ครูเล่าย้อนชีวิตวัยเด็กลูกศิษย์รัก‘ปอ-ทฤษฎี’ | คมชัดลึก

 

          “ผมจะไม่ลืมบ้านเกิด ถิ่นกำเนิด ผืนแผ่นดินอีสาน ไม่ว่าผมจะอยู่ที่ไหนก็ตาม และรู้สึกภูมิใจที่เป็นชาวบุรีรัมย์ ภูมิใจที่จบจากโรงเรียนบุรีรัมย์พิทยาคม” คำพูดของ“ปอ” ทฤษฎี สหวงษ์ ที่สร้างความประทับใจให้กับนางภารดี วงศ์ทองเจริญ ครูผู้สอนวิชาสุขศึกษา ขณะที่ “ปอ” ทฤษฎี ศึกษาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 และวิชาลูกเสือ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ใน 1 อาทิตย์ที่มีการเรียนการสอน ครูภารดีจะได้สอนปอและเพื่อนร่วมชั้น 2 ชั่วโมง นอกนั้นคือการได้พบเจอกันนอกห้องเรียน โดยเฉพาะใต้ร่มไทร บริเวณหน้าอาคารเรียนไม้สักหลังเก่า อายุกว่า 100 ปี ที่เป็นที่ประจำ ที่ปอมักจะไปนั่งเล่นกับเพื่อนๆ

 

          “ครูจำปอได้ เพราะทุกครั้งที่เจอกันจะเห็นรอยยิ้มของเขา นอกจากรูปร่างหน้าตาที่ดูน่ารัก หล่อเหลามาตั้งแต่เด็กแล้ว สิ่งที่ทำให้ครูจำเขาได้ คือปอเข้ามาถามครูว่ามีอะไรให้ผมช่วยไหม ทุกครั้งที่เจอหน้ากัน ปอเป็นคนน่ารัก ร่าเริง สดใส เอื้ออาทร ใส่ใจคนที่อยู่รอบข้าง มีมนุษยสัมพันธ์ดีทั้งกับเพื่อนและครู มีจิตอาสามาตั้งแต่เด็ก หากทางโรงเรียนมีกิจกรรมบำเพ็ญสาธารณประโยชน์ เช่น พัฒนาทำความสะอาดวัด สถานที่สาธารณะ ครูจะได้เจอเขามาเป็นอาสาสมัครร่วมกิจกรรมทุกครั้ง” นางภารดี กล่าว

 

          นางภารดี กล่าวต่อว่า บริเวณลานหน้าอาคารเรียนไม้สักอายุกว่า 100 ปี ช่วงพักกลางวันมักจะมีนักเรียนมาเล่นและทำกิจกรรม เป็นจุดรวมที่มีนักเรียนชายมาเล่นผาดโผน รวมถึง ปอ ลูกศิษย์คนโปรดที่มักจะมาโหนรากไทรเล่นเป็นทาร์ซาน รวมถึงลื่นไถลมาตามราวบันไดกับเพื่อนร่วมชั้นที่ครูมักจะได้เห็นเสมอ โดยช่วงมัธยมต้นปอ เป็นคนตัวเล็ก มักจะมาถามตลอดว่าทำอย่างไงถึงจะสูง จะตัวโตเหมือนเพื่อน ก็แนะนำให้ออกกำลังกาย รับประทานอาหารที่มีประโยชน์ให้ครบ 5 หมู่ จากนั้นก็เห็นเล่นกีฬาทั้งฟุตบอลและบาสเกตบอล ช่วงเรียนมัธยมปลายถึงจะตัวสูง ตัวโตขึ้น ระหว่างที่เรียนตั้งแต่ชั้น ม.1-5 จะเป็นนักเรียนอาสา เป็นเด็กทำกิจกรรม แต่ไม่เคยทิ้งการเรียน เป็นนักเรียนที่มีผลการเรียนดี ทำให้ช่วงที่เรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 จึงสอบเทียบได้แล้วไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยก่อนเพื่อนๆ ในระดับชั้นเดียวกัน

     

          นางภารดี กล่าวอีกว่า แม้เวลาจะผ่านไปหลายปี ปอจะมีชื่อเสียงเป็นที่รักของประชาชน ทุกครั้งที่ได้พบกัน ภาพลูกศิษย์คนนี้ก็ยังคงเป็นภาพเดิมไม่เปลี่ยนแปลง คือ การเข้ามาทักทายอย่างสนิทสนม เป็นห่วงเป็นใย ล่าสุดที่ได้เจอกันเมื่อต้นปี 2558 ในงานแต่งงานน้องชายของปอ ทันทีเห็นครูที่เคยสอน ก็จะเดินเข้าไปทักทาย ประคอง กอดเอว และพูดคุยไม่ต่างจากเมื่อครั้งยังเด็ก

 

          “ปอตัวสูงขึ้นมากนะ ครูตัวเล็กเขาก็ก้มลงมาคุยด้วยใกล้ๆ ยังเป็นลูกศิษย์คนเดิมที่เคยน่ารักอย่างไรก็ยังเป็นอย่างนั้น ครูเคยดูรายการทีวี เห็นให้สัมภาษณ์ว่าภูมิใจที่เป็นลูกอีสาน เป็นคนบุรีรัมย์เต็มตัว และภูมิใจที่เรียนจบจากโรงเรียนบุรีรัมย์พิทยาคม ทำให้ครูภูมิใจลูกศิษย์คนนี้มาก เมื่อเช้าตื่นขึ้นมาเตรียมข้าวของมาทำบุญใส่บาตรให้ปอแล้ว อธิษฐานให้ไปดี ขอให้อยู่ในภพภูมิที่ดี ถึงปอจะจากไปแล้ว แต่ยังคงอยู่ในความทรงจำของครูเสมอ” นางภารดี กล่าว