สิ้นเสียง'ลำกล่อมทุ่ง'ไพรินทร์ พรพิบูลย์

          “เปิ่นเวินแฟนเพิ่นสิเวินไปไส...(ลูกคู่)...เย่อเข้าไป...” เพลงประกอบภาพยนตร์เรื่อง “มนต์รักแม่น้ำมูล”  ที่เป็นเพลงอมตะอีสานอีกเพลงหนึ่ง ที่คุ้นหูคอลูกทุ่งหมอลำ โดยมีนักร้องนำมาถ่ายทอดใหม่อีกหลายต้นฉบับ อาทิ อังคนางค์ คุณไชย วงเดือน ชไมพร อรวี สัจจานนท์ คริสตี้ กิ๊บสัน ฯลฯ ล่าสุด คือ ต่าย อรทัย และเพลงนี้ยังเป็นเพลงโปรดของ  กร ทัพพะรังสี โดยนำไปร้องบนเวทีอยู่บ่อยๆ
 
          เที่ยงตรง 30 เมษายนที่ผ่านมา วงการหมอลำสูญเสียศิลปินหมอลำ “ไพรินทร์ พรพิบูลย์“ วัย 58 ปี ต้นฉบับเพลง ”ลำกล่อมทุ่ง” เพลงอมตะจังหวะรำวงผสมเซิ้งอันลือลั่นของวงการเพลงอีสาน ไปด้วยโรคมะเร็งปากมดลูกระยะสุดท้ายท่ามกลางความเสียใจของญาติมิตรและคนวงการ
 
          กวาง ชงโค วงศ์ใหญ่  บุตรสาวคนเดียวของไพรินทร์ พรพิบูลย์ที่อยู่เฝ้าแม่จนลมหายใจสุดท้ายให้สัมภาษณ์ทีมข่าวบันเทิง ”คมชัดลึก” ว่า
 
          “ตอนกลางคืนคุยกับแม่ให้แม่หลับสบายไม่ต้องห่วงกวางหรือใคร เปิดคาถาชินบัญชร แม่สั่งให้ดูแลน้าหลาน  หมอบอกว่าอาการของแม่รักษาไม่ได้แล้วอยากให้กลับไปอยู่กับลูกๆ ตอนวันเสาร์เห็นอาการแม่ไม่ค่อยดี ก็เลยปรึกษากับน้าพาแม่กลับมาบ้าน แม่มีอาการหนักเมื่อวันจันทร์ปวดจนถึงเช้าอังคารเวลา 10 โมงแม่เริ่มหายใจไม่ค่อยได้ น้าเขาก็ให้เอาดอกไม้ธูปเทียนใส่มือแม่แล้วบอกให้แม่ไปไหว้พระ แม่ก็หมดลม แม่รู้ว่าตัวเองเป็นมะเร็งช่วงน้ำท่วมเมื่อปีที่แล้ว ก็ไปรักษาที่ต่างจังหวัดและก็ไม่ได้กลับไปกรุงเทพฯ อีกเลย“
 
          งานศพของไพรินทร์ พรพิบูลย์ เริ่มสวดวันที่ 1-3 พฤษภาคม และจะฌาปนกิจในวันเสาร์ที่ 4 พฤษภาคมเวลา 16.00 น. ที่วัดบ้านวังแคน อ.พิบูลมังสาหาร จ.อุบลราชธานี
 
          สำหรับไพรินทร์ พรพิบูลย์ หรือ บัวริน โคตรหานาม มีพี่น้อง 5 คน เรียนจบชั้น ป.4 จากโรงเรียนบ้านบางแคน ที่บ้านเกิดอุบลราชธานี วัยเด็กมีชีวิตที่ลำบากเพราะพ่อแม่ยากจน ไพรินทร์เริ่มชีวิตในวงการเพลงด้วยการเรียนร้องหมอลำขณะเรียนอยู่ ป.3 กับครูคำปุ่น ฟุ้งสุข หมอลำหญิงชื่อดังสมัยนั้นซึ่งเป็นญาติกัน และเป็นหัวหน้าวง ”สุนทราภิรมย์”
 
          ไพรินทร์ หัดหมอลำโดยเริ่มจากหมอลำกลอน ซึ่งเป็นการลำสองคนกับผู้ชาย มีเป่าแคนประกอบ จากนั้นก็ตระเวนไปกับคณะหมอลำแม่คำปุ่น ตั้งแต่จบชั้น ป.4 แต่ยังไม่ได้ออกงานสำคัญอะไร เธอฝึกอยู่หลายปีเคยได้ออกรายการวิทยุในกรุงเทพฯ โดยร้องออกอากาศแบบสดๆ ตอนนั้นยังเด็กมากอายุประมาณ 13-14 ปี และเคยไปเปิดการแสดงถึงเวียงจันทน์ เวลาผ่านมาอีกปีสองปี แม่คิดถึง ก็เลยไปรับลูกกลับ พอดีแม่ครูคำปุ่นมีน้องสาวเป็นช่างเสริมสวย เลยส่งเธอไปเรียนเสริมสวย แต่เธอก็ยังชอบร้องหมอลำเล่นเหมือนเดิมซึ่งตอนนั้นเริ่มเป็นวัยรุ่นแล้ว
 
          เมื่อแม่ครูคำปุ่นกลับมาบ้านได้ฟังไพรินทร์ร้องหมอลำ เห็นว่าเสียงดีก็เลยแนะนำให้รู้จักกับ ครูสุรินทร์ ภาคศิริ นักแต่งเพลงชื่อดัง ครูสุรินทร์จึงตั้งชื่อให้ใหม่ว่า "ไพรินทร์ พรพิบูลย์" และพาไปบันทึกเสียงเพลง "สาวน้อยลำเพลิน" กับ "คอยหาบ่เห็น" เพื่อใช้ประกอบในภาพยนตร์เรื่อง "มนต์รักนักรบ" ของรังสี ทัศนพยัคฆ์ แต่ไม่ค่อยดังเพราะหนังไม่ประสบความสำเร็จ
 
          ไพรินทร์ พรพิบูลย์ มีชื่อเสียงโด่งดังในการบันทึกเสียงครั้งที่ 2 จากการร้อง "ลำกล่อมทุ่ง" เพลงประกอบภาพยนตร์ เรื่อง "มนต์รักแม่น้ำมูล" เมื่อ ปี 2520 ของดวงกมลมหรสพจากการเขียนบทและกำกับเองของ ครูพงษ์ศักดิ์ จันทรุกขา ครูเพลงชื่อดัง ซึ่งเพลงนี้ถือเป็นเพลงที่ ไพรินทร์ภูมิใจที่สุด (แต่ภาพในภาพยนตร์ คนที่ร้องลิปซิงเพลงนี้ คือ เปียทิพย์ คุ้มวงศ์) เพลง" ลำกล่อมทุ่ง “ได้เข้าชิงเพลงยอดเยี่ยมเสาอากาศทองคำของสถานีวิทยุเสียงสามยอด รุ่นเดียวกับเพลง สาวอีสานรอรัก (อรอุมา สิงห์สิริ) กับ หงษ์ทองคนองลำ (หงษ์ทอง ดาวอุดร) ด้วย
 
          ไพรินทร์ เคยเล่าให้ทีมข่าว ”คมชัดลึก” ฟังถึงตอนอัดเสียงเพลง ”ลำกล่อมทุ่ง” ว่า เธอเดินทางมาจากต่างจังหวัดตอนกลางคืน รุ่งเช้าก็เข้าห้องอัดเลย ไม่มีการท่องเพลงล่วงหน้าแต่อย่างใด งานเพลงชุดต่อมาที่ได้รับความนิยม คือ " โซลสาละวัน" ของครูพงษ์ศักดิ์ จันทรุกขา เมื่อภาพยนตร์และเพลงโด่งดังสุรินทร์ ภาคศิริจึงตั้งวงหมอลำชื่อ "ทิดโสลำเพลิน" ราวปี 2520 ไพรินทร์จึงได้มาร่วมวงด้วย จนกระทั่งปี 2528 วงก็ยุบ สมาชิกบางส่วนของวงอาทิ สาคร จตุพร มาตั้งสวนอาหาร ”อีสานบ้านนา”  ฉวีวรรณ ตาลวิลาศ ตั้งสวนอาหารชื่อ “สวนอีสาน” ไพรินทร์ ก็ร้องประจำอยู่ที่สวนอาหารทั้งสองแห่งของเพื่อน โดยช่วงนั้นต้องขึ้นล่องกรุงเทพฯ-อุบลฯ เพราะเปิดร้านเสริมสวย 
 
          ต่อมา ไพรินทร์ กลับไปอยู่บ้านเกิด และแต่งงานจนมีลูกสาว 1 คน ชื่อ ชงโค วงศ์ใหญ่ ผลงานเพลงชุดล่าสุดของไพรินทร์ พรพิบูลย์ เมื่อหลายปีที่ผ่านมาคือ ชุด หมอลำพันธุ์แท้ โดยร้องคู่กับ พิมพ์ใจ เพชรพลาญใจ
 
          วงดนตรี ไพรินทร์ พรพิบูลย์ เคยเดินสายเปิดการแสดงทั่วภาคอีสานได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี และมีโอกาสได้ออกเทปซึ่งได้รับความนิยมมากจากเพลง "ลำกล่อมทุ่ง" และเทปหมอลำชุด "แฟนน้องอยู่ใส "จากนั้น โลดแล่นอยู่ในวงการเพลงลูกทุ่งหมอลำกระทั่งถึงปี พ.ศ. 2550 จึงเริ่มมีอาการป่วย ด้วยโรคมะเร็งปากมดลูกระยะสุดท้าย จึงต้องหยุดร้องเพลง เหมือนผีซ้ำกรรมซัด ขณะที่เช่าบ้านอยู่กับบุตรสาวที่กรุงเทพฯ เกิดน้ำท่วมใหญ่ เมื่อ ปี 2554 บ้านที่เช่าถูกน้ำท่วมสิ่งของเสียหายหมด ประกอบกับมีอาการป่วยจึงได้กลับไปรักษาตัวที่บ้านเกิด จ.อุบลราชธานีและเสียชีวิตในที่สุด