วิ่งการกุศล“เมเจอร์ แคร์”ไม่เหนื่อยเท่าวิ่งตามหารักแท้ | คมชัดลึก

          เรื่องราวของการวิ่ง มีรูปรอยถักทอมาจากที่ใดหรือ ?

 

          จากตอนที่ ฮาโรลด์กับเอริค วิ่งปลดเปลื้องความเป็นคนนอกในหนัง Chariotsof Fire หรือจากวันที่ ยูเซน โบลท์ วิ่งอยู่ในสารคดี The Fast Man Alive ...จากวันที่รองเท้าวิ่งขายได้มากที่สุดในปี 2015 หรือจากเช้าวันที่เมเจอร์ แคร์ไปจัดการเดิน และวิ่งการกุศล 

 

          จะเป็นหมุดหมายใด เรื่องไหนก็ตาม แต่พอคุณ ภัสสรภพ ชินตระกูล โทรมาชักชวนไปร่วมการวิ่งของมูลนิธิเมเจอร์แคร์ในวันวาเลนไทน์ ผมซึ่งปรกติวิ่งที่สวนลุ

มทุกเย็น ก็ชวนเพื่อนๆ นักข่าวไปร่วมงานนี้ โดยคิดว่าสเกลของงานน่าจะเล็กๆ เหมือนหลายๆงานที่จัดกันตลอดทั้งปี

 

          แต่ไม่ใช่เลย เนื้อหาของงานคิดกันมาอย่างดี วิชา พูลวรลักษณ์ CEO ยืนต้อนรับแขก vip และไม่ vip อยู่หน้าเวที, บูธสินค้าหลายแบรนด์อ้าแขนต้อนรับเหล่านักวิ่งหลายพัน ด้วยของกินและเครื่องดื่มอุ่นเครื่อง, เซเลบและนักแสดงส่องแสงไม่แพ้สปอตไลท์ใต้สะพานพระราม 8

 

          และเมื่อเวลา 6 นาฬิกามาถึง การปล่อยตัวก็เริ่มขึ้นโดยเกาะไปตามเส้นทางระดับที่ไปย่านตลิ่งชัน ...อย่างที่เคยเขียนไว้หลายครั้งในหนังสือพิมพ์และแม็กกาซีนว่า แม้“การวิ่ง” จะเป็นการออกกำลังกาย แต่ในแง่การตลาด ความรู้สึก และวัฒนธรรมป๊อป “การวิ่ง” ก็ต้องมีธีม

 

          มือถือมีธีม vertical run, ประกันชีวิตมีธีม music run, บัตรเครดิตกำลังจะวิ่งด้วยธีม blind run, และรถยนต์ค่ายหนึ่งอยากจะมี ultra running ....เมเจอร์ก็เช่นกัน พวกเขาสร้างธีมเบาๆ ด้วยสีสันของหนัง โดยเฉพาะการแต่งตัวเป็นตัวละครในหนังมาวิ่ง แต่เหนืออื่นใด รางวัลที่ล่อใจนักวิ่งทั้งจริงจังและขำๆ ก็คือตั๋วเครื่องบินไปกรุงปราก

 

          แม้จะวิ่งกันในเช้าวันแห่งความรัก แต่เห็นชัดเจนว่ามีหลายคนมากันเป็นหมู่คณะแบบครอบครัว ที่เหลือเป็นหนุ่มสาว และอาจมีบางผู้คนมาวิ่งหารักแท้ ....

เมื่อเปรียบเทียบกับการวิ่งก่อนหน้านี้หลายงานที่ผมไปวิ่งมา เช่นงานแบรนด์ระดับโลก กรุงเทพมาราธอนในเดือนพฤศจิกายน รายละเอียดที่เมเจอร์ แคร์ทำได้ดีกว่าก็คือ การมีป้ายบอกทางตลอดเส้นทางว่า พวกเรานั้นอยู่ตรงไหนของ “ระยะทาง” เพราะไม่ว่าจะวิ่ง 10 20 หรือ 42 กิโล คนที่วิ่งไปเรื่อยๆก็ต้องการรู้ว่า ตัวเองวิ่งไปถึงหลักไมล์ไหนแล้ว...

 

          เพราะเราไม่ได้วิ่งตามหารักแท้ ที่อาจล่องลอย.. ที่อาจไม่รู้เลย... และอาจเสียเวลาไปเนิ่นนาน ยาวนาน และแสนนาน

 

          ที่สำคัญอีกอย่างคือ การวางป้ายส่งเสียงเบาๆว่า อีกกี่เมตรจะมีที่แจกน้ำ รายละเอียดพวกนี้สำคัญมากและดีมากสำหรับคนที่ไม่ได้วิ่งจริงจัง แบบสามารถไปด้วยระยะทางไกลๆ แล้วค่อยดื่ม แต่ที่หลายคนชอบน่าจะเป็นจุดพักเซลฟี่กลางสะพานพระราม 8 ที่มีป้ายแนะว่า นี่คือมุม พื้นที่ ที่เหมาะในการเซลฟีมากที่สุด

เมเจอร์แคร์จัดงานแบบนี้มาตั้งแต่ปี 2556 น่าสังเกตว่าคนมาร่วมงานมีมากขึ้นเรื่อยๆ บางทีในอนาคตเราเห็นงานที่สเกลใหญ่มากขึ้น ในคอนเซปต์เดิม เพราะแค่กำลังของสินค้าต่างๆ ก็สามารถคิดอะไรไปได้อีกมาก

 

          ผมอยากเรียกงานนี้ว่า lifestyle running เพราะมาครบวิธีคิด แบบที่ วิชา พูลวรลักษณ์ เคยคิดกับโรงหนัง ซึ่งไม่เคยเป็นแค่เรื่องราวของหนัง เพราะนั่นตอกย้ำว่า แม้แต่ “เทรนด์” ไม่ว่าจะเป็นอะไร ก็ต้องคอยปรับตัวอยู่ตลอดเวลา

 

          คงคล้ายกับ “ผีเสื้อ” ถ้าไม่หมั่นขยับปีก

          ก็ไม่ต่างอะไรจากหนอน...