื่อเพลง รักคุณยิ่งกว่าใคร ของ "พี่ก๊อต" จักรพันธ์ ทั้งสามเพลงทั้งไพเราะ ซึ้ง และสนุกครบรสจริงๆ

มีเต้นบ้างไหม
ก็มีบ้างนิดหน่อย ในภาคนี้อาจจะไม่เท่ากับภาคที่แล้ว  ภาคนี้อาจจะเป็นดราม่ามากขึ้นเลยไม่มีเต้นเท่าไหร่ เพราะว่ามีเรื่องราวที่อายอดรักเสีย วงเลยแตก เลยมีการเปลี่ยนแปลงกันมากขึ้น มุมของเรื่องจะไปเน้นที่ชีวิตมากขึ้นกว่าเดิม