เหตุจากการ์ตูน'จิลบิ'เรื่องเด็กที่ไม่เล็ก | คมชัดลึก

          ขณะที่ภาพยนตร์จีนเรื่อง Lost In Bangkok กำลังได้รับความนิยมจนส่งผลให้ คนจีนพากันมาเที่ยวประเทศไทย สัมผัสสถานที่จริง แม้ในเนื้อเรื่องจะบิดเบี้ยวออกไปทางตลกโปกฮาก็ตาม หากพลังที่แฝงไว้คือ “อิทธิพล ของ สื่อบันเทิง” ที่เกิดขึ้นก็เหมือนที่เกาหลี ใช้ซีรีส์ปลุกกระแสท่องเที่ยว

          ว่าแล้วก็ทำให้นึกถึง พลังหรืออิทธิพลของการ์ตูน  สัญชาติญี่ปุ่น ค่ายจิบลิ ( Ghibli Studio)  ที่วันนี้คืบกินตลาด โลกแบบเงียบๆ เพราะสามารถขายลิขสิทธิ์การ์ตูนบางเรื่องให้กับค่ายใหญ่อย่างวอลท์ดิสนีย์ จัดจำหน่ายทั้งภาษา อังกฤษ ภาษาจีน และภาษาสเปน

          โดยเรื่องราวหรือเนื้อหาของ จิบลิที่มีกว่า 20  เรื่อง และรวบรวมทำเป็นเล่มขายในร้านซีเอ็ดนั้น จะเห็นได้ว่า นอกจากจุดเด่น ที่ลายเส้น สวยงาม ดูแล้วอารมณ์ดี  แต่ทุกเรื่องก็แฝงข้อคิดที่แตกต่างกัน ทั้งสะท้อนวัฒนธรรม ค่านิยม ความเชื่อ อนุรักษ์ธรรมชาติ จนถึงผลจากสงครามที่เป็นเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ อย่างเรื่องสุสานหิ่งห้อย (Grave of the Firefiles) ที่ดัดแปลงจากนิยายกึ่งอัตชีวประวัติ ซึ่งผู้เขียนนิยายเล่มนี้สูญเสียน้องสาวในช่วงสงคราม ด้วยโรคขาดอาหาร  โดยสิ่งที่น่าสนใจไม่ใช่เพียงแค่ความเศร้าของความสูญเสีย แต่ เป็นความยากลำบากของ เด็กที่ต้องเผชิญและแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นในยามที่สังคมต้องเห็นแก่ตัวด้วยภาวะขาดแคลน
ที่ยกตัวอย่างอาจเศร้าไปนิด หากเรื่องใสๆ และเรื่องโรมานซ์แบบเด็กรุ่นๆ ก็มีอย่าง My Neighbour TOTORO  หรือ  From Up on Poppy Hill  ซึ่งความสำเร็จของสตูดิโอ จิบลิ ก็เหมือนคำกล่าวทั่วไปที่ว่า กรุงโรมไม่ได้สร้างเสร็จในวัน เดียวเพราะผู้ก่อตั้งต้องใช้เวลาเกือบ 50 ปี จึงทำให้วันนี้ไม่เพียงจะมีของที่ระลึก ตัวการ์ตูน  หรือที่เรียกว่า Image Model แต่ยังขยายเป็นพิพิธภัณฑ์ และทำเส้นทางท่องเที่ยวในญี่ปุ่นตามรอยเรื่องราวในการ์ตูน

          ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจว่าอุตสาหกรรมการ์ตูนที่ เราอาจมองข้าม คิดว่าเป็นเรื่องของเด็กๆ นั้นมีมูลค่ารายได้ใน ตลาดโลกแต่ละปีกว่าแสนล้านบาท และในนั้นเป็นเงินของตลาดการ์ตูนญี่ปุ่น ประมาณ หกหมื่นห้าพันล้านบาท

          หากความสำเร็จที่เป็นตัวเลขอันน่าชื่นใจนี้ ถ้าหาข้อมูลให้ลึก จะพบว่าเกิดจากความเอาจริง ตั้งใจจริง และการฝึกฝน ว่ากันว่า นักเขียนการ์ตูนหรืออนิเมชั่นของญี่ปุ่น มักเติบโตจากการบ่มเพาะตั้งแต่ระดับมัธยมจนก้าวไปถึงระดับมหา วิทยาลัย  ว่ากันมหาวิทยาลัยเกียวโตเซกะ เปิดสอนเอกการเขียนการ์ตูน ”มังงะ” ที่แยกเอก ออกเป็นการวาดลายเส้น การผลิต จนถึงการทำแอนิเมชั่น นี่เฉพาะขั้นตอนเพาะมืออาชีพ แต่ในขั้นตอนการเก็บข้อมูล เพื่อเขียนให้ได้ความ สมจริงนั้น พบว่าหลายเรื่องใช้เวลาเป็นปีๆ เพื่อทำความเข้าใจก่อนถ่ายทอดออกมา

          วันนี้ก่อนที่เราจะหยิบการ์ตูนมาดูสักเรื่อง จะได้รู้สึกชื่นใจไปกับความทุ่มเท และความตั้งใจของผู้ถ่ายทอด ว่าแล้ว ก็อยาก Cheer Up การ์ตูนไทยให้ลุกขึ้นมา ฮึดสู้ กันอีกครั้ง
.......................................
(หมายเหตุ เหตุจากการ์ตูน'จิลบิ'เรื่องเด็กที่ไม่เล็ก : คอลัมน์ เกรียนติดจอ โดย... โศภิน เงินสวัสดิ์)