เส้นทางธรรมะ15ปีแม่ชียุพิน แพรทอง | คมชัดลึก

          กว่า 15 ปีแล้วที่ยุพิน แพรทอง นักร้องเสียงใสจาก อ.ศรีราชา จ.ชลบุรี เจ้าของเพลงดัง ”ลูกสาวกำนัน” หันหลังให้กับวงการเพลงลูกทุ่งและเข้าสู่เส้นทางธรรม ทีมข่าว ”คม ชัด ลึก” มีโอกาสสนทนากับแม่ชียุพิน แพรทอง ในวัย 65 ปีและอยู่ปฏิบัติธรรมที่วัดกุฎีทอง จ.สิงห์บุรี ถึงเหตุผลต่างๆ ของการบวชชีที่ยังไม่เคยเปิดเผยที่ใดมาก่อนร่วมทั้งชีวิตในผ้าขาวบริสุทธิ์

000อะไรที่ทำให้คิดเลือกทางธรรมครั้งนี้
          แม่ชี บวชเมื่อวันที่ 7 พฤษภาคม ปี 2540 ที่มาบวช คือตั้งใจไว้ว่าบั้นปลายชีวิตคิดไว้แล้วว่าอยากจะมาทางนี้ อธิษฐานจิตมาตลอดว่าอยากอยู่ในผ้าขาว คิดว่าตัวเองอยากทำบุญใหญ่ ซึ่งแม่ชีอ่านหนังสือของพระเกจิดังๆ ทางอีสานท่านบอกว่าบุญที่ใหญ่ที่สุดคือบุญกรรมฐาน เลยตัดสินใจมาทางนี้ ถ้าเราร้องเพลงไปด้วย มันปฏิบัติได้ไม่เต็มที่ ตอนนั้นตัวแม่ชีพร้อมทุกอย่างไม่มีงานค้าง ลูกชายคนเล็กก็บวชเรียน คนโตเราก็ไม่ต้องห่วง

000กับข่าวที่ว่าอกหักมีปัญหาชีวิตถึงมาบวชชีจริงหรือเปล่า
          ไม่ใช่เลย แม่ชีไม่ว่าใคร ไม่โกรธใครจะพูดอะไร ทุกสิ่งมันมีส่วนประกอบที่ผลักดันให้แม่ชีเข้ามาทางนี้ เวลานี้แม่ชีขอบคุณทุกอย่างที่มันเกิดขึ้นกับแม่ชี มันทำให้เราได้มาทางนี้

000ชีวิตการเป็นแม่ชีต้องทำอะไรบ้าง
          ชิวิตประจำวันปัดกวาดวัดหลังจากนั้นก็ปฏิบัติธรรม ทำอะไรเรามีความรู้สึกตัว มีสติอยู่กับการทำ การพูดถ้าเราไม่ลืมนะถ้ามันเผลอเราก็รู้ตัวกลับมามีสติใหม่ การปฏิบัติธรรม ถ้าคนที่ไม่ปฏิบัติคงไม่เข้าใจ ต้องเข้ามาสัมผัสถึงจะเข้าใจ หลายๆ คนที่แม่ชีไปพูด เขาก็ยังไม่เข้าใจ แม่ชีพูดกลัวคนอื่นไม่เข้าใจ แม่ชีมีความคิดว่าอยากให้นักร้องทุกคนที่เข้ามาพักผ่อนจิตใจในทางธรรม มันจะทำให้จิตใจเราดีขึ้น สุขภาพกาย ใจเราดีขึ้นมีสติกับการทำงานทุกๆ อย่าง การปฏิบัติธรรมจะทำให้เราทำงานด้วยความมีสติ รู้สึกตัวอยู่ตลอดไม่เผลอไปกับเรื่องที่ไม่ดี ไม่ฝักใฝ่อบายมุข ความสุขทางธรรมมันไม่เหมือนทางโลก ถ้าพูดให้ฟังคงไม่รู้ เขาก็ว่าเขาสุขเขาอยู่แล้วแต่ที่จริงมันไม่ใช่อย่างนั้น สุขทางใจมันเป็นสุขที่ต้องมาสัมผัสด้วยตัวเอง

000ช่วงแรกที่แม่ชีบวชเป็นอย่างไร
          ทุกข์มากทุกอย่าง คือคนเรามันช่างคิดอะไรก็เก็บมาคิด มันกลายเป็นว่าการที่เรามาคิดมันทำให้เราทุกข์ แม่ชีเป็นคนช่างคิดเลยทุกข์มาก แม่ชีเคยนั่งคิดว่าเรามาทางธรรมแล้วทำไมเราจึงทุกข์อยู่ แม่ชีได้อาจารย์ดีๆ เช่น หลวงพ่อมหาทรงยศ วัดเจ้าอาม ท่านเป็นคนแนะนำให้แม่ชีมาปฏิบัติกรรมฐาน มาทีแรกแม่ชีทำไม่ได้ ท่านบอกว่าให้หมั่นมาแล้วมันจะได้เอง ทีแรกจะไม่ไหวเหมือนกัน แม่ชีเจอประสบการณ์ที่มันหลากหลาย

000ตอนนั้นจิตใจสงบแค่ไหน
          แม่ชีขี้กลัวผี กลัวจนเป็นไข้พอมาปฏิบัติธรรมได้ยินเสียงเรียก อะไรต่ออะไร ความกลัวผีอยู่แล้วอะไรก็คิดเป็นผีหมด มันปรุงแต่ง บ้างทีเราได้ยินเสียงเรายังไม่รู้ว่ามันเป็นอะไร เราก็คิดไปเองแล้ว มันเลยทำให้จิตเราทุกข์ มาได้ไอ้ตัว ”กลัว” มันทำให้แม่ชี ”ไม่กลัว” ทำให้เราศรัทธาธรรมมากขึ้น

000แม่ชีคิดว่าอะไรที่ทำให้เกิดทุกข์มากที่สุด
          ความกลัวนี่ทุกข์มาก ตอนปฏิบัติแรกๆ ไม่อยากให้มืดเลยนะ มันกลัว แต่พอทำไปมาก เราสามารถอยู่คนเดียวได้ มันโล่ง เมื่อก่อนนี้เวลาแม่ชีกลัวจะนอนหันหลังเข้าฝาเลย ท่องหายใจเข้าออกอยู่เดือนหนึ่งสู้กับความกลัว มันจะค่อยๆ ผ่อนค่อยๆ กล้าขึ้นมันจะไม่ใช่ครั้งเดียวแล้วหายนะ ความกลัวเหมือนยางเหนียวมันจะค่อยๆ หลุดไปทีละนิดปัจจุบันอยู่ได้

000ชีวิตนักร้องกับการเป็นแม่ชีมันต่างกันอย่างไร
          มันแตกต่างกันมากเลย แม่ชีว่ามันโปร่ง มันโล่งมันเบาเนื้อเบาตัว แม่ชีมาเห็นพวกนักร้องด้วยกันที่มาแต่งหน้าแต่งตา แม่ชีมองแล้วสงสาร คือเขาต้องทำมาหากินนะ เราก็รู้ แต่ทุกวันนี้แม่ชีคิดว่าตัวเองสบายแล้ว เราไม่ต้องไปแต่งหน้าตาไม่ต้องไปอำพรางเรื่องอะไรทั้งหมด อยู่แบบเปิดเผย

000คิดถึงวงการลูกทุ่งไหม
          คิดถึงนะ แต่ไม่คิดที่จะกลับไปร้องอีกแล้ว แต่คิดอยู่ว่าเป็นคนที่ชอบร้องเพลงมาก เราวางสิ่งนี้แล้วก็จริง แต่เราก็ยังทำเพลงธรรมให้วัด บางชุดก็ร้องเอง เราคิดว่าเราเข้ามาทางนี้เราก็ทำประโยชน์ให้กับศาสนา ถามว่ามันได้ตรงไหน อย่างคนไม่ชอบฟังธรรม เราก็ร้องเพลงธรรม ญาติโยมที่ชอบฟังเพลงก็ฟังได้

000เพลงธรรมส่วนใหญ่ใครแต่งให้
          ครูพงษ์ศักดิ์ จันทรุกขา วิไล พนม หรือนำคำปฏิบัติของพระอาจารย์บางท่านที่ท่านรู้ ท่านเห็น มาให้นักแต่งช่วยใส่ทำนอง