ขนมญี่ปุ่นของ'นักแปลหนัง'มาเนกิ เนโกะ The Circle
ขนมญี่ปุ่นของ'นักแปลหนัง'มาเนกิ เนโกะ The Circle : คอลัมน์ หนังโรงเล็ก โดย... นันทขว้าง สิรสุนทร
รสรักในการดื่มกิน ถ้ามันจะเป็นความหลงใหลในชีวิต สิ่งนี้มีต้นทางจากที่ใดหรือ ?
จากตอนที่ผู้กำกับ ฟรานซิส ฟอร์ด คอปโปล่า เบือนหน้าจากหนังและหันไป “ทำไวน์” หรือจากวันที่ พอล นิวแมน เริ่มเรียนรู้ในการทำ “น้ำสลัด”
จะมีที่มาจากสิ่งใดก็ตาม แต่ว่ากันว่าคนจากวงการหนังกับวัฒนธรรมอาหารขนมนมเนย เคยเป็นสิ่งที่แยกจากกันไม่ออก ดังจะเห็นได้ว่ามีคนของภาพยนตร์ไม่น้อย เดินสู่การมีความรักกับสุนทรียะการกิน
บ้านเราก็ไม่ได้น้อยหน้า เพราะล่าสุดที่นิยมกันก็คือ ร้านขนมต้นตำรับจากญี่ปุ่นมีชื่อเรียก Maneki Neko Takoyaki หรือออกเสียงว่า “มาเนกิ เนโกะ ทาโกะยากิ” ผมไปเจอคนดูหนังพูดคุยถึงร้านขนมนี้ในเฟซบุ๊ก พอสืบค้นดูเพิ่งรู้ว่า ร้านมาเนกิ เนโกะ อะไรนี่ เป็นของ นพนันท์ อริยะวงศ์มณี "นักแปลหนัง" เครือเนชั่นที่เคยมีบทความตีพิมพ์ใน “นสพ.กรุงเทพธุรกิจ” และ “คมชัดลึก” (ซึ่งทำร่วมกับคู่ชีวิต ธนวรรณ มิ่งมโนทยานนท์)
พอลองถามคนในเฟซบุ๊ก ก็รู้เพิ่มมาว่าร้านนี้อยู่ใน lifestyle mall ที่ชื่อ The Circle ย่านราชพฤกษ์ (ขับข้ามสะพานสาทรไปฝั่งธนฯ และตรงไปเรื่อย) ทั้งๆ ที่อยู่ฝั่งธนฯ แต่ผมเชยมาก ไม่เคยแวะเข้าไปใน The Circle เลย
ในบ่ายที่ร้อนรนของเดือนสิงหาคม ผมจึงลองขับรถเข้าไปเที่ยว The Circle เป็น community mall ที่ไม่กระจอกเลย เพราะมีแบรนด์เนมชั้นนำผสมผสานในสัดส่วนที่พอเหมาะ ถ้าเดินเข้าจากประตู ร้านมาเนกิ เนโกะ อยู่ทางขวามือ (ใกล้ๆ กับร้านหนังสือนายอินทร์)
นพนันท์ บอกว่า นอกจากอาชีพการเป็นสื่อด้วยการแปลบทความหนังแล้ว การได้ทำขนมญี่ปุ่นเป็นสิ่งที่เขารักและชอบมากที่สุด เมื่อถามว่าระหว่างการเป็น “คนรับใช้ถ้อยคำ” กับ “นักเดินทางแห่งรสชาติ” เขาหลงใหลสิ่งใดมากกว่า หนุ่มหน้าตากระเดียดไปทางอินเดียผสมไทย บอกว่า เป็นมุมที่แตกต่างกันในเรื่องความรู้สึก
ร้านขนมญี่ปุ่นของนักเขียนนักแปลหนัง ที่เราแอบไปสัมภาษณ์นั้น ตั้งอยู่หน้า apple store แต่ถ้าจะมีอะไรที่สะดุดที่สุด มันคงเป็นรูปแมวน้อยที่เกาะอยู่บนหลังคา (ถ้าเจอ apple ก็ต้องเจอแมวตัวนี้ แต่ถ้าเห็นแมวตัวนี้ อาจไม่เห็นแอปเปิ้ล)
ชายหนุ่มที่บุคลิกคล้าย เควนติน ตารันติโน แต่หน้าตากระเดียดมาทาง M. Night Shyamalan เล่าให้ฟังว่า เขากับแฟนสาวเปิดร้านขนมนี้อย่างเงียบๆ และเพิ่งจะเปิดไม่นาน พอดีมีแฟนๆ คอลัมน์ไปเจอ เลยเอาโพสต์ลงในเน็ต
“ขนมที่ขายดีที่สุด 3 อย่างก็คือ ทาโกะยากิ รสออริจินอล (สูตรจากญี่ปุ่น) และช็อกโกยากิ รสช็อกโกแลต (สูตรทางร้าน) รวมทั้ง เคอรี่ยากิ รสแกงกะหรี่ไก่ แต่ละอย่างจะมีรสชาติที่เป็นจุดเด่นของตัวเอง สามอย่างนี้ขายดีพอกัน ที่แปลกใจก็คือ ผู้หญิงจะชอบเท่าๆ กับผู้ชาย”
นพชัย บอกว่า เขาแบ่งเวลาในการดูแลร้านทำขนมกับงานแปลแทบจะเท่าๆ กัน เพราะอย่างที่บอกว่า มีความสุขทั้งสองอย่างที่ได้ลงมือทำ แต่ใต้ถ้อยคำที่ว่านี้ ผมถามเขาว่า มันมีหนังอะไรบ้างมั้ย ที่ดูแล้ว เกิดเป็นแรงบันดาล ถูกหนัง inspire ให้อยากทำร้านอาหาร
“ไม่รู้ว่าถูก inspire มั้ย แต่ที่ชอบก็คือตอนดูเรื่อง Tampopo หนังญี่ปุ่นที่เกี่ยวกับการทำบะหมี่ในปี 1985 ของผู้กำกับ Juzo Itami เพราะภายใต้เส้นบะหมี่ของร้านนั้น ผมรู้สึกว่ามันมีความหวัง ส่วนอีกเรื่องหนึ่งที่เกี่ยวกับอาหารและรู้สึกว่า พอดูจบเกิด passion ก็คือ งานของ อั้งลี ชื่อ Eat Drink Man Woman(1994)”
นักแปลงบทความหนังของเครือเนชั่น เล่าความคิดของเขาให้ผมฟังหลายอย่าง แต่มุมหนึ่งเขาอธิบายว่า การแปลบทความเกี่ยวกับหนัง พลิกแพลงได้เพราะความจะเสีย ไม่เหมือนกับการทำขนม ที่สามารถทดลองสูตรใหม่ๆ ได้ เมนูนี้อร่อย ก็สามารถทดลองทำเมนูนี้
ผมสงสัยว่าทำไมร้านของเขาต้องมี “แมว” อยู่บนหลังคา นพชัย หัวเราะขำๆ บอกว่า เขาเชื่อว่าแมวยังเป็นสัตว์เลี้ยงเชิงสัญญะ ที่อยู่ในความเชื่อของคนไทยมากที่สุดตัวหนึ่ง (อาจไม่แพ้ “ปลา” ของคนจีน)
นั่งคุยกับ นพชัย แล้วก็หวนคิดถึงคนของวงการหนังหลายคน ที่ต่างมีเส้นทางรองและหลักของตัวเอง มโนธรรม เทียมเทียบรัตนทำงานแบงค์, ประวิทย์ แต่งอักษร เลือกเป็นอาจารย์, สนานจิตต์ บางสะพาน ยังสนุกกับการทำอาหารเผ็ดๆ หรือ กิตติศักดิ์ สุวรรณโภคิน ที่ผมนับถือก็ดำรงตนอยู่ในงานโฆษณามาตลอด
และต่างต้องผ่านเส้นทางที่เลือก ทั้งยาวและสั้น ทั้งตรงและสูงชัน
แต่ถ้าใครผ่าน The Circle และอยากชิมขนมญี่ปุ่นของนักแปลหนังคนนี้ ลองโทรถาม 08-4670-7412 ซึ่งเขาเอ่ยทิ้งท้ายก่อนลาจากว่า จะลดทันที 10% ทุกคน
ระหว่างขับรถกลับ ผมนึกไปถึงประโยคแรกของบทความนี้ ...รสรักในการดื่มกิน ถ้ามันจะเป็นความหลงใหลในชีวิต สิ่งนี้มีต้นทางจากที่ใดหรือ ?
.......................................
(หมายเหตุ ขนมญี่ปุ่นของ'นักแปลหนัง'มาเนกิ เนโกะ The Circle : คอลัมน์ หนังโรงเล็ก โดย... นันทขว้าง สิรสุนทร)