มุมมอง‘วันคร’2ครูเพลงสัญญาลักษณ์-สมชาย

 

          16 มกราคม ของทุกปี เป็นวันครูแห่งชาติที่เชื่อว่า คนไทยทุกคนต่างจดจำวันนี้ได้ และระลึกถึงครูผู้อบรมให้ความรู้วิชา ดุจพ่อแม่คนที่อสองของเรา 

 

          ในวงการเพลงลูกทุ่งหมอลำ มีนักแต่งเพลงหลายคน ที่มาจากสายอาชีพครู ก่อนที่จะมาประสบความสำเร็จในอาชีพนักแต่งเพลงซึ่งต่างก็มีลูกศิษย์ทั้งในโรงเรียน มหาวิทยาลัย และลูกศิษย์ที่เป็นศิลปินนักร้องในวงการ 

 

          สัญญลักษณ์ ดอนศรี อดีตครูบ้านนอกจากอำเภอประโคนชัย จังหวัดบุรีรัมย์ กล่าวถึงวันครูว่า 

          “ด้วยประสบการณ์ที่ผมเป็นครูมา ผมมองว่า ครูทุกคน ถึงแม้จะจำลูกศิษย์ไม่ได้ทุกคน แต่ครูก็มีความความทรงจำที่ดีกับลูกศิษย์ทุกคน แต่ลูกศิษย์บางคนกลับแกล้งจำครูไม่ได้ เวลาเจอครูก็เดินหลบเลี่ยง ไม่ยกมือไหว้ ลูกศิษย์ที่จำครูได้ดี กลับเป็นศิษย์ที่เกเรเรียนไม่เอาไหน ตอนเรียนเนี่ยรบกันเลย แต่ตอนจบไป กลุ่มนี้จะรักครูมาก เจอที่ไหนก็กอด ทักทายสวัสดี เขาจะจำได้ว่า เคยด่าเคยตีเขา ตรงกันข้ามเด็กที่เรียนเก่งๆ ได้เรียนในชั้นสูงๆ มักจะแกล้งจำไม่ได้ เหมือนคนไม่รู้จักกัน แต่คนเป็นครูครูไม่เคยโกรธเกลียดลูกศิษย์ สิ่งนี้มันทำให้ครูสรุปได้ว่า คนที่มีการศึกษาที่ดี ไม่ได้หมายความว่าจะมีจิตใจที่ดีงาม กตัญญูรู้คุณ”

 

          ในมุมมองของครูเพลงที่อยู่เบื้องหลัง ช่วยสร้างนักร้องให้โด่งดังมากมาย อาทิ เชิด ร็อคแสลง สาวมาด เมกะแดนซ์ ไหมไทย หัวใจศิลป์ ฯลฯ กล่าวถึงมุมมองในวงการบันเทิงว่า

 

          “ในมุมครูเพลงกับลูกศิษย์ก็คล้ายกัน บางคนตอนที่ยังไม่ได้ดิบได้ดีก็จะนับถือครูบาอาจารย์ แต่พอได้ดิบได้ดีแล้ว บางคนเสมอต้นต้นเสมอปลาย แต่บางคน ไม่จำจดยังไม่พอ ยังลบหลู่ครูอาจารย์ด้วย ครูไม่เคยสาปแช่ง โกรธเกลียดอาฆาตศิษย์ แต่กฎแห่งกรรมมันจะตอบสนองคนเหล่านี้เอง ผมเองเป็นเป็นครูเพลงได้ เพราะมีครูสอนเรื่องแต่งกลอน ชื่อ ผอ.ดำรง กรเกศกมล ท่านสอนเขียนกลอนตั้งแต่มัธยมปลาย จนผมได้มาเป็นคนแต่งเพลง ผมจะไปเยี่ยมท่านทุกครั้งในโอกาสสำคัญ ผมคิดว่า ทุกคนต้องมีครู ผมยังเชื่อมั่นว่า ใครที่ลบหลู่ครูบาอาจารย์ จะไม่เจริญรุ่งเรือง ไม่ว่าอาชีพใดก็แล้วแต่ การตอบแทนบุญคุณครูบาอาจารย์ ไม่ต้องตอบแทนด้วยสิ่งของเงินทอง ให้ตอบแทนด้วยการจดจำชื่อครูท่านนั้น ให้ความเคารพ ทักทายโอภาปราศัยตามปกติ เท่านั้น คนที่เป็นครูก็มีความสุขที่สุดแล้ว”

 

          สมชาย ตุรพิมาย นักแต่งเพลง รางวัลคมชัดลึกอวอร์ด ครั้งที่ 4 กล่าวถึงชีวิตครูของตนเองว่า 

          “ผมเคยเป็นครูสอนโรงเรียนสาธิต ศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น เมื่อสิบกว่าปีแล้ว สอนเด็กม.1 ถึงม.6 สอนวิชาภาษาอังกฤษ สอนได้ 6 เดือน ไปสอนต่อที่มหาวิทยาลัยขอนแก่น วิทยาเขตหนองคาย สอนวิชาภาษาอังกฤษให้นักศึกษา ตอนที่ผมเป็นครู เด็กจำนวนหนึ่งกระตือรือร้นที่จะเรียนภาษาอังกฤษ แต่ส่วนใหญ่ก็รักความสนุกสนานตามวัย นักศึกษาก็เหมือนกัน ที่จริงแล้วภาษาอังกฤษเป็นสิ่งที่จำเป็นมาก พอนักเรียนไปจับจุดว่า มันยาก ฝังความคิดว่า ไม่จำเป็นต้องเรียน ไม่ใช้ภาษาพ่อแม่ เพื่อนๆ ผมหลายคนก็เรียนเพื่อให้มันผ่าน ผมอยากให้เข้าใจกันใหม่ เรียนให้สนุก มันจะง่าย ผมสอนโดยใช้ภาษาอังกฤษจากเพลงไปประกอบด้วย เด็กๆ ก็ชอบ อ.สมชายมาสอน ได้ร้องเพลงกัน ยุคนั้นผมเอาเพลง “All I have to do is dream “ไปสอนพวกเขา”

 

          นักแต่งเพลงรุ่นใหม่ ที่มีเพลงดังข้ามปีอย่าง “เมื่อไหร่จะพอ”ที่เดือนเพ็ญ อำนวยพร ขับร้องกล่าวต่อว่า

          “ตอนนี้ผมก็ย้อนมาเป็นบทบาทของครูอีกครั้ง ในฐานะครูสอนแต่งเพลง จริงๆ แล้วเกิดจากที่ว่า เส้นทางที่เราเดินมาต้องศึกษาเอง เราหาหนังสืออ่าน พอมาศึกษาลึกๆ ก็พบว่า การแต่งเพลงมันมีหลักมีเกณฑ์ เราย้อนไป 15 ปีที่แล้ว เราหาถามใครไม่ได้เลย ตอนนี้ผมมีโอกาสในวันนี้ จึงเปิดหลักสูตรอบรมการแต่งเพลงให้ผู้สนใจครับ โดยมี อ.วสุ ห้าวหาญ เป็นวิทยากรพิเศษ ใครสนใจไปดูรายละเอียดในเฟซบุ๊กได้ครับ รุ่นแรกๆ ที่ผมสอนไป 5-6 เดือนที่ผ่านมา เขาก็มีพัฒนาการ เขาเขียนเพลงมาแล้วดีขึ้นเราก็มีกำลังใจ”

 

          นักแต่งเพลงอิสระที่มีเพลงอยู่ทุกค่ายใหญ่ๆในบ้านเรา กล่าวทิ้งท้ายว่า

          “เนื่องในวันครูแห่งชาติ ผมคิดว่า คนเราจะโตมาได้ ต้องมาจากครู ครูคนแรกคือพ่อแม่ ทุกจุดในชีวิต เราต้องมีครู เราควรจะนึกถึงคนที่ทำให้เราได้ดี ประสบความสำเร็จ ครูของผมทางด้านการแต่งเพลงคือ ครูสลา คุณวุฒิ ที่ท่านถ่ายทอดวิชาให้ ได้เห็นตัวอย่าง ผลงาน การใช้ชีวิตและให้โอกาส ทำให้ผมเรียนรู้ได้เร็วขึ้นครับ”