'คิดยาว คิดสั้น คิดไม่ออก!?!??'
Play
08 ก.ค. 2558
'คิดยาว คิดสั้น คิดไม่ออก!?!??' : คอลัมน์ ทีวีสีรุ้ง โดย... สุนิสา สุขบุญสังข์
ครั้งที่แล้วอ้อมเคยพูดถึง อีเพื่อน ณ บ้านสร้าง และแม่บัว ผู้เคยทิ้งคุณเหม ว่าอยากให้สองนางได้เจอกันจะได้ขอดูว่าใครหนักหนากว่ากัน และแล้วจนสัปดาห์ที่ผ่านมา ขอบอกเลยว่าอีเพื่อน ชนะขาด ชั่วใสๆ ... คนหมดรักแล้วก็ไม่หัดยอมรับ พาลไปทำร้ายคนอื่น แล้วเมื่อผิดก็ไม่เคยคิดกลับมามองตัวเอง อารมณ์ชั่ววูบที่สะสมมาตั้งแต่เด็กแต่เล็กแต่น้อย สุดท้ายมันย้อนกลับมาทำร้ายตัวเองจนตายทั้งเป็น เลยนับเป็นโชคดีของแม่บัวฝั่งช่อง3 ที่กลับตัว กลับใจ กลับลำทัน เลยยังพอได้ใช้ชีวิตบั้นปลายที่ไม่เลวร้ายเท่าอีเพื่อน
อ้อมว่า คอละครคงทราบดีว่า อ้อมกำลังพูดถึงตัวละครที่ลาจอจากเราไปแล้ว ทั้งจาก ข้าบดินทร์ทางช่อง3 และเพื่อนแพง ทางช่อง7 อ้อมคงไม่พูดถึงเรื่องการแสดงแบบเฉพาะเจาะจงนะคะ แต่ยังไงต้องขอชื่นชม ผู้กำกับทั้งสองท่าน ที่มีส่วนช่วยนักแสดงรุ่นใหม่ หรือ กลางเก่ากลางใหม่บางคน ได้มีโอกาสพัฒนาฝีมือ จนทำให้การแสดงดูกลมกลืนลื่นไหลไปกับรุ่นพี่ๆ ได้อย่างไม่ติดขัด จนส่งผลให้ละครเดินไปถึงจุดมุ่งหมายได้เป็นอย่างดี อย่างที่เราเห็นคำชื่นชมที่ปรากฏอยู่ ทั้งในโซเชี่ยลและสื่อต่างๆ รวมถึงคำวิจารณ์ด้านบวกที่มีในหมู่คนใกล้ตัว
มันมีองค์ประกอบมากมายที่จะทำให้ละครแต่ละเรื่องเดินทางไปถึงความสำเร็จ และแน่นอนว่า หนึ่งในนั้น บทมีส่วนสำคัญมากค่ะ บางทีละครจบแล้ว บางสิ่งบางอย่างในละคร แทบจะเรียกว่าหลอน หรือ ตามมาให้เรายังคงขบคิดประเด็นเหล่านั้นอยู่เลย
สำหรับอ้อม วันที่ดูเพื่อนแพงตอนจบ ตอนไอ้ลอตัดสินใจทิ้งชีวิตตัวเอง ลงไปในหนองน้ำ เพราะไม่รู้จะอยู่เพื่อใครเนี่ย อ้อมยอมรับค่ะว่า ตอนนั้นแอบรู้สึกว่า เฮ้ย ลอ..ทำแบบนี้มันไม่ดีนะเว้ย ตายไม่คุ้มนะ แล้วถ้าเกิดใครดูแล้วเอาไปทำตามอย่าง หนีปัญหา บูชารัก มันจะยุ่งกันทั้งบาง แต่ถ้ามองในแง่ใจไอ้ลอก็พอเข้าใจอยู่ว่า วินาทีนั้นมันคงทุกข์ใจถึงที่สุด ที่คนที่มันรักและรักมัน ต้องตายจากไป มันคงรู้สึกว่าอยู่ตัวคนเดียวไม่ได้อีกต่อไปแล้ว เลยตัดสินใจทำสิ่งที่เรียกได้ว่า “คิดสั้น” อย่างที่เรารู้ๆ กัน อ้อมก็ได้แต่เก็บมาคิดต่อว่า ถ้าไอ้ลอไม่คิดสั้น จบตัวเองลงในหนองน้ำ อะไรที่จะช่วยให้ไอ้ลอในการเผชิญความจริงได้บ้าง กับการสูญเสียคนรักของมัน แล้วมีชีวิตอยู่ต่อตามที่ควรจะเป็น
หรือ อีกสิ่งที่ยังค้างคาใจของอ้อมก็คือ การที่พ่อของคุณเหม ซึ่งก็คือ พระยาบริรักษ์ ผู้ที่ถูกป้ายความผิดว่า ฆ่าพวกวิลาส (ฝรั่งชาวอังกฤษที่มีบทบาททางการค้า อยู่ในประเทศไทย) ทำให้ประเทศชาติเดือดร้อน ทั้งที่ตนเองไม่ได้ทำแม้แต่น้อย แต่สิ่งที่ต้องตัดสินใจคือ ระหว่าง หนึ่ง ยืนยันความถูกต้องของตน เพื่อศักดิ์ศรีเกียรติภูมิ ในเมื่อตนไม่ทำ ก็ไม่ขอยอมรับใดๆ หรือ สอง รับๆ ไปซะ เพราะถ้ารับผิดคนเดียว การค้า และการเมืองของชาติก็จะขับเคลื่อนไปต่อได้
นี่แหละค่ะ ที่อ้อมจะแวบคิดอยู่บ่อยๆ ว่า ถ้าเป็นเราจะเอายังไง ในเมื่อไม่ผิดแล้วจะให้รับว่าผิด ไม่ได้ฆ่าจะให้บอกว่าฆ่า มันก็ไม่ใช่ ถามว่า รับเพื่อประเทศชาติ แล้วใครจะเข้าใจว่า นี่คือการเสียสละชีวิต เพื่อปกป้องประเทศ ก็อีก...คนคงคิดแค่ว่า เห็นมั้ย ก็ทำผิดจริง สุดท้ายก็ต้องรับ โอ๊ย...ปวดหัวค่ะ ถ้าอ้อมเจอแบบนี้เข้าไป แทบอยากทำแบบไอ้ลอ ฆ่าตัวตายหนีปัญหามันให้จบๆ แต่ถามว่า ถ้าทำแบบนั้น มันจะจบมั้ย
ชีวิตท่านพระยาบริรักษ์คงจบ แต่เรื่องก็คงไม่จบอยู่ดี แถมจะกลายเป็นอีกเรื่องหนึ่งซึ่งไปกันใหญ่ อ้อมนับถือท่านพระยาบริรักษ์นะคะที่คิดยาว คิดเพื่อคนอื่น ....นี่แหละค่ะ ที่บอกว่า ดูละครแล้วย้อนดูตัว หลายครั้งที่ละครมันจะทิ้งอะไรไว้ให้เราคิด และติดตามมาถามใจเราว่า ถ้าหากมันเกิดขึ้นกับเรา เราจะจัดการกับมันอย่างไร แต่หลายครั้งที่เราก็ลืมจะใส่ใจ มองข้ามมันไปเพราะเห็นว่า มันเป็นเพียงสิ่งบันเทิง เราก็เลยเพลินไปกับการวิจารณ์แบบตำหนิติเตียนต่อการกระทำที่ไม่ถูกใจเราซะส่วนใหญ่ สุดท้าย อ้อมว่าหลายครั้งเราก็ไม่ต่างกับตัวละครบางตัว ที่เราเคยหลุดปากกร่นด่าว่า วันๆ ไม่ทำอะไร เอาแต่เม้าท์ พูดเรื่องชาวบ้านเสียๆ หายๆ ให้ร้ายเค้าไปทั่ว อีนั่นชั่ว ไอ้นั่นไม่ดี ถ้าวันๆ จะวิจารณ์กันอยู่แค่นี้... อืม... ก็..#ไม่รู้จะพูดอะไร
........................................
(หมายเหตุ 'คิดยาว คิดสั้น คิดไม่ออก!?!??' : คอลัมน์ ทีวีสีรุ้ง โดย... สุนิสา สุขบุญสังข์)