รู้จักตัวตน "จุ๋ยจุ๋ยส์" เจ้าของเพลง "บทที่ 1" | คมชัดลึก

 จุ๋ยจุ๋ยส์ เด็กโคราช บัณทิตคณะวิจิตรศิลป์ จากมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เริ่มเล่นดนตรีในร้านรุ่นพี่ ด้วยความเพี้ยน ความบ้าที่ถูกปลูกฝังขณะเรียน การเล่นดนตรีของเขาจึงไม่ธรรมดา มีเสียงแปลกทั้งจากการร้องและเล่นมานำเสนอเสมอ จนเป็นที่รู้จักกว้างขวางในเชียงใหม่ กระทั่งได้รับโอกาสจากบก.นิตยสารฮิพ แมกกาซีน เชียงใหม่ ออกทุนให้ทำงานเพลงใต้ดินมา 2 อีพี ลูกบ้าในเพลงนี้เองทำให้แม้อีพียังขายได้มากมาย ในที่สุดเข้าตาโซนี่ฯ เทียบเชิญให้มาเป็นศิลปิน

 "ผมยังไม่ดัง กำลังเพิ่งเริ่มต้นไปเรื่อยๆ เหมือนกำลังเก็บแต้ม ยังไม่ถึงที่สุด ถ้ามีทั้งหมด 100 แต้ม ผมเดินมาแค่ 20-30 แต้ม น่าจะไปได้อีก ถ้าแต้มเต็ม 100 สำหรับผมคือจบทุกสิ่ง ทุกอย่างสมบูรณ์แบบ ไม่มีที่ติ ผมคงนอนยิ้ม หลับ ตายคาเครื่องดนตรีทั้งหมด ต้องนอนยิ้มด้วยนะ เพราะมีความสุขกับการเล่นดนตรี และงานศิลปะของผม แต่ผมว่าได้แต้มแค่ 50 ก็หรูแล้ว คือบรรลุอะไรได้บางอย่าง

 แล้วถ้าถามว่าอะไรที่ทำให้ผมเริ่มเป็นที่รู้จักในวงการกว้าง ผมว่าน่าจะเป็นอารมณ์เพลงที่แปลกใหม่ ไม่เหมือนเพลงป๊อป เพลงตลาดทั่วไปที่แค่ฟังสบาย ฟังแล้วรื่นหู เพลงผมอาจจะไปสะกิดอะไรบางอย่าง

 อีพีอัลบั้มแรกและสอง ออกมาในช่วงต้นปี 2551 และปลายปี 2552 จนมาอีพีอัลบั้มที่ 3 ในปีนี้ ยอมรับว่าค่อนข้างรวดเร็ว อาจจะด้วยความที่ผมทำอัลบั้มหนึ่งแค่ 6 เพลง ผมคิดเองว่าเลข 6 กำลังดี ผมจะคิดเสมอว่าอัลบั้มเต็มคือ 10 เพลง พอเลือกที่จะทำเป็นอีพี ถ้าครึ่งเดียวคือ 5 เพลง ผมก็ว่ามันจะน้อยเกินไป ถ้า 7-8 เพลงก็เกือบอัลบั้มเต็มแล้ว 6 เพลงกำลังดี พอดีกับการเล่าเรื่องของผมด้วย เพราะเพลงในแต่ละอัลบั้มก็เป็นเหมือนไดอารี่ของผม"

 เมื่อถามถึงขั้นตอนการทำงาน จุ๋ย บอกว่าจะไม่วางคอนเซ็ปต์เลย จะเอาอารมณ์ส่วนตัวเป็นหลักว่าตอนนี้สนใจเพลงอะไร แบบไหน ตัวอย่างเช่น เพลงบทที่ 1 อยากทำเพลงเด็กฟังได้ ผู้ใหญ่ฟังดี เลยคิดว่าน่าจะแต่งเพลงที่เกี่ยวกับบทเรียน แต่ถ้าแต่งเป็นเพลง ก.ไก่ - ฮ.นกฮูก คนอื่นก็ทำมาแล้ว เลยคิดว่าแต่งเป็นคำภาษาอังกฤษดีกว่า ซึ่งในอีกมุมหนึ่งก็อยากที่จะสื่อสารกับคนในปัจจุบันด้วยเลยเล่นเป็นคำพ้องเสียงเหมือนคำสอนด้วย เป็นต้น

 "เวลาผมแต่งเพลงก็จะไม่มีแผนตายตัว บางเพลงเนื้อมาก่อน บางเพลงทำนองมาก่อน บางเพลงก็มาพร้อมกัน เช่น เพลงอีกไม่นาน หรือเพลงย้อนแยง ทำนองเสร็จไปก่อน ค่อยมาแต่งเนื้อใส่เข้าไป แล้วแต่อารมณ์เราในตอนนั้น

 ถ้าถามว่าผมอยากให้คนรู้จักผมแบบไหน ผมอยากให้คนรู้จักผม ในฐานะศิลปิน โดยไม่ได้จำกัดว่าเป็นศิลปินนักร้อง นักแสดง หรืออะไร แต่อยากให้มองเป็นศิลปิน ศิลปินสำหรับผมคือการได้สื่อสารสิ่งที่เราคิดในตอนนั้นให้คนอื่นๆ รับรู้ เหมือนเวลาคนถามผมว่าเพลงผมแนวอะไร ผมจะตอบว่า ประหลาดป๊อป เพลงที่ไม่ได้ฟังแล้วผ่านไป ฟังแล้วเอากลับมาฟังได้อีกเรื่อยๆ จนติด จนป๊อปได้ แต่มันก็ไม่ใช่ป๊อปธรรมดา มีอะไรแปลกๆ มีลูกเล่นอยู่ในเพลง"

 นอกจากอัลบั้มนี้ จุ๋ยจะแต่งเนื้อร้อง ทำนอง และร้องเพลงแล้ว เขายังเลือกที่จะเล่นดนตรีทุกเครื่อง ออกแบบ ลงมือทำปกซีดีเอง เรียกว่าทุกขั้นตอน เมื่อถามเรื่องนี้ จุ๋ย อธิบายเหตุผลว่าอยากที่ลองศักยภาพตัวเอง ทำทุกสิ่งทุกอย่างเองเท่าที่สามารถทำได้ให้จบเบ็ดเสร็จในคนคนเดียว

 "อีกอย่างผมก็คิดว่าเหมือนกับการเขียนรูป ถ้าผมเขียนรูปไม่เก่ง แล้วผมไปให้อีกคนที่เขียนเก่งมากเลยมาเขียนให้ แน่นอนงานชิ้นนั้นก็ไม่ใช่งานของผม 100 เปอร์เซ็นต์ ผมจึงอยากที่จะนำเสนอว่านี่แหละงานของจุ๋ยจุ๋ยส์ ผมทำได้เท่านี้แหละ มันคืองานของผมจริงๆ

 ส่วนเรื่องเสียงร้องแปลกๆ มันเริ่มมาจากตอนที่ผมเล่นดนตรีกลางคืนคนเดียว เล่นทุกวัน แล้วด้วยความที่เป็นคนค่อนข้างซน ขี้เบื่อ เบื่อเสียงตัวเอง ก็เลยดัดเสียงเล่นๆ ปรากฏว่าคนดูชอบ ก็เริ่มได้ใจ เลยทำมาแนวนี้ เหมือนชื่อจุ๋ยจุ๋ยส์ ก็มาจากหนึ่งคนแต่หลายบุคลิก มีจุ๋ยที่เป็นผม มีจุ๋ยที่เล่นกีตาร์ จุ๋ยที่เล่นเบส จุ๋ยที่ตีกลอง จุ๋ยที่ร้องเสียงเด็ก"

 หันมาถามถึงกระแสที่มีถึงเพลงจอมโจร ขโมยใจ ว่าเหตุใดไปเหมือนกับเพลงบัตเตอร์ฟลาย ของเจสัน มราซ เรื่องนี้ จุ๋ย ตอบว่า

 "ผมไม่รู้เหมือนกันนะ ผมเคยฟังเพลงเจสัน แค่อัลบั้มแรกๆ แล้วก็เพลงแอม ยัวร์ เพลงอื่นๆ ไม่ได้ฟังเลย มันอาจจะไปตรงกัน หรือคาบเกี่ยวกันได้ คนก็อาจจะมาโยงกัน เพราะเพลงเดี๋ยวนี้มันก็ใกล้กัน แต่ผมบอกได้เลย 100 เปอร์เซ็นต์ ว่าผมไม่เคยที่จะเอาของคนอื่นมาเป็นของตัวเอง เจสัน กับผมอาจจะมีอารมณ์เดียวกัน แต่อยู่กันคนละซีกโลก เป็นคนที่มีสายพันธุ์เดียวในการทำงานเดียวกัน"