ทีวีสีรุ้ง:'คบผีดีกว่ามั้ย??' | คมชัดลึก

 

          แม่งเอ๊ย... จู่ๆ ถ้ามีคนมาพูดกะเราแบบนี้ บางคนอาจจะขึ้นเลยก็ได้ ว่ามั้ยคะ? แต่บางคนก็อาจแค่หันไปมองยิ้มๆ บอกว่า ก็ปกติ ไม่เห็นต้องทำหรือคิดอะไรมาก มันก็เป็นแค่คำสบถที่พูดกันออกจะบ่อย แต่ถ้าเป็นผู้ใหญ่ที่สุภาพหน่อย อาจบอกว่า คนพูดช่างไม่เรียบร้อยเอาซะเลย โดยเฉพาะถ้ามันออกจากปากเด็กนักเรียนหญิงชั้นม.ปลาย

 

          นี่แค่ตัวอย่างอันน้อยนิดของโอกาสทางความคิดนะคะ ถ้าเดินสำรวจจริงๆ อาจมีอีกหลายความคิดเห็นโผล่ออกมา ซึ่งก็อยู่กับว่าเรากำลังคุยกับใคร เราก็รู้ๆ กันอยู่นะคะว่า ถ้าคำเดียวกัน แต่ถ้าเราพูดกับคนละคน จากอารมณ์คนละแบบ มันก็คงให้ความรู้สึกที่ไม่เหมือนกัน เหมือนตัวละครที่อ้อมเห็นใน เพื่อนเฮี้ยนโรงเรียนหลอน ตอนคราบ นี่หละค่ะ ตัวเอกของเรื่องคือ “ฐิติมา” เด็กผู้หญิง ม.5/2 ที่เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ จนถูกอาจารย์และเพื่อนๆ เรียกเธอว่า “เด็กโควตา” เหตุเกิดขึ้นที่โรงเรียนทิพยนารี โรงเรียนที่มุ่งกรอกหูว่า เป็นที่ผลิตกุลสตรีที่มีคุณภาพ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเป็นคุณภาพเชิงปริมาณ หรือคุณภาพเชิงจริยธรรมกันแน่ เพราะดูจบ ก็ไม่ได้รู้สึกถึงความอบอุ่นละมุนหัวใจระหว่างเพื่อนนักเรียนด้วยกัน หรือคุณครูที่มีต่อนักเรียนใหม่แม้แต่น้อย

 

          คราบ เริ่มที่เด็กใหม่ที่ย้ายเข้ามากลางปีการศึกษา เพราะมีปัญหายาเสพติดจากโรงเรียนเดิม ที่มาเจอความโดดเดี่ยวในโรงเรียนใหม่ ได้เพื่อนใหม่ก็ไม่ใช่นักเรียนที่นี่ แต่เป็นเด็กผู้ชายรุ่นๆ เดียวกัน ที่เป็นลูกภารโรง หนำซ้ำเธอยังต้องมาเรียนในห้องที่เคยมีนักเรียนหญิงฆ่าตัวตายจากการโดดตึก หลังเขียนกระดาษคำตอบแต่เพียงว่า หนูไม่ผิด โดยที่เด็กใหม่ไม่เคยรู้เรื่องเหล่านี้เลย แต่เธอดันเป็นคนเดียวที่ถูกผีนักเรียนโดดตึกเลือกที่จะติดต่อ หรือ จะเรียกว่าหลอกก็ได้..

 

          อ้อมรู้สึกว่ามัน มีการประชดสังคมให้รู้สึกได้เพราะ ตั้งแต่บรรยากาศที่ไม่เป็นมิตร การสร้างอาณาเขตแบบเด็กๆ โดยเอาของมาวางบนเก้าอี้ เพื่อแสดงออกว่าฉันไม่ต้อนรับเมื่อมีคนใหม่เข้ามา พอถึงคราวที่มีคนใจดีให้ผูกมิตรด้วย ผู้มาใหม่ก็แสดงตัวตนด้วยคำว่า “แม่งเอ๊ย”... อย่างที่อ้อมเกริ่นไป ก็ได้เสียงที่ตอบกลับมาพร้อมท่าทางคือ การเอามืออุดหูแล้วบอกว่า “ที่นี่เราไม่พูดคำหยาบ” (ยอมรับค่ะว่า ถึงกับอยากจะบอกแม่หนูนั้นว่า อยู่แต่ในโรงเรียนไปนานๆ นะคะ อย่าเดินออกไปไหน อย่าดูหนังไทย ไม่งั้นหนูตายแน่ๆ) จนเด็กใหม่ต้องย้ายไปนั่งหลังห้อง

 

          การเดินเรื่องทำให้รู้สึกถึงความห่วยที่ตรงข้ามกับชื่อของโรงเรียน เพราะอยู่มาวันหนึ่งน้องเด็กโควตาที่โดนผีเลือก เธอได้รับสิทธิ์ตกตึกชั้น 2 แบบไม่มีสาเหตุ จนต้องใส่เฝือกแขน ซึ่งครูกลับห่วงชื่อเสียงของโรงเรียนว่าจะตอบผู้ใหญ่และสังคมยังไง มากกว่าจะแสดงความห่วงใยในตัวเด็ก จนกลับมาโรงเรียน โต๊ะของน้องโควตาหล่นลงมา ต่อหน้านักเรียนทั้งหมด แต่ปรากฏความสลดคือ นางต้องใช้แขนที่เหลือข้างเดียว ลากโต๊ะกับเก้าอี้กลับมาที่ห้องเรียน โดยปราศจากการช่วยเหลือจากว่าที่กุลสตรีที่ดีพร้อม อย่างไม่สอดคล้องกับคอนเซ็ปท์ที่โรงเรียนชอบย้ำแม้แต่นิดเดียว จนเจ้าตัวถึงกับเปรยกับเพื่อนว่า “เพื่อนไม่แฮปปี้ ผีก็ดุ” นั่นสิคะ ถ้าเป็นอ้อมคงไปแล้ว เพื่อนเนี่ยไม่เท่าไร ผีต่างหากที่ไม่ไหว...

 

          แต่น้องโควตานางอึดค่ะ เพราะเหตุนี้มั้งคะ ผีเลยเลือกนาง ถึงขั้นไปหานางถึงบ้าน ทำให้นางต้องมาโรงเรียนได้ตอนดึกๆ ดื่นๆ แล้วก็มาไขความจริง และนำมันมาเผชิญหน้ากับอาจารย์ที่คอยเจ้ากี้เจ้าการทุกอย่าง กระทั่งเขียนใบลาออกให้น้องผี เพราะเหตุผลที่ว่า น้องผีท้องกับอาจารย์ผู้ชาย โรงเรียนเรารับไม่ได้ จะให้ทำไง ก็ต้องให้ออก ซึ่ง..น้องโควตาของอ้อมได้ทำการเบิกเนตรอีอาจารย์นี่ โดยการบอกให้เห็นว่า ก่อนน้องผีตาย นางเขียนบอกไว้ว่านางไม่ได้ตั้งครรภ์ ซึ่งที่อาจารย์พยายามทำมันเพียงเพราะอาจารย์ฟังแค่ข่าวลือ แต่อาจารย์ไม่เคยที่จะลงมือติดตามปัญหาของลูกศิษย์ ด้วยความห่วงใยเลยสักนิด

 

          เอวัง...เรื่องมันก็แค่ อาจารย์เข้าใจว่าเด็กคบครูแล้วท้อง เลยจะให้เด็กลาออก แต่เด็กวุฒิภาวะยังน้อย รับมือปัญหาได้ไม่ดีนัก เลยตัดสินใจฆ่าตัวตาย เพื่อหนีปัญหาทั้งหมด จริงๆ เรื่องมีแค่นี้ แต่ที่พังและบานปลาย เพราะข่าวลือถูกเชื่อว่าจริง โดยไม่มีการพิสูจน์ ปราศจากความเมตตาจากสังคมที่บอกว่า เรามุ่งสร้างคนดี สังคมที่บอกว่าเราไม่พูดคำหยาบ แต่ใจเราหยาบกว่า เราไม่ด่ากัน แต่เราฆ่ากันด้วยความใจร้าย เราไม่ยื่นมือเข้าไปช่วยเมื่อใครมีทุกข์ เพราะไม่อยากต้องร่วมรับผิดชอบ ถ้าหากอะไรมันไม่สำเร็จ หลายครั้งจึงเลือกที่จะยืนดูอยู่เฉยๆ เราจ้องแต่จับผิดคนอื่น โดยไม่คิดจับถูกสักนิด.. โอย..นี่แค่ตัวอย่างของความรู้สึกส่วนเล็กๆ ที่ดูนะคะ แล้วถ้าต้องอยู่ในโลกแบบเด็กโควตาจริงๆ อ้อมคงพูดได้แค่ว่า

 

          “แม่งเอ๊ย...กรูคบผีดีกว่ามั้ย แสด.... จริงกว่าเยอะ!”

          อุ๊ปส์..ขอโทษที่ไม่สุภาพค่ะ

 

.......................................

(หมายเหตุ คบผีดีกว่ามั้ย??' : คอลัมน์ ทีวีสีรุ้ง โดย... สุนิสา สุขบุญสังข์)